Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

trained

  • 1 òjálfaîur, faglærîur

    Íslensk-ensk orðabók > òjálfaîur, faglærîur

  • 2 VENJA

    * * *
    I)
    (van; vanda; vandr and vaninn), v.
    1) to accustom (v. e-n e-u or við e-t) v. hann við íþróttir ok hæversku, to teach him, train him in; v. barn af brjósti, to wean a child (þá var hann af brjósti vaninn);
    2) to train animals (þar keypti Auðunn bjarndýri vel vanit); to educate children (var þat almælt, at engi born væri svá vel vanin);
    3) v. komur sínar til e-s, to visit habitually (hann venr komur sínar til Ormhildar); v. e-t af e-m, to unteach one a thing (kostgæfði hann af þeim at v. öll úkynni);
    4) refl., venjast e-u, við e-t, to get accustomed to, used to (nú mun ek verða at v. hestinum um hrið; v. við íþróttir); with infin. to be wont, used to (vandist E. optliga at ganga til tals við Egil).
    f. custom, habit (þat var v. hans, at); at venju, as usual.
    * * *
    pres. ven; pret. vanði, later vandi; subj. venði; part. vandr, vaninn: [Dan. vænne; see vani]:—to accustom; venja e-n e-u or við e-t; venja hann við íþróttir ok hæversku, Fms. i. 78; gestrisni vanði hann sik, he practised hospitality, 655 v. B. 2; vandi Dofri hann við íþróttir, ættvísi ok vígfimi, taught him, trained him in, Bárð. 164.
    2. in phrases, kostgæfði hann af þeim at venja öll úkynni, to unteach them all bad manners, Bs. i. 687; hann venr kvámur sínar til Ormhildar, Nj. 107; venja leiðir sínar til e-s staðar, to haunt a place, Fb. i. 303; síðan venr hann fé sitt í akra hennar, Fms. vii. 357: to train, tame, bjarndýri vel vanið, vi. 298, Fagrsk. ch. 21: to educate, engi börn vóru svá vel vanin, sem þeirra börn, Bs. i. 129; barn var ek ok ílla vanit, Karl. 197.
    II. reflex. to be wont, accustomed to do a thing; vanðisk fjósa-kona ein at þerra fætr sína á þúfu þeirri, er …, Landn. 51, v. l.; síðan vanðisk Einarr optliga at ganga til tals vid Egil, Eg. 686; á hverri ártíð hans venjask menn at göra þá minning hans, Blas. 51; vöndusk margir at fara til hans, Hkr. iii. 249.
    2. with dat.; vanðisk hann því þegar á unga aldri at ræna ok at drepa menn, Ó. H. 212; at þat venisk vápnfimi, to be trained in arms, Al. 4; nú mun ek verða at venjask hestinum um hríð, Fms. ix. 56: venjask af e-u, sem hugr várr vensk meirr af himneskum sætleik, Greg. 28; Daríus hafði af vanizk styrjöld ok úfriði, Al. 17.

    Íslensk-ensk orðabók > VENJA

  • 3 for-menntr

    part. well-trained, highly skilled, Finnb. 290; f. á járnsmíð, Fms. xi. 427, Bs. i. 681, 850, ii. 32.

    Íslensk-ensk orðabók > for-menntr

  • 4 temja

    * * *
    (tem; tamda; tamiðr, tamdr, taminn), v.
    1) to tame, break in;
    øxn nam at temja, he took to breaking in oxen;
    2) to train, exercise (temja sik við íþróttir or temja sér íþróttir);
    hann átti hrafna tvá, er hann hafði tamit við mál, he had two ravens which he had trained to talk.
    * * *
    u, f., in ó-temja, an unbroken colt.

    Íslensk-ensk orðabók > temja

  • 5 TEMJA

    * * *
    (tem; tamda; tamiðr, tamdr, taminn), v.
    1) to tame, break in;
    øxn nam at temja, he took to breaking in oxen;
    2) to train, exercise (temja sik við íþróttir or temja sér íþróttir);
    hann átti hrafna tvá, er hann hafði tamit við mál, he had two ravens which he had trained to talk.
    * * *
    tem, pret. tamði; subj. temði; imperat. tem, temdú; part. tamiðr, tamðr, taminn: [Ulf. tamjan = δαμαν; A. S. tamjan; Engl. tame; O. H. G. zemen; Germ. zähmen; Dan. tæmme; Swed. támja; Lat. domare; Gr. δαμαν]:—to tame, break, of a steed; vel taminn, ílla taminn; öxn nam at temja, Rm. 19; tams vendi ek þik drep, en ek þik t. mun, Skm. 26; t. sterkustu flugdreka, Sks.; Kjalarr tamði mara, Skálda (in a verse); hross ú-tamit … hrossit ú-tamda, Sd. 177; ó-tömðum, Stj. 94.
    2. temja e-n við e-t, to break or train one with a thing; t. sik við íþróttir, Hkr. iii. 283; hann átti hrafna tvá er hann hafði tamit við mál, i. 11; völðu menn at afli ok tömðu við skaplyndi sitt, Eg. 84; t. sik við hesta, Stj. 409; lítt hefi ek tamit mik til leika, Ld. 196; tem þik til, hversu …, Sks. 371: t. sér e-t, to exercise; t. sér leika, Konr.; t. sér iþróttir, id.

    Íslensk-ensk orðabók > TEMJA

  • 6 formenntr

    pp. well trained, highly skilled.

    Íslensk-ensk orðabók > formenntr

  • 7 gangtamr

    Íslensk-ensk orðabók > gangtamr

См. также в других словарях:

  • trained — [ treınd ] adjective * someone who is trained for a profession or job has all the necessary skills and qualifications: There s a shortage of trained language teachers. A team of trained volunteers will be available to help. highly/especially… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • trained — trained; un·trained; un·trained·ly; un·trained·ness; …   English syllables

  • trained — index competent, expert, familiar (informed), informed (educated), literate, practiced, professional …   Law dictionary

  • trained — adj. 1) trained to + inf. (the dogs are trained to attack) 2) (misc.) house trained (esp. BE; AE prefers house broken); potty trained (BE), toilet trained * * * [treɪnd] toilet trained potty trained (BE) (misc.) house trained (esp. BE;AE prefers… …   Combinatory dictionary

  • trained — train train 2 verb [intransitive, transitive] to teach someone or to be taught the skills and knowledge needed for a particular job: • Both my sons want to train as chartered accountants. train somebody in something • One of the major costs of… …   Financial and business terms

  • trained */ — UK [treɪnd] / US adjective someone who is trained for a profession or job has all the necessary skills and qualifications There s a shortage of trained language teachers. A team of trained volunteers will be available to help. highly/specially… …   English dictionary

  • trained — adjective shaped or conditioned or disciplined by training; often used as a combining form (Freq. 8) a trained mind trained pigeons well trained servants • Ant: ↑untrained • Similar to: ↑ …   Useful english dictionary

  • trained — adj. VERBS ▪ be ADVERB ▪ highly, superbly ▪ a highly trained army ▪ well ▪ …   Collocations dictionary

  • Trained — Train Train, v. t. [imp. & p. p. {Trained}; p. pr. & vb. n. {Training}.] [OF. trahiner, tra[ i]ner,F. tra[^i]ner, LL. trahinare, trainare, fr. L. trahere to draw. See {Trail}.] [1913 Webster] 1. To draw along; to trail; to drag. [1913 Webster] In …   The Collaborative International Dictionary of English

  • trained — adjective a) Having undergone a course of training (sometimes in combination). fully trained troops b) Manipulated in shape or habit. trained fruit trees Ant: untrained …   Wiktionary

  • trained person — index expert, practitioner, professional, specialist Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»