-
1 czas
wolny \czas Freizeit fto jest kwestia \czasu das ist eine Zeitfrage [ lub Frage der Zeit]mieć \czas na coś Zeit für etw habenmieć \czas na robienie czegoś Zeit haben, etw zu tunnie ma na coś \czasu für etw ist keine Zeitw \czasie konferencji während der Konferenzciężkie \czasy schwere Zeiten fPlza moich \czasów zu meiner Zeitwyspać się za wszystkie \czasy [sich +akk ] ordentlich ausschlafenswego \czasu seinerzeit, damalsco pewien \czas in regelmäßigen Abständen, ab und zuod \czasu do \czasu von Zeit zu Zeit, hin und wiedernadszedł \czas, aby... die Zeit ist gekommen, um...w swoim \czasie zur rechten Zeit, zum richtigen Zeitpunkt\czas letni/zimowy Sommer-/Winterzeit f\czas miejscowy Ortszeit f\czas teraźniejszy Präsens nt\czas przyszły Futur nt\czas przeszły prosty Präteritum nt\czas przeszły złożony Perfekt nt5) komu w drogę, temu \czas ( przysł) wer nach Hause will, muss sich jetzt auf die Beine machen ( fam)[nie] być na \czasie [nicht] aktuell seindo \czasu vorerst, einstweilenna \czas rechtzeitig, pünktlichpo \czasie zu spät, im Nachhineinprzed \czasem vorzeitigz \czasem [ lub biegiem \czasu] mit der Zeit, im Laufe der Zeit -
2 dafür
1) ( für das)was wohl der Grund \dafür sein mag? a co może być przyczyną tego?das ist kein Beweis \dafür, dass er es war to nie jest dowód na to, że to był on2) ( deswegen)\dafür bin ich ja da dlatego też [ja] tu jestemich bezahle Sie nicht \dafür, dass nie płacę Panu za to, że3) ( als Gegenleistung)er packte aus, \dafür ließ man ihn laufen zaczął sypać, więc go puścili ( pot)4) ( andererseits)aber \dafür hast du jetzt mehr Zeit ale za to teraz masz więcej czasu5) ( im Hinblick darauf)\dafür, dass du angeblich nichts weißt jak na to, że ponoć nic nie wieszich kann nichts \dafür, dass... nic nie poradzę na to, że..., to nie moja wina, że...was kann ich denn \dafür? cóż ja mogę na to poradzić?ich interessiere mich nicht \dafür nie interesuję się tymsie opfert ihre ganze Freizeit \dafür poświęca temu cały swój czas wolnyes ist zwar kein Silber, man könnte es aber \dafür halten wprawdzie to nie jest srebro, ale można je za takie uważać7) ( befürwortend)wer ist \dafür? kto jest za?ich bin \dafür, dass... jestem za tym, aby... -
3 kto
\kto to [jest]? wer ist das?\kto tam? wer [ist] da?\kto mówi? wer spricht, bitte?z kim mam przyjemność? mit wem habe ich das Vergnügen [ lub die Ehre] ?zobacz, \kto przyjechał schau, wer gekommen istten, \kto się postara wer sich +akk bemüht\kto ma ochotę, może pojechać wer Lust hat, kann hinfahrenobojętnie \kto egal werbyle \kto irgendwermało \kto kaum jemand\kto jak \kto, ale ty na pewno zdasz ten egzamin wer wenn nicht du soll die Prüfung bestehen?myślałby \kto! so was! ( fam)\kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada ( przysł) wer anderen eine Grube gräbt, fällt selbst hinein ( prov)\kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi wer nicht kommt zur rechten Zeit, der muss nehmen, was übrig bleibt, wer zu spät kommt, den bestraft das Leben\kto pyta, nie błądzi durch Fragen wird man klug -
4 ten
diese(r, s), der (die, das)wypowiedz się na \ten temat äußere dich zu diesem Themato jest \ten znajomy, o którym ci opowiadałem das ist der Bekannte, von dem ich dir erzählt habeo tej porze um diese [Uhr]Zeitdo tej pory bis zu diesem Zeitpunkt\ten i ów dieser und jenerwobec tego angesichts [ lub in Anbetracht] dessen
См. также в других словарях:
nie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}mod. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tym wyrazem mówiący oświadcza, że nie istnieje stan rzeczy, o którym mowa:a) w połączeniu z czasownikami zaprzecza danej czynności, stanowi, procesowi :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
jakiś — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, jaki odm, ś ndm, jacyś {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na nieokreśloną cechę, której mówiący nie jest w stanie lub nie ma zamiaru bliżej określić; niejaki, pewien, nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
pora — ż IV, CMs. porze; lm D. pór 1. «okres, w którym coś się dzieje lub coś jest wykonywane; czas trwania czegoś» Pora wiosenna, zimowa. Pora wieczorna, ranna, popołudniowa. Wczesna, późna pora. Pora obiadowa. Pora godowa, lęgowa. Pora obiadu, kolacji … Słownik języka polskiego
ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… … Słownik języka polskiego
to — I {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. n odm. jak przym. IIIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje ogólnie na rzecz, osobę, zjawisko, sytuację, twierdzenia, sądy itp., które mówiący i słuchacz identyfikują na tle kontekstu towarzyszącego rozmowie lub na tle… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
