-
21 inclino
in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].I. A.Lit.1.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.vela contrahit malosque inclinat,
Liv. 36, 44, 2:genua arenis,
Ov. M. 11, 356:(rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,
id. ib. 11, 209:inclinato in dextrum capite,
Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:inclinata utrolibet cervix,
id. 1, 11, 9:pollice intus inclinato,
id. 11, 3, 99:arbor Inclinat varias pondere nigra comas,
Mart. 1, 77, 8:sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,
Ov. M. 2, 721:at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,
i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,
i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:inclinato jam in postmeridianum tempus die,
Cic. Tusc. 3, 3, 7.—Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,
Quint. 11, 3, 132):(terra) inclinatur retroque recellit,
bends down, Lucr. 6, 573:saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,
Juv. 15, 63.—In partic.a.In milit. lang., to cause to fall back or give way:b.ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,
i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:tum inclinari rem in fugam apparuit,
id. 7, 33, 7:quasdam acies inclinatas jam et labantes,
Tac. G. 8; cf. under II. —In gen., to turn back, cause to move backward:c.septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,
Liv. 26, 45, 8:cum primum aestu fretum inclinatum est,
id. 29, 7, 2.—In mal. part., to lie down, stretch out:3.jam inclinabo me cum liberta tua,
Plaut. Pers. 4, 8, 7:quot discipulos inclinet Hamillus,
Juv. 10, 224:ipsos maritos,
id. 9, 26.—Transf., of color, to incline to:4. B.colore ad aurum inclinato,
Plin. 15, 11, 10, § 37:coloris in luteum inclinati,
id. 24, 15, 86, § 136.—Trop.1.In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:2.se ad Stoicos,
Cic. Fin. 3, 3, 10:culpam in aliquem,
to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,
Just. 5, 1 fin.:judicem inclinat miseratio,
moves, Quint. 4, 1, 14:haec animum inclinant, ut credam, etc.,
Liv. 29, 33, 10.—Mid.:quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,
Liv. 1, 18, 5.—In partic.a.To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:b.se fortuna inclinaverat,
Caes. B. C. 1, 52, 3:omnia simul inclinante fortuna,
Liv. 33, 18, 1:ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,
to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:eloquentiam,
Quint. 10, 1, 80.—To throw upon, remove, transfer:II. A.haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,
Liv. 1, 43, 9:omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,
id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):(vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,
Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,
id. 10, 13, 1.—Lit. (rare, and not in Cic.):2.paulum inclinare necesse est corpora,
Lucr. 2, 243:sol inclinat,
Juv. 3, 316:inclinare meridiem sentis,
Hor. C. 3, 28, 5 (for which:sol se inclinavit,
Liv. 9, 32, 6;v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,
Curt. 6, 11, 9.—In partic., in milit. lang., to yield, give way:3.ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,
Liv. 7, 33, 7:in fugam,
id. 34, 28 fin.:inclinantes jam legiones,
Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—To change for the worse, turn, fail:B.si fortuna belli inclinet,
Liv. 3, 61, 5:inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,
Tac. A. 15, 21. —Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):2.si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,
Cic. de Or. 2, 44, 187:ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,
id. Att. 12, 29, 2:ad voluptatem audientium,
Quint. 2, 10, 10:in stirpem regiam studiis,
Curt. 10, 7, 12:amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,
Hor. S. 1, 3, 71:cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,
Cic. de Sen. 6, 16:color ad crocum inclinans,
Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,
Liv. 7, 9, 5:multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,
id. 27, 46, 7:hos ut sequar inclinat animus,
id. 1, 24, 2. — With inf.:inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,
Liv. 32, 13, 5:inclinavit sententia universos ire,
id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:consules ad patrum causam inclinati,
Liv. 3, 65, 2; cf.:inclinatis ad suspicionem mentibus,
Tac. H. 1, 81:inclinatis ad credendum animis,
Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:ad paenitentiam,
id. ib. 2, 45. —In partic., to change, alter from its former condition (very rare):A.inclinant jam fata ducum,
change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.Bent down, sunken:B.senectus,
Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:vox,
Cic. Or. 17, 56; cf.:inclinata ululantique voce more Asiatico canere,
id. ib. 8, 27. —Inclined, disposed, prone to any thing:C.plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,
Liv. 23, 46, 3:plebs ad regem Macedonasque,
id. 42, 30, 1:ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,
id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—Sunken, fallen, deteriorated:ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,
Cic. Fam. 2, 16, 1:copiae,
Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:rerum inclinata ferre,
i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119. -
22 inmineo
immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).I.Lit. (mostly poet.):B. 1.collis plurimus urbi Imminet,
commands, Verg. A. 1, 420; cf.:imminens prope ipsis moenibus tumulus,
Liv. 29, 35, 7:imminens villae tua pinus esto,
Hor. C. 3, 22, 5:candida populus antro Imminet,
Verg. E. 9, 41:aër his,
Ov. M. 1, 52:caelumque quod imminet orbi,
id. ib. 2, 7:scopulus aequoribus,
id. ib. 4, 525:apex collis subjectis arvis,
id. ib. 7, 779:nemus desuper,
Verg. A. 1, 165:arbos,
Ov. M. 4, 459:imminet e celsis audentius improba muris Virgo,
Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:choros ducit Venus imminente luna,
shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:gestu omni imminenti,
bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—In gen. (rare):2.imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,
Ov. M. 7, 785:tergo fugacis,
id. ib. 1, 542:carcer imminens foro,
adjoining, Liv. 1, 33, 8:imminentia muro aedificia,
id. 2, 33, 7.—In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):II.nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,
Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,
id. Agr. 2, 32, 87:certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,
id. Att. 5, 20, 2:imminent duo reges toti Asiae,
id. de Imp. Pomp. 5, 12:circum insulas Italiae inminentes,
Liv. 21, 49, 1:Mithridates Italiae quoque,
Vell. 2, 18, 4:Parthi Latio,
Hor. C. 1, 12, 53:Germaniae et Britanniae,
Suet. Calig. 19:bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,
Cic. Rep. 2, 20:instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,
Caes. B. G. 1, 80 fin.:imbrium divina avis imminentŭm,
Hor. C. 3, 27, 10:turris ingens inminebat,
Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:inminentes tumuli,
id. 3, 7, 2. —Trop. (class.).A.To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:B.hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,
Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,
id. 25, 20, 5:huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,
Verg. Cul. 89:alieno imminere,
Sen. Ep. 2 fin.:rebus,
Tac. A. 16, 14:quod imminere emptioni publicanos videbat,
Suet. Aug. 24:peritus rerum popularium imminensque ei potestati,
Liv. 3, 51, 9:spei majoris honoris,
id. 4, 25, 9:occasioni alloquendi regem,
Curt. 5, 11:exitio conjugis,
Ov. M. 1, 146:Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.1.In gen.:2.sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,
Cic. Cat. 1, 12, 30:mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,
id. Tusc. 1, 38, 91.—In partic., to threaten by nearness, to be imminent:periculum, quod imminere ipsi portenderetur,
Suet. Claud. 29:periculum ambobus,
id. Tit. 9:imminentes undique insidiae,
id. Caes. 86:discrimina undique,
id. Tib. 25:summum discrimen,
Quint. 8, 4, 22:bellum,
id. 12, 1, 43:taedio praesentium et imminentium metu,
Suet. Vit. 15. -
23 nixor
I.Lit., Lucr. 6, 836; 3, 1001:II.pars vulnere clauda retentat Nixantem (serpentem),
Verg. A. 5, 279 Wagner N. cr. —Trop., to depend upon:fundamenta, quibus nixatur vita salusque,
Lucr. 4, 506. -
24 acclīnō (ad-c-)
acclīnō (ad-c-) āvī, ātus, āre [CLI-], to cause to lean on, stay upon: se in illum, O.: castra tumulo sunt acclinata, L.—Fig., with se: haud gravate se ad causam senatūs, inclined, L. -
25 annītor
annītor see adnitor.* * *anniti, annixus sum V DEPlean/rest upon, support oneself, (w/genibus) kneel; strive, work, exert, try -
26 nitor
I.brillance, brightness, glow, elegance, splendor.II.to rest, lean, support oneself / trust in, depend upon.III.to strive, exert oneself, make an effort, persevere.IV.splendor, glow, elegance, brilliance, brightness. -
27 corpus
corpus, ŏris, n. [cf. Sanscr. kar-, to make; Lat. creo], any object composed of materials perceptible by the senses, body, substance (opp. anima and animus; cf. the definition in Dig. 41, 3, 30 pr.).I.Lit. (very frequent in every period and species of composition).A.In gen., a body, whether living or lifeless:B.tangere aut tangi nisi corpus nulla potest res,
Lucr. 1, 305:animi voluptates et dolores nasci fatemur e corporis voluptatibus et doloribus, etc.,
Cic. Fin. 1, 17, 55; cf. id. Tusc. 4, 10, 23:vita, quae corpore et spiritu continetur,
id. Marcell. 9, 28:parvissima quaeque Corpora constabunt ex partibus infinitis,
Lucr. 1, 617:ignea rerum,
id. 1, 680:terraï,
id. 5, 236:acerbum Neptuni,
id. 2, 472:aquae,
id. 2, 232 et saep.— Poet., plur. for sing.:nudabant corpora (nymphae) venti,
Ov. M. 1, 527; Tib. 1, 8, 52 (cf. sômata, Soph. Elec. 1232).—In partic.1.The flesh of animal bodies:b.ossa subjecta corpori,
Cic. N. D. 2, 55, 139; cf. Quint. 1, prooem. § 24;12, 10, 5: amittere,
to become poor, lean, Lucr. 1, 1038; Cic. Fam. 7, 26, 2 fin.; cf.:abiit corpusque colorque,
Ov. H. 3, 141;and the opp. facere,
to become fat, to thrive, Cels. 7, 3 fin.; cf.:quo cibo fecisti tantum corporis,
Phaedr. 3, 7, 5.—In a play upon words:inque omni nusquam corpore corpus erat,
Mart. Spect. 7, 6.—Transf., the wood under the bark of a tree, Plin. 17, 24, 37, § 234.—Of discourse:2.nervis illis, quibus causa continetur, adiciunt superinducti corporis speciem,
the covering, integument, Quint. 5, 8, 2; 2, 10, 5:corpus eloquentiae facere,
the substance, the most essential part, id. 10, 1, 87; cf.:corpus orationis enervatur,
Petr. 2.—A lifeless body, a corpse, Caes. B. G. 2, 10; 2, 27; Liv. 32, 13, 8 et saep.; Ov. M. 7, 548; id. F. 2, 835 al.—In a double sense, Cic. Sull. 31, 89 Halm.— Poet., the souls of the dead, the shades or departed spirits, Verg. A. 6, 303; 6, 306.—3.As opposed to the head, the trunk, Ov. M. 11, 794.—4.In mal. part., the body, person:5.usuram ejus corporis cepit sibi,
Plaut. Am. prol. 108:illa quae corpus puplicat volgo suum,
id. Bacch. 4, 8, 22; id. Cist. 2, 3, 21; cf.:corpore quaestum facere,
id. Poen. 5, 3, 21 al.;v. quaestus.— Hence also,
the testicles, Phaedr. 3, 11, 3; Hor. S. 1, 2, 43.—Periphrastically for the individual, the person (esp. poet., to suggest that which is physically admirable or excellent;II.also freq. in the histt.): delecta virum corpora,
Verg. A. 2, 18; cf.:lectissima matrum,
id. ib. 9, 272:quo pulchrior alter non fuit, excepto corpore Turni,
id. ib. 7, 650;11, 690: septena quot annis Corpora natorum,
id. ib. 6, 22:ultor vestrae, fidissima corpora, mortis,
Ov. M. 3, 58; 7, 655:sororum,
Sil. 14, 105; Val. Fl. 2, 653:conjugum vestraque ac liberorum vestrorum,
Liv. 21, 13, 7; Tac. A. 4, 72 et saep.:uti corpora nostra ab injuriā tuta forent,
Sall. C. 33, 2; Liv. 9, 8, 5; 31, 46, 16:qui liberum corpus (sc. Virginiam) in servitutem addixissent,
id. 3, 56, 8; so,liberum,
Sall. C. 33, 2; Liv. 5, 22, 1; 29, 21, 6; Plin. Pan. 33, 1.—Of animals: corpora [p. 473] magna boum, heads, Verg. G. 3, 369:seu quis Pascit equos... Corpora praecipue matrum legat,
id. ib. 3, 51; id. A. 1, 193:pro tribus corporibus triginta milia talentum auri precatur accipias,
Curt. 4, 11, 6.—Meton., a whole composed of parts united, a body, frame, system, structure, community, corporation, etc.;of ships,
the framework, Caes. B. C. 1, 54.—Of fortifications:totum corpus coronā militum cingere,
Caes. B. G. 7, 72.—Of a land:Sicilia dirempta velut a corpore majore,
Just. 4, 1, 1.—Of the state:alterum (praeceptum Platonis), ut totum corpus rei publicae curent, nec dum partem aliquam tuentur, reliquas deserant,
Cic. Off. 1, 25, 85:quae (multitudo) coalescere in populi unius corpus poterat,
Liv. 1, 8, 1; cf. id. 34, 9, 3; and:nullum civitatis,
a political body, id. 26, 16, 9; 38, 9, 12; Tac. G. 39; Just. 3, 2, 2:totum corpus Macedoniae,
id. 7, 1, 12; Liv. 26, 16, 9:sui corporis regem creari,
id. 1, 17, 2:corpus mercatorum,
guild, Ambros. Ep. 20, 6:corpori valido caput deerat (sc. exercitui dux),
Liv. 5, 46, 5:oriundi ab Sabinis sui corporis creari regem volebant,
id. 1, 17, 2; cf. id. 4, 9, 4; 6, 34, 5 al.:fabrorum et naviculariorum,
Dig. 50, 6, 5:utros ejus habueris libros... duo enim sunt corpora... an utrosque, nescio,
Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4; so of a book, id. Fam. 5, 12, 4; Sen. Tranq. 9, 6; Suet. Gram. 6; Dig. 32, 50 al.; cf.:corpus omnis Romani juris,
Liv. 3, 34, 7;hence, Corpus Juris,
title of a Roman collection of laws, Cod. Just. 5, 13:rationum,
Dig. 40, 5, 37:patrimonii,
ib. 4, 2, 20:omnia maternae hereditatis,
ib. 4, 31, 79. -
28 curiosus
cūrĭōsus, a, um, adj. [cura].I.(Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.).A.In gen.(α).With in or ad:(β).in omni historiā curiosus,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si me nihilo minus nosti curiosum in re publicā quam te,
id. Att. 5, 14, 3:ad investigandum curiosior,
id. Fam. 4, 13, 5.—With gen. (post-Aug.):(γ).medicinae,
Plin. 25, 2, 3, § 7:memoriae,
Aur. Vict. Caes. 20 fin.:curiosissimus famae suae,
Capitol. Anton. Philos. 20.—With circa:(δ).circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit,
Capitol. Pert. 13, 8.—Absol.:* 2.non quidem doctus, sed curiosus,
Petr. 46, 6; so,pictor,
id. 29, 4:felicitas Horatii,
id. 118, 5:manus,
id. 13, 1:consilia,
Quint. 7, 5, 2:interpolatione,
Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —With the access. idea of excess, too eager:B.est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat,
Quint. 8, 3, 55.—In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive.1.In gen.:2.ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam, etc.,
Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 3, 1, 1; Varr. R. R. 2, 3, 5; Quint. 1, 8, 21; 11, 3, 143; * Hor. Epod. 17, 77 al.:curiosis oculis perspici non possit,
Cic. Sest. 9, 22.—Implying censure ( = polupragmôn), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive:b.primum patere me esse curiosum,
Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.:quare ut homini curioso ita perscribe ad me,
id. ib. 4, 11, 2:curiosum aliquem extimescere,
Petr. 127:Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint,
Cat. 7, 11 Ellis ad loc.—Post-Aug., subst.: cūrĭōsus, i, m., of one who is prying, a spy, scout:II.curiosum ac speculatorem ratus,
Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.—(Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean:A.belua,
Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).— Adv.: cūrĭŏsē.(Acc. to I. A.) With care, carefully:* 2. B.involvendus vestimentis,
Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2:cavere,
Suet. Aug. 40 al. — Comp., Vitr. 7, 4.— Sup., Col. 11, 2, 18.—(Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously:inquirerem,
Suet. Vesp. 1.— Comp.:curiosius conquiram,
Cic. Brut. 35, 133:facere aliquid,
id. N. D. 1, 5, 10:animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri),
id. Fin. 5, 15, 42. -
29 nixurio
nixŭrĭo, īre, v. a. desid. [nixus, from nitor], to wish to lean or rest upon:II.nixurit qui niti vult et in conatu saepius aliquā re perpellitur,
Nigid. 144, 20.—Transf., for parturio, to wish to bring forth: nixurio, philotokeô, Gloss. Philox.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
lean upon — see lean on … English dictionary
lean — [[t]li͟ːn[/t]] ♦♦♦ leans, leaning, leaned, leant, leaner, leanest (American English uses the form leaned as the past tense and past participle. British English uses either leaned or leant.) 1) VERB When you lean in a particular direction, you… … English dictionary
lean on — or lean upon 1) PHRASAL VERB If you lean on someone or lean upon them, you depend on them for support and encouragement. [V P n] She leaned on him to help her to solve her problems. 2) PHRASAL VERB If you lean on someone, you try to influence… … English dictionary
Lean manufacturing — or lean production, which is often known simply as Lean , is the practice of a theory of production that considers the expenditure of resources for any means other than the creation of value for the presumed customer to be wasteful, and thus a… … Wikipedia
Lean construction — is a translation and adaption of lean manufacturing principles and practices to the end to end design and construction process. Unlike manufacturing, construction is a project based production process. Lean construction is concerned with the… … Wikipedia
lean — lean1 [lēn] vi. leaned or Chiefly Brit. leant, leaning [ME lenen < OE hlinian, to lean, hlænan, to cause to lean, akin to Ger lehnen < IE base * k̑lei , to incline, lean > Gr klinein, L clinare] 1. to bend or deviate from an upright… … English World dictionary
Lean — (l[=e]n), v. i. [imp. & p. p. {Leaned} (l[=e]nd), sometimes {Leant} (l[e^]nt); p. pr. & vb. n. {Leaning}.] [OE. lenen, AS. hlinian, hleonian, v. i.; akin to OS. hlin[=o]n, D. leunen, OHG. hlin[=e]n, lin[=e]n, G. lehnen, L. inclinare, Gr. kli nein … The Collaborative International Dictionary of English
lean — 1. v. & n. v. (past and past part. leaned or leant) 1 intr. & tr. (often foll. by across, back, over, etc.) be or place in a sloping position; incline from the perpendicular. 2 intr. & tr. (foll. by against, on, upon) rest or cause to rest for… … Useful english dictionary
lean — I [[t]lin[/t]] v. leaned (esp. brit.)leant, lean•ing, 1) to incline or bend from a vertical position: to lean out the window[/ex] 2) to incline, as in a particular direction; slant: The post leans to the left[/ex] 3) to incline in feeling,… … From formal English to slang
lean — lean1 /leen/, v., leaned or (esp. Brit.) leant; leaning; n. v.i. 1. to incline or bend from a vertical position: She leaned out the window. 2. to incline, as in a particular direction; slant: The post leans to the left. The building leaned… … Universalium
lean — I. /lin / (say leen) verb (leaned or leant /lɛnt/ (say lent), leaning) –verb (i) 1. to incline or bend from a vertical position or in a particular direction. 2. to rest against or on something for support. 3. to depend or rely: to lean on empty… …