uczeń

См. также в других словарях:

• uczeń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. uczniowie, D. uczniów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ten, kto uczy się w szkole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nauczyciel wyróżnił zdolnego ucznia. Uczeń spóźnił się. {{/stl 10}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uczeń — m I, DB. ucznia; lm M. uczniowie, DB. uczniów (uczni) 1. «ten, kto się uczy (zwykle w szkole podstawowej lub średniej)» Dobry, zły uczeń. Uczeń pierwszej klasy. Uczniowie starszych klas. 2. «chłopiec, mężczyzna praktykujący w jakimś zawodzie,… …   Słownik języka polskiego

• uczeń — Przerośnięty uczeń zob. przerośnięty …   Słownik frazeologiczny

• Uczeń polski — ( Polish Pupil ) is an independent monthly magazine addressed to Polish schools and published between June 1979 and December 1981, in 1982 to 1984 and 1988 to 1989. It had the widest circulation amongst any independent publications addressed to… …   Wikipedia

• przerośnięty — uczeń «uczeń, który przekroczył wiek przewidziany na daną klasę»: (...) z tyłu sali gromadziła się tak zwana „czerń”, czyli przerośnięci uczniowie szkół zawodowych, żołnierze na przepustkach i watahy krewkich wyrostków, skorych do zaczepek i… …   Słownik frazeologiczny

• elew — m IV, DB. a, Ms. elewwie; lm M. owie a. i, DB. ów 1. «uczeń szkoły wojskowej» 2. przestarz. «uczeń, wychowanek» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• piątkowicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów pot. «uczeń mający oceny bardzo dobre, piątkowe; uczeń piątkowy» …   Słownik języka polskiego

• prymus — m IV, D. a, Ms. prymussie 1. B.=D.; lm M. ci i, te y, DB. ów «uczeń odznaczający się najlepszymi postępami w nauce, pierwszy uczeń w klasie lub w szkole» Był prymusem z chemii. 2. B.=M.; lm MB. y przestarz. «przenośna kuchenka naftowa, w której… …   Słownik języka polskiego

• przerośnięty — przerośniętyęci 1. «nadmiernie wyrośnięty, zniszczony przez wyrośnięcie ponad miarę» Przerośnięte ciasto. ∆ Przerośnięty uczeń «uczeń, który przekroczył przewidziany na daną klasę wiek» 2. «przepleciony z czymś rosnącym; zawierający wrośnięte… …   Słownik języka polskiego

• trójkowicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów pot. «uczeń mający z przedmiotów szkolnych przeważnie trójki jako oceny; uczeń trójkowy» …   Słownik języka polskiego

• trzecioroczny — «pozostający gdzieś trzeci rok» zwykle w wyrażeniu: Uczeń trzecioroczny «uczeń powtarzający klasę trzeci rok» …   Słownik języka polskiego