ułamać

См. также в других словарях:

• ułamać — dk IX, ułamaćmię, ułamaćmiesz, ułam, ułamaćał, ułamaćany ułamywać ndk VIIIa, ułamaćmuję, ułamaćmujesz, ułamaćmuj, ułamaćywał, ułamaćywany «łamiąc oddzielić część od całości; odłamać» Ułamać kawałek chleba, bułki. Ułamać gałązkę bzu, leszczyny.… …   Słownik języka polskiego

• ułamać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ułamywać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ułamywać się – ułamać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać łamaniu; łamać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ułamał mi się paznokieć. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ułamywać — → ułamać …   Słownik języka polskiego

• poułamywać — dk VIIIa, poułamywaćmuję, poułamywaćmujesz, poułamywaćmuj, poułamywaćywał, poułamywaćywany «ułamać wiele czegoś, ułamać po kolei, jedno po drugim; poobłamywać» Poułamywać dużo gałęzi …   Słownik języka polskiego

• ułamywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, ułamywaćmuję, ułamywaćmuje, ułamywaćany {{/stl 8}}– ułamać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, ułamywaćmię, ułamywaćmie, ułamywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} odrywać, oddzielać część od całości przez łamanie; odłamywać, urywać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gałąź — ż V, DCMs. gałąźłęzi; lm M. gałąźłęzie, D. gałąźłęzi, N. gałąźłęziami a. gałąźłęźmi 1. «pęd wyrastający z pnia drzewa; konar, odrośl» Gałąź świerkowa. Rosochata gałąź. Gałąź dębu. Ułamać gałąź. Wiatr porusza gałęziami. ◊ Pójść na gałąź, skończyć… …   Słownik języka polskiego

• nadłamać — dk IX, nadłamaćmię, nadłamaćmiesz, nadłamaćłam, nadłamaćał, nadłamaćany nadłamywać ndk VIIIa, nadłamaćmuję, nadłamaćmujesz, nadłamaćmuj, nadłamaćywał, nadłamaćywany «ułamać kawałek czegoś; złamać coś częściowo, niezupełnie, nie do samego końca»… …   Słownik języka polskiego

• pręt — m IV, D. a, Ms. pręcie; lm M. y 1. «cienka laska, tyczka, cienki drążek; prosta gałązka, witka, rózga» Brzozowy, wiklinowy pręt. Pręty łozy, trzcin. Poganiać, uderzyć, zaciąć (konia) prętem. Wyciąć, ułamać, złamać pręt. Wyplatać, wyrabiać coś z… …   Słownik języka polskiego

• u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… …   Słownik języka polskiego

• ukręcić — dk VIa, ukręcićcę, ukręcićcisz, ukręć, ukręcićcił, ukręcićcony 1. «zrobić coś przez kręcenie, zwijanie, nawijanie, obracanie w palcach, ucieranie czegoś; skręcić, spleść» Ukręcić powróz z konopi. Ukręcić krem. Ukręcić jaja do ciasta. ◊ Ukręcić na …   Słownik języka polskiego