użyty

См. также в других словарях:

• przysłówkowy — «użyty w funkcji przysłówka, mający charakter przysłówka» ∆ Wyrażenie przysłówkowe «wyrażenie funkcjonujące jako przysłówek, np. byle jak, po cichu» ∆ Imiesłów przysłówkowy «imiesłów nieodmienny, np. idąc, biorąc, skończywszy, zjadłszy» ∆ Zaimek… …   Słownik języka polskiego

• aleksandryn — m IV, D. u, Ms. aleksandrynnie; lm M. y lit. «wiersz jambiczny, 12 zgłoskowy ze średniówką po szóstej zgłosce, występujący od XII w. (użyty w poemacie o Aleksandrze Wielkim) w poezji francuskiej, zwłaszcza w epice, tragediach, poematach… …   Słownik języka polskiego

• chłopek — m III, DB. chłopekpka, N. chłopekpkiem 1. lm M. ci chłopekpkowie, te chłopekpki, DB. chłopekpków «z politowaniem, współczuciem lub lekceważeniem o chłopie, rolniku, zwłaszcza ubogim; dawniej w ogóle o człowieku ze stanu chłopskiego» Pracowici… …   Słownik języka polskiego

• chwast — I m IV, D. u, Ms. chwaście; lm M. y często w lm; czasem także w lp w zn. lm «roślina niepożądana, rosnąca dziko wśród upraw na polach, łąkach, w ogrodach, lasach itp., utrudniająca uprawę roślin użytkowych i hamująca ich wzrost; zielsko; także:… …   Słownik języka polskiego

• eliptycznie — przysłów. od eliptyczny a) w zn. 1: Ziarno eliptycznie owalne. b) w zn. 2: Przysłówek użyty eliptycznie …   Słownik języka polskiego

• fosgen — m IV, D. u, Ms. fosgennie, blm chem. «bezbarwny, silnie trujący gaz o duszącej woni, stosowany w syntezach organicznych, głównie barwników tworzyw sztucznych; użyty w I wojnie światowej jako gaz bojowy» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• mianownik — m III, D. a, N. mianownikkiem; lm M. i 1. «pierwszy przypadek w deklinacji, występujący w zdaniu w funkcji podmiotu lub orzecznika (odpowiadający na pytanie: kto? co?); forma wyrazowa tego przypadka; nominatiwus» Rzeczownik użyty w mianowniku. 2 …   Słownik języka polskiego

• narzędnik — m III, D. a, N. narzędnikkiem; lm M. i «szósty przypadek w deklinacji polskiej odpowiadający na pytania kim? czym?, pełniący funkcję dopełnienia bliższego lub dalszego, występujący także jako orzecznik lub okolicznik; forma wyrazowa tego… …   Słownik języka polskiego

• nośnik — m III, D. a, N. nośnikkiem; lm M. i 1. «środek transportowy, urządzenie transportowe» Nośniki drogowe, powietrzne, wodne. 2. «to, po czym, w czym coś przepływa, jest przenoszone; substancja przenosząca, przewodząca coś; to, na czym coś osiada,… …   Słownik języka polskiego

• on — I m, D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. jego, go, niego, NMs. nim; ona ż DC. jej, niej, B. ją, N. nią, Ms. niej; ono n D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. je, nie, NMs. nim; lm M. m. os. oni, ż. rzecz. one, D. ich, nich, C. im, nim …   Słownik języka polskiego

• pluton — I m IV, D. u, Ms. plutonnie; lm M. y «pododdział taktyczny, składający się z kilku drużyn, działonów lub załóg wozów bojowych» Pluton gospodarczy, medyczny, naprawczy, transportowy. Pluton artylerii, kawalerii, łączności, piechoty. Pluton… …   Słownik języka polskiego