-
21 adhortor
ăd-hortor, āri, ātus, 1, v. dep., to encourage, urge, exhort one to a thing, constr. with ad, in, de, or absol.:► Pass.nam me meae vitae consuetudo ad C. Rabirium defendendum est adhortata,
Cic. Rab. Perd. 1:ne posset aliquando ad bellum faciendum locus ipse adhortari,
id. Off. 1, 11, 35:aliquem ad certam laudem,
id. Fam. 1, 7:loricatos ad discumbendum,
Suet. Calig. 45:in bellum,
Tac. H. 3, 61:in ultionem sui,
Suet. Ner. 41:de re frumentaria Boios atque Aeduos adhortari non destitit,
he did not cease to incite and spur on the Boii and Aedui, in respect to a supply of corn, Caes. B. G. 7, 17.— Absol.:milites,
Cic. Phil. 4, 5:nullo adhortante sibi quisque dux et instigator,
Tac. H. 1, 38.—Followed by ut, ne, or the simple subj.:adhort. adulescentes, ut turbulenti velint esse,
Cic. Phil. 1, 9:tandem Bruto adhortante, ne jamdudum operientes destitueret,
Suet. Caes. 81:adhortor, properent,
Ter. Eun. 3, 5, 35: adhortari se, to rouse or bestir one's self: ferus ipse (leo) sese adhortans rapidum incitat animo, Catull. 63, 85.: adulati erant ab amicis et adhortati, Cassius ap. Prisc. 791 P.: punctione aliqua adhortati vel titillati, Cael. Aurel. Acut. 2, 3. -
22 adsenesco
as-sĕnesco ( ads-), ĕre, v. inch. n., to become old to any thing:Cereri,
Tert. Exhort. ad Cast. 13. -
23 adsentor
assentor ( ads-; v. assentior init.), ātus, 1, v. freq. [irreg. for adsensor, from assentior], lit., to join one in judgment or opinion (opp. adversor); hence, always to assent, to agree with one in every thing, to flatter (in the class. per. only in prose); with dat.:Etiam tu quoque adsentaris huice?
Plaut. Am. 2, 2, 70; cf.assentatrix: (callidus adulator) etiam adversando saepe adsentetur et litigare se simulans blandiatur, etc.,
Cic. Lael. 26, 99; Vell. 2, 48:tibi adsentabor,
Plaut. Most. 1, 3, 89:Negat quis? nego: ait? aio. Postremo imperavi egomet mihi, Omnia adsentari,
Ter. Eun. 2, 2, 22; so id. Ad. 2, 4, 6; 5, 9, 31; id. Eun. 3, 2, 37:ita fuit, ut is adsentatoribus patefaciat aures suas maxime, qui ipse sibi adsentetur et se maxime delectet,
Cic. Lael. 26, 97:ut nihil nobis adsentati esse videamur,
id. Ac. 2, 14, 45:quia mihi ipse adsentor fortasse,
id. Fam. 3, 11: Baiae tibi assentantur, flatters you, i. e. endeavors to ingratiate itself into your favor by its sanative powers, id. ib. 9, 12:adsentante majore convivarum parte,
Just. 12, 6:cui ergo consilio adsentabimur?
Tert. Exhort. ad Cast. 4. -
24 assenesco
as-sĕnesco ( ads-), ĕre, v. inch. n., to become old to any thing:Cereri,
Tert. Exhort. ad Cast. 13. -
25 assentor
assentor ( ads-; v. assentior init.), ātus, 1, v. freq. [irreg. for adsensor, from assentior], lit., to join one in judgment or opinion (opp. adversor); hence, always to assent, to agree with one in every thing, to flatter (in the class. per. only in prose); with dat.:Etiam tu quoque adsentaris huice?
Plaut. Am. 2, 2, 70; cf.assentatrix: (callidus adulator) etiam adversando saepe adsentetur et litigare se simulans blandiatur, etc.,
Cic. Lael. 26, 99; Vell. 2, 48:tibi adsentabor,
Plaut. Most. 1, 3, 89:Negat quis? nego: ait? aio. Postremo imperavi egomet mihi, Omnia adsentari,
Ter. Eun. 2, 2, 22; so id. Ad. 2, 4, 6; 5, 9, 31; id. Eun. 3, 2, 37:ita fuit, ut is adsentatoribus patefaciat aures suas maxime, qui ipse sibi adsentetur et se maxime delectet,
Cic. Lael. 26, 97:ut nihil nobis adsentati esse videamur,
id. Ac. 2, 14, 45:quia mihi ipse adsentor fortasse,
id. Fam. 3, 11: Baiae tibi assentantur, flatters you, i. e. endeavors to ingratiate itself into your favor by its sanative powers, id. ib. 9, 12:adsentante majore convivarum parte,
Just. 12, 6:cui ergo consilio adsentabimur?
Tert. Exhort. ad Cast. 4. -
26 cohorto
-
27 cohortor
cŏ-hortor, ātus, 1, v. dep., to animate or encourage by forcible language, to incite, exhort, admonish.I.Esp., of the general before a battle, or in other milit. proceedings:(β).cohortatus suos proelium commisit,
Caes. B. G. 1, 25:acies instruenda, milites cohortandi, signum dandum,
id. ib. 2, 20:exercitum ad pugnam,
id. B. C. 3, 90:militem ad proelium,
Quint. 12, 1, 28.—With inf., Auct. B. Alex. 21; cf. Tac. A. 12, 49.—(γ).With ut or ne:II.Scipionis milites cohortatur, ut, etc.,
Caes. B. C. 3, 82; Tac. Agr. 36:ipse adit reliquos, cohortatur, ne labori succumbant,
Caes. B. G. 7, 86; cf. II.—In gen., and without the sphere of military operations (in good prose).1.Absol.:2.hac (eloquentiā) et cohortamur, hac persuademus,
Cic. N. D. 2, 59, 148; Quint. 11, 3, 124:vereor ne majorem vim ad deterrendum habuerit quam ad cohortandum,
Cic. de Or. 1, 61, 258.—Aliquem:3.Caesar Remos cohortatus liberaliterque oratione prosecutus,
Caes. B. G. 2, 5 init.; cf.:non sibi cohortandum Sulpicium, sed magis conlaudandum videri,
Cic. de Or. 1, 8, 20.—Aliquem ad aliquid:4.aliquem ad virtutem,
Cic. de Or. 2, 9, 35: in hominibus ad virtutis studium cohortandis, id. Ac. 1, 4, 16:ad studium summae laudis,
id. Fam. 2, 4, 2: ad pacem. id. Att. 15, 1, A, 3:ad concordiam,
Suet. Claud. 46:ad libertatem recuperandam,
Cic. Phil. 4, 5, 11. —With final clause; with ut:fratrem cohortatus, ut, etc.,
Suet. Oth. 10.—With ne:cohortantibus invicem, ne, etc.,
Suet. Galb. 10. -
28 devergo
dē-vergo, ĕre, v. n., to incline downwards, to sink, Ap. de Deo Socr. p. 46; Tert. Exhort. Cast. 2. -
29 exhortor
ex-hortor, ātus, 1, v. dep. a. ( act.:I.exhortavit,
Petr. 76, 10; pass.:exhortantur,
August. Ep. 228:exhortatus est,
App. de Deo Soc. 1, 7), to exhort, encourage ( poet. and in post-Aug. prose).Prop.:II.trepidosque obitumque timentes,
Ov. M. 15, 152; cf.:trepidos cives in hostem,
id. ib. 13, 234:tauros in illum,
id. ib. 7, 35:se in ambos,
id. ib. 10, 685:sese in arma,
Verg. A. 7, 472; cf. Quint. 10, 7, 19:Graeco sermone ad spem,
Val. Max. 5, 1, 8:milites ad ultionem,
Plin. 2, 107, 111, § 241.—With ut, Quint. 12, 8, 7; Petr. 140; Tac. Or. 14; cf. with simple subj.:juvenes nostros exhortatus es, consulatum circumirent,
Plin. Pan. 69, 2.—With inf.:semetipsos hortantur vel aliquas partes earum addiscere,
Col. 11, 1, 11.— Absol.:in alloquendo exhortandoque,
Suet. Caes. 33.—Transf., with abstr. objects, to stimulate, excite any thing:virtutes exhortabor,
Sen. Ep. 121, 4:parsimoniam,
Gell. 13, 23, 2; cf.:haec exhortare,
Vulg. Tit. 2, 15. -
30 flaminica
flāmĭnĭca, ae, f. [1. flamen], the wife of a flamen, who assisted at the sacrifices: Ov. F. 2, 27; Tert. Exhort. ad Cast. 13; Inscr. Orell. 2225 sq.: flaminicae Diales, Massur. Sabin. ap. Gell. 10, 15, 26:Dialis,
Tac. A. 4, 16;Paul. ex Fest. s. v. flaminia, p. 93 Müll.: FLAMINICAE PRIMAE AVGVSTI,
Inscr. Orell. 345:flaminica omnibus nundinis in regia Jovi arietem soleat immolare,
Macr. S. 1, 16, 30. -
31 imprimo
imprĭmo ( inpr-), pressi, pressum, 3, v. a. [in-premo], to press into or upon, to stick, stamp, or dig into, to impress, imprint (class.).I.Lit.:B.si in ejusmodi cera centum sigilla hoc anulo impressero,
Cic. Ac. 2, 26, 86:locus ubi vestigium impresserit,
id. Caecin. 27, 76; id. Phil. 13, 15, 30:sus rostro si humi A litteram impresserit,
id. Div. 1, 13, 23:ne imprimatur jacentibus molibus solum,
Col. 3, 13, 1: imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436):os cucurbitulae corpori,
Cels. 2, 11:signa tabellis,
Hor. S. 2, 6, 38:impressit dente labris notam,
id. C. 1, 13, 12; cf.:dentes alicui,
Luc. 9, 806:muris aratrum,
Hor. C. 1, 16, 20:stigmata captivorum frontibus,
Petr. 105:(Dido) os impressa toro,
Verg. A. 4, 659:impressa orbita,
Cic. Att. 2, 21, 2:sulcus altius impressus,
id. Div. 2, 23, 50:monimenta impressa saxis,
Tac. A. 11, 14:puteum,
i. e. to sink, dig, Pall. 1, 34:nudo ecce jugulum, convertite huc manus, imprimite mucrones,
Petr. 80:dentem,
Tib. 1, 6, 14; cf.:morsum,
i. e. to bite, Col. 6, 17, 33; Plin. 8, 25, 37, § 89:vulnus,
i. e. to make, Col. 7, 11, 2:basia,
Mart. 10, 42, 5:staminaque impresso fatalia pollice nentes,
pressed upon, Ov. M. 8, 453; cf.:impressoque genu nitens,
Verg. A. 12, 303:humidaque impressa siccabat lumina lana,
Prop. 3, 6 (4, 5), 17:exempta scutula cortici, imprimitur ex alia cortex par,
Plin. 17, 16, 26, § 118. —Transf.: aliquid (aliqua re), to press in, give an impression to a thing, to engrave, stamp, mark: an imprimi quasi ceram animum putamus? Cic. Tusc. 1, 25, 61:II.hoc munus habebis, Cratera impressum signis,
Verg. A. 5, 536; cf.:impressas auro quas gesserat olim Exuvias,
i. e. embroidered, Luc. 9, 176:non levior cippus nunc imprimit ossa?
Pers. 1, 37:transtra per et remos impressaque terga virorum,
pressed down, bended, Stat. Th. 5, 403.—Trop., to impress, engrave, stamp, mark:B.quod in omnium animis eorum notionem impressisset ipsa natura,
Cic. N. D. 1, 16, 43; cf.:visa in animis,
id. Ac. 2, 18, 58:quaeque in animis imprimuntur incohatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur,
id. Leg. 1, 10, 30; id. Fat. 19, 43:verum illud quidem impressum in animo atque mente,
id. Ac. 2, 11, 34:nisi omnes ii motus in ipso oratore impressi esse atque inusti videbuntur,
id. de Or. 2, 45, 189:quo e genere nobis notitiae rerum imprimuntur,
id. Ac. 2, 7, 21:in quibus (curriculis) Platonis primum sunt impressa vestigia,
id. Or. 3, 12; cf.:(memoria) constat ex notis litterarum, et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,
id. Part. Or. 7, 26:menti impressa,
id. ib. 2, 11, 34:quaedam vestigia animo,
Quint. 11, 2, 4:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
Cic. Mil. 27, 73:impressa animo rudi memoria,
Quint. 1, 1, 36:quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus,
Cic. Phil. 5, 6, 16:cum fortitudinis, tum vero humanitatis... impressa vestigia,
id. Balb. 5, 13.—Transf. (acc. to I. B.), to stamp, mark:1.horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas... impressit,
Cic. Phil. 2, 24, 58; id. Fam. 5, 20, 5.—Hence, impressē, adv., strongly, forcibly, impressively (postclass.).Lit.:2.dehinc rursus defricandus tenacius quidem, sed non impressius,
Cael. Aur. Tard. 3, 7, 87. —Trop.:alte et impresse recogitare,
Tert. Exhort. Cast. 3:ut impressius dixerim,
id. Car. Christ. 12. -
32 imprope
-
33 inaro
I.Lit.:II.sarmenta,
Cato, R. R. 37, 3:fabalia pro stercore,
Varr. R. R. 1, 23. 3; cf.:disjectum fimum,
Col. 2, 5, 2:semina abjecta,
Plin. 18, 18, 47, § 169:arbores,
Col. 2, 2, 11. —Transf.A. B.To enter or write in a list, Commod. 70, 15.—C.To mark:stigmatibus vultum,
Ambros. Exhort. Virg. 12, § 83. -
34 inprimo
imprĭmo ( inpr-), pressi, pressum, 3, v. a. [in-premo], to press into or upon, to stick, stamp, or dig into, to impress, imprint (class.).I.Lit.:B.si in ejusmodi cera centum sigilla hoc anulo impressero,
Cic. Ac. 2, 26, 86:locus ubi vestigium impresserit,
id. Caecin. 27, 76; id. Phil. 13, 15, 30:sus rostro si humi A litteram impresserit,
id. Div. 1, 13, 23:ne imprimatur jacentibus molibus solum,
Col. 3, 13, 1: imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436):os cucurbitulae corpori,
Cels. 2, 11:signa tabellis,
Hor. S. 2, 6, 38:impressit dente labris notam,
id. C. 1, 13, 12; cf.:dentes alicui,
Luc. 9, 806:muris aratrum,
Hor. C. 1, 16, 20:stigmata captivorum frontibus,
Petr. 105:(Dido) os impressa toro,
Verg. A. 4, 659:impressa orbita,
Cic. Att. 2, 21, 2:sulcus altius impressus,
id. Div. 2, 23, 50:monimenta impressa saxis,
Tac. A. 11, 14:puteum,
i. e. to sink, dig, Pall. 1, 34:nudo ecce jugulum, convertite huc manus, imprimite mucrones,
Petr. 80:dentem,
Tib. 1, 6, 14; cf.:morsum,
i. e. to bite, Col. 6, 17, 33; Plin. 8, 25, 37, § 89:vulnus,
i. e. to make, Col. 7, 11, 2:basia,
Mart. 10, 42, 5:staminaque impresso fatalia pollice nentes,
pressed upon, Ov. M. 8, 453; cf.:impressoque genu nitens,
Verg. A. 12, 303:humidaque impressa siccabat lumina lana,
Prop. 3, 6 (4, 5), 17:exempta scutula cortici, imprimitur ex alia cortex par,
Plin. 17, 16, 26, § 118. —Transf.: aliquid (aliqua re), to press in, give an impression to a thing, to engrave, stamp, mark: an imprimi quasi ceram animum putamus? Cic. Tusc. 1, 25, 61:II.hoc munus habebis, Cratera impressum signis,
Verg. A. 5, 536; cf.:impressas auro quas gesserat olim Exuvias,
i. e. embroidered, Luc. 9, 176:non levior cippus nunc imprimit ossa?
Pers. 1, 37:transtra per et remos impressaque terga virorum,
pressed down, bended, Stat. Th. 5, 403.—Trop., to impress, engrave, stamp, mark:B.quod in omnium animis eorum notionem impressisset ipsa natura,
Cic. N. D. 1, 16, 43; cf.:visa in animis,
id. Ac. 2, 18, 58:quaeque in animis imprimuntur incohatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur,
id. Leg. 1, 10, 30; id. Fat. 19, 43:verum illud quidem impressum in animo atque mente,
id. Ac. 2, 11, 34:nisi omnes ii motus in ipso oratore impressi esse atque inusti videbuntur,
id. de Or. 2, 45, 189:quo e genere nobis notitiae rerum imprimuntur,
id. Ac. 2, 7, 21:in quibus (curriculis) Platonis primum sunt impressa vestigia,
id. Or. 3, 12; cf.:(memoria) constat ex notis litterarum, et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,
id. Part. Or. 7, 26:menti impressa,
id. ib. 2, 11, 34:quaedam vestigia animo,
Quint. 11, 2, 4:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
Cic. Mil. 27, 73:impressa animo rudi memoria,
Quint. 1, 1, 36:quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus,
Cic. Phil. 5, 6, 16:cum fortitudinis, tum vero humanitatis... impressa vestigia,
id. Balb. 5, 13.—Transf. (acc. to I. B.), to stamp, mark:1.horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas... impressit,
Cic. Phil. 2, 24, 58; id. Fam. 5, 20, 5.—Hence, impressē, adv., strongly, forcibly, impressively (postclass.).Lit.:2.dehinc rursus defricandus tenacius quidem, sed non impressius,
Cael. Aur. Tard. 3, 7, 87. —Trop.:alte et impresse recogitare,
Tert. Exhort. Cast. 3:ut impressius dixerim,
id. Car. Christ. 12. -
35 inprope
-
36 inuxorus
-
37 juvenesco
jŭvĕnesco, nŭi, 3, v. inch. n. [juvenis].I.To reach the age of youth, to grow up ( poet. and post-Aug.):II. A.vitulus... largis juvenescit herbis,
Hor. C. 4, 2, 54:ex quo juvenuit,
Tert. Exhort. ad Cast. 6 fin. —Lit.:B.Pylius juvenescere posset,
Ov. Am. 3, 7, 41:glires aestate juvenescunt,
Plin. 8, 57, 82, § 224. —Of plants:rosa recisa juvenescit,
Plin. 21, 11, 40, § 69.—Transf., to become vigorous, regain strength, flourish:gladii juvenescunt,
Stat. Th. 3, 583:corpus regni juvenescit,
recovers itself, Claud. Laud. Stil. 2, 20:continuo montes muro,
id. VI. Cons. Honor. 534. -
38 laicus
lāĭcus, a, um, adj., = laïkos, of or belonging to the people or laity, not priestly, not consecrated:non habeo laicos panes,
loaves not consecrated, Vulg. 1 Reg. 21, 4.— Subst.: lāĭcus, i, m., a layman, laic, one not belonging to the priesthood (eccl. Lat.), Tert. Exhort. ad Castit. 7;opp. clericus,
Hier. adv. Lucif. 3 al. -
39 obaudientia
ŏb-audĭentĭa, ae, f. [obaudio], obedience (eccl. Lat. for the class. oboedientia), Tert. Exhort. ad Cast. 2. -
40 objurgo
ob-jurgo (old form objūrĭgo, Plaut. Trin. 1, 2, 30; 32), āvi, ātum, 1 ( part. pass. objurgatus, as a dep. in the act. signif.: Hirrius Curionem non mediocriter objurgatus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1), v. a., to chide, scold, blame, rebuke, reprove (freq. and class.; syn.: increpo, improbo, vitupero); constr. usually with acc. of the person or thing; post-class. also with dat.I.In gen.:(β).objurgat is, qui id facit (i. e. jurgat) juste,
Varr. L. L. 7, § 93 Müll.:Menelaus me objurgat, Enn. ap. Rufin. Fig. (Trag. v. 264 Vahl.): quod Chrysalus med objurgavit plurimis verbis malis,
Plaut. Bacch. 4, 9, 97:hanc,
id. Trin. 2, 2, 74:objurgavit M. Caelium, sicut neminem umquam parens,
Cic. Cael. 11, 25:monendi amici saepe sunt et objurgandi,
id. Lael. 24, 88; 90:ne, in quo te objurgem, id ipsum videar imitari,
id. Fam. 3, 8, 6:aliquem molli bracchio de aliquā re,
moderately, id. Att. 2, 1, 6:cum objurgarer, quod nimiā laetitiā paene desiperem,
id. Fam. 2, 9, 2.—With an abstract object:Caesar meam in rogando verecundiam objurgavit,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 10; 3, 1, 2, § 5:si objurgaret populi segnitiem,
Quint. 6, 5, 8:fatum,
Sen. Ep. 93, 1:naturam,
id. ib. 107, 9.— Absol.:recte objurgat,
Plaut. Curc. 1, 3, 15: sic objurgant, quasi oderint, Quint. 2, 2, 7:cum objurgamus, maledicimus,
id. 3, 4, 3.—With dat.: objurgo filium veteres dicebant; nos, objurgo filio, ut Graeci (sc. epitiman tini), Diom. p. 305 P.:II.objurgavi eos,
Vulg. 2 Esdr. 13, 25.—With double acc.:objurgare haec me,
Plaut. Merc. 1, 1, 46.—Transf.* A.To dissuade or deter one from any thing, by means of reproof:2.objurgans me a peccatis,
Plaut. Trin. 3, 2, 54.—To urge in a tone of reproof, to exhort earnestly:B.quā (epistulā) me objurgas, ut firmior sim,
Cic. Att. 3, 15, 1.—Objurgare aliquem aliquā re, to punish, chastise, correct a person with any thing, = ferire, plectere (postAug.):colaphis objurgare puerum,
Petr. 34:verberibus,
Sen. Ira, 3, 12, 6:flagris,
Suet. Oth. 2:ferulis,
id. Calig. 20:soleā rubrā,
Pers. 5, 169: sestertio centies objurgatus, punished, i. e. fined, Sen. Ben. 4, 36, 2.
См. также в других словарях:
Exhort — Ex*hort , v. t. [imp. & p. p. {Exhorted}; p. pr. & vb. n. {Exhorting}.] [L. exhortari; ex out + hortari to incite, encourage; cf. F. exhorter. See {Hortative}.] To incite by words or advice; to animate or urge by arguments, as to a good deed or… … The Collaborative International Dictionary of English
Exhort — Ex*hort , v. i. To deliver exhortation; to use words or arguments to incite to good deeds. [1913 Webster] With many other words did he testify and exhort. Acts ii. 40. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
exhort — c.1400, from O.Fr. exhorer (13c.) and directly from L. exhortari to exhort, encourage, stimulate (see EXHORTATION (Cf. exhortation)). Related: Exhorted; exhorting … Etymology dictionary
exhort — [eg zôrt′, igzôrt′] vt., vi. [ME exhorten < L exhortari, to exhort < ex , out + hortari, to urge: see HORTATORY] to urge earnestly by advice, warning, etc. (to do what is proper or required); admonish strongly SYN. URGE … English World dictionary
Exhort — Ex*hort , n. Exhortation. [Obs.] Pope. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
exhort — I verb adhortari, adjure, admonish, advise, advocate, animate, arouse, beg, beseech, caution, charge, coax, command, counsel, encourage, enjoin, entreat, goad, impel, implore, importune, incite, induce, influence, inspire, inspirit, instigate,… … Law dictionary
exhort against — index dissuade, expostulate, protest Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
exhort to take heed — index caution Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
exhort — *urge, egg, goad, spur, prod, prick, sic Analogous words: plead, appeal (see under PRAYER): entreat, implore, beseech (see BEG): stimulate, excite, *provoke: advise, counsel (see under ADVICE n) … New Dictionary of Synonyms
exhort — [v] urge, warn admonish, advise, beseech, bid, call upon, caution, counsel, egg on*, encourage, enjoin, entreat, goad, incite, insist, persuade, plead, preach, press, pressure, prick, prod, prompt, propel, spur, stimulate; concepts 75,78 … New thesaurus
exhort — ► VERB ▪ strongly encourage or urge (someone) to do something. DERIVATIVES exhortation noun. ORIGIN Latin exhortari, from hortari encourage … English terms dictionary