tuiskliiv

gener. tuiskliiv

24 (род. п. ед. ч. \песокка и \песокку) С м. неод.

1. liiv; золотоносный \песокок kullaliiv, глинистый \песокок saviliiv, гравелистый \песокок kruusliiv, известковый \песокок lubiliiv, известняковый \песокок lubjakiviliiv, плывучий \песокок vesiliiv, летучий v сыпучий ок tuiskliiv, lendliiv, ajuliiv, мелкий \песокок peenliiv, мелкозернистый \песокок peeneteraline liiv, сахарный \песокок peensuhkur;

2. \песокки мн. ч. geol. liivik; liivakõrb; кучевые \песокки põõsasliivik; ‚

\песокок сыплется из кого, без доп. kõnek. halv. kes on juba muld(vana), kellel on juba mulla lõhn juures;

строить v

построить на \песокке что mida liivale rajama;

пробирать v

пробрать v

продирать v

продрать с \песокком v

с песочком кого kõnek. kellele kõva peapesu tegema, keda kõvasti läbi võtma;

как \песокок морской, как \песокку морского (palju) nagu liiva mere ääres

124 П (кр. ф. \сыпучийч, \сыпучийча, \сыпучийче, \сыпучийчи) puist-, puiste, sõre, peenepurruline, murendlik, pude, puistuv, pudenev, varisev; \сыпучийчие тела v вещества puist(e)ained, kuivained, \сыпучийчий товар puist(e)kaup (näit. jahu, suhkur), \сыпучийчий песок (1) tuiskliiv, ajuliiv, lendliiv, (2) puistliiv, sõre liiv, \сыпучийчий снег kidulumi (tuule aetav peenike lumi), \сыпучийчая порода pude kivim, \сыпучийчий мак pudenev moon