Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tritura

  • 1 tritura

    trītūra, ae, f. [st2]1 [-] action de frotter, frottement. [st2]2 [-] battage du blé. [st2]3 [-] temps de la récolte.
    * * *
    trītūra, ae, f. [st2]1 [-] action de frotter, frottement. [st2]2 [-] battage du blé. [st2]3 [-] temps de la récolte.
    * * *
        Tritura, triturae, penult. prod. Columella. Quand on bat le blé en la granche.

    Dictionarium latinogallicum > tritura

  • 2 tritura

    trītūra, ae f. [ tero ]
    2) молотьба, обмолот Vr, Col, V, Pall

    Латинско-русский словарь > tritura

  • 3 tritura

    trītūra, ae, f. [id.], a rubbing, wearing off, chafing. *
    I.
    In gen.:

    muli pectora copulae sparteae triturā continuā exulcerati,

    App. M. 9, p. 222, 39.—
    II.
    In partic., a threshing, of grain, Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; Verg. G. 1, 190; Col. 2, 19, 1; 1, 6, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > tritura

  • 4 tritura

    trītūra, ae, f. (tero), I) das Reiben, Apul. met. 9, 13: tr. mortarii (in einem M.), Apic. 8, 361: meton., die Reibung, geriebene Stelle, trituras pedum mitigat, quas calciamenta fecere, Plin. Val. 4, 26. – II) insbes., das Dreschen der Alten mit der Dreschmaschine (tribulum), Varro r.r. 1, 13, 5. Varro LL. 5, 21. Colum. 2, 30, 1 u. 11, 2, 47. Pallad. 1, 36, 1. Verg. georg. 1, 190.

    lateinisch-deutsches > tritura

  • 5 tritura

    trītūra, ae, f. (tero), I) das Reiben, Apul. met. 9, 13: tr. mortarii (in einem M.), Apic. 8, 361: meton., die Reibung, geriebene Stelle, trituras pedum mitigat, quas calciamenta fecere, Plin. Val. 4, 26. – II) insbes., das Dreschen der Alten mit der Dreschmaschine (tribulum), Varro r.r. 1, 13, 5. Varro LL. 5, 21. Colum. 2, 30, 1 u. 11, 2, 47. Pallad. 1, 36, 1. Verg. georg. 1, 190.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tritura

  • 6 trītūra

        trītūra ae, f    [1 TER-], a rubbing, chafing, threshing: Magna, V.
    * * *
    rubbing, friction; threshing

    Latin-English dictionary > trītūra

  • 7 copula

    cōpula, ae f. [ cum + apio = apiscor]
    1) бечёвка, верёвка, канат ( copulae tortae Acc); постромка (copulae sparteae tritura Ap); ремень, привязь (canem c. dura tenet O)
    4) соединение, связь, узы (copulae nuptiales Ap; irrupta c. H)
    6) лог., грам. связь ( verba se copulā tenent Q)
    7) словосложение Nigidius ap. AG

    Латинско-русский словарь > copula

  • 8 trituratio

    trītūrātio, ōnis f. Aug = tritura 2.

    Латинско-русский словарь > trituratio

  • 9 trituro

    trītūro, —, —, āre [ tritura ]
    молотить Vlg, Eccl

    Латинско-русский словарь > trituro

  • 10 copula

    cōpula, ae, f. (con u. apio), das Verknüpfende, Verkettende, I) eig.: a) der Strick, das Seil, copulae tortae, v. Schiffsseilen, Acc. tr. 577. – gew. die Koppel, Leine zum Führen der Tiere, bes. der Hunde, der Fangstrick, die Fangleine, copulā vinctum ante se Thyum agere, Nep.: copulas in manibus gestare, Plaut.: copula detrahitur canibus, Ov. – u. die Zugleine am Geschirr, pectora copulae sparteae triturā continuā exulcerati (muli), Apul. met. 9, 13. – b) das Schloß an einem Armbande, Capitol. Maximin. iun. 1. § 8. – c) Plur. copulae, die Verknüpfungsmittel, Bindemittel, als allg. Bezeichnung für die verschiedenen Arten von Enterhaken (harpagones, manus ferreae), Caes. b. G. 3, 13, 8. – II) übtr.: a) übh.: de trinis copulis (Beziehungen) discernere, Varro LL. 9, 4: non video quomodo ista tam diversa in eandem copulam coniciantur, in eins zusammengeworfen werden, Sen.: difficile erat illi in copulam coniecto rixam eius cum quo haerebat effugere, Zusammengekoppelten (zur Gesellschaft), Sen. – b) v. der Wortverbindung, Nigid. b. Gell. 10, 5, 1. – c) das moralisch verknüpfende Band, quos irrupta tenet copula (δεσμός ἄῤῥηκτος), Hor.: ut esset (Atticus) talium virorum copula, Nep.: copulae nuptiales, Apul.; u. so v. der Ehe, spät. ICt.: u. meton., Weib, Gatte, Cassiod. var. 1, 37 (der Tiere): iugalis copula, ibid. 2, 10. – / Synkop. Form cōpla, Licent. ad August. 103 (Poët. Lat. min. tom. IV, 2. p. 535 ed. Wernsd.): vulg. Form cūpla, Isid. 19, 19, 6. – Nbf. Nomin. Plur. copula, ōrum, n., Mart. Cap. poët. 1. § 1. v. 2.

    lateinisch-deutsches > copula

  • 11 trituro

    trītūro, āre (tritura), dreschen, bos triturans, Vulg. 1. Corinth. 9, 9: plaustrum triturans novum, ein neuer Dreschwagen, Vulg. Isai. 41, 15: quoniam debet in spe qui arat arare et qui triturat, in spe fructus percipiendi, Vulg. 1. Cor. 9, 10: paleam areae, Augustin. in Ioann. tract. 4. § 2 u. tract. 27. § 11: fruges, Isid. orig. 15, 13, 16. – bildl., variis passionum flagellis triturari, Sidon. epist. 7, 6, 5: triturabitur Moab sub eo, Vulg. Isai. 25, 10: non te trituret ira tua, Augustin. serm. 42, 3.

    lateinisch-deutsches > trituro

  • 12 copula

    cōpula, ae, f. (con u. apio), das Verknüpfende, Verkettende, I) eig.: a) der Strick, das Seil, copulae tortae, v. Schiffsseilen, Acc. tr. 577. – gew. die Koppel, Leine zum Führen der Tiere, bes. der Hunde, der Fangstrick, die Fangleine, copulā vinctum ante se Thyum agere, Nep.: copulas in manibus gestare, Plaut.: copula detrahitur canibus, Ov. – u. die Zugleine am Geschirr, pectora copulae sparteae triturā continuā exulcerati (muli), Apul. met. 9, 13. – b) das Schloß an einem Armbande, Capitol. Maximin. iun. 1. § 8. – c) Plur. copulae, die Verknüpfungsmittel, Bindemittel, als allg. Bezeichnung für die verschiedenen Arten von Enterhaken (harpagones, manus ferreae), Caes. b. G. 3, 13, 8. – II) übtr.: a) übh.: de trinis copulis (Beziehungen) discernere, Varro LL. 9, 4: non video quomodo ista tam diversa in eandem copulam coniciantur, in eins zusammengeworfen werden, Sen.: difficile erat illi in copulam coniecto rixam eius cum quo haerebat effugere, Zusammengekoppelten (zur Gesellschaft), Sen. – b) v. der Wortverbindung, Nigid. b. Gell. 10, 5, 1. – c) das moralisch verknüpfende Band, quos irrupta tenet copula (δεσμός ἄῤῥηκτος), Hor.: ut esset (Atticus) talium virorum copula, Nep.: copulae nuptiales, Apul.; u. so v. der Ehe, spät. ICt.: u. meton., Weib, Gatte, Cassiod. var. 1, 37 (der Tiere): iugalis copula, ibid. 2, 10. –
    ————
    Synkop. Form cōpla, Licent. ad August. 103 (Poët. Lat. min. tom. IV, 2. p. 535 ed. Wernsd.): vulg. Form cūpla, Isid. 19, 19, 6. – Nbf. Nomin. Plur. copula, ōrum, n., Mart. Cap. poët. 1. § 1. v. 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > copula

  • 13 trituro

    trītūro, āre (tritura), dreschen, bos triturans, Vulg. 1. Corinth. 9, 9: plaustrum triturans novum, ein neuer Dreschwagen, Vulg. Isai. 41, 15: quoniam debet in spe qui arat arare et qui triturat, in spe fructus percipiendi, Vulg. 1. Cor. 9, 10: paleam areae, Augustin. in Ioann. tract. 4. § 2 u. tract. 27. § 11: fruges, Isid. orig. 15, 13, 16. – bildl., variis passionum flagellis triturari, Sidon. epist. 7, 6, 5: triturabitur Moab sub eo, Vulg. Isai. 25, 10: non te trituret ira tua, Augustin. serm. 42, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > trituro

  • 14 copula

    cōpŭla, ae (contr. form cōpla, in Wernsd. Poët. Lat. Min. IV. p. 535), f. [coapio], that which binds together or binds fast, a band, rope, thong, tie (rare; not in Cic.).
    I.
    Lit.: tortae, ship's rigging, Att. ap. Non. p. 200, 33 (Trag. Rel. v. 577 Rib.); Plaut. Ep. 5, 1, 11:

    copulā vinctum ante se Thynem agere,

    Nep. Dat. 3, 2; cf.:

    copula dura canem tenet,

    a leash, Ov. Tr. 5, 9, 28; id. M. 7, 769; App. M. 7, p. 769:

    pectora copulae sparteae triturā continuā exulcerati (muli),

    id. ib. 9, p. 224 fin. —Of the clasp of a bracelet, Capitol. Max. Jun. 1, 8.—Of grapnel-hooks, etc., by which vessels were held in battle:

    eādem de causā minus commode copulis continebantur (naves),

    Caes. B. G. 3, 13 ex conj. (MSS. scopulis).—
    II.
    Trop., a bond, tie, connection; of love:

    irrupta tenet,

    Hor. C. 1, 13, 18:

    nuptialis,

    App. M. 2, p. 120; so,

    copula,

    Dig. 5, 4, 24; 5, 4, 26; cf.:

    (Hymenaee), copula sacra deum,

    Mart. Cap. 1, § 1 Kopp ad loc.—Of friendship:

    talium virorum,

    Nep. Att. 5, 3.—Of words, Quint. 7, 10, 17; Nigid. ap. Gell. 10, 5, 1:

    ut dignitas eloquendi copulationis ipsius decore servetur,

    Mart. Cap. 5, § 509.

    Lewis & Short latin dictionary > copula

  • 15 intertritura

    inter-trītūra, ae, f., loss by attrition, wear and tear, i. q. intertrimentum:

    culleorum,

    Dig. 13, 7, 43, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > intertritura

  • 16 trituro

    trītūro, āre, v. a. [tritura, II.], to thresh (late Lat.):

    bos triturans,

    Vulg. 1 Cor. 9, 9:

    paleam areae,

    Aug. Tract. in Johan. 4, § 2:

    fruges,

    Isid. 15, 13, 16.— Trop.:

    passionum flagellis triturari,

    Sid. Ep. 7, 6 med.

    Lewis & Short latin dictionary > trituro

См. также в других словарях:

  • tritura — TRITURÁ, triturez, vb. I. tranz. A fărâmiţa o substanţă solidă în particule fine. – Din fr. triturer, lat. triturare. Trimis de LauraGellner, 01.07.2004. Sursa: DEX 98  triturá vb., ind. prez. 1 sg …   Dicționar Român

  • tritura — s. f. O mesmo que trituração …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • tritura — tri·tù·ra s.f. OB 1. il tritare, il trebbiare e il loro risultato 2. fig., afflizione, dolore {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. tritūra(m), v. anche tritare …   Dizionario italiano

  • itura — tritura voitura …   Dictionnaire des rimes

  • Trit. — tritura, triturate …  

  • triturer — [ trityre ] v. tr. <conjug. : 1> • 1611; « battre (le blé) » 1519; bas lat. triturare 1 ♦ Réduire en poudre ou en pâte en écrasant par pression et frottement. ⇒ broyer, 1. piler, pulvériser. Triturer du sel. ⇒ égruger. Aliment « trituré par …   Encyclopédie Universelle

  • triturare — TRITURÁRE, triturări, s.f. Acţiunea de a tritura şi rezultatul ei. – v. tritura. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  trituráre s. f., g. d. art. triturării; pl. triturări Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  …   Dicționar Român

  • triturador — ► adjetivo/ sustantivo Que tritura: ■ puso la carne en una máquina trituradora. * * * triturador, a adj. y n. Aplicable al que o lo que tritura. * * * triturador, ra. adj. Que tritura. U. t. c. s. || 2. f. Máquina que sirve para triturar. * * * ► …   Enciclopedia Universal

  • Trituration — Tri|tu|ra|ti|on 〈f. 20〉 Pulverisieren eines Feststoffes [zu lat. tritus „abgerieben“, zu terre „reiben“] * * * Tri|tu|ra|ti|on [lat. tritura = das Reiben, Dreschen]: feinste Zerreibung eines festen Stoffes, z. B. einer Droge, zu feinem Pulver. *… …   Universal-Lexikon

  • Llajua — Salsa de Capsicum pubescens. La llajua (voz quechua) es una salsa picante boliviana preparada básicamente con locotos (Capsicum pubescens) y tomate. Se la sirve en un platillo para acompañar todo tipo de platos, especialmente de la comida típica… …   Wikipedia Español

  • Oruga — (Del lat. eruca.) ► sustantivo femenino 1 ZOOLOGÍA Larva de los insectos lepidópteros, con el cuerpo dividido en segmentos, de distinto color según la especie y con un aparato masticador en la boca con el que tritura las hojas u otros alimentos.… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»