umocnienia

См. также в других словарях:

• umocnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. umocnienieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}budowla, konstrukcja, która coś umacnia, nadaje czemuś większą stabilność; nasyp, wał, mur umacniający : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Ходове — Ходове …   Википедия

• Ходы — Ходы …   Википедия

• barykadować — ndk IV, barykadowaćduję, barykadowaćdujesz, barykadowaćduj, barykadowaćował, barykadowaćowany «budować barykady w celu utrudnienia przejścia nieprzyjacielowi, tarasować, zamykać drogi, przejścia» Barykadować ulice, dzielnice. Barykadować domy.… …   Słownik języka polskiego

• fortyfikacja — ż I, DCMs. fortyfikacjacji 1. lm D. fortyfikacjacji (fortyfikacjacyj) zwykle w lm «umocnienia, obwarowanie miast, pozycji lub ważnych punktów strategicznych o charakterze obronnym, złożone zwykle z fortów, murów obronnych i umocnień ziemnych»… …   Słownik języka polskiego

• fortyfikować — ndk IV, fortyfikowaćkuję, fortyfikowaćkujesz, fortyfikowaćkuj, fortyfikowaćował, fortyfikowaćowany «stawiać umocnienia, fortyfikacje; obwarowywać» Fortyfikować miasto, wzgórze. fortyfikować się «być fortyfikowanym» Miasto fortyfikuje się. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• narożnik — m III, D. a, N. narożnikkiem; lm M. i 1. «miejsce zetknięcia się dwóch ścian zewnętrznych; węgieł, róg; pomieszczenie wybudowane w tym miejscu» Narożniki domu. 2. «ozdoba albo okucie służące do umocnienia połączenia krawędzi, rogów czegoś (np.… …   Słownik języka polskiego

• obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić …   Słownik języka polskiego

• obudować — dk IV, obudowaćduję, obudowaćdujesz, obudowaćduj, obudowaćował, obudowaćowany obudowywać ndk VIIIa, obudowaćowuję, obudowaćowujesz, obudowaćowuj, obudowaćywał, obudowaćywany 1. «wznieść budowle dookoła lub wzdłuż jakiegoś miejsca» Obudować rynek …   Słownik języka polskiego

• obwarować — dk IV, obwarowaćruję, obwarowaćrujesz, obwarowaćruj, obwarowaćował, obwarowaćowany obwarowywać ndk VIIIa, obwarowaćowuję, obwarowaćowujesz, obwarowaćowuj, obwarowaćywał, obwarowaćywany rzad. I, obwarowaćam, obwarowaćasz, obwarowaćają, obwarowaćaj …   Słownik języka polskiego

• okuć — dk Xa, okuję, okujesz, okuj, okuł, okuty okuwać ndk I, okućam, okućasz, okućają, okućaj, okućał, okućany «przybić do czegoś metalowe umocnienia, zawiasy, zamki itp.; obić coś metalem» Okuć wóz, sanie, skrzynię. Okuć drzwi blachą. ◊ Okuć kogoś (w… …   Słownik języka polskiego