-
1 cel
-
2 treffen
treffen ['trɛfən] <trifft, traf, getroffen>3) ( nicht verfehlen)getroffen! trafiony!4) ( innerlich berühren) Nachricht: poruszyć5) ( ausführen) Abkommen zawierać [ perf zawrzeć]; Entscheidung podejmować [ perf podjąć]; Maßnahmen przedsięwziąć; Vereinbarung osiągnąć; Vorbereitungen poczynićtödlich getroffen śmiertelnie ugodzony1) ( zusammentreffen)sich [mit jdm] \treffen spotykać [ perf spotkać] się [z kimś]2) ( sich fügen)das trifft sich gut/schlecht, dass... dobrze/źle się składa, że... -
3 chybiać
-
4 verfehlen
verfehlen *vt1) ( danebentreffen)jdn \verfehlen mijać się z kimś [ perf minąć]etw \verfehlen Kugel: nie trafiać [ perf trafić] do czegośdas Tor \verfehlen Schuss: minąć bramkęden Zweck \verfehlen chybić celu, mijać [ perf minąć] się z celemdas Thema \verfehlen nie pisać na tematden Beruf \verfehlen minąć się z powołaniem
См. также в других словарях:
chybić celu — {{/stl 13}}{{stl 7}} wystrzeliwszy, nie trafić w cel, chybić; o pocisku: ominąć cel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kilka razy z rzędu chybił celu. Kula chybiła celu o włos. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
trafiać — ndk I, trafiaćam, trafiaćasz, trafiaćają, trafiaćaj, trafiaćał, trafiaćany trafić dk VIa, trafiaćfię, trafiaćfisz, traf, trafiaćfił, trafiaćfiony 1. «o strzelającym, rzucającym czymś; o pocisku: dosięgać celu; nie chybiać, nie pudłować» Trafiać… … Słownik języka polskiego
cel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} planowy wynik każdego racjonalnego działania; to, do czego się dąży, o co się zabiega : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bliski, realny,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chybić — dk VIa, chybićbię, chybićbisz, chyb, chybićbił, chybićbiony chybiać ndk I, chybićam, chybićasz, chybićają, chybićaj, chybićał, chybićany «nie trafić do zamierzonego celu» Broń w jego ręku nigdy nie chybia. Strzelił do niego, ale chybił. Chybiony… … Słownik języka polskiego
celować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celowaćluję, celowaćluje, celowaćany {{/stl 8}}– wycelować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mierzyć z czegoś (np. broni) do celu : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trafiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, trafiaćam, trafiaća, trafiaćają, trafiaćany {{/stl 8}}– trafić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, trafiaćfię, trafiaćfi, trafiaćfiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucając,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
błądzić — ndk VIa, błądzę, błądzisz, błądź, błądzićdził 1. «chodzić szukając określonego celu, właściwej drogi, wyjścia skąd; chodzić bez celu» Błądzić po lesie, po ulicach nieznanego miasta. Błądzić, nie mogąc trafić do hotelu. Błądzić w ciemnościach.… … Słownik języka polskiego
środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… … Słownik języka polskiego