-
1 towarzyski
прил.• общественный• общительный• социальный• товарищеский* * *towarzys|ki\towarzyskiсу 1. общительный;człowiek \towarzyski общительный человек; prowadzić życie \towarzyskikie бывать в обществе; общаться; тусоваться pot.;
2. светский;konwenanse \towarzyskikie правила поведения в обществе;
3. спорт. товарищеский;● zwierzęta \towarzyskikie стадные животные; telefon \towarzyski спаренный телефон
* * *1) общи́тельныйczłowiek towarzyski — общи́тельный челове́к
prowadzić życie towarzyskie — быва́ть в о́бществе; обща́ться; тусова́ться pot.
2) све́тскийkonwenanse towarzyskie — пра́вила поведе́ния в о́бществе
3) спорт. това́рищеский•- telefon towarzyski -
2 towarzyski akt
товарищеское действиеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski akt
-
3 towarzyski charakter
товарищеский характерOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski charakter
-
4 towarzyski konformizm
товарищеское англиканскоеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski konformizm
-
5 towarzyski rytuał
товарищеский ритуалOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski rytuał
-
6 towarzyski śmiech
товарищеский смехOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski śmiech
-
7 towarzyski tryb
товарищеское наклонениеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski tryb
-
8 towarzyski układ
товарищеская системаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > towarzyski układ
-
9 telefon towarzyski
спа́ренный телефо́н -
10 mecz
сущ.• игра• матч• спичка* * *матчmiecz меч* * *♂, Р. \meczu матч, встреча ž;\mecz szachowy o mistrzostwo świata матч на первенство мира по шахматам; \mecz towarzyski товарищеская встреча
* * *м, Р meczuматч, встре́ча żmecz szachowy o mistrzostwo świata — матч на пе́рвенство ми́ра по ша́хматам
mecz towarzyski — това́рищеская встре́ча
-
11 gesellig
geselliger Abend wieczorek towarzyski;gesellig zusammensitzen gawędzić w swoim towarzystwie -
12 Freundschaftsspiel
Freundschaftsspiel n mecz towarzyski -
13 gesellschaftlich
-
14 umgänglich
umgänglich miły w obejściu, towarzyski; Chef przystępny
См. также в других словарях:
towarzyski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, towarzyskiscy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} lubiący kontakty z innymi osobami, czerpiący przyjemność z przebywania w większym gronie ludzi; gościnny, przystępny, łatwo nawiązujący … Langenscheidt Polski wyjaśnień
towarzyski — towarzyskiscy 1. «lubiący przebywać w towarzystwie innych osób, obcować z ludźmi; nie lubiący samotności» Towarzyski człowiek. Towarzyska natura. 2. «dotyczący kontaktów między znajomymi, związany z kręgiem osób, z którymi się przebywa na terenie … Słownik języka polskiego
towarzyski — Talenty towarzyskie zob. talent … Słownik frazeologiczny
Островский Антон Ян — (граф Ostrowski, 1782 1845) польский писатель; служил по гражданскому ведомству в Царстве Польском; после 1830 г. жил за границей. Его исследования: Pomysły о potrzebie reformy towarzyski éj w ogo ł no śći (Париж, 1834), Ź ywot Tomasza… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Павелек — Павелек, Мариуш Мариуш Павелек … Википедия
Павелек, Мариуш — Мариуш Павелек … Википедия
Сангушко, Барбара — Барбара Сангушко польск. Barbara Urszula Sanguszkowa … Википедия
afront — m IV, D. u, Ms. afrontncie; lm M. y «obraźliwe, lekceważące zachowanie się wobec kogoś; postępek mający na celu uchybienie, ubliżenie komuś; zniewaga» Afront towarzyski. Robić komuś afronty. Ścierpieć, znieść afront. Afront kogoś spotkał. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
brat — m IV, DB. a, C. u, Ms. bracie; lm M. bracia, DB. braci, N. braćmi 1. «każdy z synów mających wspólnych rodziców w stosunku do drugiego syna lub córki» Starszy, młodszy brat. Rodzony brat. ∆ Brat przyrodni «syn tego samego ojca i innej matki lub… … Słownik języka polskiego
brydż — m II, DB. a, blm «gra w karty, w której uczestniczą cztery osoby grające przeciw sobie parami; składa się z licytacji i rozgrywki, rozgrywana jest talią z 52 kart» Grać w brydża. Partner do brydża. Brydż sportowy. Brydż towarzyski. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
carioca — [wym. karioka] ż III, CMs. cariocaoce; lm D. cariocaoc «taniec towarzyski, południowoamerykańska odmiana fokstrota o charakterystycznym synkopowanym rytmie; muzyka do tego tańca» Grać, tańczyć cariocę. ‹port.› … Słownik języka polskiego