-
61 spurcus
spurcus, a, um (viell. verwandt mit porcus), schweinisch, säuisch, unflätig, garstig, I) eig. u. übtr.: saliva, Catull.: urinā spurcius, Gell. – tempestas, Cic.: siccus et spurcus ager (Ggstz. umidus et granosus), Colum.: res spurcissima, Varro fr. – II) bildl., v. Charakter od. Stand, Dama, Hor.: homo spurcissimus, Cic. – nihil est te spurcius, Mart.: vita spurcissima, Gell. – bes. v. schändlicher Buhlerei, meretrix, Mart.: quaestus, Kuppelei, Corp. inscr. Lat. 11, 6528. -
62 sufflavus
sufflāvus (subflavus), a, um, etwas blond = hellblond, capillus, Suet. Aug. 79, 2: urina, hellgelber, Oribas. frgm. Bern. 2, 4. p. 7, 4 H.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sufflavus
-
63 tortuosus
tortuōsus, a, um (tortus, ūs), I) voll Windungen, voll Krümmungen, gewunden, A) eig.: alvus, Cic.: amnis, Liv.: loci, Cic.: serrula, Cic.: lapis t. et inflexus, Solin.: iter (bildl.), Augustin.: coluber, Hieron.: serpens, Vulg. – B) bildl., verworren, verwickelt, winkelzügig, genus disputandi, Cic.: visa, Cic.: oratio, Gell.: res anxiae et tortuosae, interrogatiunculae tort., Hieron.: tortuosissimae concertationes, Augustin.: tortuosissima ista et implicatissima nodositas, Augustin. – II) marternd, schmerzend, urina tortuosior, Harnzwang, Strangurie, Plin. 21, 173.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tortuosus
-
64 urinalis
ūrīnālis, e (urina) = ουρητικός, I) zum Harn (Urin) gehörig, Harn-, Urin-, viae, Cael. Aur.: fistula, Veget. mul.: virtutes, Cael. Aur.: medicamina, Cael. Aur. – II) Urin (Harn) treibend, cataplasma diureticon id est urinale, Cass. Fel. 44. p. 111, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > urinalis
-
65 voluntas
voluntās, ātis, f. (2. volo), der Wille, das Wollen, die Neigung, geistige Richtung, Bestrebung, I) eig.: A) im allg.: a) übh.: me conformo ad eius voluntatem, Cic.: voluntatem eorum intuentur, Cic.: ad voluntatem loqui, anderen zu Willen, nach dem Munde, Cic.: summā Catuli voluntate, mit voller Genehmigung, Einwilligung, Cic. – b) der freie, gute Wille, ego voluntatem (guten Willen) tibi profecto emetiar, sed rem ipsam nondum posse videor, Cic.: nedum hominum humilium, ut nos sumus, etiam amplissimorum virorum consilia ex eventu, non ex voluntate a plerisque probari solent, Balb. et Opp. in Cic. ep.: quod non ex imperio (auf Kommando), sed ex voluntate praestatur, beneficium est, Sen. – dah. voluntate, mit Willen, aus eigenem od. freiem Willen, gern, nisi voluntate ibis, rapiam te domum, freiwillig, Plaut.: quod vos vis cogit, id voluntate impetret, Ter.: tu coactus tuā voluntate es, du hast dich gern zwingen lassen, Ter.: meā voluntate concedam, gern, Cic.: voluntate in dicionem venerunt, aus eigenem Willen, Liv. – verb. qui suā sponte et voluntate fecerunt, Cic. – bona voluntas, Liv. 38, 14, 7. Sen. de ben. 4, 21, 6; 5, 3, 2 u.a.: non nudum cum bona voluntate, sed cum facultatibus accedere ad patriae auxilium, Planc. in Cic. ep. 10, 8, 2. – sine voluntate, unwillkürlich, lacrimare, Cels. 2, 4. p. 34, 6 D.: urina inter-————dum destillat, Cels. 2, 7. p. 41, 4 D.; u. so Cels. 5, 26, 17; 8, 13 u. 14. – c) die (gute) Gesinnung, confisus municipiorum voluntatibus, Caes.: celans, quā voluntate esset in regem, Nep. – d) der Wille, das Verlangen, der Wunsch, die Wünsche jmds., ambitiosis voluntatibus cedere, Cic.: non est tua tuta voluntas, Ov.: ex voluntate, nach Wunsch, Cic.: ex voluntate alqo uti, an jmd. ein gefügiges Werkzeug haben, Sall.: so auch de mea voluntate, Cic.: Plur., ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant, Cic. Mur. 1. – e) das Vorhaben, die Absicht, hanc mentem voluntatemque suscepi, Cic.: ea voluntas fuisset testantis, ut etc., Quint.: (virgines) voluntatem cepisse obeundae mortis, Gell. – so auch cum sint in dicendo variae voluntates, Bestrebungen, Cic. Brut. 83. – B) prägn.: 1) die Neigung = die Zuneigung, das Wohlwollen, mutua, Cic.: litterae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant, Cic. – 2) der letzte Wille, die letztwillige Verfügung, testamenta et voluntas mortuorum, Cic.: irritā Tiberii voluntate, qui testamento etc., Suet.: vollst. ultima v., ICt.: Plur., defunctorum voluntates, Plin. ep. 2, 16, 6. – II) übtr., die Bedeutung, der Sinn, nominis, Quint.: de verborum vi aut voluntate, Quint.: legis, Quint. – ⇒ vulg. boluntas, Corp. inscr. Lat. 9, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > voluntas
-
66 zephyrius
zephyrius, a, um (ζεφύριος), von Zephyrus, zephyrisch, ova, Windeier, sonst ova urina gen., Plin. 10, 167.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > zephyrius
См. также в других словарях:
urina — URINÁ, urinez, vb. I. intranz. A elimina urina din vezica urinară. – Din fr. uriner. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 URINÁ vb. (fiziol.) 1. a ieşi, (pop.) a se pişa. 2. a se uda. (Copilul s a urina pe el.) Trimis de siveco … Dicționar Român
urină — URÍNĂ, urine, s.f. Lichid secretat de rinichi, depozitat în vezica urinară şi eliminat din organism prin uretru. – Din fr. urine, lat. urina. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 URÍNĂ s. 1. (pop.) pişat, (fam.) pipi, (fam., în limbajul … Dicționar Român
URINA — a Graeco οὖρον, unde Palinuri proprium apud Maronem viri nomen. Eam in locis sacris reddere non licuisse, supra diximus. Unde sub Antonino Caracallo dammati sunt, qui urinam in co loco fecerunt, in quo statuae aut imagines erant Principis:… … Hofmann J. Lexicon universale
urina — (o orina) s.f. [lat. urīna, affine al gr. ôyron urina ]. (fisiol.) [liquido giallognolo, prodotto finale dell escrezione renale espulso attraverso l apparato urinario: esame delle u. ] ▶◀ Ⓖ (fam.) pipì, Ⓖ (volg.) piscia, [spec. di animale]… … Enciclopedia Italiana
urina — s. f. Líquido excrementício segregado pelos rins e contido pela bexiga. ‣ Etimologia: latim urina, ae … Dicionário da Língua Portuguesa
urina — tambourina urina … Dictionnaire des rimes
urina — u·rì·na s.f. CO TS fisiol. prodotto finale dell escrezione renale costituente la principale via di eliminazione dei rifiuti provenienti dal metabolismo endogeno, che si presenta normalmente come un liquido di colore giallognolo a reazione acida,… … Dizionario italiano
Urina — šlapimas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Urina ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
urina — {{hw}}{{urina}}{{/hw}}o orina s. f. (fisiol.) Liquido giallastro prodotto dalla secrezione renale … Enciclopedia di italiano
urínã — s. f., g. d. art. urínei; (cantitãţi) pl. uríne … Romanian orthography
urina — pl.f. urine … Dizionario dei sinonimi e contrari