-
1 uśmierzyć
глаг.• облегчать• смягчать• унимать• успокаивать• успокоить• утолять* * *uśmierz|yć\uśmierzyćony сов. 1. усмирить, укротить;\uśmierzyć powstanie подавить восстание;
2. успокоить, унять;\uśmierzyć ból успокоить боль
* * *uśmierzony сов.1) усмири́ть, укроти́тьuśmierzyć powstanie — подави́ть восста́ние
2) успоко́ить, уня́тьuśmierzyć ból — успоко́ить боль
-
2 uśmierzyć gniew
успокоить гневOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uśmierzyć gniew
-
3 uśmierzać
глаг.• заглохнуть• облегчать• смирять• смягчать• смягчить• стихнуть• умерять• унимать• успокаивать• успокоить• утолять* * *uśmierza|ć\uśmierzaćny несов. 1. усмирять, укрощать;2. успокаивать, унимать; ср. uśmierzyć* * *uśmierzany несов.1) усмиря́ть, укроща́ть2) успока́ивать, унима́ть; ср. uśmierzyć -
4 załagodzić
глаг.• смягчить• улаживать* * *załagodz|ić\załagodzićę, \załagodzićony сов. смягчить, замять;\załagodzić sprawę замять дело;
● \załagodzić kogoś задобрить (смягчить) кого-л.+uśmierzyć, uspokoić
* * *załagodzę, załagodzony сов.смягчи́ть, замя́тьzałagodzić sprawę — замя́ть де́ло
Syn: -
5 zmitygować
глаг.• унять* * *zmitygowa|ć\zmitygowaćny сов. унять, успокоить+pohamować, powściągnąć, uspokoić, uśmierzyć
* * *zmitygowany сов.уня́ть, успоко́итьSyn:
См. также в других словарях:
uśmierzyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}uśmierzać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uśmierzać — ndk I, uśmierzaćam, uśmierzaćasz, uśmierzaćają, uśmierzaćaj, uśmierzaćał, uśmierzaćany uśmierzyć dk VIb, uśmierzaćrzę, uśmierzaćrzysz, uśmierz, uśmierzaćrzył, uśmierzaćrzony 1. «koić, łagodzić, uspokajać» Środki uśmierzające ból. 2. «tłumić,… … Słownik języka polskiego
utulić — (czyjś) płacz, żal, ból «ukoić, uśmierzyć czyjś płacz, żal, ból»: Do ciebie, Rudolfie, należy utulić ból Bianki, kochać ją podwójną miłością, zastąpić jej ojca. B. Schulz, Sanatorium … Słownik frazeologiczny
utulać — Utulić (czyjś) płacz, żal, ból «ukoić, uśmierzyć czyjś płacz, żal, ból»: Do ciebie, Rudolfie, należy utulić ból Bianki, kochać ją podwójną miłością, zastąpić jej ojca. B. Schulz, Sanatorium … Słownik frazeologiczny
ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… … Słownik języka polskiego
kłótnia — ż I, DCMs. kłótniani; lm D. kłótniani «ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór» Kłótnia brata z siostrą. Kłótnia między… … Słownik języka polskiego
nieugaszony — książk. «nie dający się ugasić, stłumić, uśmierzyć» Nieugaszona namiętność, żądza. Nieugaszone pragnienie zemsty … Słownik języka polskiego
nieukojony — nieukojonyjeni książk. «nie dający się ukoić, uspokoić, uśmierzyć; taki, którego nie można pocieszyć; nieutulony» Nieukojony smutek, ból. Nieukojona tęsknota. Nieukojony w głębokim żalu … Słownik języka polskiego
rewolucja — ż I, DCMs. rewolucjacji; lm D. rewolucjacji (rewolucjacyj) 1. «radykalna zmiana struktury społecznej, ustroju politycznego, władzy państwowej, systemu ekonomicznego, z reguły połączona z przemocą i walką zbrojną» Rewolucja społeczna. Hasła, idee… … Słownik języka polskiego
rozbroić — dk VIa, rozbroićbroję, rozbroićbroisz, rozbroićbrój, rozbroićbroił, rozbroićbrojony rozbrajać ndk I, rozbroićam, rozbroićasz, rozbroićają, rozbroićaj, rozbroićał, rozbroićany 1. «pozbawić uzbrojenia, odebrać broń, uczynić bezbronnym;… … Słownik języka polskiego
rozetrzeć — dk XI, rozetrzećtrę, rozetrzećtrzesz, rozetrzećtrzyj, roztarł, roztarty, roztarłszy rozcierać ndk I, rozetrzećam, rozetrzećasz, rozetrzećają, rozetrzećaj, rozetrzećał, rozetrzećany 1. «trąc, ugniatając rozgrzać, usunąć zdrętwienie, uśmierzyć ból… … Słownik języka polskiego
