Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

to+knot

  • 1 hnútur (1 sjómíla á klst.)

    Íslensk-ensk orðabók > hnútur (1 sjómíla á klst.)

  • 2 hnÿta, binda hnút

    Íslensk-ensk orðabók > hnÿta, binda hnút

  • 3 hópur, òyrping

    Íslensk-ensk orðabók > hópur, òyrping

  • 4 kvistur

    Íslensk-ensk orðabók > kvistur

  • 5 KNÚTR

    (-s, -ar), m.
    1) knot; leysa knút, to undo a knot; ríða knút, to tie a knot; knýta knút, to knit a knot;
    2) hump, protuberance.
    * * *
    m. [Engl. knot; Dan. knud; Swed. knut], a knot, Stj. 96, Bs. ii. 170; leysa knút, Edda 29, Fms. i. 112; ríða knút, to tie a knot, iii. 97, vii. 123; knýta knút, to knit a knot, Fb. i. 97; ef knútr losnar, gjaldi sá er knút knýtti, N. G. L. ii. 281: metaph., reið Nichulás knút á því, at hann mundi aldri lausar láta þær eignir, Sturl. iii. 144; rembi-knútr, a kind of knot; reipa-k.,—some of these references, esp. Fms. vii. l. c., as also several phrases, refer to a tale akin to that told in Arrian Anab. 2. 3.
    II. medic. a bump, protuberance, after a bone fracture or the like, 655 xi. 1, Bs. i. 328, Bárð. 174; tóku at losna þeir knútar sem sinarnar höfðu saman dregit, Mar.
    III. a pr. name, Knútr, m. Cnut, Canute, Fms.: mar-knútr, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > KNÚTR

  • 6 BREGÐA

    (bregð; brá, brugðum; brugðinn), v. with dat.
    bregða sverði, knífi, to draw a sword, knife;
    bregða fingri, hendi í e-t, to put (thrust) the finger, hand, into;
    hón brá hárinu undir belti sér, she put (fastened) her hair under her belt;
    bregða kaðli um e-t, to pass a rope round a thing;
    bregða augum sundr, to open the eyes;
    bregða e-m á eintal, to take one apart;
    bregða sér sjúkum, to feign illness;
    2) to deviate from, disregard (vér höfum brugðit af ráðum þínum);
    3) to alter, change;
    bregða lit, litum, to change colour, to turn pale;
    bregða e-m í e-s líki, to turn one (by spell) into another shape (þú brátt þér í merar líki);
    4) to break up, leave off, give up;
    bregða tjöldum, to strike the tents;
    bregða boði, to countermand a feast;
    bregða sýslu, to leave off working;
    bregða svefni, blundi, to awake;
    bregða tali, to break off talking;
    bregða orrustu, kaupi, to break off a battle, bargain;
    5) to break (bregða trúnaði, heiti, sáttmáli);
    6) bregða e-m e-u, to upbraid, reproach one with a thing (Kálfr brá mér því í dag);
    7) with prepp.,
    bregða e-m á loft, to lift one aloft;
    bregða e-u á, to give out, pretend (hann brá á því, at hann mundi ríða vestr til Miðfjarðar);
    absol., bregða á e-t, to begin (suddenly) doing a thing;
    Kimbi brá á gaman, took it playfully, laughed at it;
    þeir brugðu á glímu ok á glens, they started wrestling and playing;
    hestrinn brá á leik, broke into play, ran away;
    hönd bregðr á venju, is ready for its old work;
    þá brá Ingimundr til útanferðar, I. started to go abroad;
    bregða e-u undan, to put it out of the way, to hide it;
    bregða upp hendi, höndum, to hold up the hand;
    bregða e-u við, to ward off with (bregða við skildi); fig. to put forth as an example, to praise, wonder at (þínum drengskap skal ek við bregða);
    absol., bregða við, to start off, set about a thing without delay;
    brá hann við skjótt ok fór, he started off at once and went;
    8) refl., bregðast;
    9) impers., e-u bregðr, it ceases, fails;
    veðráttu brá eigi, there was no change in the weather;
    of a sudden appearance, kláða brá á hvarmana, the eye-lids began to itch;
    þá brá ljóma af Logafjöllum, then from L. there burst flashes of light;
    ljósi bregðr fyrir, a light passes before the eye;
    with preps., bregðr af vexti hans frá öðrum selum, his shape differs from that of other seals;
    e-m bregðr í brún, one is amazed, startled (nú bregðr mönnum í brún mjök);
    e-m bregðr til e-s, one person takes after, resembles another;
    en því bregðr mér til foreldris míns, in that I am like my father;
    þat er mælt, at fjórðungi bregði til fóstrs, the fostering makes the fourth part of a man;
    e-m bregðr við e-t = e-m bregðr í brún;
    brá þeim mjök við, er þeir sá hann inn ganga, it startled them much when they saw him come in;
    en þó brá fóstru Melkorku mest við þessi tíðindi, this news most affected M.’s nurse.
    * * *
    pret. sing. brá, 2nd pers. brátt, later brást; pl. brugðu, sup. brugðit; pres. bregð; pret. subj. brygði: reflex, (sk, z, st), pret. brásk, bráz, or brást, pl. brugðusk, etc.: poët. with the neg. suff. brá-at, brásk-at, Orkn. 78, Fms. vi. 51.
    A. ACT. WITH DAT.
    I. [A. S. bregdan, brædan; Old Engl. and Scot. to brade or braid; cp. bragð throughout]:—to move swiftly:
    1. of a weapon, to draw, brandish; b. sverði, to draw the sword, Gísl. 55, Nj. 28, Ld. 222, Korm. 82 sqq., Fms. i. 44, ii. 306, vi. 313, Eg. 306, 505; sverð brugðit, a drawn sword, 746; cp. the alliterative phrase in Old Engl. Ballads, ‘the bright browne (= brugðinn) sword:’ absol., bregð (imperat.), Korm. l. c.: b. knífi, to slash with a knife, Am. 59; b. flötu sverði, to turn it round in the band, Fms. vii. 157; saxi, Bs. i. 629: even of a thrust, b. spjóti, Glúm. 344.
    2. of the limbs or parts of the body, to move quickly; b. hendi, fingri, K. Þ. K. 10, Fms. vi. 122; b. augum sundr, to open the eyes, iii. 57, cp. ‘he bradde open his eyen two,’ Engl. Ballads; b. fótum, Nj. 253; b. fæti, in wrestling; b. grönum, to draw up the lips, 199, Fms. v. 220.
    3. of other objects; b. skipi, to turn the ship (rare), Fms. viii. 145, Eb. 324; b. e-m á eintal, einmæli, to take one apart, Fms. vi. 11, Ölk. 35; b. sér sjúkum, to feign sickness, Fagrsk. ch. 51; bregða sér in mod. usage means to make a short visit, go or come for a moment; eg brá mér snöggvast til …, etc.
    4. adding prepp.; b. upp; b. upp hendi, höndum, to hold up the hand, Fms. i. 167; b. upp glófa, 206, Eb. 326: b. e-m á lopt, to lift aloft, Eg. 122, Nj. 108; b. e-u undan, to put a thing out of the way, to hide it, Fas. i. 6; undir, Sturl. ii. 221, Ld. 222, Eb. 230: b. e-u við (b. við skildi), to ward off with …, Vápn. 5; but chiefly metaph. to put forth as an example, to laud, wonder at, etc.; þínum drengskap skal ek við b., Nj. 18; þessum mun ek við b. Áslaugar órunum, Fas. i. 257; nú mun ek því við b. ( I will speak loud), at ek hefi eigi fyr náð við þik at tala, Lv. 53: b. e-u á, to give out, pretend; hann brá á því at hann mundi ríða vestr til Miðfjarðar, Sturl. iii. 197, Fms. viii. 59, x. 322. β. to deviate from, disregard; vér höfum brugðit af ráðum þínum, Fær. 50, Nj. 13, 109, Ísl. ii. 198, Grág. i. 359; b. af marki, to alter the mark, 397.
    5. to turn, alter, change; b. lit, litum, to change colour, to turn pale, etc., Fms. ii. 7, Vígl. 24; b. sér við e-t, to alter one’s mien, shew signs of pain, emotion, or the like, Nj. 116; b. e-m í (or b. á sik) e-s líki, to turn one (by spell) into another shape, Bret. 13; at þú brátt þér í merar líki, Ölk. 37; hann brá á sik ýmissa dýra líki, Edda (pref.) 149.
    II. to break up or off, leave off, give up; b. búi, to give up one’s household, Grág. i. 153, Eg. 116, 704; b. tjöldum, to break up, strike the tents, Fms. iv. 302; b. samvist, to part, leave off living together, ii. 295; b. ráðahag, to break off an engagement, esp. wedding, 11; b. boði, to countermand a feast, 194; b. kaupi, to break off a bargain, Nj. 51, Rd. 251; b. sýslu, to leave off working, Fms. vi. 349; b. svefni, blundi, to awake, Sdm. 2; smátt bregðr slíkt svefni mínum, Lv. 53; b. tali, to break off talking, Vápn. 22; b. orustu, to break off the battle, Bret.: esp. freq. in poetry, b. hungri, föstu, sulti, to break or quell the hunger (of the wolf); b. gleði; b. lífi, fjörvi, to put to death, etc., Lex. Poët.
    2. to break faith, promise, or the like; b. máli, Grág. i. 148; trúnaði, Nj. 141; brugðið var öllu sáttmáli, Hkr. ii. 121; b. heiti, Alvm. 3: absol., ef bóandi bregðr við griðmann ( breaks a bargain), Grág. i. 153.
    3. reflex., bregðask e-m (or absol.), to deceive, fail, in faith or friendship; Gunnarr kvaðsk aldri skyldu b. Njáli né sonum hans, Nj. 57; bregðsk þú oss nú eigi, do not deceive us, Fms. vi. 17; vant er þó at vita hverir mér eru trúir ef feðrnir b., ii. 11; en þeim brásk framhlaupit, i. e. they failed in the onslaught, vii. 298; þat mun eigi bregðask, that cannot fail, Fas. ii. 526, Rb. 50; fáir munu þeir, at einörð sinni haldi, er slíkir brugðusk við oss, Fms. v. 36, Grett. 26 new Ed.
    III. [A. S. brædan, to braid, braider], to ‘braid,’ knot, bind, the band, string being in dat.; hann bregðr í fiskinn öðrum enda, he braided the one end in the fish, Finnb. 220; hón brá hárinu undir belli sér, she braided her hair under her belt; (hann) brá ( untied) brókabelti sínu, Fas. i. 47; er þeir höfðu brugðið kaðli um, wound a cable round it, Fms. x. 53; hefir strengrinn brugðizk líttat af fótum honum, the rope had loosened off his feet, xi. 152: but also simply and with acc., b. bragð, to braid a braid, knit a knot, Eg. (in a verse); b. ráð, to weave a plot, (cp. Gr. ράπτειν, Lat. suere), Edda (in a verse); in the proper sense flétta and ríða, q. v., are more usual.
    2. in wrestling; b. e-m, the antagonist in dat., the trick in acc., b. e-m bragð (hæl-krók, sveiflu, etc.)
    3. recipr., of mutual strife; bregðask brögðum, to play one another tricks; b. brigzlum, to scold one another, Grág. ii. 146; b. frumhlaupum, of mutual aggression, 13, 48; bregðask um e-t, to contest a thing, 66, cp. i. 34.
    4. part., brugðinn við e-t, acquainted with a thing; munuð þit brátt brugðnir við meira, i. e. you will soon have greater matters to deal with, Fs. 84; hann er við hvárttveggja b., he is well versed in both, Gísl. 51.
    IV. metaph. to upbraid, blame, with dat. of the person and thing; fár bregðr hinu betra, ef hann veit hit verra (a proverb), Nj. 227; Þórðr blígr brá honum því ( Thord threw it in his face), á Þórsnesþingi, at …, Landn. 101; Kálfr brá mér því í dag, Fms. vi. 105; b. e-m brizglum, Nj. 227.
    B. NEUT. OR ABSOL. without a case, of swift, sudden motion.
    I. b. á e-t, as, b. á leik, gaman, etc., to start or begin sporting, playing; Kimbi brá á gaman, K. took it playfully, i. e. laughed at it, Landn. 101; b. á gamanmál, Fms. xi. 151; þeir brugðu á glímu ok á glens, they started wrestling and playing, Ld. 220; bregðr hann (viz. the horse) á leik, the horse broke into play, ran away, Fms. xi. 280; Glúmr svaraði vel en brá þó á sitt ráð, Glum gave a gentle answer, but went on in his own way, Nj. 26, Fas. i. 250: the phrase, hönd bregðr á venju, the hand is ready for its old work, Edda (Ht.) verse 26, cp. Nj. ch. 78 (in a verse).
    2. b. við, to start off, set about a thing without delay, at a moment’s notice, may in Engl. often be rendered by at once or the like; brá hann við skjótt ok fór, he started off at once and went, Fms. i. 158; þeir brugðu við skjótt, ok varð þeim mjök við felmt, i. e. they took to their heels in a great fright, Nj. 105; þeir brugðu við skjótt, ok fara þaðan, 107; bregðr hon við ok hleypr, Grett. 25 new Ed., Bjarn. 60; hrossit bregðr nú við hart, id.; en er Ólafr spurði, at Þorsteinn hafði skjótt við brugðit, ok hafði mikit fjölmenni, Ld. 228.
    β. b. til e-s, þá brá Ingimundr til utanferðar, Ingimund started to go abroad, Sturl. i. 117; b. til Grænlands ferðar, Fb. i. 430.
    II. reflex, to make a sudden motion with the body; Rútr brásk skjótt við undan högginu, Nj. 28, 129; b. við fast, to turn sharply, 58, 97; bregðsk (= bregðr) jarl nú við skjótt ok ferr, the earl started at once, Fms. xi. 11; hann brásk aldregi við ( he remained motionless) er þeir píndu hann, heldr en þeir lysti á stokk eðr stein, vii. 227.
    2. metaph. and of a circumlocutory character; eigi þætti mér ráðið, hvárt ek munda svá skjótt á boð brugðisk hafa, ef …, I am not sure whether I should have been so hasty in bidding you, if …, Ísl. ii. 156; bregðask á beina við e-n, to shew hospitality towards, Fms. viii. 59, cp. bregða sér above.
    β. b. yfir, to exceed; heyra þeir svá mikinn gný at yfir brásk, they heard an awful crash, Mag. 6; þá brásk þat þó yfir jafnan ( it surpassed) er konungr talaði, Fms. x. 322, yet these last two instances may be better read ‘barst,’ vide bera C. IV; bregðask úkunnr, reiðr … við e-t, to be startled at the novelty of a thing, v. 258; b. reiðr við, to get excited, angry at a thing, etc.
    C. IMPERS.
    I. the phrase, e-m bregðr við e-t, of strong emotions, fear, anger, or the like; brá þeim mjök við, er þau sá hann inn ganga, it startled them much, when they saw him come in, Nj. 68; Flosa brá svá við, at hann var í andliti stundum sem blóð, 177; en þó brá fóstru Melkorku mest við þessi tíðindi, i. e. this news most affected Melkorka’s nurse, Ld. 82; aldri hefi ek mannsblóð séð, ok veit ek eigi hve mér bregðr við, I wot not how it will touch me, Nj. 59; brá honum svá við, at hann gerði fölvan í andliti … ok þann veg brá honum opt síðan ( he was oft since then taken in such fits), þá er vígahugr var á honum, Glúm. 342; en við höggit brá Glæsi svá at …, Eb. 324; Þorkell spurði ef honum hefði brugðit nokkut við þessa sýslu.—Ekki sjám vér þér brugðit hafa við þetta, en þó sýndist mér þér áðr brugðit, Fms. xi. 148.
    β. bregða í brún, to be amazed, shocked, Fms. i. 214; þá brá Guðrúnu mjök í brún um atburð þenna allan saman, Ld. 326, Nj. 14; þat hlægir mik at þeim mun í brún b., 239; nú bregðr mönnum í brún mjök ( people were very much startled), því at margir höfðu áðr enga frétt af haft, Band. 7.
    II. with prepp. við, til, í, af; of appearances, kynligu, undarliga bregðr við, it has a weird look, looks uncanny, of visions, dreams, or the like; en þó bregðr nú kynligu við, undan þykir mér nú gaflaðit hvárt-tveggja undan húsinu, Ísl. ii. 352, Nj. 62, 197, Gísl. 83; nú bregðr undrum við, id., Fms. i. 292.
    III. e-m bregðr til e-s, one person turns out like another, cp. the Danish ‘at slægte en paa;’ þat er mælt at fjórðungi bregði til fóstrs, the fostering makes the fourth part of the man, Nj. 64; en því bregðr mér til foreldris míns, in that I am like my father, Hkr. iii. 223; er þat líkast, at þér bregði meir í þræla ættina en Þveræinga, it is too likely, that thou wilt show thyself rather to be kith and kin to the thrall’s house than to that of Thweræingar, Fb. i. 434; b. til bernsku, to be childish, Al. 3.
    β. bregðr af vexti hans frá öðrum selum, his shape differs from that of any other seals, Sks. 41 new Ed. (afbrigði).
    IV. to cease; e-u bregðr, it ceases; svá hart … at nyt (dat.) bregði, ( to drive the ewes) so fast that they fail ( to give milk), Grág. ii. 231; þessu tali bregðr aldri (= þetta tal bregzk aldri), this calculation can never fail, Rb. 536; veðráttu (dat.) brá eigi, there was no change in the weather, Grett. 91; skini sólar brá, the sun grew dim, Geisü 19; fjörvi feigra brá, the life of the ‘feys’ came to an end (poët.), Fms. vi. 316 (in a verse); brá föstu, hungri, úlfs, ara, the hunger of wolf and eagle was abated, is a freq. phrase with the poets.
    V. of a sudden appearance; kláða (dat.) brá á hvarmana, the eye-lids itched, Fms. v. 96: of light passing swiftly by, þá brá ljóma af Logafjöllum, Hkv. 1. 15; ljósi bregðr fyrir, a light passes before the eye; mey brá mér fyrir hvarma steina, a maid passed before my eyes, Snót 117; þar við ugg (dat.) at þrjótum brá, i. e. the rogues were taken by fear, 170.

    Íslensk-ensk orðabók > BREGÐA

  • 7 KNÝTA

    (-tta, -ttr), v. to knit, fasten by a knot, bind, tie (hon knýtir saman halana á nautunum); with dat. (skulum vér knýta líndregli um fremra stafn); impers., knýtti hrygginn (acc.), the back knotted up, became crooked.
    * * *
    t, [knútr; A. S. cnytan; Engl. knit; Dan. knytte]:—to knit, fasten by a knot, bind, tie; ek knýtt silki-dregli um höfuð barninu, id., Fms. xi. 2; leggr á ok knýtir við vagn, Bret. 26; knýta saman, to knit together, Skálda 180; hann knýtir saman halana í nautunum, Gísl. 29.
    2. of a purse (knýtil-skauti); fingrgullit hafði knýtt verit í enni sveininum, Fms. xi. 2; hón hafði knýtt í dúkinn gull mikit, Fs. 59.
    II. impers. in a medic. sense; knýtti hrygginn (acc.), the back knotted up, became crooked, Fms. vii. 208; þó lá mestr verkr í lendum hennar þar til er þær (acc.) knýtti, Bs. i. 328; þá er sínar knýtti, Eb. 244; knýttr, knotted, crippled; knýttr var hann á herðum ok bringu, Fms. vii. 239; knýtt ok bömluð, Þryml. 71; var ekki bein brotið ok knýtt, Bs. i. 347; var hryggr ok lendar knýttr en fætrnir kreptir, 181.

    Íslensk-ensk orðabók > KNÝTA

  • 8 þrymill

    * * *
    m. a hard knot in the flesh, as from a blow; hann var eigi nema hrufur ok þrymlar einir milli hæls ok hnakka, Fas. iii. 642; varð tungan milli tannanna, svo þar varð í ber eða þrymill, Safn i. 107.

    Íslensk-ensk orðabók > þrymill

  • 9 atrenna

    f. running knot, noose, slip-knot.

    Íslensk-ensk orðabók > atrenna

  • 10 atrennu-lykkja

    u, f. a running knot, a noose, Fms. vi. 368.

    Íslensk-ensk orðabók > atrennu-lykkja

  • 11 AUÐIT

    pp. n. of an obs. verb;
    e-m verðr e-s auðit, it falls to one’s lot;
    oss varð eigi þeirrar hamingju auðit, this good fortune was not destined for us;
    þó at mér verði lífs auðit, though life be granted to me;
    hafði auðit, they had won the day;
    varð þeim eigi erfingja auðit, to them no heir was granted;
    auðit fé, means possessed.
    * * *
    n. part. of an obsolete verb analogous to auka (‘ablaut’ an—jó—au), [cp. Swed. öde, fatum; auðna, luck; auðr, opes, etc.], used in many phrases, and often answering to the Gr. αισα, with dat. pers. and gen. of the thing; e-m er, verðr, auðit e-s, it falls to one’s lot; úlíkligt er at oss verði þeirrar hamingju a., it is unlikely that this good fortune is destined for us, Eg. 107; koma mun til mín feigðin…, ef mér verðr þess a., if that be ordained for me, Nj. 103; þó at mér verði lífs a., though life may be granted to me, Fms. i. 47; konungr lét græða menn sína sem lífs var a., those whose lot it was to live, who were not mortally wounded, Eg. 34; hafði þeim orðit sigrs a., had won the day, Eg. 86; var þeim eigi erfingja a., to them was no heir granted by fate, 625. 83: with ‘at’ and an infin., mun oss eigi a. verða at fá þvílíkan, Fms. x. 339: absol., hafi þeir gagn er a. er, let them gain the day to whom the god of battles grants it, xi. 66: with the addition of ‘til;’ ek ætla okkr lítt til ástafunda a. hafa orðit, we have had bad luck in love, 310: auðinn, masc. appears twice or thrice in poetry, auðins fjár, means possessed, Skv. 3. 37: in prose in Al. 21 (by Bishop Brand), láta auðins bíða, to submit to fate, to be unconcerned; even in compar., hvárt hyggit ér manni nokkuru at auðnara ( any more chance), at hann fái knúta þessa leysta, of the Gordian knot, 19, at auðnu, v. auðna [cp. A. S. eâden, datus, concessus; Hel. ôdan, genitus, natus: cp. also jóð, proles, a word perhaps of the same root.]

    Íslensk-ensk orðabók > AUÐIT

  • 12 BRAGÐ

    n.
    1) sudden or brisk movement; moment; bragðs, af bragði, at once; af (or á) skömmu bragði, shortly, quickly, in a short time;
    2) fig., in many phrases, verða fyrri (skjótari) at bragði, to make the first move, to be beforehand with (þeir hafa orðit fyrri at bragði at stefna en vér); vera í bragði með em, skerast í bragð með em, to lend one a helping hand; taka et bragðs or til bragðs, to take some step (to get out of difficulties); úviturligt bragð, a foolish step; úheyriligt bragð, an unheard of proceeding; gerðist þar at sví mikit bragð, at, it went so far that; lítit bragð mun þá at (it must be very slight), ef þú finnr ekki;
    3) trick, scheme, device, chiefly in pl.; beita en bröðum, hafa brögð við en, to deal cunninly with, impose upon; ferr at fornum brögðum, in the old way; búa yfir brögðum, to brood over wiles; leika em bragð, to play or serve one a trick hefir hann miklu bragði á oss komit, he has played a bad trick upon us;
    4) countenance, look, expression þannig ertu í bragði sem, thou lookest as if; með betra bragði, in a better mood; bleyðimannligr í bragði, having the look of a coward; Sturla gerði þat bragð á (made as if), at hann hefði fundit Pál prest;
    5) embroidered figure (hekla saumuð öll brögðum).
    * * *
    n. [cp. bregða].
    I. the fundamental notion is that of a sudden motion:
    1. temp. a while, moment, cp. auga-bragð; in adverb, phrases, af bragði, at once, Hrafn. 17, Gs. 18, Am. 2; af (á) skömmu bragði, shortly, Fms. vi. 272, viii. 236, 348; í fyrsta bragði, the first time (rare), Gþl. 532, Js. 129; skams bragðs, gen. used as adv. quickly, in a short time, Bs. i. 336, 337, Fms. viii. 348, v. l.; cp. ‘at a brayd,’ ‘in a brayd,’ Engl. Ballads.
    2. loc. a quick movement; við-bragð (cp. bregða við), knífs-bragð (cp. bregða sverði), a slash with a knife.
    3. metaph. in many phrases, verða fyrri (skjótari) at bragði, til bragðs, to make the first move; þeir hafa orðit fyrri at b. at stefna en vér, Nj. 241, Bs. ii. 106; svá at þú verðir skjótari at b. at veiða þenna níðing, Fms. i. 206, ix. 288; vera í bragði með e-m, to lend one a helping hand, mostly in something uncanny, Gísl. 5, Bs. i. 722; snarast í bragð með e-m, id., Ld. 254; taka e-t bragðs, til bragðs or bragð, to take some step to get clear out of difficulties, Nj. 263, 199, Fms. ix. 407, Grett. 75 new Ed.; þat var b. (step, issue) Atla, at hann hljóp …, Háv. 53; úvitrligt b., a foolish step, Nj. 78; karlmannligt b., a manly issue, 194; gott b., Fs. 39; úheyriligt b., an unheard-of thing, Finnb. 212.
    II. [bregða A. III], a ‘braid,’ knot, stitch, chiefly in pl.; hekla saumuð öll brögðum, a cloak braided or stitched all over, Fms. ii. 70; fáguð brögðum, all broidered, v. 345, Bret. 34; rístu-bragð, a scratched character.
    2. in wrestling, bragð or brögð is the technical phrase for wrestlers’ tricks or sleights; mjaðmar-bragð, leggjar-bragð, hæl-bragð, klof-bragð …, the ‘bragð’ of the hip, leg, heel …, Edda 33; [fang-bragð, wrestling], hence many wrestling terms, fella e-n á sjálfs síns bragði, to throw one on his own bragð.
    3. gen. a trick, scheme, device, [A. S. brægð, bræd; Engl. braid = cunning, Shakesp.], chiefly in pl., með ymsum brögðum, margskyns brögð, Fas. i. 274, Fms. x. 237; brögð í tafli, a trick in the game, a proverb, when things go not by fair means, Bs. ii. 318; ferr at fornum brögðum, in the old way, Grett. 79 new Ed.: but also sing., sér konungr nú bragð hans allt, Fms. xi. 106; hafði hann svá sett bragðit, x. 305, Eg. 196 ( a trick); ek mun finna bragð þar til, at Kristni mun við gangast á Íslandi, Hkr. i. 290; bragð hitta þeir nú í, Lv. 82.
    β. with a notion of deceit, a trick, crafty scheme; með brögðum, with tricks, Hkr. ii; búa yfir brögðum, to brood over wiles, Fas. i. 290; hafa brögð undir brúnum, to have craft under one’s eyebrows, look crafty, Band. 2; undir skauti, under one’s cloak, id., Bs. i. 730; beita e-n brögðum, metaphor from hunting, to deal craftily with one, Rm. 42, Ísl. ii. 164; hafa brögð við e-n, Njarð. 382, 378; vera forn í brögðum, old in craft, of witchcraft, Ísl. ii. 399: hence such phrases as, bragða-karl, a crafty fellow, Grett. 161; bragða-refr, a cunning fox; brögðóttr, crafty, etc. In Swed. ‘bragder’ means an exploit, action, whilst the Icel. implies some notion of subtlety or craft; yet cp. phrases as, stór brögð, great exploits, Fb. ii. 299; hreysti-brögð, hetju-brögð, great deeds, (above I. 3.)
    III. [bregða C; cp. A. S. bræd, Engl. breath], countenance, look, expression; hón hefir hvíti ok b. várt Mýramanna, Ísl. ii. 201, v. l.; þannig er bragð á þér, at þú munir fás svífast, thou lookest as if …, cp. brögð undir brúnum above, Fms. ii. 51; heilagleiks b., to look like a saint, Bs. i. 152; þat b. hafði hann á sér sem, Ld. 24; ekki hefir þú b. á þér sem hérlenzkir menn, Fms. x. 227; þannig ertu í bragði sem …, thou lookest as if …, Ísl. ii. 149; með illu bragði, ill-looking, Sturl. i. 170; með hýru, glöðu b., Bs. ii. 505; með beztu bragði, stern, Pass. 21. 1; með hryggu bragði, with gloomy look; með betra bragði, in a better mood, Nj. 11; bleyði-mannligr í b., cowardly, Fms. ii. 69: metaph., Sturla görði þat bragð á, at hann hefði fundit …, S. put that face on a thing, Sturl. ii. 176.
    IV. [bergja, gustare], taste; vatns-bragð, beisku-bragð, bitter taste, of water; ó-bragð, a bad flavour, etc.
    2. [= bragr], mode, fashion; in vinnu-brögð, working; hand-bragð, handicraft; lát-bragð, manners; trúar-brögð, pl. religion, mode of faith; afla-brögð, mode of gaining one’s livelihood, etc.: very freq. in mod. usage, but in old writers no instance bearing clearly upon the subject is on record; cp. however the phrase, bragð er at e-u, a thing is palpable, tangible: lítið bragð mun þar at ( it must be very slight) ef þú finnr ekki, Ld. 136; ærit b. mun at því, Nj. 58; görðist þar at svá mikit b., it went so far that …, Fms. i. 187, Grett. 158 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > BRAGÐ

  • 13 DRAMB

    n.
    1) arrogance (ofbeldi ok dramb);
    2) pomp.
    * * *
    n.
    I. prop. a roll of fat on the neck of fat men or beasts, hnakka-dramb, hnakka-drembi, cp. drambr, m. a knot in charcoal or logwood; hence
    II. metaph. arrogance, Nj. 47; ofbeldi ok dramb, Fms. vii. 20.
    β. pomp, Fms. x. 232: drambs-fullr, adj. arrogant, Hom. 151, Fms. x. 222: drambs-maðr, m. a haughty, pompous person, Fms. x. 254, Hkr. ii.

    Íslensk-ensk orðabók > DRAMB

  • 14 ein-bregða

    brá, to braid a single knot.

    Íslensk-ensk orðabók > ein-bregða

  • 15 enda-knútr

    m. the ‘end-knot,’ final issue.

    Íslensk-ensk orðabók > enda-knútr

  • 16 GNERR

    m. [Chaucer’s gnarr], a knot or knob: metaph., stóð við þann gnerr nokkra daga, it stopped at that ‘gnarr,’ i. e. it lasted, for some days, Fms. viii. 263, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > GNERR

  • 17 gull-knútr

    m. a gold knot, Nj. 46.

    Íslensk-ensk orðabók > gull-knútr

  • 18 hnúskr

    m. a knot, e. g. in a bed.

    Íslensk-ensk orðabók > hnúskr

  • 19 hnútr

    m. a knot, = knútr, Bs. i. 829.

    Íslensk-ensk orðabók > hnútr

  • 20 HNYKILL

    (gen. -s, dat. hnykli; pl. hnyklar), m. knot, tumor.
    * * *
    m., dat. hnykli, [Dan. nögle; Swed. nyckel; prob. a dimin. derived from hnoða]:— a clew of yarn: metaph. a clew-like thing; þoku-hnyklar, ský-h., wreaths of fog and clouds: of a tumor, Fas. ii. 453.

    Íslensk-ensk orðabók > HNYKILL

См. также в других словарях:

  • Knot — (n[o^]t), n. [OE. knot, knotte, AS. cnotta; akin to D. knot, OHG. chnodo, chnoto, G. knoten, Icel. kn[=u]tr, Sw. knut, Dan. knude, and perh. to L. nodus. Cf. {Knout}, {Knit}.] 1. (a) A fastening together of the parts or ends of one or more… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Knot tying — consists of the techniques and skills employed in tying a knot in rope, nylon webbing, or other articles.The tying of a knot may be very straightforward (such as with an overhand knot), or it may be more complicated, such as a monkey s fist knot …   Wikipedia

  • Knot garden — Knot gardens were first established in the UK in the reign of Queen Elizabeth I.A knot garden is a very formal design of garden in a square frame and grown with a variety or aromatic plants and culinary herbs including Germander, marjoram, thyme …   Wikipedia

  • knot — [nɒt ǁ nɑːt] noun 1. tie the knot JOURNALISM if two companies tie the knot, they join and become one company; = MERGE: • Banks across the country tied the knot as a way to cut costs and boost earnings. 2. [countable] a measurement of the speed at …   Financial and business terms

  • knot — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, Mc. knocie {{/stl 8}}{{stl 7}} mały chłopiec, szkrab, malec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był tam taki mały knot. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}knot II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • knot — knot1 [nät] n. [ME knotte < OE cnotta, akin to Du knot, Swed knut, Ger knoten < IE * gn eu t < base * gen , to press together > KNOB, KNEAD] 1. a lump or knob in a thread, cord, etc., formed by passing one free end through a loop and… …   English World dictionary

  • Knot — Knot, v. t. [imp. & p. p. {Knotted}; p. pr. & vb. n. {Knotting}.] 1. To tie in or with, or form into, a knot or knots; to form a knot on, as a rope; to entangle. Knotted curls. Drayton. [1913 Webster] As tight as I could knot the noose. Tennyson …   The Collaborative International Dictionary of English

  • knot — ► NOUN 1) a fastening made by looping a piece of string, rope, etc. on itself and tightening it. 2) a tangled mass in hair, wool, etc. 3) a protuberance in a stem, branch, or root. 4) a hard mass in wood at the intersection of a trunk with a… …   English terms dictionary

  • Knot — Knot, v. i. 1. To form knots or joints, as in a cord, a plant, etc.; to become entangled. [1913 Webster] Cut hay when it begins to knot. Mortimer. [1913 Webster] 2. To knit knots for fringe or trimming. [1913 Webster] 3. To copulate; said of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Knot density — is a traditional measure for quality of handmade carpets. It refers, quite simply, to the number of knots per unit of surface area typically either per square inch or per square centimeter.For two carpets of the same age and similar design, the… …   Wikipedia

  • knot — [n1] bow, loop bond, braid, bunch, coil, connection, contortion, entanglement, gnarl, helix, hitch, joint, kink, ligament, ligature, link, mat, nexus, perplexity, rosette, screw, snag, snarl, spiral, splice, tangle, tie, twirl, twist, vinculum,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»