ukrócić

См. также в других словарях:

• ukrócić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ukracać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ukrócić — dk VIa, ukrócićcę, ukrócićcisz, ukróć, ukrócićcił, ukrócićcony ukracać, rzad. ukrócać ndk I, ukrócićam, ukrócićasz, ukrócićają, ukrócićaj, ukrócićał, ukrócićany «poskromić, ograniczyć coś komuś» Ukrócić czyjąś samowolę …   Słownik języka polskiego

• ukracać — → ukrócić …   Słownik języka polskiego

• кротить — крочу укрощать , диал. убивать дубиной пойманных тюленей , укр. укротити, ст. слав. кротити, кроштѫ ἐξημεροὖν, καταπραΰνειν (Еuсh. Sin., Супр.), болг. кротя, сербохорв. укро̀тити, словен. krotiti, чеш. krotiti, польск. ukrocic, okrocic.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• dobrać się — pot. Dobrać się komuś do skóry (do czyjejś skóry), wulg. do dupy a) «sprawić komuś lanie» b) «ukrócić czyjąś samowolę, ukarać kogoś»: Sukcesy lobby antytytoniowego stały się zachętą, aby dobrać się do skóry także innym potężnym sektorom… …   Słownik frazeologiczny

• dobierać się — pot. Dobrać się komuś do skóry (do czyjejś skóry), wulg. do dupy a) «sprawić komuś lanie» b) «ukrócić czyjąś samowolę, ukarać kogoś»: Sukcesy lobby antytytoniowego stały się zachętą, aby dobrać się do skóry także innym potężnym sektorom… …   Słownik frazeologiczny

• nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… …   Słownik frazeologiczny

• porządek — 1. Coś jest na porządku dziennym «coś się powtarza, często się zdarza, występuje»: Wiele nauczyłam się też w Stanach, gdzie współpraca nauki z przemysłem jest na porządku dziennym. WO 08/01/2000. 2. Coś jest (nie jest) w porządku «coś nie odbiega …   Słownik frazeologiczny

• cugle — blp, D. cuglegli «pasy rzemienne połączone z wędzidłem, służące jeźdźcowi do kierowania koniem; lejce, wodze» Popuścić (koniowi) cugle a. cugli. Skrócić, ściągnąć, uchwycić cugle. Chwycić konia za cugle. ◊ Puścić, popuścić cugli komuś a. czemuś… …   Słownik języka polskiego

• kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… …   Słownik języka polskiego

• nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego