-
21 Importune
trudi, trudigxi. -
22 trudo
trūdo, trūsī, trūsum, ere (zu gotisch thriutan, belästigen, beschweren, ahd. driozan, nhd. verdrießen), stoßen, hinweg-, fortstoßen, -drängen, I) eig.: 1) im allg.: glaciem flumina trudunt, Verg.: hostes, Tac.: cohortes in paludem, Tac.: apros in plagas, Hor.: alqm hinc foras, Plaut.: ab irato Iove ad inferos trusus est, Serv. Verg., umbo trudebat umbonem, Amm. – 2) insbes., im Wachsen hervortreiben, a) Gewächse = wachsen lassen, gemmas, Verg.: se trudunt gemmae, wachsen hervor, Verg. – b) Dünste, Wasser, steigen lassen, quas mihi tenebras trudis? welchen Dunst läßt du mir aufsteigen (= welchen Schwindel machst du mir vor)? Plaut. Epid. 476. – im Passiv medial = steigen, fecundus aquae truditur latex, Claud. Aponus 13. – II) übtr., stoßen, drängen, ad mortem trudi, Cic.: in arma trudi, Tac.: fallacia alia aliam trudit, drängt die andere, folgt aus der anderen, Ter.: so auch truditur dies die, Hor.: u. vita truditur, Sen.: nunc est exspectatio comitiorum, in quae omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium, vorschieben will, Cic. ad Att. 1, 16, 12.
-
23 trudo
trūdo, ĕre, trūsi, trūsum - tr. - [st2]1 [-] pousser avec force, pousser avec effort, bousculer. [st2]2 [-] chasser, expulser. [st2]3 [-] faire sortir (de terre), pousser, produire. - ad mortem trudi, Cic. Tusc. 1, 29, 71: être traîné au supplice. - in vitia alter alterum trudimus, Sen. Ep. 41, 7: nous nous poussons l'un l'autre vers le vice. - semel in arma trudere, Tac.: courir aux armes. - truditur dies die, Hor. C. 2, 18, 15: un jour chasse l'autre. - sic vita truditur, Petr. 82: ainsi va la vie. - fallacia alia aliam trudit, Ter. And. 4, 4, 40: une fourberie chasse l'autre (= à bon chat bon rat). - se trudunt de cortice gemmae, Virg.: des bourgeons sortent de l'écorce.* * *trūdo, ĕre, trūsi, trūsum - tr. - [st2]1 [-] pousser avec force, pousser avec effort, bousculer. [st2]2 [-] chasser, expulser. [st2]3 [-] faire sortir (de terre), pousser, produire. - ad mortem trudi, Cic. Tusc. 1, 29, 71: être traîné au supplice. - in vitia alter alterum trudimus, Sen. Ep. 41, 7: nous nous poussons l'un l'autre vers le vice. - semel in arma trudere, Tac.: courir aux armes. - truditur dies die, Hor. C. 2, 18, 15: un jour chasse l'autre. - sic vita truditur, Petr. 82: ainsi va la vie. - fallacia alia aliam trudit, Ter. And. 4, 4, 40: une fourberie chasse l'autre (= à bon chat bon rat). - se trudunt de cortice gemmae, Virg.: des bourgeons sortent de l'écorce.* * *Trudo, trudis, trusi, trusum, trudere. Plaut. Poulser à force.\Fallacia alia aliam trudit. Teren. A trompeur, trompeur et demi. -
24 прах
n1) gener. trūdi (pīšļi), pīšļi2) obs. mirstīgās atliekas* * *putekļi; pīšļi; niecība, nieki; trūdi, pīšļi -
25 тлен
-
26 trudo
trūdo, trūsī, trūsum, ere (zu gotisch thriutan, belästigen, beschweren, ahd. driozan, nhd. verdrießen), stoßen, hinweg-, fortstoßen, -drängen, I) eig.: 1) im allg.: glaciem flumina trudunt, Verg.: hostes, Tac.: cohortes in paludem, Tac.: apros in plagas, Hor.: alqm hinc foras, Plaut.: ab irato Iove ad inferos trusus est, Serv. Verg., umbo trudebat umbonem, Amm. – 2) insbes., im Wachsen hervortreiben, a) Gewächse = wachsen lassen, gemmas, Verg.: se trudunt gemmae, wachsen hervor, Verg. – b) Dünste, Wasser, steigen lassen, quas mihi tenebras trudis? welchen Dunst läßt du mir aufsteigen (= welchen Schwindel machst du mir vor)? Plaut. Epid. 476. – im Passiv medial = steigen, fecundus aquae truditur latex, Claud. Aponus 13. – II) übtr., stoßen, drängen, ad mortem trudi, Cic.: in arma trudi, Tac.: fallacia alia aliam trudit, drängt die andere, folgt aus der anderen, Ter.: so auch truditur dies die, Hor.: u. vita truditur, Sen.: nunc est exspectatio comitiorum, in quae omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium, vorschieben will, Cic. ad Att. 1, 16, 12. -
27 trudo
trūdo, si, sum, 3, v. a. [cf. Sanscr, tard-, to split], to thrust, push, shove; to crowd or shove forward; to press on, drive, impel (class.; syn.: pello, expello).I.Lit.A.In gen.:B.vis haec quidem hercle est et trahi et trudi simul,
Plaut. Capt. 3, 5, 92:quas mihi tenebras trudis?
id. Ep. 3, 4, 40:trudit et impellit,
Lucr. 6, 1032:adverso trudere monte saxum,
id. 3, 1000:montem pectore,
Verg. G. 3, 373:(hostes) trudunt adversos,
Tac. A. 2, 11:glaciem cum flumina trudunt,
Verg. G. 1, 310:ille hinc trudetur largus lacrimarum foras,
Plaut. As. 3, 1, 30:apros in plagas,
Hor. Epod. 2, 31:ad proelia inertem,
id. Ep. 1, 5, 17:semet in arma,
Tac. H. 5, 25.—In partic., of growth, to push forth, put forth, send forth ( poet.):II.(pampinus) trudit gemmas,
Verg. G. 2, 335:se de cortice (gemmae),
id. ib. 2, 74:truditur e sicco radix oleagina ligno,
id. ib. 2, 31: offenso truditur igne latex, Claud. de Apono, 13.—Trop.: secundae res laetitiă transvorsum trudere solent a recte consulendo atque intellegendo, Cato ap. Gell. 7, 3, 14:ad mortem trudi,
Cic. Tusc. 1, 29, 71: in quae (comitia) omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium, puts forward (to bring him into office), id. Att. 1, 16, 12:quo ne trudamur, di immortales nos admonent,
id. Har. Resp. 28, 61:in vitia alter alterum trudimus,
Sen. Ep. 41, 7:semel in arma trusos,
Tac. H. 5, 25: truditur dies die, Hor, C. 2, 18, 15, cf.: sic vita truditur, is hurried on, Petr 82:fallacia Alia aliam trudit,
presses hard upon, closely follows the other, Ter. And. 4, 4, 40. -
28 trudo
trūdo, trūsī, trūsum, ere1)а) толкать, вталкивать (saxum adverso monte Lcr; formīcae grandia frumenta trudunt V)sic vita truditur погов. Pt — такова жизньб) подталкивать, гнать ( flumina glaciem trudunt V); загонять ( apros in plăgas H)2) понуждать, заставлять ( in proelia inertem H)3) оттеснять ( cohortes in palūdem T); теснить, вытеснять ( hostes T)4) выталкивать, выгонять, (вы)пускать ( gemmas V); pass. вырастать (е sicco ligno V) -
29 caelum [2]
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [s] quait, hell, klar, altind. kētú ḥ, Helle, ahd. haitar = nhd. heiter), I) die Himmelswölbung, der Himmel, a) als oberer Weltraum, im Ggstz. zur Erde (die Wasser u. Land umfaßt), Sitz der Gestirne, luftige Höhe u. dgl., o caelum, o terra, o maria Neptuni, Pacuv. fr.: summus ille caeli stellifer cursus, Cic.: caelum totum astris distinctum et ornatum, Cic.: totius caeli descriptio, Cic.: contemplatio caeli, Cic.: spectator caeli siderumque, Liv.: caelum suspicere, Cic.: caelum spectare, Ov.: quaerere unum caelum sit an innumerabilia, Cic.: caelum pingere, Varr. fr. – occasio quasi decidit de caelo, fiel gleichs. vom H. (= kam unverhofft), Plaut.: non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, nicht wie vom Himmel gefallen (= ganz fremd), Liv. – Sprichw., caelum ac terras miscere, alles von oberst zu unterst kehren, alles umstürzen, Liv. 4, 3, 6 (so auch maria omnia caelo miscere, Verg. Aen. 5, 790): u. caelum findere aratro, etwas Unmögliches tun, Ov. trist, 1, 8, 3: quid si nunc caelum ruat? (v. von eitler Furcht u. Erwartung Ergriffenen) Ter. heaut. 719: toto caelo errare, sich gröblich irren, Macr. sat. 3, 12, 10. – dah. α) als Höhe, wie unser Himmel, mons e mediis arenis attollitur in caelum, himmelan, Plin.: tollere manus ad caelum, Hor. u. Sen. rhet.: od. manus utrasque ad caelum, Sen. rhet.: it caelo (himmelan) clamor, Verg.: sonitum dare caelo, Verg. – u. bes. als bedeutende Höhe, iuncta caelo montium iuga, Liv.: nives caelo prope immixtae, fast himmelhoher, Liv.: educere molem caelo, himmelan, Verg.: caelum contingere (von Örtl.), Liv.: aequare alqd caelo, Verg.: aequare caelum, sich zum H. türmen (v. Meere), Ov.: u. minari in caelum, Verg.: exiit ad caelum arbos, Verg. – β) (poet.) als Oberwelt (Ggstz. Erebus, manes, Tartarus), Hecate caelo Ereboque potens, Verg.: falsa ad caelum mittunt insomnia Manes, Verg.: caelum in Tartara (Unterwelt) solvere, Verg. – γ) im Bilde, als Höchstes, was jmd. erreichen kann, Gipfel der Freude, des Glücks, Ruhms u. dgl., digito caelum attigisse putare, fast im H. zu sein glauben (= heilfroh sein), Cic.: caelum accipere, Ov.: u. (v. ungewöhnlichen Lob) alqm, alqd ferre ad od. in caelum, alqm tollere ad caelum, Cic.: alqd extollere caelo tenus, Iustin.: esse in caelo, bis in den H. erhoben werden, Cic.: alqm detrahere de caelo, seines hohen Ruhms berauben, Cic.: exaequat nos victoria caelo, Lucr. – b) als Luft-, Wolkenhimmel, α) als Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes, caelum nocte atque nubibus obscuratum, Sall.: omne caelum hoc, in quo nubes imbres ventique coguntur, quod et umidum et caliginosum est propter exhalationem terrae, Cic.: propter aëris crassitudinem de caelo multa apud eos fiebant, et ob eandem causam multa inusitata partim e caelo, alia ex terra oriebantur, Cic.: a terris quantum caeli patet altus hiatus, Lucr.: subisse in caelum (v. Regenwasser), Plin.: demittere caelo imbres od. ex omni caelo nimbos, Ov.: cadere caelo od. de caelo (v. Meteorsteinen), Liv., u. cadere de caelo (v. Regen), ICt.: delabi de caelo (v. einem Bildnis, einer Fackel), Cic. u. Frontin.: de caelo servare, Himmelszeichen beobachten, Cic.: caelum discedit, Cic.: caelum finditur velut magno hiatu, Liv.: Arpis parmas in caelo visas, Liv.: cadunt caelo fulgura, Verg.: fulmina iaciuntur de caelo, Liv.: tangi de caelo, vom Blitz getroffen werden, Cato, Liv. u.a.: u. so percuti de caelo, Cic., u. ici e caelo, Cic.: ici de caelo, Iul. Obsequ.: et prius coruscare caelum creditur et mox tonare, Apul. – β) als untere Luftschicht, Dunstkreis, Atmosphäre, atmosphärische Luft, caelum liberum, apertum et liberum, die freie Luft, Cic. u.a. (bes. oft caelo libero frui, s. Bünem. Lact. 1, 21, 40): sub caelo, unter freiem H., in freier Luft, Ps. Quint. decl. 314: ferri per caelum, Verg.: per caelum eunte nuntio, Plin. – bes. Region der Witterung, densitas caeli, Vitr.: caeli compressio, Vitr.: potestne tibi haec lux aut huius caeli spiritus esse iucundus, Cic.: alium domi esse caeli haustum, Curt. – dah. Luft = Witterung, Wetter, Klima, caeli temperies, Plin. u.a. (s. Mützell Curt. p. 269): intemperies caeli, rauhe L. od. W., Liv.: gravitas huius caeli, hiesige ungesunde L., Cic.: serenitas caeli, Sen.: status caeli, Witterungsverhältnisse, Curt.: c. vernum, Sen.: c. tenue purumque et propterea salubre, Ggstz. caelum pingue et concretum, Cic.: c. liquidum, Ov.: c. spissum, Ov. u. Sen.: c. palustre, Sumpfluft, Liv.: c. bonum, Cato: c. pestilens. Sen.: c. temperatum, Cels.: c. crassum, Cic.: c. mitissimum, Liv.: c. umidum, siccum, Cels.: c. frigidum, calidum, Cels.: c. grave, Sen. u. Suet. – γ) als Träger der Tageszeit, albente caelo, Sisenn. 4. fr. 103 (b. Quint. 8, 3, 35). Caes. b. c. 1, 68, 1, od. caelo albente, Auct. b. Afr. 11, 1 u. 80, 3: albescente caelo, Paul. dig. 28, 2, 25. § 1: vesperascente caelo, Nep. Pelop. 2, 5. – c) der freie Himmel als Gesichtskreis, Horizont, libertas caeli, Quint.: cuicunque particulae caeli officeretur, Cic.: nox umida caelum abstulit, Verg. – dah. die Himmelsgegend, der Himmelsstrich, in eam caeli partem spectat, Plin.: hoc caelum, sub quo natus educatusque essem, Liv.: caelum, non animum mutant, qui trans mare currunt, Hor. – d) der Himmel als Sitz der unsterblichen Götter, me assere caelo, erkläre mich himmlischen Ursprungs, Ov.: de caelo delabi (v. Romulus), Liv.: de caelo delapsus, wie ein Bote des Himmels, ein Gottgesandter, Cic.: u. so de caelo demissus, Lucr., caelo missus, Tibull., quasi de caelo missus, Iustin.: caelum conscendere, in den H. steigen, Val. Max.: alqm in caelo ponere, Iustin.: in caelum ire od. abire, gen H. fahren, Suet., Petr. u. Tibull.: so auch in caelum plurimo igne attolli, Tac.: non ad mortem trudi, verum in caelum videri escendere, Cic. – dah. α) = die Götter selbst, sunt commercia caeli, mit dem H. haben wir (Dichter) Umgang, Ov. am. 3, 549. – β) = göttliche Verehrung, quid me caelum sperare iubebas, Verg. georg. 4, 325. – γ) = Unsterblichkeit, virum caelo Musa beat, Hor.: dicare caelo, Plin.: decretum patri suo caelum, sein V. wurde für unsterblich erklärt, unter die Götter versetzt, Tac. – e) personif., Caelum, ī, n. = Caelus (s. caelus no. II), Hyg. fab. praef. in. p. 2 M. – II) übtr. = die Wölbung, Decke, imum c. camerae, der innere Himmel (die innere Seite) des Gewölbes, Vitr. 7, 3, 3: capitis, Plin. 11, 134. – / Apokop. Form. cael, Enn. ann. 561 (b. Auson. Technop. (XXVII) 13, 17. p. 139 Schenkl. – / Die Schreibung caelum, nicht coelum, jetzt in den meisten Ausgaben, vgl. Wagner Orthograph. Verg. p. 413.
-
30 Catilina
Catilīna, ae, m., L. Sergius, der durch mehrere Verschwörungen gegen das Vaterland berüchtigte Römer, Cic. Cat. 1, 1 sqq. Sall. Cat. 1 sqq. Lucan. 7, 64. – Plur., seminarium Catilinarum, katilinarische Existenzen, Cic. Cat. 2, 23: ille omnium vocibus cum se non ad iudicium, sed ad supplicium praesens trudi videret, omnes Catilinas Acidinos postea reddidit, machte er durch sein Benehmen Katilina und seine Rotte zu Acidinern (= ließ er gegen sich Katilina u. seine Rotte als wahre Tugendspiegel erscheinen), Cic. ad Att. 4, 3, 3: Marcus Cicero inter Catilinas, Clodios iactatus, unter Leuten wie Kat. u. Klodius sich umhertreibend, Sen. de brev. vit. 5, 1.
-
31 mors
mors, mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. auch morior, verwandt mit μόρος, μοιρα, der Tod, I) eig. u. übtr.: A) eig.: acerba, Cic.: m. honesta, Nep.: celeris, Suet.: immatura, Lucr., Catull., Cic. u.a.: innoxia, Iustin.: matura, Flor. 3, 17, 9: necessaria, der natürliche, Cic.: perspicua, Cic.: alci propinqua, Cic.: repentina, Cic.: voluntaria, Cic.: mors coacta, Ggstz. fortuita, Tac.: cuius aetati mors propior erat, Sall. fr.: beata L. Crassi mors illa, quae est a multis saepe defleta, Cic.: fames, miserrima omnium mors, Sall.: fames et frigus, quae miserrima mortis genera sunt, Cic.: mors crucis, Kreuzestod, Augustin. in Ioann. tract. 124, 1. – mortis periculum, Caes.: mortis poena od. poenae, Cic.: potio mortis causā data, Ps. Quint. decl.: civium suorom vitae mortisque arbiter, Sen. – morti proximus, Fronto, Augustin. u.a.: morti vicinus, Capit., Hieron. u.a. (s. über beide Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 2. S. 103 u. 104 unter mors). – mors (alci) appropinquat, Cic. – obire mortem, s. ob-eo: mortem subire, suscipere, s. sub-eo, suscipio: occumbere mortem, s. occumbo: mortem oppetere, s. oppeto: voluntariam mortem petere, Gell.: cupide mortem expetere pro salute civium, Cic.: morti od. ad mortem se offerre, s. offero: mortem sibi consciscere, Cic.: mortem alci afferre, Plaut.: afferre alci causam mortis voluntariae, Cic.: alci mortem inferre u. offerre, Cic.: alqm dare ad mortem, Plaut., od. morti, Hor.: alqm morti mittere, Plaut.: alqm morte afficere, Cic.: mortem proponere, Cic.: ad mortem trudi, Cic.: morte deleri, Cic.: alqm morte multare, Cic., punire, Plin. ep.: alqm morte damnare (v. der Natur), Sen.: alqm ad mortem damnare, Tac.: alci morti esse, jmdm. den Tod bringen, Cic.: ebenso mortem facere, Ov.: morte suā mori, eines natürlichen T. sterben, Sen.: ebenso suā morte defungi, Suet.: inhonestā morte mori, Tert.: vitam cum morte commutare, Sulpic. in Cic. ep.: mortem servituti anteponere, Cic.: mortem deprecari, um sein Leben bitten, Caes.: mortem alcis persequi, Cic., Caes. u. Liv.: fidenti animo ad mortem gradiri, Cic.: alqm ex media morte eripere, Cic.: mortem alcis lacerare, jmd. im Tode, Cic.: so auch alcis vitam spoliare, eius mortem ornare, Cic.: Drusum matura mors abstulit, Flor. 3, 17, 9. – in mortem (zum Todesstoß) destringere ferrum, Tac. – in morte, noch im T., noch nach dem T., Verg.: in extrema morte, an der äußersten Grenze des T., in den letzten Augenblicken, Catull. u. Verg.: so auch supremā morte, Hor. u.a. (s. Schmid Hor. ep. 2, 2, 173). – Plur. mortes, wie θάνατοι, α) v. Tode mehrerer, Tod, Todesfälle, mortes imperatoriae, Cic.: mortes quattuor, Mart.: mortes meorum, Plin. ep.: clarae mortes pro patria oppetitae, Aufopferungen für das V. durch den Tod, Cic.: quibus videmus optabiles mortes fuisse cum gloria, Aufopferungen durch einen rühmlichen Tod, Cic.: perdere mortes, den Tod verschwenden, d.i. unnütz Tod (unter den Feinden) verbreiten, Stat. – β) v. den verschiedenen Erscheinungen des Todes, die Todesarten, Todesgefahren, der Tod in jeder Gestalt, o hominem mille mortibus dignum! Sen.: omnes per mortes animam dare, Verg.: omni imagine mortium, Tac. – B) übtr.: 1) von Lebl., der Tod = das Absterben, Hinschwinden, hoc mors est illius, quod ante fuit, Lucr.: rerum omnium oblivio morsque memoriae, Plin. – 2) personif., die Gottheit Mors, Tochter des Erebus und der Nox, Cic. de nat. deor. 3, 44. Hyg. fab. praef. in. Verg. Aen. 11, 197. – II) meton.: 1) der Tod = der Leichnam, die Leiche, hominis, Plin.: morte campos contegi, Acc. fr.: nec sit in Attalico mors mea nixa toro, Prop. – ähnl. von einem Greise, odiosum est mortem amplexari, eine Leiche, ein Skelett, Plaut. – 2) wie φόνος, = durch Mord vergossenes Blut, Todesblut, ensem multā morte recepit, Verg. Aen. 9, 348. – 3) der, das Todbringende, der Tod, mors terrorque sociorum lictor Sextius, Cic. Verr. 5, 118. – ubi fratri suo paratam mortem (tödliche Gift) ebibit, Apul. met. 10, 5. p. 886 H.: aër fertilis in mortes, ergiebig an tödlichen Plagen, Lucan. 9, 625: u. Plur. mortes v. todbringenden Geschossen, Lucan. 7, 517. Sil. 9, 369. Stat. Theb. 6, 793. – / Archaist. Abl. morti, Lucr. 6, 1229 (1232).
-
32 truditi se
трудиться над чем, стараться о чёмna vse načine se trudi - он всячески старается, он прилагает {= употребляет) все старанияni vredno, da bi se trudil - не стоит труда -
33 гниль
n1) gener. puve, puvums, trupe (заболевание растений)2) colloq. prauli, puvekļi* * *prauli, puvekļi, trūdi; puve, puvums, trupe, pelējums -
34 перегной
ngener. trūds, trūdvielas* * *trūds, trūdviela, trūdvielas, humuss, trūdi -
35 персть
pīšļi, trūdi -
36 cap
[kæp]1) (a hat with a peak: a chauffeur's cap.) čepica s ščitnikom2) (a covering for the head, not with a peak: a swimming cap; a nurse's cap.) kapa3) (a cover or top (of a bottle, pen etc): Replace the cap after you've finished with the pen.) pokrov, zamašek•- capped* * *I [kæp]nounčepica, kapica, klobuk, avba, pokrivalo; vrh; pokrov; vžigalna kapica; lesena čašaa feather in one's cap — nekaj, na kar smo lahko ponosnithe cap fits — prilega se (npr. pripomba)to send round the cap — poslati nabiralno polo, nabirati prispevkeshe sets (up) her cap at ( —ali for) him — trudi se, da bi ga pridobilafool's cap — čepica dvornega norca; format pisarniškega papirjaII [kæp]1.transitive verbpokriti; zapreti (npr. tubo); pozdraviti (z dvignjenjem čepice);2.figurativelyprekositi; nasilno se polastitithat caps the lot ( —ali everything, the climax) — to presega vse, to je višek -
37 rubberneck
[rʌbənek]1.nounAmerican slangoseba, ki se trudi, se napenja, da bi nekaj videla, zlasti iz radovednosti; zijalo, radovednež; radoveden turist, ki si ogleduje znamenitostirubberneck wagon American izletniški avtobus za turiste, ki si ogledujejo znamenitosti;2.adjectiveradoveden, radogleden;3.intransitive verb & transitive verbiztegovati vrat; truditi se, napenjati se, da bi nekaj videli (zlasti iz radovednosti); poželjivo gledati, radovedno motriti -
38 struggling
[strʌgliŋ]adjective ( strugglingly adverb)ki se s težavo prebija, se trudi na vso moč -
39 stylist
noun (a person who arranges or designs a style especially in hairdressing: a hair-stylist.) modni oblikovalec* * *[stáilist]nounliterature stilist, mojster stila; pisec, ki se trudi za stil -
40 tugger
[tʌgə]nounkdor vleče; vlačilec; garač, kdor težko dela, se trudi
См. также в других словарях:
Trudi — ist der Name folgender Personen: Trudi Canavan (* 1969), australische Fantasy Schriftstellerin Trudi Dicks (* 1940), namibianische Künstlerin Trudi Gerster (* 1919), Schweizer Märchenerzählerin Trudi Schoop (1903–1999), Schweizer Tänzerin Trudie… … Deutsch Wikipedia
trudi — TRUDÍ, trudesc, vb. IV. intranz. şi refl. (pop.) 1. A munci din greu, a depune mari eforturi (fizice sau intelectuale); a se sili, a se osteni. 2. A se căzni, a se chinui. ♦ tranz. (înv. şi pop.) A supune la chinuri, la torturi; a tortura, a… … Dicționar Român
Trudi — f German (esp. Swiss): pet form of the various female names ending in trud; see, for example, GERTRUDE (SEE Gertrude) and ERMINTRUDE (SEE Ermintrude). It is now also used to some extent in the English speaking world, under the influence of the… … First names dictionary
Trudi — Trudi, Trudy englische Koseform von → Gertrud (Bedeutungszusammensetzung aus: »Speer« und »Kraft«) … Deutsch namen
Trudi Gerster — (2009) Trudi Gerster (* 6. September 1919 in St. Gallen) ist eine Schweizer Schauspielerin, Märchenerzählerin und Politikerin. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
Trudi Canavan — Nacimiento 23 de Octubre de 1969 (42 años) Kew, Melbourne, Australia … Wikipedia Español
Trudi van den Berg — Gurgulio por Trudi van den Berg y José Steenmeijer en Onstwedde (1991) Nombre de nacimiento Elisabeth Sija Trudi (Trud … Wikipedia Español
Trudi Schoop — (b. 1904, Switzerland – d. July 14, 1999, Van Nuys, California) was a comedic dancer who pioneered the treatment of mental illness with dance therapy. [cite news | first=Jack | last=Anderson | coauthors= | title=Trudi Schoop, 95, Pioneer In… … Wikipedia
Trudi Le Caine — (née Gertrude Janowski), C.M. (1911 ndash; September 5, 1999) was an arts patron involved with local and national arts initiatives in Ottawa, Canada.Born in Passau, Bavaria, she spent her youth in Teplitz Schönau/Teplice Šanov, Czechoslovakia… … Wikipedia
Trudi Canavan — (* 23. Oktober 1969 in Kew, Melbourne, Australien) ist eine australische Fantasy Schriftstellerin. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
Trudi Canavan — en février 2009. Activités Romancière, graphiste … Wikipédia en Français