Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

undutifully

  • 1 undutifully

    English-Italian dictionary > undutifully

  • 2 undutifully

    adv. באופן לא נאמן; באדישות, בחוסר אכפתיות
    * * *
    תויתפכא רסוחב,תושידאב ;ןמאנ אל ןפואב

    English-Hebrew dictionary > undutifully

  • 3 undutifully

    adv.
    farz naa SHinaasi sey / naa waajib taur par

    English-Urdu dictionary > undutifully

  • 4 undutifully

    un.du.ti.ful.ly
    [∧ndj'u:tifuli] adv irreverentemente, irrespeitosamente.

    English-Portuguese dictionary > undutifully

  • 5 undutifully

    adv.
    ungehorsam adv.

    English-german dictionary > undutifully

  • 6 undutifully

    adv.
    inobedientemente, con inobediencia; sin respeto, contra su obligación.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > undutifully

  • 7 UNDUTIFULLY

    [ADV]
    IMPIE
    INPIE

    English-Latin dictionary > UNDUTIFULLY

  • 8 فرض نا شناسی سے

    adv.
    undutifully

    Urdu-English dictionary > فرض نا شناسی سے

  • 9 ناواجب طور پر

    adv.
    undutifully

    Urdu-English dictionary > ناواجب طور پر

  • 10 undutiful

    [ʌndjú:tiful]
    adjective ( undutifully adverb)
    ki pozablja na dolžnost, neubogljiv; neposlušen, nespoštljiv

    English-Slovenian dictionary > undutiful

  • 11 impiē (inp-)

        impiē (inp-) adv.    [impius], irreligiously, undutifully: in nos facere: deserere regem, Cu.

    Latin-English dictionary > impiē (inp-)

  • 12 undutiful

    undutiful /ʌnˈdju:tɪfl/
    a.
    1 che manca ai propri doveri; disobbediente
    2 irrispettoso; irriverente
    undutifully avv. undutifulness n. [u].

    English-Italian dictionary > undutiful

  • 13 undutiful

    [ʌn'djuːtIfUl]
    adj
    pflichtvergessen; child ungehorsam
    * * *
    undutiful adj (adv undutifully)
    1. pflichtvergessen
    2. ungehorsam
    3. unehrerbietig
    * * *
    adj.
    ungehorsam adj.
    ungeraten adj.

    English-german dictionary > undutiful

  • 14 impia

    impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
    I.
    Lit.:

    me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,

    Cic. Pis. 20, 46:

    numero impiorum et sceleratorum haberi,

    Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:

    scelerosus atque impius,

    Ter. Eun. 4, 3, 1:

    (deos) piorum et impiorum habere rationem,

    Cic. Leg. 2, 7, 15:

    impius ne audeto placare donis iram deorum,

    id. ib. 2, 9, 22:

    dixerunt impium pro parricida,

    Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:

    impius erga parentes,

    Suet. Rhet. 6:

    impium, qui dividere nolit cum fratre,

    Quint. 7, 1, 45:

    necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,

    Cic. Quint. 6, 26:

    (Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!

    Hor. C. 3, 11, 31:

    Titanes,

    id. ib. 3, 4, 42; cf.:

    cohors Gigantum,

    id. ib. 2, 19, 22:

    Saturnus,

    id. ib. 2, 17, 22:

    miles,

    Verg. E. 1, 71:

    Carthago,

    Hor. C. 4, 8, 17:

    gens,

    Verg. G. 2, 537:

    di,

    invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:

    poëtae,

    i. e. accursed, Cat. 14, 7:

    expiari impium non posse,

    Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:

    impiissimus filius,

    Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—
    II.
    Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):

    si impias propinquorum manus effugeris,

    Cic. Rep. 6, 12; so,

    manus,

    Hor. Epod. 3, 1:

    cervix,

    id. C. 3, 1, 17:

    pectora Thracum,

    id. Epod. 5, 13:

    ratis,

    id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:

    ensis,

    Ov. M. 14, 802:

    tura,

    id. H. 14, 26:

    Tartara,

    Verg. A. 5, 733:

    bellum injustum atque impium,

    Cic. Rep. 2, 17:

    caedes,

    Hor. C. 3, 24, 25:

    proelia,

    id. ib. 2, 1, 30:

    furor,

    Verg. A. 1, 294:

    facta,

    Ov. H. 10, 100:

    verba,

    Tib. 1, 3, 52:

    tumultus,

    Hor. C. 4, 4, 46:

    clamor,

    id. ib. 1, 27, 6:

    fama,

    Verg. A. 4, 298:

    vivacitas,

    Quint. 6 praef. §

    3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,

    Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
    (α).
    impii, ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.—
    (β).
    impĭa, ōrum, n., profane words, impious sayings:

    impia et illicita dicere,

    Gell. 1, 15, 17. —
    B.
    In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:

    quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,

    Cic. N. D. 2, 16, 44:

    impie commissum,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    impie ingratus esse,

    id. Tusc. 5, 2, 6:

    fecisti,

    Quint. 7, 1, 53:

    loqui,

    i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:

    deserere regem,

    Curt. 5, 12.— Sup.:

    impiissime,

    Salv. de Avar. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > impia

  • 15 impii

    impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
    I.
    Lit.:

    me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,

    Cic. Pis. 20, 46:

    numero impiorum et sceleratorum haberi,

    Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:

    scelerosus atque impius,

    Ter. Eun. 4, 3, 1:

    (deos) piorum et impiorum habere rationem,

    Cic. Leg. 2, 7, 15:

    impius ne audeto placare donis iram deorum,

    id. ib. 2, 9, 22:

    dixerunt impium pro parricida,

    Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:

    impius erga parentes,

    Suet. Rhet. 6:

    impium, qui dividere nolit cum fratre,

    Quint. 7, 1, 45:

    necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,

    Cic. Quint. 6, 26:

    (Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!

    Hor. C. 3, 11, 31:

    Titanes,

    id. ib. 3, 4, 42; cf.:

    cohors Gigantum,

    id. ib. 2, 19, 22:

    Saturnus,

    id. ib. 2, 17, 22:

    miles,

    Verg. E. 1, 71:

    Carthago,

    Hor. C. 4, 8, 17:

    gens,

    Verg. G. 2, 537:

    di,

    invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:

    poëtae,

    i. e. accursed, Cat. 14, 7:

    expiari impium non posse,

    Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:

    impiissimus filius,

    Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—
    II.
    Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):

    si impias propinquorum manus effugeris,

    Cic. Rep. 6, 12; so,

    manus,

    Hor. Epod. 3, 1:

    cervix,

    id. C. 3, 1, 17:

    pectora Thracum,

    id. Epod. 5, 13:

    ratis,

    id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:

    ensis,

    Ov. M. 14, 802:

    tura,

    id. H. 14, 26:

    Tartara,

    Verg. A. 5, 733:

    bellum injustum atque impium,

    Cic. Rep. 2, 17:

    caedes,

    Hor. C. 3, 24, 25:

    proelia,

    id. ib. 2, 1, 30:

    furor,

    Verg. A. 1, 294:

    facta,

    Ov. H. 10, 100:

    verba,

    Tib. 1, 3, 52:

    tumultus,

    Hor. C. 4, 4, 46:

    clamor,

    id. ib. 1, 27, 6:

    fama,

    Verg. A. 4, 298:

    vivacitas,

    Quint. 6 praef. §

    3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,

    Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
    (α).
    impii, ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.—
    (β).
    impĭa, ōrum, n., profane words, impious sayings:

    impia et illicita dicere,

    Gell. 1, 15, 17. —
    B.
    In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:

    quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,

    Cic. N. D. 2, 16, 44:

    impie commissum,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    impie ingratus esse,

    id. Tusc. 5, 2, 6:

    fecisti,

    Quint. 7, 1, 53:

    loqui,

    i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:

    deserere regem,

    Curt. 5, 12.— Sup.:

    impiissime,

    Salv. de Avar. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > impii

  • 16 impius

    impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
    I.
    Lit.:

    me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,

    Cic. Pis. 20, 46:

    numero impiorum et sceleratorum haberi,

    Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:

    scelerosus atque impius,

    Ter. Eun. 4, 3, 1:

    (deos) piorum et impiorum habere rationem,

    Cic. Leg. 2, 7, 15:

    impius ne audeto placare donis iram deorum,

    id. ib. 2, 9, 22:

    dixerunt impium pro parricida,

    Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:

    impius erga parentes,

    Suet. Rhet. 6:

    impium, qui dividere nolit cum fratre,

    Quint. 7, 1, 45:

    necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,

    Cic. Quint. 6, 26:

    (Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!

    Hor. C. 3, 11, 31:

    Titanes,

    id. ib. 3, 4, 42; cf.:

    cohors Gigantum,

    id. ib. 2, 19, 22:

    Saturnus,

    id. ib. 2, 17, 22:

    miles,

    Verg. E. 1, 71:

    Carthago,

    Hor. C. 4, 8, 17:

    gens,

    Verg. G. 2, 537:

    di,

    invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:

    poëtae,

    i. e. accursed, Cat. 14, 7:

    expiari impium non posse,

    Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:

    impiissimus filius,

    Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—
    II.
    Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):

    si impias propinquorum manus effugeris,

    Cic. Rep. 6, 12; so,

    manus,

    Hor. Epod. 3, 1:

    cervix,

    id. C. 3, 1, 17:

    pectora Thracum,

    id. Epod. 5, 13:

    ratis,

    id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:

    ensis,

    Ov. M. 14, 802:

    tura,

    id. H. 14, 26:

    Tartara,

    Verg. A. 5, 733:

    bellum injustum atque impium,

    Cic. Rep. 2, 17:

    caedes,

    Hor. C. 3, 24, 25:

    proelia,

    id. ib. 2, 1, 30:

    furor,

    Verg. A. 1, 294:

    facta,

    Ov. H. 10, 100:

    verba,

    Tib. 1, 3, 52:

    tumultus,

    Hor. C. 4, 4, 46:

    clamor,

    id. ib. 1, 27, 6:

    fama,

    Verg. A. 4, 298:

    vivacitas,

    Quint. 6 praef. §

    3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,

    Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
    (α).
    impii, ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.—
    (β).
    impĭa, ōrum, n., profane words, impious sayings:

    impia et illicita dicere,

    Gell. 1, 15, 17. —
    B.
    In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:

    quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,

    Cic. N. D. 2, 16, 44:

    impie commissum,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    impie ingratus esse,

    id. Tusc. 5, 2, 6:

    fecisti,

    Quint. 7, 1, 53:

    loqui,

    i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:

    deserere regem,

    Curt. 5, 12.— Sup.:

    impiissime,

    Salv. de Avar. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > impius

  • 17 inpius

    impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
    I.
    Lit.:

    me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,

    Cic. Pis. 20, 46:

    numero impiorum et sceleratorum haberi,

    Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:

    scelerosus atque impius,

    Ter. Eun. 4, 3, 1:

    (deos) piorum et impiorum habere rationem,

    Cic. Leg. 2, 7, 15:

    impius ne audeto placare donis iram deorum,

    id. ib. 2, 9, 22:

    dixerunt impium pro parricida,

    Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:

    impius erga parentes,

    Suet. Rhet. 6:

    impium, qui dividere nolit cum fratre,

    Quint. 7, 1, 45:

    necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,

    Cic. Quint. 6, 26:

    (Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!

    Hor. C. 3, 11, 31:

    Titanes,

    id. ib. 3, 4, 42; cf.:

    cohors Gigantum,

    id. ib. 2, 19, 22:

    Saturnus,

    id. ib. 2, 17, 22:

    miles,

    Verg. E. 1, 71:

    Carthago,

    Hor. C. 4, 8, 17:

    gens,

    Verg. G. 2, 537:

    di,

    invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:

    poëtae,

    i. e. accursed, Cat. 14, 7:

    expiari impium non posse,

    Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:

    impiissimus filius,

    Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—
    II.
    Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):

    si impias propinquorum manus effugeris,

    Cic. Rep. 6, 12; so,

    manus,

    Hor. Epod. 3, 1:

    cervix,

    id. C. 3, 1, 17:

    pectora Thracum,

    id. Epod. 5, 13:

    ratis,

    id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:

    ensis,

    Ov. M. 14, 802:

    tura,

    id. H. 14, 26:

    Tartara,

    Verg. A. 5, 733:

    bellum injustum atque impium,

    Cic. Rep. 2, 17:

    caedes,

    Hor. C. 3, 24, 25:

    proelia,

    id. ib. 2, 1, 30:

    furor,

    Verg. A. 1, 294:

    facta,

    Ov. H. 10, 100:

    verba,

    Tib. 1, 3, 52:

    tumultus,

    Hor. C. 4, 4, 46:

    clamor,

    id. ib. 1, 27, 6:

    fama,

    Verg. A. 4, 298:

    vivacitas,

    Quint. 6 praef. §

    3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,

    Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
    (α).
    impii, ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.—
    (β).
    impĭa, ōrum, n., profane words, impious sayings:

    impia et illicita dicere,

    Gell. 1, 15, 17. —
    B.
    In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:

    quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,

    Cic. N. D. 2, 16, 44:

    impie commissum,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    impie ingratus esse,

    id. Tusc. 5, 2, 6:

    fecisti,

    Quint. 7, 1, 53:

    loqui,

    i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:

    deserere regem,

    Curt. 5, 12.— Sup.:

    impiissime,

    Salv. de Avar. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inpius

  • 18 ungehorsam

    1. contumaciously adv
    2. defiant
    3. disobedient
    4. disobediently
    5. disobeying
    6. undutiful
    7. undutifully

    Deutsch-Englisches Wörterbuch > ungehorsam

См. также в других словарях:

  • undutifully — adverb see undutiful …   New Collegiate Dictionary

  • undutifully — See undutiful. * * * …   Universalium

  • undutifully — adv. in an unfaithful manner; indifferently …   English contemporary dictionary

  • undutifully — un·dutifully …   English syllables

  • undutifully — “+ adverb : in an undutiful manner …   Useful english dictionary

  • undutiful — adjective Date: 1582 not dutiful • undutifully adverb • undutifulness noun …   New Collegiate Dictionary

  • Criticism of the Roman Catholic Church — subsumes critical observations made about the current or historical Roman Catholic Church, in its actions, teachings, omissions, structure, or nature; theological disagreements would be covered on a denominational basis. Criticisms may regard the …   Wikipedia

  • Anti-Masonry — (alternatively called Anti Freemasonry) is defined as Avowed opposition to Freemasonry .Oxford English Dictionary (1979 ed., p. 369).] However, there is no homogeneous anti Masonic movement. Anti Masonry consists of radically differing criticisms …   Wikipedia

  • Freimaurerei — Symbol der Freimaurerei Die Freimaurerei, auch Königliche Kunst genannt, versteht sich als ein ethischer Bund freier Menschen mit der Überzeugung, dass die ständige Arbeit an sich selbst[1] zu einem menschlicheren Verhalten führt. Die fünf… …   Deutsch Wikipedia

  • undutiful — adj.; undutifully, adv. * * * …   Universalium

  • Masonry (Freemasonry) —     Masonry (Freemasonry)     † Catholic Encyclopedia ► Masonry (Freemasonry)     The subject is treated under the following heads:     I. Name and Definition;     II. Origin and Early History;     III. Fundamental Principles and Spirit;     IV.… …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»