-
1 trawić
глаг.• использовать• истреблять• переваривать• переварить• поглощать• потреблять• расходовать• тратить* * *1) (o ogniu) пожирать (об огне)2) trawić (przyswajać pokarm) переваривать3) przen. pot. trawić (znosić) выносить4) techn. trawić, wytrawiać техн. травить, разъедатьtruć, tępić, zatruwać травить (морить ядом)szczuć травить (натравливать)przen. truć, dręczyć перен. разг. травить (мучить)tracić (o czasie) разг. травить (о времени)przepuszczać, tracić, trwonić (o pieniądzach) разг. травить (о деньгах)* * *traw|ić\trawićiony несов. 1. переваривать (пищу);2. тех. травить; 3. перен. мучить, терзать; то чить;choroba \trawići ciało недуг точит тело; zawiść go \trawići его терзает (мучит) зависть;
● \trawić czas nad czymś корпеть над чём-л.; проводить (всё) время за чём-л.* * *trawiony несов.1) перева́ривать ( пищу)2) тех. трави́ть3) перен. му́чить, терза́ть; точи́тьchoroba trawi ciało — неду́г то́чит те́ло
zawiść go trawi — его́ терза́ет (му́чит) за́висть
• -
2 trawić czas nad czymś
корпе́ть над че́м-л.; проводи́ть ( всё) вре́мя за че́м-л. -
3 травить
-
4 drążyć
глаг.• долбить* * *drąż|yć\drążyćony несов. 1. долбить, выдалбливать;\drążyć owoce вынимать косточки из плодов;
2. перен. мучить, изнурять;3. (otwór itp.) пробивать; ● kropla \drążyćy skałę посл. капля точит камень+2. toczyć, trawić
* * *drążony несов.1) долби́ть, выда́лбливатьdrążyć owoce — вынима́ть ко́сточки из плодо́в
2) перен. му́чить, изнуря́ть3) (otwór itp.) пробива́ть•Syn: -
5 przetrawiać
глаг.• переваривать• переварить* * *przetrawia|ć\przetrawiaćny несов. 1. переваривать;2. протравливать, протравлять; ср. przetrawić+1. trawić
* * *przetrawiany несов.1) перева́ривать2) протра́вливать, протравля́ть; ср. przetrawićSyn:trawić 1) -
6 ätzen
-
7 fressen
fressen ( frisst, fraß, gefressen) vt żreć, pożerać < pożreć>, zżerać < zeżreć> (a fig und abw); Flammen das Gras usw trawić; Loch wyżerać < wyżreć>;vr sich fressen (in A) wżerać < weżreć> się (w A); ( durch A) przeżerać < przeżreć> (A);jemanden zum Fressen gern haben szalenie lubić k-o -
8 verdauen
-
9 zehren
См. также в других словарях:
trawić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, trawićwię, trawićwi, trawićwiony {{/stl 8}}– strawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do organizmu żywego lub jego narządów (w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trawić — ndk VIa, trawićwię, trawićwisz, traw, trawićwił, trawićwiony 1. «o organizmie (ludzkim i zwierzęcym) i jego narządach: wchłaniać, przyswajać substancje pokarmowe; przetrawiać» Trawić (pokarm) źle, dobrze. ◊ Nie trawić czegoś «nie znosić, nie móc… … Słownik języka polskiego
nie trawić czegoś/kogoś — Nienawidzić; brzydzić się; nie tolerować. Eng. To hate, detest, or dislike; cannot tolerate … Słownik Polskiego slangu
травить — травлю, отравить, укр. травити, травлю переваривать, потреблять, травить , ст. слав. травити σιτεῖσθαι (Супр.), сербохорв. травити, тра̑ви̑м кормить травой , чеш. traviti переваривать, потреблять, отравлять , слвц. travit᾽, польск. trawic,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
celulaza — ż IV, CMs. celulazazie, blm biol. «enzym rozkładający celulozę (wielocukier) na celobiozę (dwucukier), wytwarzany przez drobnoustroje przewodu pokarmowego zwierząt trawożernych, które dzięki temu mogą trawić celulozę i przyswajać ją jako pokarm;… … Słownik języka polskiego
drążyć — ndk VIb, drążyćżę, drążyćżysz, drąż, drążyćżył, drążyćżony «robić wgłębienie, żłobić, wydłubywać; wrzynać się w co» Drążyć korytarze podziemne, wykopy. Drążyć szyb. Drążono kanał podziemny. Łódki drążone w pniach drzew. ∆ Drążyć owoce «wyjmować… … Słownik języka polskiego
gnuśność — ż V, DCMs. gnuśnośćści, blm «stan właściwy człowiekowi gnuśnemu, niechęć do pracy, do wykonywania jakichkolwiek czynności; apatia, lenistwo, ospałość, ociężałość» Senna, starcza gnuśność. Trawić młodość w gnuśności … Słownik języka polskiego
niestrawny — «nie dający się trawić, trudny do strawienia» Niestrawne pokarmy, części pokarmu. Błonnik jest niestrawny dla człowieka. przen. «trudny do zrozumienia, do przyjęcia» Niestrawny styl, film … Słownik języka polskiego
trawienie — n I rzecz. od trawić … Słownik języka polskiego
żreć — ndk XI, żrę, żresz, żryj, żarł, żarty 1. «o zwierzętach: jeść; pospolicie także o człowieku: jeść coś chciwie, łapczywie; pożerać» Konie żarły owies. Żarł łapczywie czekoladę. 2. «trawić, niszczyć, przepalać, przeżerać coś» Rdza żre karoserie.… … Słownik języka polskiego
trovyti — ×trõvyti, ija, ijo (l. trawić) tr. 1. FrnW virškinti. 2. prk. kankinti: Ašian tai buvau, kurį trovijo dienoj karštis, o naktyj šaltis Ch1Moz31,40. trovyti; patrovyti; sutrovyti … Dictionary of the Lithuanian Language