Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

transĕo

  • 41 transeunter

    trānseunter, Adv. (transeo), im Vorbeigehen, leichthin, Amm. 28, 1, 14. Augustin. de civ. dei 3, 4 u. 15, 23; serm. 7, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transeunter

  • 42 transitio

    trānsitio, ōnis, f. (transeo), I) das Hinübergehen, der Übergang, A) eig.: 1) im allg.: cum idem sol de eo trigono in aliud signum transitionem fecerit, Vitr. 9, 1 (4), 11: imagines similitudine et transitione (Übergang, Überströmen der Bilder von den Göttern zu den Menschen) perceptae, Cic. de nat. 1, 49 (dazu Schömann u. im Anhang S. 257 Aufl. 3.): so auch tr. fluentium visionum, ibid. 1, 109: eamque esse eius visionem, ut similitudine et transitione cernatur, ibid.1, 105. – 2) insbes., der Übergang zu einer Partei: a) der Übertritt vom patrizischen Stande in den plebejischen, ad plebem transitiones, Cic. Brut. 62. – b) der Übergang zum Feinde, sociorum, Liv.: Medorum, Iustin.: nec ulla facta est transitio, Liv.: vocari ad transitionem ab hostibus, Liv.: Numidas ad transitionem perlicere, Liv.: alqm ad transitionem illicere, Liv.: Plur., transitiones ad hostem fiebant, Liv.: exercitus transitionibus imminutus, Liv. – c) tr. animae = μετεμψύχωσις, der Übergang der Seele aus einem Leibe in den anderen, die Seelenwanderung, Mythogr. Lat. 3, 6, 21. – B) übtr.: a) der Übergang der Krankheit, die Ansteckung, Ov. rem. 616. – b) der Übergang in der Rede, Cornif. rhet. 1, 14 u. 4, 35. – c) als gramm. t.t., der Übergang, die Veränderung des nomen u. verbum durch Deklinieren u. Konjugieren, Varro LL. 9, 103. Prisc. 14,
    ————
    15. – II) der Durchgang (meton. als Ort), ex quo transitiones perviae ›iani‹ nominantur, Cic. de nat. deor. 2, 67.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transitio

  • 43 transitivus

    trānsitīvus, a, um (transeo), übergehend, transitiv (Ggstz. intransitivus), verbum, Prisc. 14, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transitivus

  • 44 transito

    trānsito, āre (Intens. v. transeo), hindurchgehen, transitans, bei seinem Durchzuge, Cic. ad Att. 5, 21, 5 zw. (Baiter Iuliā lege transitā, Wesenberg sed † Iulia lege transitam, Müller transitans).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transito

  • 45 transitor

    trānsitor, ōris, m. (transeo), der Vorübergehende, Amm. 15, 2, 4. Augustin. serm. 90, 4 Mai.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transitor

  • 46 transitorius

    trānsitōrius, a, um (transeo), I) durchgehbar, mit einem Durchgange versehen, Durchgangs-, domus, Suet. Ner. 31, 1: forum, Lampr. Alex. Sev. 28, 6 u. 36, 2. Eutr. 7, 23. – II) übtr., vorübergehend = kurz, vita, Cassiod. de amic. p. 602: momentum, Boëth. consol. phil. 5. pros. 6: mortalis vitae tr. vapor, Augustin. de civ. dei 7. praef. extr.: non quasi mansoria dilectio atque delectatio, sed transitoria potius, tamquam viae, Augustin. de doctr. Chr. 1, 35, 39. – neque id breve aut transitorium fuit, Iul. Val. 3, 22. p. 131, 1 Kuebler.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transitorius

  • 47 transitus

    trānsitus, ūs, m. (transeo), I) das Hinübergehen, der Übergang, A) eig.: 1) im allg.: flumine impeditus transitus, Hirt. b.G.: tr. Hasdrubalis, Liv.: tr. Alpium, Plin.: tr. fossae, Cic.: transitum claudere, Liv.: transitum Alpium parare, Tac.: incurrentibus curribus per acies phalangasque locum transitui pandi praedicit, Iul. Val. 1, 43 (41): ubi cum facultas transitui nulla esset, Itin. Alex. 33 (77): quā in Graeciam brevissimus transitus, Plin.: transitum deinde in Indiam fecit, Iustin.: transitum non dare (gestatten), Liv. epit. u. Iustin.: Poeno per agros urbesque suas transitum dare, Liv.: transitum ad sociorum urbes tuendas Philippo dare, Liv.: alqm transitu arcere, Tac.: prohibere alqm transitu Araxis fluminis, Iustin.: prohibere transitum, Iustin.: Plur., mercantium ibi transitus infestantur ex Arabicis insulis, Solin. 56, 8. – 2) insbes.: a) der Übergang, die Übersiedelung nach einem anderen Orte, nec minus voluntarius in urbem nostram Iunonis transitus, Val. Max. 1, 8, 3. – b) der Übergang, Übertritt zu einer anderen Partei, facili transitu ad proximos et validiores, Tac. hist. 1, 76: in alienam familiam, Gell. 5, 19, 8. – B) übtr.: 1) im allg.: in illo a pueritia in adulescentiam transitu, Quint. 11, 3, 28. – 2) insbes.: a) der Übergang in der Malerei vom Schatten zum Lichte, colorum, Plin. 35, 29 u. 37, 21; so auch Ov. met. 6, 66. – b) der Übergang in
    ————
    der Rede, von einem Stücke zum anderen, ad alia, ad diversa, Quint.: in aliud rhythmi genus, Quint.: unde venusti transitus fiunt, Quint.: von einer Zeile zur anderen (im Lesen), Quint. 10, 7, 11: in der Erzählung, magno spatio divisus est a senatu ad poëtam Accium transitus, es ist ein großer Sprung vom S. zum D. Accius, Val. Max. 3, 7, 11: sed quoniam in Armeniam transitum facimus, zu A. übergehen, Iustin. 42, 2, 7. – c) der Übergang, die Veränderung, Verwandlung, in figuras alias, Plin. 11, 120: so auch der Töne in der Musik, Quint. 12, 10, 68: u. als gramm. t.t. = die Veränderung der Verba u. Nomina nach ihren Personalendungen u. Casus, die Konjugation u. Deklination, Varro LL. 9, 109 u.a. – II) der Durchgang, A) eig.: per agros urbesque, Liv.: datus est verbis ad amicas transitus aures, Ov.: transitum acus facere faciliorem, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 9, 100. – B) meton., der Ort, wo man durchgeht, der Durchgang, transitus insīdĕre, Liv.: spiritus, Luftröhre, Plin. – III) das Vorbei- od. Vorübergehen, A) eig.: tempestatis, Cic.: in transitu capta urbs, Tac. – B) bildl.: in transitu, gleichs. im Vorbeigehen, flüchtig, oberflächlich, Quint. 2, 10, 15; 6, 2, 2 u. 7, 3, 27: so per transitum, Serv. Verg. georg. 3, 526.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transitus

  • 48 trāns

        trāns praep. with acc.    [1 TER-].—Of motion, across, over, to the farther side of: qui trans mare currunt, H.: multitudinem trans Rhenum traducere, Cs.: trans vallum signum traicere, L.: curvos trans ripam miserat arcūs, O.—Of position, across, beyond, on the other side of: Germani trans Rhenum incolunt, Cs.: trans Euphratem esse pereundum: domino trans ripam inspectante: trans Padum omnia loca tenere, L.—In composition (trāns before vowels, except i, and before b, c, g, p, r, t ; trāns, very rarely trā, before f, v ; trāns or trā before i, d, l, m, n ; trān, rarely trāns, before s).— Over, across ; as in trado, traduco, transcurro, transeo.— Through, through and through ; as in transfigo, transigo, traicio, transadigo.— Beyond, in Transalpinus.
    * * *
    across, over; beyond; on the other side; (only local relations)

    Latin-English dictionary > trāns

  • 49 trānsitus

        trānsitus    P. of transeo.
    * * *
    passage; crossing

    Latin-English dictionary > trānsitus

  • 50 intransibilis

    intransĭbĭlis, e, adj. [2. in-transeo], impassable (post-class.):

    Nilus,

    Hier. in Isa. 4, 11, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > intransibilis

  • 51 ministrator

    mĭnistrātor, ōris, m. [id.], an attendant, waiter, servant (class.):

    (turbam) transeo ministratorum, per quos, signo dato, ad inferendam cenam discurritur,

    Sen. Ep. 95, 24:

    vinum dominicum ministratoris gratia est,

    cup-bearer, Petr. 31, 2; Dig. 50, 16, 203:

    MERCVRIVS,

    Inscr. Fabr. 114:

    accensos ministratores, Cato esse scribit,

    Varr. L. L. 7, § 18 Müll.:

    cum auriganti Caio ministratorem exhiberet,

    play the assistant, the instructor, Suet. Vit. 17:

    cum te ipsum, Sulpici, objurgabam, quod ministratorem peteres, non adversarium,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    quasi ministrator, aderat, subiciens, quid dicerem,

    id. Fl. 22, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > ministrator

  • 52 pertranseo

    per-transĕo, īvi, īre, v. n., to go or pass through (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    cum viridis aspectus (smaragdi), non pertransit,

    Plin. 37, 5, 18, § 68:

    terram,

    Vulg. Gen. 12, 6 et saep.—
    II.
    Transf.
    1.
    To go or pass by (late Lat.; not in Sen. Ep. 4, 3), Hier. in Isa. 8, 26, v. 19:

    Levita, cum esset secus locum et videret eum, pertransiit,

    Vulg. Luc. 10, 32.—
    2.
    To pass away:

    donec pertranseat indignatio,

    Vulg. Isa. 26, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > pertranseo

  • 53 supertranseo

    sŭper-transĕo, īre, v. n., to pass over (late Lat.), Ambros. in Psa. 37, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > supertranseo

  • 54 trans

    trans, prep. with acc. [Sanscr. tar-, to put across; tiram, brink; Gr. terma, goal; Lat. terminus, etc.], across, over, beyond, on the farther side of.
    A.
    With verbs of motion:

    trans mare hinc venum asportet,

    Plaut. Merc. 2, 3, 19; cf.:

    qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27:

    hominum multitudinem trans Rhenum in Galliam transducere,

    Caes. B. G. 1, 35:

    vexillum trans vallum hostium traicere,

    Liv. 25, 14, 4:

    trans vallum transicere signum,

    id. 41, 4, 2; cf.:

    cineres transque caput jace,

    Verg. E. 8, 102:

    trans Apenninum coloniis missis,

    Liv. 5, 33, 9:

    curvos trans ripam miserat arcus,

    Ov. M. 9, 114:

    Naevus trans Alpes usque transfertur,

    Cic. Quint. 3, 12. —
    B.
    With verbs of rest: Germani trans Rhenum incolunt, [p. 1888] Caes. B. G. 1, 28:

    trans Tiberim hortos aliquos parare,

    Cic. Att. 12, 19, 1:

    si scisset, sibi trans Euphratem esse pereundum,

    id. Div. 2, 9, 22:

    domino trans ripam inspectante,

    id. Mil. 27, 174:

    eo ipso tempore trans mare fui,

    id. Inv. 1, 29, 45:

    trans flumen,

    id. ib. 2, 31, 97:

    tuae res gestae ita notae sunt, ut trans montem Taurum etiam de Matrinio sit auditum,

    id. Fam. 2, 15, 5:

    colonia, quae trans Padum omnia loca tenuere,

    Liv. 5, 33, 10:

    omnibus ultra castra transque montis exploratis,

    id. 22, 43, 7.—
    II.
    In composition, trans before vowels, except i, and the consonants b, c, f, g, p, r, t, and v remains unchanged; before i, j, d, l, m, and n the orthography varies between trans and trā, e. g. transdo and trado, transduco and traduco, etc.; the fuller form predominates in Cæsar. The s of trans disappears usually before another s, and always before sc, e. g. transilio, transcendo, transpicio, etc.; cf. Bramb. Aids to Lat. Orth. p. 38; Neue, Formenl. II. 734 sq.—
    B.
    As to its signification, trans denotes,
    1.
    Over, across; as, trado, traduco, transcurro, transeo, etc.—
    2.
    Through, through and through; as, transfigo, transigo, traicio, transadigo, etc.—
    3.
    Beyond, transalpinus.

    Lewis & Short latin dictionary > trans

  • 55 transeunter

    transĕunter, adv., v. transeo fin.

    Lewis & Short latin dictionary > transeunter

  • 56 transfugio

    trans-fŭgĭo, fūgi, 3, v. a., to flee over to the other side, go over to the enemy, desert (very rare; syn. transeo).
    I.
    Lit.:

    multi proximā nocte funibus per murum demissi ad Romanos transfugerunt,

    Liv. 34, 25, 12: cf. Suet. Ner. 3; Nep. Dat. 6, 3; id. Ages. 6, 2; Auct. B. Hisp. 7, 4; 11, 3; Tac. A. 3, 13; 4, 16.—In a comical transf.: Ep. Ubi arma sunt Stratippocli? Th. Pol illa ad hostes transfugerunt, Plaut. Ep. 1, 1, 28. —
    II.
    Trop.:

    non ab afflictā amicitiā transfugere atque ad florentem aliam devolare,

    Cic. Quint. 30, 93:

    illius oculi atque aures atque opinio Transfugere ad nos,

    Plaut. Mil. 2, 6, 107.

    Lewis & Short latin dictionary > transfugio

  • 57 transgredior

    trans-grĕdior, gressus, 3, v. dep. a. and n. [gradior], to step across, step over, climb over, go or pass over, cross (class.; syn.: transeo, transcendo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Act.:

    pomoerium,

    Cic. Div. 1, 17, 33:

    Taurum,

    id. Fam. 3, 8, 5; 11, 20, 2; id. Att. 5, 21, 7; Liv. 39, 54, 5; 21, 24, 1; 23, 33, 2; 10, 27, 1; Vell. 2, 63; Tac. H. 1, 89; 3, 56; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 2:

    flumen,

    Caes. B. G. 2, 19:

    Padum,

    Liv. 33, 22, 4:

    Rhenum,

    Vell. 2, 120, 2:

    amnem Araxem ponte,

    Tac. A. 13, 39 fin.:

    paludem,

    Hirt. B. G. 8, 10:

    munitionem,

    Caes. B. G. 7, 46: exanimatus concidit;

    hunc ex proximis unus jacentem transgressus, etc.,

    id. ib. 7, 25:

    colonias,

    to pass through, Tac. A. 3, 2.— Absol.: transgressos (sc. flumen) omnes recipit mons, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 3 (id. H. 1, 66 Dietsch).—
    (β).
    Neutr.:

    Galli Transalpini in Italiam transgressi,

    Liv. 39, 45, 6:

    in Corsicam,

    to cross over, sail over, id. 42, 1, 3:

    in Macedoniam,

    Suet. Caes. 35:

    gens Rheno transgressa,

    Tac. A. 12, 27.— Absol.:

    hunc Britanniae statum mediā jam aestate transgressus Agricola invenit,

    Tac. Agr. 18:

    sol transgressus in Virginem,

    Plin. 18, 18, 47, § 167; 2, 83, 85, § 199:

    Pompeius transgressus ad solis occasum,

    id. 7, 26, 27, § 96:

    transgressus ad deos Augustus,

    Vell. 2, 75, 3.—
    B.
    In partic., to go over to another party (Tacitean):

    transgredior ad vos, seu me ducem sen militem mavultis,

    Tac. H. 4. 66:

    in partes Vespasiani,

    id. ib. 4, 39:

    in partes alicujus,

    id. Agr. 7.—
    II.
    Trop. (postAug.). [p. 1891]
    (α).
    Act.:

    Caesar dictator signis collatis quinquagies dimicavit, solus M. Marcellum transgressus, qui undequadragies dimicaverat,

    going beyond, surpassing, Plin. 7, 25, 25, § 92:

    mensuram,

    to go beyond, exceed, id. 7, 49, 50, § 160:

    juvenis necdum duodevicesimum transgressus annum,

    Vell. 2, 7, 2; Val. Max. 2, 6, 8:

    alicujus viri mentionem,

    to pass over, omit, Vell. 2, 108, 2:

    constantis amicitiae exemplum sine ullā ejus mentione,

    Val. Max. 4, 7, ext. 2:

    utinam hercule possem quae deinde dicenda sunt, transgredi,

    App. Mag. 74, p. 321, 16.—

    Esp., in eccl. Lat.: mandatum Dei,

    to transgress, Vulg. Matt. 15, 3.—
    (β).
    Neutr., to pass over, proceed:

    paulatim ab indecoris ad infesta transgrediebatur,

    Tac. A. 3, 66:

    possumus et ad illos brevi deverticulo transgredi, quos, etc.,

    Val. Max. 8, 1, 5; so id. 4, 2 init.
    transgressus, a, um, in a pass. sense:

    transgresso Apennino,

    Liv. 10, 27, 1 (Madv. Apenninum).

    Lewis & Short latin dictionary > transgredior

  • 58 transitans

    transĭtans, antis, Part. [transito, freq. of transeo], going or passing through:

    is (L. Tullius legatus) Juliā lege transitans,

    passing through the province, Cic. Att. 5, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > transitans

  • 59 transitio

    transĭtĭo, ōnis, f. [transeo], a going across or over, a passing over, passage.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (solis) in aliud signum,

    Vitr. 9, 4 med.:

    sic dicebas, eam esse ejus (speciei dei) visionem, ut similitudine et transitione cernatur,

    i. e. by the passing by of atoms, Cic. N. D. 1, 37, 105:

    imaginibus similitudine et transitione perceptis,

    id. ib. 1, 19, 50:

    visionum,

    id. ib. 1, 39, 109.—
    2.
    Concr., a passage, entrance:

    transitiones perviae jani nominantur,

    Cic. N. D. 2, 27, 67.—
    B.
    In partic., a going over, desertion to a party:

    sociorum,

    Liv. 28, 15, 14; 25, 15, 5; 2, 25, 1; 28, 16, 8; Tac. H. 2, 99; Just. 1, 5.—In plur., Cic. Brut. 16, 62; Liv. 27, 20, 7.—
    II.
    Trop.
    * A.
    The passing of a disease from one person to another, infection, contagion, Ov. R. Am. 616.—
    B.
    In rhet., a transition, Auct. Her. 4, 26, 35; 1, 9, 14.—
    C.
    In gram., an inflection by declension or conjugation, Varr. L. L. 9, § 103 Müll.; Prisc. p. 982 P.

    Lewis & Short latin dictionary > transitio

  • 60 transitor

    transĭtor, ōris, m. [transeo], one who goes over, a passer by (late Lat.), Amm. 15, 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > transitor

См. также в других словарях:

  • Rubiconem transeo. — См. Перейти через Рубикон …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Exoletus — is a Latin term, the perfect passive participle of the verb exolescere , which means to wear out with age. In ancient Rome the word referred to a certain class of homosexual men or male prostitutes, although its precise meaning is unclear to… …   Wikipedia

  • Exoletus — Saltar a navegación, búsqueda Exoletus es un término latino, el participio perfecto pasivo del verbo exolescere que significa desgastar con la edad. Se cree que en la antigua Roma se aplicaba la palabra para referirse a determinado tipo de… …   Wikipedia Español

  • Plautus — For the Roman noble, see Rubellius Plautus. Plautus Born c. 254 BC Sarsina, Umbria Died 184 BC Rome …   Wikipedia

  • перейти через Рубикон — (иноск.) сделать серьезный, решительный шаг Ср. (Обломов) смутно понимал, что (Ольга) выросла и чуть ли не выше его, что отныне нет возврата к детской доверчивости, что перед ними Рубикон и утраченное счастье уже на другом берегу: надо… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Перейти через Рубикон — Перейти черезъ Рубиконъ (иноск.) сдѣлать серьезный, рѣшительный шагъ. Ср. (Обломовъ) смутно понималъ, что (Ольга) выросла и чуть ли не выше его, что отнынѣ нѣтъ возврата къ дѣтской довѣрчивости, что передъ ними Рубиконъ и утраченное счастье уже… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • trance — An altered state of consciousness as in hypnosis, catalepsy, or ecstasy. [L. transeo, to go across] death t. a condition of suspended animation, marked by unconsciousness and barely perceptible respiration and heart …   Medical dictionary

  • transient — 1. Short lived; passing; not permanent; said of a disease or an attack. 2. A short lived cardiac sound having little duration (less than 0.12 s) as distinct from a murmur; e.g., first, second, third, and fourth heart sounds, clicks, and opening… …   Medical dictionary

  • transition — 1. Passage from one condition or one part to another. 2. In polynucleic acid, replacement of a purine base by another purine base or a pyrimidine base by a different pyrimidine. [ …   Medical dictionary

  • Hamel — Hamel,   1) Georg Karl Wilhelm, Mathematiker, * Düren 12. 9. 1877, ✝ Landshut 4. 10. 1954; war Professor in Brünn (1905 12), Aachen und (ab 1919) an der TH Berlin. Arbeiten v. a. auf dem Gebiet der theoretischen Mechanik, der Geometrie sowie zur… …   Universal-Lexikon

  • CROESUS — Rex Lydorum, ex Mermnadis, quae Dynastia fuit III. quintus, et ultimus, Alyattae fil. omnium, quos hominum memoria celebrat, ditissimus. Unde etiam hodie, cum immensas opes significare volumus, Craesi Divitias dicim us. Ovid. l. 4. De Ponto, Ep.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»