trzeszczeć

См. также в других словарях:

• trzeszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, trzeszczećczy, trzeszczećczał {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać ostry, skrzypiący dźwięk, najczęściej przy pękaniu, rozrywaniu czegoś, tarciu; skrzypieć, chrzęścić, trzaskać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gałęzie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …   Słownik języka polskiego

• trzeszczeć w szwach — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być przepełnionym, zatłoczonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sala trzeszczała w szwach od słuchaczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} być zagrożonym,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trzeszczeć — Coś trzeszczy w szwach zob. szew …   Słownik frazeologiczny

• zatrzeszczeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}trzeszczeć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zatrzeszczeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIa, zatrzeszczećczy, zatrzeszczećczał {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć trzeszczeć,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• треск — род. п. а, укр. трiск, др. русск. трѣскъ, цслав. трѣскъ гром , болг. тряскот треск , сербохорв. три̏jесак, род. п. ска гром , словен. trệsk треск, грохот , чеш. třesk треск , слвц. tresk. польск. trzask. Отсюда трещать, трескаться, укр.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• chrobotać — ndk IX, chrobotaćoczę (chrobotaćocę), chrobotaćoczesz (chrobotaćocesz), chrobotaćocz, chrobotaćtał rzad. chrobotnąć dk Va, chrobotaćnę, chrobotaćniesz, chrobotaćnij, chrobotaćnął, chrobotaćnęła, chrobotaćnęli, chrobotaćnąwszy «wydawać, powodować… …   Słownik języka polskiego

• chrupać — ndk IX, chrupaćpię, chrupaćpiesz, chrup, chrupaćał, chrupaćany chrupnąć dk Va, chrupaćnie, chrupaćnął, chrupaćnęła, chrupaćnąwszy 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, łamaniu, kruszeniu (się) czegoś; trzeszczeć» Lód, śnieg chrupie …   Słownik języka polskiego

• chrupotać — ndk IX, chrupotaćoczę (chrupotaćocę), chrupotaćoczesz (chrupotaćocesz), chrupotaćocz, chrupotaćał, chrupotaćany 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć» Kości chrupocą w paszczy… …   Słownik języka polskiego

• chruścić — ndk VIa, chruścićci, chruszczą, chruścićcił rzad. «wydawać chrzęst przy łamaniu się, pękaniu, kruszeniu się itp.; chrzęścić, trzeszczeć» Zmarznięta ziemia chruściła pod nogami …   Słownik języka polskiego

• chrzęścić — ndk VIa, chrzęszczę, chrzęścićcisz, chrzęść, chrzęścićcił chrząsnąć, chrząstnąć, chrzęsnąć, chrzęstnąć dk Va, chrzęścićnę, chrząśniesz, chrząstniesz, chrzęśniesz a. chrzęstniesz, chrząśnij, chrząstnij, chrzęśnij a. chrzęstnij, chrzęścićnął,… …   Słownik języka polskiego