-
1 ukończyć
(-ę, -ysz); vt perfto complete, to finishukończyć perf szkołę — to finish school
* * *pf.complete, finish, accomplish, go all the way, bring to an end; ukończyć szkołę, kurs complete; ukończyć studia graduate, take one's degree; ukończyć studia z wyróżnieniem graduate with honors; ukończyć 18 lat form. have one's eighteenth birthday; ukończyć wyścig z piątą lokatą finish the race in the fifth place l. position.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukończyć
-
2 ukończyć
-
3 ukończyć
ukończyć osiemnaście lat achtzehn werden -
4 ukończyć
глаг.• доделать• доделывать• завершать• завершить• заканчивать• закончить• кончать• оканчивать• окончить* * *ukończ|yć\ukończyćony сов. (о)кончить, закончить, завершить;● ktoś \ukończyćył... lat кому-л. исполнилось... лет+* * *ukończony сов.(о)ко́нчить, зако́нчить, заверши́тьSyn: -
5 ukończyć
1. achever2. finir3. parachever4. parfaire5. terminer -
6 ukończyć
vt pfbeenden, abschließen, fertig bringen -
7 ukończyć
iomlán -
8 ukończyć
bitirmek; tamamlamak -
9 ukończyć
[уконьчичь]v.dk -
10 ukończyć
скончыць -
11 ukończyć
скончыць -
12 ukończyć
закінчити, завершити -
13 ukończyć
1 punò2 punô -
14 ukończyć
aýrylmak; aýyrmak; hyryndykyn; komplekt; komplektlemek; şalpy-şaraň; soňlamak; tamamlanmak; torsuk; tümmek; upjun -
15 ukończyć ukończ·yć
-ę, -yszvt pf[pracę, edukację] to complete, to finish -
16 ukończyć kurs
окончить курсOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ukończyć kurs
-
17 ukończyć liceum
окончить лицеюOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ukończyć liceum
-
18 ekstern
сущ.• экстерн* * *♂ экстерн;ukończyć szkołę jako \ekstern окончить школу экстерном
+ eksternista* * *мэксте́рнukończyć szkołę jako ekstern — око́нчить шко́лу эксте́рном
Syn: -
19 odznaczenie
сущ.• вознаграждение• декорация• награда• несходство• обозначение• орден• отличие• различение• различие• разница• убранство• украшение* * *[od-znaczenie] ☼ наградам, отличие, орден ♂;\odznaczenie wojskowe военная награда, военный орден; боевое отличие; ukończyć szkołę z \odznaczeniem окончить школу с отличием
+ odznaka* * *[od-znaçzenie]снагра́да ż, отли́чие, о́рден modznaczenie wojskowe — вое́нная награ́да, вое́нный о́рден; боево́е отли́чие
ukończyć szkołę z odznaczeniem — око́нчить шко́лу с отли́чием
Syn: -
20 skończyć
глаг.• выполнить• выполнять• доделать• доделывать• доканчивать• достигать• завершать• завершить• заканчивать• закончить• исполнить• исполнять• кончать• кончить• оканчивать• окончить• осуществить• осуществлять• отделать• покончить• приканчивать• прикончить• свершить• совершать• совершить* * *skończ|yć\skończyćony сов. 1. (о)кончить; закончить;\skończyć pracę (о)кончить работу; \skończyć szkołę окончить школу;
2. покончить;\skończyć ze sobą покончить с собой;
3. (о wieku):ktoś \skończyćył... кому-л. исполнилось...;\skończyćył dziesięć lat ему исполнилось десять лет;
4. z czym бросить что;\skończyć z paleniem бросить курить;
● on źle \skończyćy он плохо кончит+1. ukończyć 4. zerwać
* * *skończony сов.1) (о)ко́нчить; зако́нчитьskończyć pracę — (о)ко́нчить рабо́ту
skończyć szkołę — око́нчить шко́лу
2) поко́нчитьskończyć ze sobą — поко́нчить с собо́й
3) ( o wieku): ktoś skończył... кому́-л. испо́лнилось...skończył dziesięć lat — ему́ испо́лнилось де́сять лет
4) z czym бро́сить чтоskończyć z paleniem — бро́сить кури́ть
•Syn:
См. также в других словарях:
ukończyć — dk VIb, ukończyćczę, ukończyćczysz, ukończ, ukończyćył, ukończyćczony «doprowadzić do końca, do ostatecznego wyniku; skończyć, zakończyć» Przedsiębiorstwo ukończyło remont w terminie. Ukończyć pracę. ∆ Ukończyć szkołę, studia, uniwersytet itp.… … Słownik języka polskiego
dekoracja — ż I, DCMs. dekoracjacji; lm D. dekoracjacji (dekoracjacyj) 1. «element ozdabiający, upiększający jakiś przedmiot, wnętrze lub zewnętrzną część budynku» Dekoracja budynku, parku, placu, wystawy sklepowej. Sylwestrowa dekoracja lokalu, okien, ścian … Słownik języka polskiego
dokończyć — dk VIb, dokończyćczę, dokończyćczysz, dokończyćkończ, dokończyćczył, dokończyćczony dokończać, rzad. dokańczać ndk I, dokończyćam, dokończyćasz, dokończyćają, dokończyćaj, dokończyćał, dokończyćany «doprowadzić coś do końca, do ostatecznego… … Słownik języka polskiego
fakultet — m IV, D. u, Ms. fakultetecie; lm M. y «wydział w wyższej uczelni» Fakultet prawny, medyczny. Ukończyć, mieć dwa fakultety. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
filozofia — ż I, DCMs. filozofiafii; lm D. filozofiafii (filozofiafij) 1. «nauka zajmująca się ogólnymi rozważaniami na temat istoty i struktury bytu, ludzkiego poznania, zasad wartościowania, miejsca człowieka w świecie i jego poglądu na świat, obejmująca… … Słownik języka polskiego
liceum — n VI; lm M. liceumea, D. liceumeów 1. «w latach 1932 1939 i 1944 1948: dwie ostatnie klasy sześcioletniej szkoły średniej; obecnie: czteroletnia szkoła średnia ogólnokształcąca lub zawodowa» Liceum handlowe, ogólnokształcące, pedagogiczne. Uczeń… … Słownik języka polskiego
lokata — ż IV, CMs. lokataacie; lm D. lokataat 1. «umieszczenie kapitału w jakiejś instytucji finansowo handlowej, nabycie jakiegoś przedmiotu, nieruchomości dla zabezpieczenia kapitału lub osiągnięcia zysków» Lokata kapitału. 2. «miejsce w klasyfikacji»… … Słownik języka polskiego
odbyć — dk, odbyćbędę, odbyćbędziesz, odbyćbądź, odbyćbył, odbyćbyli odbywać ndk I, odbyćam, odbyćasz, odbyćają, odbyćaj, odbyćał, odbyćany «wziąć udział w określonej czynności, ukończyć, przebyć coś» Odbyć praktykę, służbę wojskową, szkolenie, wartę.… … Słownik języka polskiego
opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… … Słownik języka polskiego
polibuda — ż IV, CMs. polibudaudzie; lm D. polibudaud środ. «politechnika» Uczyć się na polibudzie. Ukończyć polibudę … Słownik języka polskiego
pomłócić — dk VIa, pomłócićmłócę, pomłócićcisz, pomłócićmłóć, pomłócićcił, pomłócićmłócony «ukończyć młócenie; spędzić pewien czas na młóceniu» … Słownik języka polskiego