Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

triumvir

  • 21 Pompeius

    Pompēius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Cn. Pompeius, Triumvir mit Cäsar und Krassus, Besieger der Seeräuber u. des Mithridates, später von Cäsar bei Pharsalus besiegt u. als Flüchtling in Ägypten auf Geheiß des Königs Ptolemäus getötet, oft bei Cic., Caes. u.a., s. Orelli Onomast. Tull. 2. p. 469-478: Plur. Pompēī, Männer wie Pompejus, Tac. ann. 15, 14. – Pompēia, Gemahlin des P. Vatinius, Cic. ep. 5, 11, 2: eine andere, Tochter des gen. Kn. Pompejus, Gemahlin des Sulla Faustus, Auct. b. Afr. 95, 3: eine Tochter des O. Pompejus Rufus, Gemahlin Julius Cäsars, von ihm später geschieden, Suet. Caes. 6, 2 u. 74, 2. – Adi. pompejisch, domus, Cic.: via, Cic.: porticus, Prop.; dies. umbra, Ov.: lex, von Kn. Pompejus herrührend, Cic. – Dav. Pompēiānus, a, um, pompejanisch, des Pompejus, equitatus, Caes.: theatrum, von Pompejus erbaut, Mart.: so auch porticus, Vitr., u. curia, Suet.: notus, Wind, der in die Vorhänge des pompejanischen Theaters blies, Mart. – subst., Pompēiānus, ī, m., ein Anhänger des Pompejus, ein Pompejaner, Tac. u. Lucan.: Plur. bei Caes. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pompeius

  • 22 triumviratus

    triumvirātus, ūs, m. (triumvir), das Amt eines Triumvirn, nocturnus, Liv.: coloniae deducendae, Liv.: rei publicae constituendae, Suet.: triumviratus legendi senatus et alter recognoscendi turmas equitum, Suet.: so triumviratus invaditur, Flor.: in triumviratu (viell. sc. agrario), zur Zeit des usw., Cic. Brut. 117.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > triumviratus

  • 23 triumviro, triunviro

    triumviro, triunviro
    triumviro, triunviro [tri'unviro]
      sostantivo Maskulin

См. также в других словарях:

  • triumvir — TRIUMVÍR, triumviri, s.m. (În Roma antică) Fiecare dintre cei trei membri ai triumviratului. [pr.: tri um ] – Din lat., fr. triumvir. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  triumvír s. m. (sil. tri um ), pl. triumvíri Trimis de siveco, 10 …   Dicționar Român

  • triumvir — [ trijɔmvir ] n. m. • 1507; mot lat., du génitif trium virum « de trois hommes » ♦ Antiq. Magistrat, commissaire romain chargé, conjointement avec deux collègues, d une branche de l administration. ♢ Spécialt Chacune des trois personnalités… …   Encyclopédie Universelle

  • triumvir — one of three men in the same office or of the same authority, 1570s, from L. triumvir, from Old L. phrase trium virum, genitive plural of tres viri three men, from tres three + viri, plural of vir man (see VIRILE (Cf. virile)) …   Etymology dictionary

  • Triumvir — Tri*um vir, n.; pl. L. {Triumviri}, E. {Triumvirs}. [L., fr. res, gen. trium, three + vir a man. See {Three}, and {Virile}.] (Rom. Antiq.) One of tree men united in public office or authority. [1913 Webster] Note: In later times the triumvirs of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • triumvir — Triumvir. s. m. L un des trois hommes qui gouvernerent conjointement la Republique Romaine aprés la mort de Jules Cesar, qui estoient, Antoine, Octave & Lepide. C estoit un des Triumvirs …   Dictionnaire de l'Académie française

  • triumvir — [trī um′vir] n. pl. triumvirs or triumviri [trī um′vi rī΄] [L, back form. < trium virum, gen. pl. of tres viri, three men < tres,THREE + vir, a man (for IE base see WEREWOLF)] 1. in ancient Rome, any of a group of three administrators… …   English World dictionary

  • Triumvir — Ein Triumvirat – abgeleitet von lat. tres viri („drei Männer“), die Bezeichnung stammt eigentlich von einem partitiven Genitiv, so z. B. Caesar est trium vir(or)um,[1] daher triumvir – bezeichnet ein Bündnis von drei Personen, die gemeinsame… …   Deutsch Wikipedia

  • Triumvir — Tri|ụm|vir 〈[ vir] m.; s od. n, n〉 Mitglied eines Triumvirats * * * Tri|ụm|vir, der; s u. n, n [lat. triumvir (Pl. triumviri), zu: tres (Gen.: trium) = drei u. vir = Mann]: (in der römischen Antike) Mitglied eines Triumvirats. * * * Trịumvir  … …   Universal-Lexikon

  • triumvir — (tri om vir) s. m. 1°   Terme d histoire romaine. Magistrat chargé, conjointement avec deux collègues, d une partie de l administration.    Triumvirs monétaires, intendants de la monnaie.    Triumvirs criminels, juges qui connaissaient des crimes …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • triúmvir — tudi triumvír a m (ȗ; ȋ) pri starih Rimljanih 1. vsak od treh uradnikov, ki opravljajo skupno javno službo: voliti triumvire / denarni triumviri ki vodijo kovanje denarja 2. vsak od treh oblastnikov, ki si med seboj delijo oblast: triumvir… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • Triumvir — Triumvirat Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République r …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»