Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

turgidus

  • 1 turgidus

    turgidus, a, um (turgeo), strotzend, geschwollen, aufgelaufen, I) eig.: oculus, Plaut.: membrum, Cic.: pes, Sen.: frons turgida cornibus, Hor.: labra, aufgeworfene, Mart.: vela turgida vento, Hor.: fluvius hibernā nive turgidus, Hor.: semina, dick, Ov. – II) übtr., v. der Rede u.v. Redner usw. = schwülstig, oratio, Petron. 2, § 6: Alpinus (ein Dichter), Hor. sat. 1, 10, 36: nec quos promoveris, alto turgidus alloqueris fastu, Claud. cons. Stil. 2, 158 sq.

    lateinisch-deutsches > turgidus

  • 2 turgidus

    turgidus, a, um [st2]1 [-] gonflé, enflé. [st2]2 [-] plein de colère, irrité, courroucé. [st2]3 [-] boursouflé, emphatique, ampoulé.
    * * *
    turgidus, a, um [st2]1 [-] gonflé, enflé. [st2]2 [-] plein de colère, irrité, courroucé. [st2]3 [-] boursouflé, emphatique, ampoulé.
    * * *
        Turgidus, pen. cor. Adiectiuum. Plaut. Enflé, Boursoufflé.

    Dictionarium latinogallicum > turgidus

  • 3 turgidus

    turgidus, a, um (turgeo), strotzend, geschwollen, aufgelaufen, I) eig.: oculus, Plaut.: membrum, Cic.: pes, Sen.: frons turgida cornibus, Hor.: labra, aufgeworfene, Mart.: vela turgida vento, Hor.: fluvius hibernā nive turgidus, Hor.: semina, dick, Ov. – II) übtr., v. der Rede u.v. Redner usw. = schwülstig, oratio, Petron. 2, § 6: Alpinus (ein Dichter), Hor. sat. 1, 10, 36: nec quos promoveris, alto turgidus alloqueris fastu, Claud. cons. Stil. 2, 158 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turgidus

  • 4 turgidus

    turgĭdus, a, um, adj. [turgeo], swollen, inflated, distended, turgid (class.; syn. tumidus).
    I.
    Lit.:

    membrum tumidum ac turgidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    oculi,

    Plaut. Mil. 4, 3, 15:

    labra,

    Mart. 6, 39, 8:

    venter,

    App. M. 6, p. 176, 40; cf.:

    aqua subter cutem fusa turgidus,

    Plin. 7, 45, 46, § 148:

    haedus, Cui frons turgida cornibus,

    Hor. C. 3, 13, 4:

    loca semine,

    Lucr. 4, 1034:

    mare,

    Hor. C. 1, 3, 19; cf.:

    fluvii hibernā nive,

    id. ib. 4, 12, 4:

    vento vela,

    id. ib. 2, 10, 24; Ov. Am. 2, 11, 42:

    (femina),

    i. e. pregnant, id. A. A. 2, 661.—
    II.
    Trop., of speech, inflated, turgid (very rare):

    oratio,

    Petr. 2, 6:

    Alpinus,

    Hor. S. 1, 10, 36:

    alto fastu,

    Claud. Laud. Stil. 2, 158.

    Lewis & Short latin dictionary > turgidus

  • 5 turgidus

        turgidus adj.    [turgeo], swollen, inflated, distended, turgid: membrum: haedus, Cui frons turgida cornibus, H.: (femina), i. e. pregnant, O.— Fig., of speech, inflated, turgid: Alpinus, H.
    * * *
    turgida, turgidum ADJ
    swollen, inflated, distended; swollen (body of water); inflamed with passion

    Latin-English dictionary > turgidus

  • 6 turgidus

    a, um [ turgeo ]
    2) набухший, налитой ( semina O)
    3) надутый ( vela H); вздувшийся (fluvius t. nive H); раздувшийся, вздутый ( venter Ap); толстый, выпяченный ( labra M)
    4) взволнованный, бурный ( mare H)
    5) напыщенный, высокопарный ( oratio Pt)

    Латинско-русский словарь > turgidus

  • 7 turgidus

    -a/um adj A
    gonflé, enflé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > turgidus

  • 8 Sibynomorphus turgidus

    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Южная Америка

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Sibynomorphus turgidus

  • 9 набухший

    turgidus [a, um]

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > набухший

  • 10 Напыщенный

    - turgidus; tumidus (orator; sermo); pinguis; inflatus;

    • напыщенная речь - oratio quae turget et inflata est;

    • быть напыщенным - tumere (orator tumens);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Напыщенный

  • 11 Припухший

    - turgidus; turgidulus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Припухший

  • 12 turgidulus

    a, um [demin. к turgidus ]
    немного опухший, припухший ( ocelli Ctl)

    Латинско-русский словарь > turgidulus

  • 13 regaliter

    rēgāliter, Adv. (regalis), königlich, nach Königsart, a) im guten Sinne: centum hostiis sacrificium regaliter Minervae facere, eines Königs würdig, Liv. 42, 51, 2: Para reg. revocatus, mit der seinem königlichen Range gebührenden Rücksicht, Amm. 30, 1, 4: Compar., postea vero regalius et competentius initiabatur, Iul. Val. 1, 7 (13). – b) im üblen Sinne = gebieterisch, herrisch, eigenmächtig, precibusque minas reg. addit, Ov. met. 2, 397: reg. turgidus, in seinem selbstherrlichen Grimme, Amm. 29, 1, 18.

    lateinisch-deutsches > regaliter

  • 14 turgidulus

    turgidulus, a, um (Demin. v. turgidus), etwas geschwollen, flendo turgiduli rubent ocelli, Catull. 3, 18: racemi, Paul. Petr. 5, 450.

    lateinisch-deutsches > turgidulus

  • 15 aufschwellen

    aufschwellen, I) v. intr.tumescere. intumescere. extumescere (im allg.). – turgescere (durch den Andrang innerer Säfte). – aufgeschwollen, turgidus; tumidus: etwas aufgeschwollen, turgidulus. – II) v. tr. tumefacere. – implere (anfüllen). – Aufschwellen, das, eines Körpers, tumor.

    deutsch-lateinisches > aufschwellen

  • 16 dick

    dick, crassus (sowohl vom Umfang [dah. auch v. Maß] als auch von der Gedrungenheit, Ggstz. tenuis, dünn, macer, mager). – pinguis (fett, feist, Ggstz. macer). – opīmus (strotzend von Nahrungssäften, dick u. fett, Ggstz. gracilis). obesus (wohlgenährt, Ggstz. gracilis u. [von Tieren] Ggstz. strigosus. – corpore amplo (wohlbeleibt). – turgens. turgidus (aufgeschwollen, z.B. oculi). – densus (dicht, Ggstz. rarus, einzeln). – spissus (undurchdringlich, undurchsichtig, vom Boden, der Finsternis etc., Ggstz. solutus, locker). – confertus (dicht zusammengedrängt, von einer Menge, Ggstz. rarus). – Bei Bestimmungen des Maßes entweder durch crassus mit dem Akk. od. durch crassitudine mit Genet. des Maßes, z.B. vier Fuß d., quattuor pedes crassus; quattuor pedum crassitudine; vgl. daumendick, fingerdick. – eine d. Haut, callum od. callus: man hat dicke Bücher darüber geschrieben, de quibus volumina impleta sunt: die Philosophen haben dicke Bucher dagegen geschrieben, pleni libri sunt contra ista ipsa disserentium philosophorum: Dikäarchus hat ein dickes B. darüber geschrieben, daß etc., magnus Dicaearchi liber est m. Akk. u. Infin. – d. Luft, aër crassus; caelum crassum; plenior caeli natura: d. Blut, sanguis crassus: ein d. Backen, altera bucca inflatior.Adv.crasse; dense: spisse. – d. machen, spissare (z.B. das Blut); saginare (mästen, fett machen d. werden, pinguescere (von Tieren): d. und fett werden, corpus facere.

    deutsch-lateinisches > dick

  • 17 schwülstig

    schwülstig, tumidus; turgidus; inflatus (alle z.B. Rede, Redner, Stil). – im höchsten Grade sch., ad summum tumorem perductus (bildl., von der Rede). – eine Rede ist sch., oratio turget atque inflata est. Adv.tumide. – sch. (mit Schwulst) reden, s. Schwulst.

    deutsch-lateinisches > schwülstig

  • 18 fastus

    [st1]1 [-] fastus, a, um: faste.    - (dies) fasti: jours fastes, jours d'audience (jours où le préteur peut rendre la justice).    - voir fasti, ōrum, m. [st1]2 [-] fastŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - arrogance, orgueil, fierté, mépris. - [abcl]b - faste, luxe, somptuosité.[/b]    - fastum alicui facere, Petr.: regarder qqn avec dédain. [st1]3 [-] fastus, fastuum, m. plur.: fastes (calendrier romain indiquant les jours de fêtes et les jours d'audience), liste des jours fastes, calendrier, annales.
    * * *
    [st1]1 [-] fastus, a, um: faste.    - (dies) fasti: jours fastes, jours d'audience (jours où le préteur peut rendre la justice).    - voir fasti, ōrum, m. [st1]2 [-] fastŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - arrogance, orgueil, fierté, mépris. - [abcl]b - faste, luxe, somptuosité.[/b]    - fastum alicui facere, Petr.: regarder qqn avec dédain. [st1]3 [-] fastus, fastuum, m. plur.: fastes (calendrier romain indiquant les jours de fêtes et les jours d'audience), liste des jours fastes, calendrier, annales.
    * * *
        Fastus, huius fastus, m. g. Plin. Arrogance, Haultaineté, Desdaignement, Orgueil.
    \
        Alto fastu turgidus. Claud. Qui fait du raminagrobis.
    \
        Exuere fastus. Ouid. Oster tout orgueil, toute pompe.
    \
        Ponere fastus. Ouid. Abbatre ou abbaisser son arrogance.

    Dictionarium latinogallicum > fastus

  • 19 regaliter

    rēgāliter, Adv. (regalis), königlich, nach Königsart, a) im guten Sinne: centum hostiis sacrificium regaliter Minervae facere, eines Königs würdig, Liv. 42, 51, 2: Para reg. revocatus, mit der seinem königlichen Range gebührenden Rücksicht, Amm. 30, 1, 4: Compar., postea vero regalius et competentius initiabatur, Iul. Val. 1, 7 (13). – b) im üblen Sinne = gebieterisch, herrisch, eigenmächtig, precibusque minas reg. addit, Ov. met. 2, 397: reg. turgidus, in seinem selbstherrlichen Grimme, Amm. 29, 1, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > regaliter

  • 20 turgidulus

    turgidulus, a, um (Demin. v. turgidus), etwas geschwollen, flendo turgiduli rubent ocelli, Catull. 3, 18: racemi, Paul. Petr. 5, 450.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turgidulus

См. также в других словарях:

  • Monotretus turgidus —   Monotretus turgidus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Monotretus turgidus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Subphylum …   Wikipedia

  • Tetrodon turgidus — Blower Blow er, n. 1. One who, or that which, blows. [1913 Webster] 2. (Mech.) A device for producing a current of air; as: (a) A metal plate temporarily placed before the upper part of a grate or open fire. (b) A machine for producing an… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Kugelblaualge — Chroococcus turgidus Systematik Stamm: Cyanobakterien (Cyanobacteria) Klasse: Cyanobakterien (Cyanobacteria) Ordnung: Chroococcales Familie …   Deutsch Wikipedia

  • turgide — [ tyrʒid ] adj. • 1463, repris 1833; lat. turgidus ♦ Littér. Gonflé, enflé, boursouflé. « Ses mains si molles, si blanches, devenaient rouges et turgides » (Balzac). ● turgide adjectif (latin turgidus) Littéraire. Se dit d une partie du corps… …   Encyclopédie Universelle

  • túrgido — (Del lat. turgidus .) ► adjetivo literario Que está turgente, abultado o hinchado. * * * túrgido, a (del lat. «turgĭdus») adj. Turgente (lleno y erguido). * * * túrgido, da. (Del lat. turgĭdus). adj. poét …   Enciclopedia Universal

  • turgid — SYN: tumid. [L. turgidus, swollen, fr. turgeo, to swell] * * * tur·gid tər jəd adj being in a normal or abnormal state of distension: SWOLLEN, TUMID <turgid limbs> <turgid living cells> * * * tur·gid (turґjid) [L. turgidus] swollen… …   Medical dictionary

  • Taphrina betulina — «Ведьмины мётлы» …   Википедия

  • Виды рода Тафрина — Приложение к статье Тафрина Список видов грибов рода Тафрина (Taphrina Fr. 1815) Род Тафрина содержит около 100[1] …   Википедия

  • turgid — turgíd adj. m., pl. turgízi; f. sg. turgídă, pl. turgíde Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  TURGÍD, Ă adj. (Liv.) Care este inflamat; plin cu un lichid; umflat. ♦ Bosumflat, supărat. [cf …   Dicționar Român

  • Blower — Blow er, n. 1. One who, or that which, blows. [1913 Webster] 2. (Mech.) A device for producing a current of air; as: (a) A metal plate temporarily placed before the upper part of a grate or open fire. (b) A machine for producing an artificial… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»