Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

trĭplĭcĭter

  • 1 tripliciter

    tripliciter, Adv. (triplex), auf dreifache Weise, Cornif. rhet. 4, 54. Mart. Cap. 3. § 240. Ambros. de Isaac et anim. 4. no. 27. Vulg. prov. 22, 2. – übtr. = heftig, tr. sol exurens montes, Vulg. Sirach 43, 4.

    lateinisch-deutsches > tripliciter

  • 2 tripliciter

    tripliciter, Adv. (triplex), auf dreifache Weise, Cornif. rhet. 4, 54. Mart. Cap. 3. § 240. Ambros. de Isaac et anim. 4. no. 27. Vulg. prov. 22, 2. – übtr. = heftig, tr. sol exurens montes, Vulg. Sirach 43, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tripliciter

  • 3 tripliciter

    trĭplĭcĭter, adv., v. triplex fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tripliciter

  • 4 tripliciter

    [ triplex I ]
    1) трояким образом (commutare rhH.)
    2) втройне, втрое сильнее (exurĕre aliquid Vlg)

    Латинско-русский словарь > tripliciter

  • 5 tripliciter

    triplely, in three ways

    Latin-English dictionary > tripliciter

  • 6 triplex

    trī̆plex, ĭcis (abl. regularly triplici;

    triplice,

    Prud. Apoth. 383; Ven. Carm. 7, 4, 12), adj. [ter-plico], threefold, triple.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    Plato triplicem finxit animum,

    Cic. Tusc. 1, 10, 20:

    philosophandi ratio triplex,

    id. Ac. 1, 5, 19: nec me pastoris Iberi Forma triplex, nec forma triplex tua, Cerbere, movit, Ov M. 9, 185: cuspis, i. e. Neptune ' s trident, id. ib. 12, 594:

    mundus (because made up of sky, land, and sea),

    id. ib. 12, 40:

    regnum (because shared among Jupiter, Neptune, and Pluto),

    id. ib. 5, 368: vultus Dianae (because also Luna and Hecate;

    v. triceps and triformis),

    id. H. 12, 79: triplicem aciem instruere, to draw up an army in three lines or columns, to form a triple line, Caes. B. G. 1, 24; so,

    acies,

    id. ib. 1, 51; id. B. C. 1, 41; 1, 83 al.; cf.

    comically: paravi copias duplices, triplices dolos. perfidias,

    Plaut. Ps. 2, 1, 5:

    vallus, Auct. B. Alex. 2, 3: murus,

    Verg. A. 6, 549; Ov. F. 3, 801:

    aes,

    Verg. A. 10, 784; Hor. C. 1, 3, 9:

    triplici stant ordine dentes,

    Ov. M. 3, 34 et saep. — Poet., of three like persons or things belonging together: triplices Sorores, [p. 1901] the three sisters, i. e. the Fates, Ov. M. 8, 452;

    called triplices deae,

    id. ib. 2, 654; cf.:

    quae ratum triplici pollice netis opus,

    i. e. the finger of the three Fates, id. Ib. 76: poenarum deae triplices, i. e. the Furies, id. M, 8, 481:

    Minyeïdes,

    i. e. the three daughters of Minyas, id. ib. 4, 425:

    greges,

    three bands of Bacchantes, Prop. 3, 17 (4, 16), 24; cf.

    gens,

    three clans, Verg. A. 10, 202. —
    B.
    Substt.
    1.
    trī̆plex, ĭcis, n., three times as much, a threefold portion, triple: sume tibi decies; tibi tantundem;

    tibi triplex,

    Hor. S. 2 3, 237; cf.:

    pediti in singulos dati centeni (denarii), duplex centurioni, triplex equiti,

    Liv. 45, 40, 5; 45, 43, 7:

    olei veteris triplex adicitur,

    Scrib. Comp. 218. —
    2.
    trī̆plĭces, ĭum, m. (sc. codicilli), a writing-tablet with three leaves, Cic. Att. 13, 8, 1; Mart. 7, 72, 2; 10, 87, 6; 14, 6, 1.—
    * II.
    Transf., very great or strong: triplici fluctu, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 116 (id. H. 4, 23 Dietsch). — Adv.: trĭplĭcĭter, in a threefold manner, in three ways:

    commutare,

    Auct. Her. 4, 42, 54: l littera tripliciter sonat, Mart. Cap. 3, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > triplex

  • 7 triplices

    trī̆plex, ĭcis (abl. regularly triplici;

    triplice,

    Prud. Apoth. 383; Ven. Carm. 7, 4, 12), adj. [ter-plico], threefold, triple.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    Plato triplicem finxit animum,

    Cic. Tusc. 1, 10, 20:

    philosophandi ratio triplex,

    id. Ac. 1, 5, 19: nec me pastoris Iberi Forma triplex, nec forma triplex tua, Cerbere, movit, Ov M. 9, 185: cuspis, i. e. Neptune ' s trident, id. ib. 12, 594:

    mundus (because made up of sky, land, and sea),

    id. ib. 12, 40:

    regnum (because shared among Jupiter, Neptune, and Pluto),

    id. ib. 5, 368: vultus Dianae (because also Luna and Hecate;

    v. triceps and triformis),

    id. H. 12, 79: triplicem aciem instruere, to draw up an army in three lines or columns, to form a triple line, Caes. B. G. 1, 24; so,

    acies,

    id. ib. 1, 51; id. B. C. 1, 41; 1, 83 al.; cf.

    comically: paravi copias duplices, triplices dolos. perfidias,

    Plaut. Ps. 2, 1, 5:

    vallus, Auct. B. Alex. 2, 3: murus,

    Verg. A. 6, 549; Ov. F. 3, 801:

    aes,

    Verg. A. 10, 784; Hor. C. 1, 3, 9:

    triplici stant ordine dentes,

    Ov. M. 3, 34 et saep. — Poet., of three like persons or things belonging together: triplices Sorores, [p. 1901] the three sisters, i. e. the Fates, Ov. M. 8, 452;

    called triplices deae,

    id. ib. 2, 654; cf.:

    quae ratum triplici pollice netis opus,

    i. e. the finger of the three Fates, id. Ib. 76: poenarum deae triplices, i. e. the Furies, id. M, 8, 481:

    Minyeïdes,

    i. e. the three daughters of Minyas, id. ib. 4, 425:

    greges,

    three bands of Bacchantes, Prop. 3, 17 (4, 16), 24; cf.

    gens,

    three clans, Verg. A. 10, 202. —
    B.
    Substt.
    1.
    trī̆plex, ĭcis, n., three times as much, a threefold portion, triple: sume tibi decies; tibi tantundem;

    tibi triplex,

    Hor. S. 2 3, 237; cf.:

    pediti in singulos dati centeni (denarii), duplex centurioni, triplex equiti,

    Liv. 45, 40, 5; 45, 43, 7:

    olei veteris triplex adicitur,

    Scrib. Comp. 218. —
    2.
    trī̆plĭces, ĭum, m. (sc. codicilli), a writing-tablet with three leaves, Cic. Att. 13, 8, 1; Mart. 7, 72, 2; 10, 87, 6; 14, 6, 1.—
    * II.
    Transf., very great or strong: triplici fluctu, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 116 (id. H. 4, 23 Dietsch). — Adv.: trĭplĭcĭter, in a threefold manner, in three ways:

    commutare,

    Auct. Her. 4, 42, 54: l littera tripliciter sonat, Mart. Cap. 3, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > triplices

  • 8 commuto

    com-mūto, āvī, ātum, āre, umbewegen, I) machen, daß etw. anders wird, als es bisher war, etw. umwandeln, verwandeln, umändern, verändern, sowohl übh. als im Sinne des Verbesserns od. Verschlechterns, Verfälschens, verba, Varr. LL.: cursum (Fahrt, Kurs), Cic.: iter, Caes.: omnia (v. d. Natur), Lucr.: signa rerum (v. Dieben), Cic.: delubrum, umbauen, Plin. pan.: nihil in tecto, Nep.: multa in re militari, Suet.: se, verderben (v. Früchten), Varr.: tabulas publicas, verfälschen, Cic.: so auch indicium (die Aussage), Cic. – c. alqm in avem, Hyg.: alqm in speciem arboris eam, unde myrrha fluit, Hyg. – commutata fortuna, Caes.: annona commutatur, schlägt um, Cic.: tempus commutatur, Caes.: tempora (Zeitumstände) in horas commutantur, verändern sich mit jeder Stunde, Cic. – c. belli rationem, Caes.: vitae statum, Nep.: rei publicae statum, rem publicam, Cic.: iura omnia et consuetudinem superiorum, Cic. – u. librum legi et annotavi, quae commutanda, quae eximenda arbitrarer, Plin. ep. – u. v. der Veränderung, Umwandlung der Ansicht, Gesinnung usw., c. consilium, Caes.: te tam vehementer sententiam commutasse, Cic.: quo facto commutatā omnium voluntate et opinione, Caes.: c. animos atque omni ratione flectere (v. Redner), Cic.: nihil commutari animo, Cic.: totum commutatum esse et scriptis alcis et assiduitate orationis et praeceptis, Cic.: commutari ex veris in falsa, Cic. – absol. (als rhet. t. t.), commutabimus (wir werden den Ausdruck verändern) tripliciter, verbis, pronuntiando, tractando, Cornif. rhet. 4, 54. – II) machen, daß etwas mit einem andern wechselt, etw. umwechseln, wechseln, umtauschen, vertauschen, etw. für etw. im Tausch hingeben, gegen etw. eintauschen, a) übh.: pallium, Plaut.: locum, Ter.: colorem, die F. wechseln, Plaut.: captivos, auswechseln, Cic. u. Liv. epit.: verbum, Cic.: vitam, sterben, Lact. – m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl., m. Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., loricam cum alqo, Iustin.: inter se vestem ac nomina, Plaut. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl., mortem cum vita, Sulpic. in Cic. ep.: gloriam constantiae cum caritate vitae, Cic. – m. Ang. womit? wofür? wogegen? durch Abl., mustum aere, gegen Geld v., verhandeln, Col.: fidem suam et religionem pecuniā, Cic.: studium belli gerendi agri culturā, Caes.: proprium (verbum) proprio, Cic.: leve compendium maximā fraude, einen geringen Vorteil mit dem gr. Betr. erkaufen, Cornif. rhet. – m. Ang. wofür? durch pro m. Abl., vinum pro oleo, ICt. – absol., vin commutemus (wollen wir tauschen)? tuam ego ducam et tu meam? Plaut. trin. 59. – b) Worte (des Vorwurfs) wechseln, numquam hodie tecum commutaturum patrem unum esse verbum, Ter. Andr. 410: ut est ille bonus vir, tria non commutabitis verba hodie inter vos, Ter. Phorm. 638.

    lateinisch-deutsches > commuto

  • 9 commuto

    com-mūto, āvī, ātum, āre, umbewegen, I) machen, daß etw. anders wird, als es bisher war, etw. umwandeln, verwandeln, umändern, verändern, sowohl übh. als im Sinne des Verbesserns od. Verschlechterns, Verfälschens, verba, Varr. LL.: cursum (Fahrt, Kurs), Cic.: iter, Caes.: omnia (v. d. Natur), Lucr.: signa rerum (v. Dieben), Cic.: delubrum, umbauen, Plin. pan.: nihil in tecto, Nep.: multa in re militari, Suet.: se, verderben (v. Früchten), Varr.: tabulas publicas, verfälschen, Cic.: so auch indicium (die Aussage), Cic. – c. alqm in avem, Hyg.: alqm in speciem arboris eam, unde myrrha fluit, Hyg. – commutata fortuna, Caes.: annona commutatur, schlägt um, Cic.: tempus commutatur, Caes.: tempora (Zeitumstände) in horas commutantur, verändern sich mit jeder Stunde, Cic. – c. belli rationem, Caes.: vitae statum, Nep.: rei publicae statum, rem publicam, Cic.: iura omnia et consuetudinem superiorum, Cic. – u. librum legi et annotavi, quae commutanda, quae eximenda arbitrarer, Plin. ep. – u. v. der Veränderung, Umwandlung der Ansicht, Gesinnung usw., c. consilium, Caes.: te tam vehementer sententiam commutasse, Cic.: quo facto commutatā omnium voluntate et opinione, Caes.: c. animos atque omni ratione flectere (v. Redner), Cic.: nihil commutari animo, Cic.: totum commutatum esse et scriptis alcis et assi-
    ————
    duitate orationis et praeceptis, Cic.: commutari ex veris in falsa, Cic. – absol. (als rhet. t. t.), commutabimus (wir werden den Ausdruck verändern) tripliciter, verbis, pronuntiando, tractando, Cornif. rhet. 4, 54. – II) machen, daß etwas mit einem andern wechselt, etw. umwechseln, wechseln, umtauschen, vertauschen, etw. für etw. im Tausch hingeben, gegen etw. eintauschen, a) übh.: pallium, Plaut.: locum, Ter.: colorem, die F. wechseln, Plaut.: captivos, auswechseln, Cic. u. Liv. epit.: verbum, Cic.: vitam, sterben, Lact. – m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl., m. Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., loricam cum alqo, Iustin.: inter se vestem ac nomina, Plaut. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl., mortem cum vita, Sulpic. in Cic. ep.: gloriam constantiae cum caritate vitae, Cic. – m. Ang. womit? wofür? wogegen? durch Abl., mustum aere, gegen Geld v., verhandeln, Col.: fidem suam et religionem pecuniā, Cic.: studium belli gerendi agri culturā, Caes.: proprium (verbum) proprio, Cic.: leve compendium maximā fraude, einen geringen Vorteil mit dem gr. Betr. erkaufen, Cornif. rhet. – m. Ang. wofür? durch pro m. Abl., vinum pro oleo, ICt. – absol., vin commutemus (wollen wir tauschen)? tuam ego ducam et tu meam? Plaut. trin. 59. – b) Worte (des Vorwurfs) wechseln, numquam hodie tecum commutaturum patrem unum esse verbum, Ter. Andr. 410: ut est ille bonus vir, tria
    ————
    non commutabitis verba hodie inter vos, Ter. Phorm. 638.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commuto

  • 10 commuto

    com-mūto ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To alter wholly, change entirely (class.; most freq. in Cic.).
    A.
    Prop.:

    omnia migrant, Omnia commutat natura et vortere cogit,

    Lucr. 5, 829; 1, 594; 1, 589;

    2, 936: signa rerum,

    Cic. Fin. 5, 25, 74:

    frontem et vultum,

    Q. Cic. Pet. Cons. 11, 42:

    vocem,

    Suet. Tib. 71:

    quae commutantur fiuntque contraria,

    Cic. Off. 1, 10, 31.—Of fruits, to decay, spoil, Varr. R. R. 1, 69, 1.—
    2.
    Esp. rhet. t. t., to change one ' s form of expression: commutabimus tripliciter, verbis, pronuntiando, tractando, i. e. vary our style, etc., Auct. Her. 4, 42, 54.—
    B.
    Trop.:

    ad commutandos animos atque omni ratione flectendos,

    Cic. de Or. 2, 52, 211:

    nihil commutantur animo et idem abeunt qui venerant,

    id. Fin. 4, 3, 7; id. Att. 16, 5, 2.—
    II. A.
    In gen., constr. with acc. alone, or with inter se, cum and abl., or abl. alone, or absol.
    1.
    With acc.:

    conmuto ilico pallium,

    Plaut. Ps. 5, 1, 36:

    ubi aetate hoc caput colorem conmutavit,

    id. Most. 1, 3, 44:

    coloniam,

    id. Aul. 3, 6, 40:

    locum,

    Ter. Eun. 5, 5, 3:

    captivos,

    Cic. Off. 1, 13, 39; cf.:

    inter se conmutant vestem ac nomina,

    interchange, Plaut. Capt. prol. 37:

    ornamenta templorum,

    Suet. Vit. 5; id. Aug. 24.—
    2.
    With cum and abl.
    (α).
    Of person:

    (loricam) secum,

    Just. 3, 1, 8.—
    (β).
    Of thing:

    gloriam constantiae cum caritate patriae,

    Cic. Sest. 16, 37: mortem cum vitā, Sulp. ap. id. Fam. 4, 5, 3.—
    3.
    With pro and abl.:

    (litteras) D pro A,

    Suet. Caes. 56:

    vinum pro oleo,

    Dig. 2, 15, 8 fin.
    4.
    With abl.:

    nisi oculos orationemque aliam conmutas tibi,

    Plaut. Mil. 2, 3, 56:

    fidem suam et religionem pecuniā,

    Cic. Clu. 46, 129:

    ornandi causā proprium (verbum) proprio,

    id. de Or. 3, 42, 167:

    possessionis invidiam pecuniā,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    leve compendium fraude maximā,

    Auct. Her. 2, 19, 29; cf.: hanc esse rem, quae si sit semel judicata, neque alio commutari... possit, replaced, i. e. made good, Cic. Inv. 1, 53, 102:

    victum vitamque priorem novis rebus,

    Lucr. 5, 1106:

    studium belli gerendi agriculturā,

    Caes. B. G. 6, 22:

    mustum aere,

    Col. 12, 26, 2.—
    5.
    Absol., to make an exchange:

    vin conmutemus? Tuam ego ducam et tu meam?

    Plaut. Trin. 1, 2, 21:

    si quid de se diceretur, non dubitaret interpellare et commutare,

    to change the subject, Suet. Tib. 27.—
    B.
    Esp. of speech, to exchange words, to discourse, converse (so only twice in Ter.; cf.

    commutatio, II.): unum verbum tecum,

    Ter. And. 2, 4, 7:

    non tria Verba inter vos,

    id. Phorm. 4, 3, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > commuto

  • 11 conmuto

    com-mūto ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To alter wholly, change entirely (class.; most freq. in Cic.).
    A.
    Prop.:

    omnia migrant, Omnia commutat natura et vortere cogit,

    Lucr. 5, 829; 1, 594; 1, 589;

    2, 936: signa rerum,

    Cic. Fin. 5, 25, 74:

    frontem et vultum,

    Q. Cic. Pet. Cons. 11, 42:

    vocem,

    Suet. Tib. 71:

    quae commutantur fiuntque contraria,

    Cic. Off. 1, 10, 31.—Of fruits, to decay, spoil, Varr. R. R. 1, 69, 1.—
    2.
    Esp. rhet. t. t., to change one ' s form of expression: commutabimus tripliciter, verbis, pronuntiando, tractando, i. e. vary our style, etc., Auct. Her. 4, 42, 54.—
    B.
    Trop.:

    ad commutandos animos atque omni ratione flectendos,

    Cic. de Or. 2, 52, 211:

    nihil commutantur animo et idem abeunt qui venerant,

    id. Fin. 4, 3, 7; id. Att. 16, 5, 2.—
    II. A.
    In gen., constr. with acc. alone, or with inter se, cum and abl., or abl. alone, or absol.
    1.
    With acc.:

    conmuto ilico pallium,

    Plaut. Ps. 5, 1, 36:

    ubi aetate hoc caput colorem conmutavit,

    id. Most. 1, 3, 44:

    coloniam,

    id. Aul. 3, 6, 40:

    locum,

    Ter. Eun. 5, 5, 3:

    captivos,

    Cic. Off. 1, 13, 39; cf.:

    inter se conmutant vestem ac nomina,

    interchange, Plaut. Capt. prol. 37:

    ornamenta templorum,

    Suet. Vit. 5; id. Aug. 24.—
    2.
    With cum and abl.
    (α).
    Of person:

    (loricam) secum,

    Just. 3, 1, 8.—
    (β).
    Of thing:

    gloriam constantiae cum caritate patriae,

    Cic. Sest. 16, 37: mortem cum vitā, Sulp. ap. id. Fam. 4, 5, 3.—
    3.
    With pro and abl.:

    (litteras) D pro A,

    Suet. Caes. 56:

    vinum pro oleo,

    Dig. 2, 15, 8 fin.
    4.
    With abl.:

    nisi oculos orationemque aliam conmutas tibi,

    Plaut. Mil. 2, 3, 56:

    fidem suam et religionem pecuniā,

    Cic. Clu. 46, 129:

    ornandi causā proprium (verbum) proprio,

    id. de Or. 3, 42, 167:

    possessionis invidiam pecuniā,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    leve compendium fraude maximā,

    Auct. Her. 2, 19, 29; cf.: hanc esse rem, quae si sit semel judicata, neque alio commutari... possit, replaced, i. e. made good, Cic. Inv. 1, 53, 102:

    victum vitamque priorem novis rebus,

    Lucr. 5, 1106:

    studium belli gerendi agriculturā,

    Caes. B. G. 6, 22:

    mustum aere,

    Col. 12, 26, 2.—
    5.
    Absol., to make an exchange:

    vin conmutemus? Tuam ego ducam et tu meam?

    Plaut. Trin. 1, 2, 21:

    si quid de se diceretur, non dubitaret interpellare et commutare,

    to change the subject, Suet. Tib. 27.—
    B.
    Esp. of speech, to exchange words, to discourse, converse (so only twice in Ter.; cf.

    commutatio, II.): unum verbum tecum,

    Ter. And. 2, 4, 7:

    non tria Verba inter vos,

    id. Phorm. 4, 3, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > conmuto

См. также в других словарях:

  • CINCTUS — non Togae, sed Tunicae tantum erat, apud Romanos. Cum enim Toga utrumque brachium, aut saltem sinistrum cohiberet, totumque corpus involveret, cingi nullâ aliâ ratione potuit, quin eâdem cincturâ aut utrumque aut saltem laevum brachium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • COMPONERE — Gladiatbrum verbum, qui postquarn in arenam ducti sunt, paria inter se componi dicebantur. Lucilius, cum Placidiano hic componitur. Petronius. Egosic iam paria composueram, ut; si depugnandum foret, ipse cum Quartrlla consisterem etc. Aulon.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIDELES — in historiis primo et generaliter dicuntur, omnes qui fide Christiana imbuti sunt; et hi quidem tripliciter Fideles Dei, Fideles Christi, Fideles Ecclesiae: quod postremum magis etiam speciale fuit. Secundo omnes, qui in Principis alicuius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PECUNIA — Graece Χρῆμα, item ἀργύριον, est omne aes publicâ formâ signatum, quô velcommutandis vel vendendis emendisque rebus et mercimoniis comparandis gentes inter sese uti solent, quod pretium rei emptae et venditae appellatur, Ioh. Calvin. Lexic. Iur.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԵՌԱԿԻ — ( ) NBH 1 0661 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 11c, 14c մ. τριχῆ, χα tripliciter, trifariam Տ. ԵՐՐԱԿԻ. իրեք կերպով. *Եռակի զսպայսն բաժանելով՝ երիս քաղաքս բնակեցուցանել. Պղատ. օրին. ՟Գ: *Եռակի տրամատի ամանակացն զանազանութիւն, ի ներկայս,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԵՌԱՊԱՏԻԿ — (տկի, կաց.) NBH 1 0663 Chronological Sequence: 6c, 11c ա.գ.մ. τριπλάσιος, τρισσός, τρισσῶς triplex, tripliciter Երեքպատիկ. ... *Կրկնապատիկ ոչինչ է ներհական, եւ ո՛չ եռապատկին. Արիստ. առինչ.: *Եռապատիկ սաղարթացեալ. Մագ. ՟Կ՟Ը …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԵՐԵՔԿԻՆ — (կնի կամ կնոյ, կնիք, կնաց.) NBH 1 0681 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 12c ա. τρισσός, ττός, τρισπλάσιος, τρίτος triplex, ternus, trinus, tertius Երրեակ. եռեակ. երեքնակ. երեքպատիկ. եռամասնեայ. երրորդ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»