См. также в других словарях:
tryumfator || triumfator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. tryumfator || triumfatororze; lm M. tryumfator || triumfatororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek, który odniósł tryumf; zwycięzca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tryumfator… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tryumfator — m IV, DB. a, Ms. tryumfatororze; lm M. tryumfatororzy, DB. ów «człowiek, który odniósł tryumf wielkie zwycięstwo, sukces; w starożytnym Rzymie: zwycięski wódz odprawiający tryumf» Zwycięzcę wyścigu witano jak tryumfatora. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
triumfator — m IV, DB. a, Ms. triumfatororze; lm M. triumfatororzy, DB. ów → tryumfator … Słownik języka polskiego
triumfator — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tryumfator {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tryumfatorka || triumfatorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. tryumfatorka || triumfatorkarce; lm D. tryumfatorka || triumfatorkarek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od tryumfator w zn. 1.: Tryumfatorka teleturnieju. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
