-
1 ukończyć
глаг.• доделать• доделывать• завершать• завершить• заканчивать• закончить• кончать• оканчивать• окончить* * *ukończ|yć\ukończyćony сов. (о)кончить, закончить, завершить;● ktoś \ukończyćył... lat кому-л. исполнилось... лет+* * *ukończony сов.(о)ко́нчить, зако́нчить, заверши́тьSyn: -
2 skończyć
глаг.• выполнить• выполнять• доделать• доделывать• доканчивать• достигать• завершать• завершить• заканчивать• закончить• исполнить• исполнять• кончать• кончить• оканчивать• окончить• осуществить• осуществлять• отделать• покончить• приканчивать• прикончить• свершить• совершать• совершить* * *skończ|yć\skończyćony сов. 1. (о)кончить; закончить;\skończyć pracę (о)кончить работу; \skończyć szkołę окончить школу;
2. покончить;\skończyć ze sobą покончить с собой;
3. (о wieku):ktoś \skończyćył... кому-л. исполнилось...;\skończyćył dziesięć lat ему исполнилось десять лет;
4. z czym бросить что;\skończyć z paleniem бросить курить;
● on źle \skończyćy он плохо кончит+1. ukończyć 4. zerwać
* * *skończony сов.1) (о)ко́нчить; зако́нчитьskończyć pracę — (о)ко́нчить рабо́ту
skończyć szkołę — око́нчить шко́лу
2) поко́нчитьskończyć ze sobą — поко́нчить с собо́й
3) ( o wieku): ktoś skończył... кому́-л. испо́лнилось...skończył dziesięć lat — ему́ испо́лнилось де́сять лет
4) z czym бро́сить чтоskończyć z paleniem — бро́сить кури́ть
•Syn:
См. также в других словарях:
ukończyć — dk VIb, ukończyćczę, ukończyćczysz, ukończ, ukończyćył, ukończyćczony «doprowadzić do końca, do ostatecznego wyniku; skończyć, zakończyć» Przedsiębiorstwo ukończyło remont w terminie. Ukończyć pracę. ∆ Ukończyć szkołę, studia, uniwersytet itp.… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
seminarium — n VI; lm M. seminariumria, D. seminariumriów 1. «zajęcia dydaktyczne dla studentów starszych lat mające na celu pogłębienie wiedzy z wybranej dziedziny; rodzaj kursu, szkolenia wzorowanego na takich zajęciach» Seminarium historycznoliterackie.… … Słownik języka polskiego
siedmiolatka — ż III, CMs. siedmiolatkatce; lm D. siedmiolatkatek 1. pot. «dziewczynka siedmioletnia» Mieli córkę siedmiolatkę. 2. pot. «zwierzę siedmioletnie, rzadziej: roślina mająca siedem lat» Klacz siedmiolatka. Jabłonie siedmiolatki. 3. pot.… … Słownik języka polskiego
