uprzątnąć

См. также в других словарях:

• uprzątać — ndk I, uprzątaćam, uprzątaćasz, uprzątaćają, uprzątaćaj, uprzątaćał, uprzątaćany uprzątnąć dk Va, uprzątaćnę, uprzątaćniesz, uprzątaćnij, uprzątaćnął, uprzątaćnęła, uprzątaćnęli, uprzątaćnięty, uprzątaćnąwszy «doprowadzać coś do porządku,… …   Słownik języka polskiego

• uprzątać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uprzątaćam, uprzątaća, uprzątaćają, uprzątaćany {{/stl 8}}– uprzątnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, uprzątaćnę, uprzątaćnie, uprzątaćnij, uprzątaćnął, uprzątaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} robić porządek, usuwać coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ruszyć się — 1. Nie ma gdzie się ruszyć «jest bardzo ciasno, brakuje miejsca, przestrzeni»: Ja w sprawie papierzysków – potoczył ręką po biurku, na którym piętrzyły się biuletyny i gazety – przecie pan radca nie ma już gdzie się ruszyć. Można uprzątnąć? W.… …   Słownik frazeologiczny

• ruszać się — 1. Nie ma gdzie się ruszyć «jest bardzo ciasno, brakuje miejsca, przestrzeni»: Ja w sprawie papierzysków – potoczył ręką po biurku, na którym piętrzyły się biuletyny i gazety – przecie pan radca nie ma już gdzie się ruszyć. Można uprzątnąć? W.… …   Słownik frazeologiczny

• gruz — m IV, D. u, Ms. gruzzie 1. zwykle blm «odłamki rozkruszonego muru, cegły, kamienia itp.» Uprzątnąć, usunąć, wywieźć gruz. 2. lm M. y tylko w lm «rumowiska, ruiny, zgliszcza» Gruzy pałacu, świątyni. Zamienić miasto w gruzy. ◊ Miasto, budynek itp.… …   Słownik języka polskiego

• pouprzątać — dk I, pouprzątaćam, pouprzątaćasz, pouprzątaćają, pouprzątaćaj, pouprzątaćał, pouprzątaćany «uprzątnąć wiele czegoś, posprzątać, uporządkować wszystko kolejno» Pouprzątać po kolei wszystkie pomieszczenia …   Słownik języka polskiego

• pousuwać — dk I, pousuwaćam, pousuwaćasz, pousuwaćają, pousuwaćaj, pousuwaćał, pousuwaćany 1. «usunąć, uprzątnąć, odstawić na bok wiele czegoś; poodsuwać, usunąć po kolei, jedno po drugim» Pousuwać niepotrzebne meble z pokoju. Pousuwać gruz, śmieci. ∆… …   Słownik języka polskiego

• pował — m IV, D. u, Ms. powałale; lm M. y 1. środ. «powalenie, wywrócenie drzew w lesie przez jedno z nich, które, zwalone np. wichurą, kładzie swoim ciężarem wiele innych» Powały świerka, jodły w górach. 2. środ. «drzewo zwalone przez wiatr, stos… …   Słownik języka polskiego

• rupieciarnia — ż I, DCMs. rupieciarniani; lm D. rupieciarniani «skład rupieci; pomieszczenie zapełnione rupieciami» Uprzątnąć rupieciarnię …   Słownik języka polskiego

• śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… …   Słownik języka polskiego

• usunąć — dk Vb, usunąćnę, usunąćniesz, usuń, usunąćnął, usunąćnęła, usunąćnęli, usunąćnięty usuwać ndk I, usunąćam, usunąćasz, usunąćają, usunąćaj, usunąćał, usunąćany 1. «zabrać coś skąd, aby nie zawadzało, aby zrobić miejsce; uprzątnąć, odsunąć,… …   Słownik języka polskiego