-
1 uprzedzić
глаг.• предвосхитить• предупредить• упредить* * *uprzedz|ić\uprzedzićę, \uprzedzićony сов. 1. предупредить;\uprzedzić kogoś о czymś предупредить кого-л. о чём-л.; \uprzedzić czyjąś prośbę (czyjeś życzenie) предупредить чью-л. просьбу (чьё-л. желание); 2. kogo do kogo-czego восстановить, (враждебно) настроить кого против кого-чего; 3. опередить+2. zniechęcić, zrazić 3. ubiec
* * *uprzedzę, uprzedzony сов.1) предупреди́тьuprzedzić kogoś o czymś — предупреди́ть кого́-л. о чём-л.
uprzedzić czyjąś prośbę (czyjeś życzenie) — предупреди́ть чью́-л. про́сьбу (чьё-л. жела́ние)
3) опереди́тьSyn: -
2 uprzedzić się
сов. do kogo-czego(вражде́бно) настро́иться против кого-чего, прони́кнуться предубежде́нием к кому-чемуSyn: -
3 uprzedzić\ się
сов. do kogo-czego (враждебно) настроиться против кого-чего, проникнуться предубеждением к кому-чему+zniechęcić się, zrazić się
-
4 uprzedzić personel
предупредить персоналOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uprzedzić personel
-
5 uprzedzić rozwój
предупредить развитиеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uprzedzić rozwój
-
6 uprzedzać
глаг.• опережать• предварить• предвидеть• предвосхитить• предвосхищать• предостерегать• предупредить• предупреждать• упредить• упреждать* * *uprzedza|ć\uprzedzaćny несов. 1. предупреждать;2. kogo do kogo-czego восстанавливать, (враждебно) настраивать кого против кого-чего; 3. опережать; ср. uprzedzić+2. zniechęcać, zrażać 3. ubiegać
* * *uprzedzany несов.1) предупрежда́ть3) опережа́ть; ср. uprzedzićSyn:
См. также в других словарях:
uprzedzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}uprzedzać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprzedzić — 1. Uprzedzać czyjeś prośby, pragnienia, myśli, zamiary, kaprysy «domyślać się czyichś próśb, pragnień i spełniać je, zanim zostaną wypowiedziane, wyjawione»: Dlaczego dotychczas zawsze przeczuwał jej myśli, uprzedzał pragnienia, troskliwą otaczał … Słownik frazeologiczny
uprzedzić — → uprzedzać … Słownik języka polskiego
uprzedzać się – uprzedzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się niechętnym komuś, czemuś, źle nastawionym (zwykle bezpodstawnie) do kogoś lub czegoś; zrażać się do kogoś lub czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uprzedziła się do ludzi. Niepotrzebnie się uprzedziła do szefa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprzedzać — ndk I, uprzedzaćam, uprzedzaćasz, uprzedzaćają, uprzedzaćaj, uprzedzaćał, uprzedzaćany uprzedzić dk VIa, uprzedzaćdzę, uprzedzaćdzisz, uprzedź, uprzedzaćdził, uprzedzaćdzony 1. «być szybszym od kogoś w jakimś działaniu, występować z czymś… … Słownik języka polskiego
uprzedzenie — n I 1. rzecz. od uprzedzić Uprzedzenie o wyjeździe. 2. lm D. uprzedzenieeń «negatywny stosunek do kogoś lub czegoś, powstały w wyniku powziętych z góry przekonań, nie sprawdzonych sądów itp., nieuzasadniona niechęć» Fałszywe, nieuzasadnione,… … Słownik języka polskiego
zapowiedzieć — dk, zapowiedziećwiem, zapowiedziećwiesz, zapowiedziećdzą, zapowiedziećwiedz, zapowiedziećdział, zapowiedziećdzieli, zapowiedziećdziany zapowiadać ndk I, zapowiedziećam, zapowiedziećasz, zapowiedziećają, zapowiedziećaj, zapowiedziećał,… … Słownik języka polskiego
fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… … Słownik frazeologiczny
flegma — Angielska flegma «opanowanie, zimna krew przypisywane Anglikom»: (...) przecież mogli nas uprzedzić – tłumaczy z angielską flegmą Griffith. Chyba mają telefony? B. Ejbich, Niebo … Słownik frazeologiczny
kaprys — Uprzedzać czyjeś kaprysy zob. uprzedzić 1 … Słownik frazeologiczny
myśl — 1. Bić się, łamać się z myślami «nie móc się zdecydować na coś; wahać się»: (...) biłem się z myślami, czy się żenić. W. Myśliwski, Widnokrąg. 2. Błądzić gdzieś myślami «myśleć o różnych rzeczach, nie koncentrując się na żadnej z nich»:… … Słownik frazeologiczny