-
1 tribunal
tribunal tribunal, alis n трибунал -
2 tribunal
tribūnal, ālis n. [ tribunus ]1) трибунал, возвышение ( на котором восседали магистраты при исполнении служебных обязанностей) ( de tribunali pronuntia- re C)in (или pro) tribunali praetoris sedēre C, L — заседать в качестве помощника претора2) кресло, седалище (судьи, полководца) L, T, Su3) памятник (в честь умершего) T5) плотина, насыпь (t. struere PM)6) величие, возвышенность (t. et columen honoris Ap) -
3 tribunal
полукруглое возвышение, на котором стояла sella curulis для должностных лиц, для судей (на форуме), pro tribun. sedentem adire (1. 7 pr. D. 4, 1. 1. 2 D. 42, 1. 1. 2 § 1. 2 D. 38, 15);pro tribun. petere (1. 4 § 8 D. 39, 2);
postulare (1. 1 § 8 D. 48, 16. 1. 18 § 10 D. 48, 18. 1. 23 § 3 D. 49, 1); отсюда суд (1. 1 D. 5, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > tribunal
-
4 astituo
a-stituo, uī, ūtum, ere [ statuo ]ставить (подле), устанавливать, помещать ( aliquem ad lectum C) -
5 augustus
I a, um [ augeo ]1) возвышенный, священный (Eleusis sancta et augusta C)II Augustus, ī m.Август, cognomen Октавиана «высокий, священный, великий», перешедшее на всех последующих императоров H, O etc.III Augustus, a, umавгустов(ский) (pax O; Kalendae Col; Idus M; historia Vop)A. mensis (прежде Sextilis) J — месяц август -
6 Aurelius
Aurēlius, a, umАврелий, римск. nomen1) C. A. Cotta, консул в 252 и 248 гг. до н. э., полководец в I Пунической войне C, L2) C. A. Cotta, консул в 75 г. до н. э., оратор C3) L. A. Cotta, претор в 70 г. до н. э., консул в 65 г. до н. э., цензор в 64 г. до н. э., друг Цицерона, впоследствии приверженец Цезаря, автор Lex judiciaria (о составпении судебных комиссий из сенаторов, всадников и эрарных трибунов) C4) via Aurelia, дорога Рим — Цере — Пиза (на побережье Этрурии) C6) Aurelium tribunal ( или Gradus Aureli) на римск. форуме C7) M. A. Antoninus, римск. император-философ (род. в 121 г. н. э., царств. с 161 до 180 г. н. э.) Eutr, Capit -
7 caespiticius
a, um [ caespes ]сложенный из дёрна (nuirus Capit; tribunal Vop) -
8 destituo
dē-stituo, uī, ūtum, ere [ statuo ]1) водружать, устанавливать (palum in foro Gracchus ap. AG); ставить, помещать (aliquem ante tribunal L; cohortes extra vallum L)2) оставить, покинуть, бросить ( freta destituunt in litore pisces V)d. aliquem C etc. — бросить кого-л. на произвол судьбыdestitutus (ab) omnibus Q etc. — всеми покинутыйspes me destituit Tib, L или destitutus sum spe L — я лишился надеждыconata alicujus d. VP — провалить чьи-л. попыткиpartem verborum d. Q — проглатывать часть словd. fugam O — перестать бежать, остановиться3) обманутьd. aliquem mercede pactā H — обманом лишить кого-л. обусловленной мздыd. spem alicujus Just, L, QC — обмануть чью-л. надежду -
9 supersisto
super-sisto, stitī, —, ereстановиться (на что-л.)s. tribunal ligneum Ap — стать на деревянный помост -
10 supersum
super-sum, fuī, esse1) оставаться в живых, уцелеть ( ex pugnā bH)ex eo proelio circiter milia hominum octoginta superfuerunt Cs — после этого сражения уцелело около 80 000 человек2) пережить, жить послеs. patri L — пережить отца3) быть ещё в живых, сохранитьсяsupersint aliqui nuntii et hostium cladis et nostrae virtutis L — пусть сохранятся некоторые вестники и поражения врагов, и нашей доблести ( слова консула Ливия)4) оставаться, быть в остатке ( supersunt labes et luctus VF)non multum aestatis supererat C — лета оставалось немного, т. е. лето близилось к концу5) быть в избытке, изобиловать ( verba alicui supersunt C)cui tanta erat res et supererat? Ter — (Демифон,) у которого было столько денег, да ещё в избытке?6) быть лишним, ненужнымut neque absit quicquam, neque supersit C — чтобы ничего не отсутствовало и ничего не было бы лишнего7) быть сильнее, совладатьs. dolori O — перенести страданиеs. temporibus Nep — пережить тяжёлое время8) превосходить, быть выше ( aliquā re VF)9) не хватать, недоставать (quid superest ad honoris mei tribunal et columen? Ap)10) оказывать поддержку, помогать Su11) находиться во главе, управлять (alicui и alicui rei Su etc.) -
11 cognitor
1) судья: privatarum litium cognitor (1. 3 C. 9, 27);eo, qui provinciam regit, cognitore confligere (1. 4 C. Th. 2, 1); (1. 6 C Th. 8, 13), ordinarii cognit. (1. 20 C. Th. 10, 10. 1. 32 C. Th. 11, 1);
cogn. sacri auditorii;
2) по древнему р. праву представитель в процессе, которого назначала одна сторона certis et solemnibus verbis, в присутствии высшего чиновника и противной стороны (Gai. IV, 83. 97. 101. 182. Paul. I, 2. Coll. § 317 и след.);sacri cognit. tribunal (1. 44 C. Th. 11, 30. 1. 9 C. Th. 11. 31), annonarius cogn. (1. 38 38 pr. C. Th. 13, 5).
cognitorius, относящийся к т. н. cognitor: cognit. opera=cognitura (Paul. I. c. § 2);
cognit. nomine agere, exsequi actiones heredit. (Gai. II, 39. 252. IV, 82);
exceptiones cognit. (Gai. IV, 124);
cognitura, должность когнитора (Gai 1. c. Vat. § 324).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > cognitor
-
12 compar
равный, одинаковый, comp. judices, противоп. maius tribunal (Nov. 23 c. 4).Латинско-русский словарь к источникам римского права > compar
-
13 competere
1) требовать что-нибудь судебным порядком = vindicare;competitio = petitio, vindicatio;
2) пренадлежать, actio competit alicui (1. 54 D. 50, 16);competitor = petitor (I. 27 § 6. 1. 29 pr. 30. 31 C. Th. 10, 10).
competens, компетентный, надлежащий: comp. actio (1. 1 § 18 D. 16, 3), judex (1. 19 pr. D. 2. 1. 1. 20 D. 46, 7. 1. 5 § 5 D. 49, 5), tribunal (1. 35 § 2 D. 3, 3); приличный, удобный, сообразный: sententia boni viri arbitrio competens (1. 31 § 1 D. 39, 5);
comp. remedium (1. 7 D. 1, 18), cautela (1. 21 D. 5, 1), munus (1. 3 § 6 D. 50, 4), tempus (1. 6 C. 12, 38);
debiti quantitas cum usuris competentibus (1. 3 C. 7, 46);
poena legibus competens (1. 3 C. 12, 38);
competenter (adv.) надлежащим образом, comp. puniri (1. 16 D. 22, 5), consuli (1. 22. § 9 D. 24, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > competere
-
14 interpellare
1) обращаться к кому в речи а) напоминать должнику (1. 4. § 4 D. 18, 3. 1. 24 § 2. 1. 32 pr. D. 22, 1. 1. 2 D. 22, 2. 1. 23 D. 44, 7. 1. 23. 24. 49 § 3 D. 45, 1);b) citare: вызывать должника в суд, ad tribunal interp. aliquem (1. 13 § 3 D. 47, 10); призывать кого-лб. к ответу, привлекать к суду (1. 1 D. 20, 5. 1. 45 D. 26, 7. 1. 21 pr. D. 50, 1. 1. 3 C. 4, 12. 1. 4 C. 11, 35);
d) требовать (1. 3 C. 8, 20); е) просить кого о чем, обращаться к (adire): interp. Praesidem, iudicem (1. 14 D. 2, 4. 1. 12 D. 2, 4. 1. 12 pr. D. 11, 7. 1. 9. 41 C. 2, 4. 1. 6 C. 4, 32. 1. 5 C. 7, 14);
2) запрещать, мешать, fundo frui interpellari (1. 33 D. 19, 2);f) делать неприличное предложение, appellare: mulierem puellamve interp. (1. 1 § 2 D. 47, 11).
interp. manumissionem (1. 30 D. 17, 1), venditionem (1. 6 D. 33, 5), iurisdictionem alicuius (1. 36 § 2 D. 40, 5. 1. 18 § 2 D. 8, 6);
3) interrumpere, прерывать, interp. usucapionem (1. 1 § 7 D. 7, 9. 1. 32 § 1 D. 8, 2. 1. 29 D. 13, 7. 1. 33 § 6 D. 4l, 3. 1. 1 § 4 D. 50, 4);si nulla praescriptione tua interpellatur petitio (1. 6 C. 7, 32).
4) потребовать чего, bona alicuius interp. (1. 5 C. 10, 1).possessionem (1. 16 D. 23, 5. 1. 13 D. 41, 4. 1. 2 pr. D. 41, 5).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > interpellare
См. также в других словарях:
tribunal — tribunal, aux [ tribynal, o ] n. m. • XVe; « siège d un juge » fin XIIe; mot lat., de tribunus « tribun » 1 ♦ Lieu où l on rend la justice. ⇒ 1. palais (de justice), prétoire . Dans l enceinte du tribunal. La barre, le parquet; le greffe du… … Encyclopédie Universelle
Tribunal — is a generic term for any body acting judicially, whether or not it is called a tribunal in its title. For example, an advocate appearing before a Court on which a single Judge was sitting could describe that judge as their tribunal .In the Roman … Wikipedia
tribunal — tri‧bu‧nal [traɪˈbjuːnl] noun [countable] HUMAN RESOURCES LAW a court that is given official authority to deal with a particular situation or problem: • The case of your redundancy (= loss of your job ) will be heard by an independent tribunal … Financial and business terms
tribunal — tri·bu·nal /trī byün əl, tri / n [Latin, platform for magistrates, from tribunus tribune, from tribus tribe] 1: the seat of a judge or one acting as a judge 2: a court or forum of justice: a person or body of persons having to hear and decide… … Law dictionary
tribunal — TRIBUNÁL, tribunale, s.n. 1. Instanţă judecătorească (cu atribuţii determinate). ♦ (În vechea organizare judecătorească) Instanţă intermediară între judecătorie şi curtea de apel, care îşi întindea jurisdicţia asupra unui judeţ. 2. Local în care… … Dicționar Român
tribunal — (Del lat. tribūnal). 1. m. Lugar destinado a los jueces para administrar justicia y dictar sentencias. 2. Ministro o ministros que ejercen la justicia y pronuncian la sentencia. 3. Conjunto de jueces ante el cual se efectúan exámenes, oposiciones … Diccionario de la lengua española
TRIBUNAL — suggestus erat editior, unde conspici Magistratus ab omnibus poterat, in quo sella Curulis iurisdictionis insigne locata erat, ubi sedens Praetor cognoscebat. Vitruvius Tribunal specie amplissimum, in aede Augusti his verbis describit l. 5. c. 1 … Hofmann J. Lexicon universale
tribunal — Tribunal. s. m. Siege du Juge, du Magistrat. Quand le Juge est dans son tribunal, assis sur son tribunal. Il signifie aussi la jurisdiction d un Magistrat, ou de plusieurs qui jugent ensemble. Le Conseil du Roy est le souverain tribunal. ce… … Dictionnaire de l'Académie française
Tribunal — Sn Gericht, Gerichtshof per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. tribunal m., dieses aus l. tribūnal, eigentlich Bühne für den Tribun , zu l. tribūnus m. Oberster , zu l. tribus f. Bezirk, Volk , eigentlich… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
tribunal — s. m. 1. Lugar onde se administra justiça. 2. Lugar onde qualquer magistrado desempenha o seu cargo. 3. Conjunto de magistrados que compõem o tribunal. 4. Audiência. 5. Jurisdição de magistrado. 6. [Figurado] Diz se da jurisdição de coisas… … Dicionário da Língua Portuguesa
Tribunal — Tri*bu nal, n. [L. tribunal, fr. tribunus a tribune who administered justice: cf. F. tribunal. See {Tribune}.] 1. The seat of a judge; the bench on which a judge and his associates sit for administering justice. [1913 Webster] 2. Hence, a court… … The Collaborative International Dictionary of English