Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tugurium

  • 1 tugurium

    tugurĭum, ĭi, n. cabane, hutte, case, chaumière.
    * * *
    tugurĭum, ĭi, n. cabane, hutte, case, chaumière.
    * * *
        Tugurium, tugurii. Pomponius. Une loge.

    Dictionarium latinogallicum > tugurium

  • 2 tugurium

    tugurium, iī, n. (st. tegurium, v. tego), die Hütte, der Schuppen, dessen Dach von Stroh, Rasen od. Rohr bis auf die Erde reichte, wie sie die Bauern, bes. die Schäfer und Hirten auf dem Felde hatten (nach Voß Verg. ecl. 1, 68), tug. parvum, Liv.: agreste, Val. Max.: rusticanum, Hieron.: pauper, Priap.: tug. canis, Phaedr.: in casis et tuguriis habitare, Varro: tugurio se occultare, Sall., se abdere, Aur. Vict.: togam propere e tugurio proferre uxorem Raciliam iubet, Liv.: tugurium ut iam videatur esse illa villa, Cic. – / tegurium geschr., Corp. inscr. Lat. 5, 5005. Schol. Bern. Verg. georg. 3, 231.

    lateinisch-deutsches > tugurium

  • 3 tugurium

    tugurium, iī, n. (st. tegurium, v. tego), die Hütte, der Schuppen, dessen Dach von Stroh, Rasen od. Rohr bis auf die Erde reichte, wie sie die Bauern, bes. die Schäfer und Hirten auf dem Felde hatten (nach Voß Verg. ecl. 1, 68), tug. parvum, Liv.: agreste, Val. Max.: rusticanum, Hieron.: pauper, Priap.: tug. canis, Phaedr.: in casis et tuguriis habitare, Varro: tugurio se occultare, Sall., se abdere, Aur. Vict.: togam propere e tugurio proferre uxorem Raciliam iubet, Liv.: tugurium ut iam videatur esse illa villa, Cic. – tegurium geschr., Corp. inscr. Lat. 5, 5005. Schol. Bern. Verg. georg. 3, 231.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tugurium

  • 4 tugurium

        tugurium ī, n    [TEG-], a hut, cot, cottage, C., V., S., L.
    * * *
    I II
    hangar; discount

    Latin-English dictionary > tugurium

  • 5 tugurium

    tŭgŭrĭum (TEGVRIVM and TIGVRIVM in inscrr.; cf. Inscr. Orell. 1773; and ib. Labus), ii, n. [tego], a hut, cot, cottage of shepherds, peasants, etc., Varr. R. R. 3, 1, 3; Afran. and Caecil. ap. Fest. p. 355 Müll.; Cic. Sest. 43, 93; Verg. E. 1, 69; Col. 12, 15, 1; Plin. 16, 9, 14, § 35; Val. Max. 5, 4, 1; 5, 3, ext. 3; 7, 1, 2; Dig. 50, 16, 180.

    Lewis & Short latin dictionary > tugurium

  • 6 tugurium

    ī n.
    1) хижина, шалаш ( tuguria Numidarum Sl)
    2) конура (t. canis Ph)

    Латинско-русский словарь > tugurium

  • 7 tugurium

    хижина (1. 6 § 1 D. 8, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > tugurium

  • 8 bucolicus

    bucolicus, a, um (bucolicos, e, on) relatif aux pâtres, pastoral, bucolique.    - bucolicum (s.-ent. tugurium): cabane de berger.
    * * *
    bucolicus, a, um (bucolicos, e, on) relatif aux pâtres, pastoral, bucolique.    - bucolicum (s.-ent. tugurium): cabane de berger.
    * * *
        Bucolicus, pen. cor. Appartenant ou servant aux boeufs.

    Dictionarium latinogallicum > bucolicus

  • 9 pauper

    paupĕr, ĕris [st2]1 [-] pauvre, qui possède peu, qui a juste le nécessaire, indigent. [st2]2 [-] en parl. des ch. mesquin, chétif, petit, stérile.    - horum ego optarim pauperrimus esse bonorum, Hor. S. 1: puissé-je rester totalement dépourvu de ces biens-là!    - meo sum pauper in aere, Hor. Ep. 2: le peu que j'ai est à moi (je suis pauvre, mais je ne dois rien).    - his adulescentibus erat cum quodam paupere modicae casulae domino vetus familiaritas, Apul. 9: une ancienne amitié liait ces jeunes gens avec un pauvre homme possesseur d'un modeste manoir.    - carmen venā pauperiore fluit, Ov. P. 4: mes vers coulent plus que d'une veine affaiblie.    - pauper eloquentia, Quint. 10: maigre éloquence.    - pauper tugurium, Virg.: humble cabane.    - pauper domus: pauvre maison.    - paupĕres, ĕrum, m.: les pauvres.    - pauperum tabernae: les cabanes des pauvres.    - arch. paupĕrus, a, um = pauper, eris.    - paupĕra mulier, Plaut. (= pauper mulier): pauvre femme.
    * * *
    paupĕr, ĕris [st2]1 [-] pauvre, qui possède peu, qui a juste le nécessaire, indigent. [st2]2 [-] en parl. des ch. mesquin, chétif, petit, stérile.    - horum ego optarim pauperrimus esse bonorum, Hor. S. 1: puissé-je rester totalement dépourvu de ces biens-là!    - meo sum pauper in aere, Hor. Ep. 2: le peu que j'ai est à moi (je suis pauvre, mais je ne dois rien).    - his adulescentibus erat cum quodam paupere modicae casulae domino vetus familiaritas, Apul. 9: une ancienne amitié liait ces jeunes gens avec un pauvre homme possesseur d'un modeste manoir.    - carmen venā pauperiore fluit, Ov. P. 4: mes vers coulent plus que d'une veine affaiblie.    - pauper eloquentia, Quint. 10: maigre éloquence.    - pauper tugurium, Virg.: humble cabane.    - pauper domus: pauvre maison.    - paupĕres, ĕrum, m.: les pauvres.    - pauperum tabernae: les cabanes des pauvres.    - arch. paupĕrus, a, um = pauper, eris.    - paupĕra mulier, Plaut. (= pauper mulier): pauvre femme.
    * * *
        Pauper, huius pauperis, pen. corr. com. gen. vel, vt alii volunt, om. g. Pauvre, ou Povre, Chetif.
    \
        Ambitiosi pauperes. Quintil. Povres ambitieux et convoiteux d'honneur.
    \
        Facere pauperem. Seneca. Mettre à povreté, Appovrir.
    \
        Pauperis est numerare pecus. Ouid. C'est à faire à un povre homme.
    \
        Meo sum pauper in aere. Horat. Vray est que je suis povre, mais toutesfois je ne doibs rien.
    \
        Congesto pauper in auro. Seneca. Qui ha beaucoup de biens, mais il ne s'en ose bien faire: comme font les avaritieux.

    Dictionarium latinogallicum > pauper

  • 10 tuguriolum

    ī n. [demin. к tugurium ]

    Латинско-русский словарь > tuguriolum

  • 11 tuguriunculum

    ī n. [demin. к tugurium ]

    Латинско-русский словарь > tuguriunculum

  • 12 devius

    dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.

    lateinisch-deutsches > devius

  • 13 educo [1]

    1. ēduco, āvī, ātum, āre (Intens. v. 2. educo), aufziehen, auffüttern, ernähren, physisch u. moralisch erziehen, im Passiv educari oft = aufmachsen (vgl. R. Klotz zu Ciceros Reden 1. S. LXI s. Mützell Curt. 3, 12 [31], 16), a) v. leb. Subjj.: α) Menschen: alqm, Cic. u.a.: alqm bene pudiceque, Plaut.: filiam clam, Ter.: alqm liberius, Sen.: alqm humili cultu, Liv.: educari sine deliciis (einfach), Sen. rhet.: pater mihi reliquit parvum tugurium, in quo natus educatusque sum, Liv.: gremio ac sinu matris educari, Tac.: alcis cibo et sumptu educari, Plaut.: caelum, sub quo natus educatusque essem, Liv.: montes, apud quos erat educatus, Flor.: educatus in domo Periclis, Nep., in eadem domo, Ps. Quint. decl.: in matris sinu indulgentiaque educatus, Tac.: homo ingenuus liberaliterque educatus, Cic.: honeste educatus, Vitr.: in honesta familia institutus et educatus ingenue, Cic.: ad turpitudinem educatus, Cic.: puerum tradere alci educandum, Quint. – poet., educ. senectam alcis, jmd. im Alter ernähren, Ov. – β) Tiere: animalia, quibus abest ars et sedulitas educandi, Fronto: pullum asininum educari paleis, feno, hordeo, Varro: in educando perfacile apparet aliud quiddam iis (bestiis) propositum, Cic. – b) v. lebl. Subjj.: tractus uter plures lepores, uter educet apros, Hor.: non ager hic pomum, non dulces educat uvas, Ov. – übtr., educata huius nutrimentis eloquentia, von ihr genährt u. gepflegt, Cic. or. 42.

    lateinisch-deutsches > educo [1]

  • 14 promunturium

    prō-munturium (prōmuntorium, prōmontorium), iī, n. (promineo), I) eine ins Land vortretende Gebirgshöhe, der Bergvorsprung, der Ausläufer, zB. der Alpen, Liv. 21, 35, 8. – II) der in das Meer ragende Teil eines Berges, das Vorgebirge, das Kap, pr. Misenum, Tac.: pr. Apollinis, Liv. u. Mela: Iunonis, Mela: promunturia tenuia, Mela: Leucopetra, quod est promunturium agri Regini, Cic.: duo eminentia promunturia, Caes.: Sicilia tribus promunturiis in diversa procurrens, Mela: omnis Italia coacta in angustias finditur in duo promunturia, Bruttium et Sallentinum, Sall. fr.: oppida posita in extremis lingulis promunturiisque, Caes.: promunturium superare, Auct. b. Afr. – / Die drittletzte Silbe ist (wie in tugurium) kurz, s. Pacuv. tr. 94 R.2 Ov. met. 15, 709. – / Fleckeisen (Fünfzig Artikel S. 25) hält die Form promunturium für die einzig richtige; dagegen erklären Bergk (Philol. 28, 461), Ritter (im Rhein. Mus. 17, 108, Schuchardt (Vocalismus usw. 2, 119 f. u. 3, 204) und Rönsch (Berl. Philol. Wochenschr. 6. Jahrg. no. 3 u. no. 4) diese Form für die vulgäre, durch die Abschreiber in die Klassiker gekommene.

    lateinisch-deutsches > promunturium

  • 15 rusticanus

    rūsticānus, a, um (rusticus), das Land od. den Landmann betreffend, in bezug auf Herkunft, Aufenthalt u. dgl., ländlich, bäuerlich, vita, das Landleben als bloßer Aufenthalt auf dem Lande (hingegen rustica vita das Landleben mit allen Beschäftigungen, die dahin gehören), Cic.: rusticanus vir, sed plane vir, auf dem Lande aufgewachsen, erzogen, Cic.: homines rusticani ex municipiis, Landbau treibende, Cic.: quidam rusticanus, Cic.: sum quidam rusticanus upilio, Apul.: illud, quod loquitur, priscum visum iri putat, si plane fuerit rusticanum, Cic. – r. tugurium, Bauernhütte, Hieron. epist. 52, 6. – Sing. subst. rūsticānus, ī, m., der Landmann, Augustin. serm. 102, 5: Plur. subst., rūsticānī, ōrum, m., Landleute, Bauern, Eutr. 9, 20.

    lateinisch-deutsches > rusticanus

  • 16 tegurium

    tegurium, s. tugurium.

    lateinisch-deutsches > tegurium

  • 17 tuguriolum

    tuguriolum, ī, n. (Demin. v. tugurium), das Hüttchen, Apul. met. 4, 12 u. Hieron. epist. 106, 51. – / Nbf. teguriolum, Veget. mil. 4, 26. p. 146, 20 L2.

    lateinisch-deutsches > tuguriolum

  • 18 tuguriunculum

    tuguriunculum, ī, n. (Demin. v. tugurium), das Hüttchen, Hieron. in vita Hilar. 9. p. 33 Migne.

    lateinisch-deutsches > tuguriunculum

  • 19 devius

    dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac
    ————
    secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > devius

  • 20 educo

    1. ēduco, āvī, ātum, āre (Intens. v. 2. educo), aufziehen, auffüttern, ernähren, physisch u. moralisch erziehen, im Passiv educari oft = aufmachsen (vgl. R. Klotz zu Ciceros Reden 1. S. LXI s. Mützell Curt. 3, 12 [31], 16), a) v. leb. Subjj.: α) Menschen: alqm, Cic. u.a.: alqm bene pudiceque, Plaut.: filiam clam, Ter.: alqm liberius, Sen.: alqm humili cultu, Liv.: educari sine deliciis (einfach), Sen. rhet.: pater mihi reliquit parvum tugurium, in quo natus educatusque sum, Liv.: gremio ac sinu matris educari, Tac.: alcis cibo et sumptu educari, Plaut.: caelum, sub quo natus educatusque essem, Liv.: montes, apud quos erat educatus, Flor.: educatus in domo Periclis, Nep., in eadem domo, Ps. Quint. decl.: in matris sinu indulgentiaque educatus, Tac.: homo ingenuus liberaliterque educatus, Cic.: honeste educatus, Vitr.: in honesta familia institutus et educatus ingenue, Cic.: ad turpitudinem educatus, Cic.: puerum tradere alci educandum, Quint. – poet., educ. senectam alcis, jmd. im Alter ernähren, Ov. – β) Tiere: animalia, quibus abest ars et sedulitas educandi, Fronto: pullum asininum educari paleis, feno, hordeo, Varro: in educando perfacile apparet aliud quiddam iis (bestiis) propositum, Cic. – b) v. lebl. Subjj.: tractus uter plures lepores, uter educet apros, Hor.: non ager hic pomum, non dulces educat uvas, Ov. – übtr., educata huius nutri-
    ————
    mentis eloquentia, von ihr genährt u. gepflegt, Cic. or. 42.
    ————————
    2. ē-dūco, dūxī, ductum, ere, I) herausziehen, -führen, A) herausziehen, 1) im allg.: gladium, Caes.: gladium e vagina, Cic.: radicem e terra, Varro: e certis armariis infinita volumina, Vitr.: corpore telum cruentum, Cornif. rhet.: pisces everriculo in litus, Varro: diductis labris (boum) linguam, Col.: oculos, ausreißen, Sen. – 2) insbes.: a) als t.t. der Geburtshilfe, das Kind herausziehen, infans per manus commodius educitur, Cels.: demitti debet uncus..., deinde attractus infantem educet, Cels. – b) als t.t. beim Losen, ziehen, sortem, Cic.: alqm ex urna, Cic.: tribus, Cic. – c) ausziehen = austrinken, Plaut. Amph. 430 u.a. – d) ausbrüten, pullos suos, Plaut.: foetum, Plin. – e) das Fazit einer Rechnung erschöpfend ziehen, eam rationem, dieses genau berechnen, Plaut. truc. 24 Schoell. – B) herausführen, 1) im allg.: inde educere, Liv.: ex urbe, Liv.: e carcere, Sen.: e navi, Suet.: hominem de senatu, Cic.: alqm de vinculis audiendum (zum Verhör), Amm.: uxorem a domo secum, mitnehmen, Caes.: medicum secum, Cic.: se multitudini, sich über die M. erheben, Sen. de vita beata 2, 3: m. dopp. Acc., hos secum milites (als S.), Cic. – m. Ang. wohin? = hin-, weg-, hervorführen, alqm huc foras, Plaut.: citius me eduxi foras, ich habe mich fortgemacht, Ter.: populum e comitio in septem iugera forensia, Varro: alqm secum rus, mitnehmen,
    ————
    Cic.: alqm in provinciam, Cic. – 2) insbes.: a) als milit. t.t., Truppen usw. aus einem Orte herausführen, ausrücken-, ausmarschieren lassen, cohortes, Caes.: cohortes ex urbe, Caes.: copias castris u. e castris, Caes.: exercitum ab urbe, Liv. – exercitum in expeditionem, Cic.: copias in aciem, Liv. (vgl. Drak. Liv. 3, 62, 5): copias adversus alqm, Frontin. – b) als publiz. t.t., jmd. vor Gericht führen, alqm in ius, Cic.: alqm ad consules u. bl. educere alqm, Cic. – c) zur Bestrafung abführen, alqm ad tintinnaculos viros, Plaut. truc. 782. – d) als naut. t.t., ein Schiff aus dem Hafen herausführen, auslaufen lassen, naves, Caes.: naves ex portu, Caes.: classem portu, Plin. – e) aus einem Lande ausführen, equos ex Italia, Liv. 43, 5, 9. – f) ein Wasser hin- od. ableiten, lacum, Cic.: aquam in fossas, Plin.: in fundum, ICt. – g) ein Bauwerk in ein Gewässer hinausbauen, moles, quam eductam in Rhenum rettulimus, Tac. hist. 5, 18. – h) ein Bauwerk vorschieben, claudebat pontem imposita turris et in extremam navem educta, Tac. bist. 2, 34. – II) in die Höhe führen, -ziehen, A) in die Luft emporführen, 1) eig.: alqm superas sub auras, Verg.: im Bilde, in astra, bis zu den Sternen erheben, hoch preisen, Hor. – 2) übtr.: a) emporführen = errichten, turris summis sub astra educta tectis, Verg.: turres altius, Tac. – b) ein Kind, ein Junges aufziehen, erziehen, groß ziehen (vgl. Drak.
    ————
    u. Fabri Liv. 21, 43, 15. Mützell Curt. 3,12 [31], 16), alqm, Komik., Cic. u.a.: serum regem, Verg.: alqm a parvulo, Ter.: alqm bene et pudice, Ter.: eductus in contubernio legionum, Tac.: hic (pullus) ita eductus, Varro. – poet. v. Lebl., aura distinctos educit verna colores, zieht heran, Catull. 64, 90. – B) was niedergelassen ist aufziehen, ubi tolluntur festis aulaea theatris, surgere signa solent, primumque ostendere vultus, cetera paulatim; placidoque educta (sc. signa) tenore tota patent, Ov. met. 3, 111 sqq. – III) eine Zeit fort-, hinausführen = hinbringen, zubringen, verleben, pios annos, Prop.: dena saecula, Sen.: insomnem noctem ludo, Stat.: somnos sub hiberno caelo, Sil. – Alter Imperat. educe, Plaut. Pers. 459; Stich. 762 (aber educ, Cic. Cat. 1, 10. Ps. Augustin. serm. app. 71, 9): parag. Infin. Pass. educier, Plaut. truc. 908.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > educo

См. также в других словарях:

  • TUGURIUM — A tego, quasi tegurium, domuncula est vilis rudisque, tegendi solum gratiâ facta. praeter quam antiquissimi homines aliam non habuêre. Et quidem Pelasgum primum Arcadiae Regem rudes homines docuisse Tuguria, ad frigoris, imbrium et aestus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tugurium — Frontispiz der von Laugiers Essai sur l Architecture. Allegorische Darstellung der Vitruvianischen Urhütte von Charles Eisen (1720 1778). Die Urhütte ist ein architektonisches Konzept, das auf Vitruv zurückgeht und vor allem im 18. Jahrhundert… …   Deutsch Wikipedia

  • tugurium — variant of tegurium …   Useful english dictionary

  • tugurio — (Del lat. tugurium.) ► sustantivo masculino 1 Local, vivienda o habitación sucia y oscura: ■ no pienso entrar en ese tugurio de bar. SINÓNIMO cuchitril 2 Choza de pastores. * * * tugurio (del lat. «tugurĭum») 1 m. *Choza o casilla de pastores. 2… …   Enciclopedia Universal

  • Urhütte — Frontispiz der von Laugiers Essai sur l Architecture. Allegorische Darstellung der Vitruvianischen Urhütte von Charles Eisen (1720 1778). Die Urhütte ist ein architektonisches Konzept, das auf Vitruv zurückgeht und vor allem im 18. Jahrhundert… …   Deutsch Wikipedia

  • Vitruvianische Urhütte — Frontispiz der von Laugiers Essai sur l Architecture. Allegorische Darstellung der Vitruvianischen Urhütte von Charles Eisen (1720 1778). Die Urhütte ist ein architektonisches Konzept, das auf Vitruv zurückgeht und vor allem im 18. Jahrhundert… …   Deutsch Wikipedia

  • Chavannes (Cher) — Pour les articles homonymes, voir Chavannes. 46° 51′ 14″ N 2° 22′ 35″ E …   Wikipédia en Français

  • Teora — Infobox CityIT official name = Comune di Teora img coa = img coa small = image caption = region = RegioneIT|sigla=CAM province = ProvinciaIT (short form)|sigla=AV (AV) mayor = mayor party = elevation footnotes = elevation m = 660 area footnotes …   Wikipedia

  • Nativity of Jesus in art — Georges de La Tour ca. 1644 The Nativity of Jesus has been a major subject of Christian art since the 4th century. The artistic depictions of the Nativity or birth of Jesus, celebrated at Christmas, are based on the narratives in the Bible, in… …   Wikipedia

  • Палатин — (Mons Palatinus, Palatium) меньший из семи главных холмов Рима. Здесь возник древний Рим. По преданию, на П. были вскормлены волчицей и воспитаны Фаустулом Ромул и Рем, здесь Ромул заложил город. Название Palatium находится в связи с именем… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Рим город* — Содержание: I. Р. Современный; II. История города Р.; III. Римская история до падения западной Р. империи; IV. Римское право. I. Рим (Roma) столица Итальянского королевства, на реке Тибре, в так называемой Римской Кампанье, под 41°53 54 северной… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»