Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

to+contract+es

  • 1 dragast saman

    Íslensk-ensk orðabók > dragast saman

  • 2 gera samning

    Íslensk-ensk orðabók > gera samning

  • 3 strengja hjúskaparheit

    Íslensk-ensk orðabók > strengja hjúskaparheit

  • 4 sÿkjast af

    Íslensk-ensk orðabók > sÿkjast af

  • 5 GÖRA

    ð, also spelt görva, giörva, geyra, giora, gera: prop. gøra, not gra (the ø was sounded nearly as y or ey), so that the g is to be sounded as an aspirate, however the word is spelt; and the insertion of i or j (giöra, gjöra), which is usual in mod. writing, and often occurs in old, is phonetic, not radical, and göra and gjöra represent the same sound. The word in the oldest form had a characteristic v, and is spelt so on the Runic stones in the frequent Runic phrase, gaurva kubl, Baut., and Danske Runemind. passim; but also now and then in old Icel. MSS., e. g. the Kb. of Sæm. (cited from Bugge’s Edit.), gorva, Am. 75, Skv. 1. 34, 3. 20, Hm. 123, Og. 29; gerva, Am. 64, Bkv. 3; giorva, Rm. 9; giorfa, 28; gorvir, Hkv. Hjörv. 41; gørvom, Hým. 6; gorviz, Am. 35; gerviz, Merl. 2. 89:—this characteristic v has since been dropped, and it is usually spelt without it in MSS., gora, Hým. 1, Og. 23, Ls. 65; gera, Am. 85; gorir, Hm. 114: the pret. always drops the v, gorþi, Hym. 21; gorðo or gorþo, fecerunt, Hm. 142, Am. 9; gorðumz, Hðm. 28; gerþi, Am. 74; gerþit, 26:—with i inserted, Rm. 9, 22; giordu, 11; in the Mork. freq. giavra. The ö is still sounded in the east of Icel., whereas gera is the common form in speech, gjöra in writing:—the old pres. indic. used by the poets and in the laws is monosyllabic görr, with suffixed negative, görr-a, Hkr. i. (in a verse); mod. bisyllabic görir, which form is also the usual one in the Sagas:—the old part. pass. was görr or gerr, geyrr, Fms. ix. 498, x. 75, where the v was kept before a vowel, and is often spelt with f, gorvan, gorvir, and gorfan, gorfir: dat. so-goro or so-guru adverbially = sic facto: the mod. part. gjörðr, gerðr, görðr, as a regular part. of the 2nd weak conjugation, which form occurs in MSS. of the 15th century, e. g. Bs. i. 877, l. 21. [This is a Scandin. word; Dan. gjöre; Swed. göra; Old Engl. and Scot. gar, which is no doubt of Scandin. origin, the Saxon word being do, the Germ. thun, neither of which is used in the Scandin.; the word however is not unknown to the Teut., though used in a different sense; A. S. gervan and gearvjan = parare; O. H. G. karwan; Germ. gerben, garben, but esp. the adj. and adv. gar, vide above s. v. gör-.] To make, to do; the Icel. includes both these senses.
    A. To make:
    I. to build, work, make, etc.; göra himin ok jörð, 623. 36, Hom. 100; göra hús, to build a house, Fms. xi. 4, Rb. 384; göra kirkju, Bjarn. 39; göra skip, N. G. L. i. 198; göra langskip, Eg. 44; göra stólpa, Al. 116; göra tól (= smíða), Vsp. 7; göra (fingr)-gull, Bs. i. 877; göra haug, to build a cairn, Eg. 399; göra lokhvílu, Dropl. 27; göra dys, Ld. 152; göra kistu ( coffin), Eg. 127; göra naust, N. G. L. i. 198; göra jarðhús, Dropl. 34; göra veggi, Eg. 724: also, göra bók, to write a book, Íb. 1, Rb. 384; göra kviðling, to make a song, Nj. 50; göra bréf, to draw up a deed ( letter), Fms. ix. 22; göra nýmæli, to frame a law, Íb. 17.
    2. adding prep.; göra upp, to repair, rebuild, restore, Fb. ii. 370; göra upp Jórsala-borg, Ver. 43; göra upp skála, Ld. 298; göra upp leiði, to build up a grave.
    II. to make, prepare, get ready; göra veizlu, drykkju, brúðkaup, erfi, and poët. öl, öldr, to make a feast, brew bridal ale, Fs. 23, Fms. xi. 156, Dropl. 6, Am. 86; göra seið, blót, to perform a sacrifice, Ld. 152; göra bú, to set up a house, Grág. i. 185, Ld. 68; göra eld, to make a fire, Fs. 100, K. Þ. K. 88; göra rekkju, to make one’s bed, Eg. 236; göra upp hvílur, Sturl. ii. 124; göra graut, to make porridge, Eg. 196, N. G. L. i. 349; göra drykk, to make a drink, Fms. i. 8; göra kol, or göra til kola, to make charcoal, Ölk. 35.
    III. in somewhat metaph. phrases; göra ferð, to make a journey, Fms. x. 281; görði heiman för sína, he made a journey from home, Eg. 23; göra sinn veg, to make one’s way, travel, Mar.; göra uppreisn, to make an uprising, to rebel, Rb. 384, Fms. ix. 416; göra úfrið, to make war, 656 C. 15; göra sátt, göra frið, to make peace, Hom. 153, Bs. i. 24; göra féskipti, Nj. 118; göra tilskipan, to make an arrangement, Eg. 67; göra ráð sitt, to make up one’s mind, Nj. 267, Fms. ix. 21; göra hluti, to cast lots, Fms. x. 348.
    2. to make, give, pay, yield; göra tíund, to pay tithes, Hom. 180; hann skal göra Guði tíunda hlut verðsins, id.; göra ölmusu, to give alms, 64; göra ávöxt, to yield fruit, Greg. 48; gefa né göra ávöxt, Stj. 43; göra konungi skatt eða skyld, Fms. xi. 225.
    3. to contract; göra vináttu, félagskap, to contract friendship, Nj. 103, Eg. 29; göra skuld, to contract a debt, Grág. i. 126: göra ráð með e-m, to take counsel with, advise one, Eg. 12; göra ráð fyrir, to suppose, Nj. 103, Fms. ix. 10; göra mun e-s, to make a difference, i. 255, Eb. 106.
    4. to make, make up, Lat. efficere; sex tigir penninga göra eyri, sixty pence make an ounce, Grág. i. 500, Rb. 458.
    5. to grant, render; göra kost, to make a choice, to grant, Nj. 130, Dropl. 6, Fms. xi. 72, (usually ellipt., kostr being understood); vil ek at þér gerit kostinn, Nj. 3; ok megit þér fyrir því göra ( grant) honum kostinn, 49, 51; göra e-m lög, to grant the law to one, 237; göra guðsifjar, to make ‘gossip’ with one, to be one’s godfather, Fms. ii. 130.
    6. special usages; göra spott, háð, gabb, … at e-u, to make sport, gibes, etc. at or over a thing, Fms. x. 124; göra iðran, to do penance, Greg. 22; göra þakkir, to give thanks, Hom. 55; göra róm at máli e-s, to cheer another’s speech, shout hear, hear! var görr at máli hans mikill rómr ok góðr, his speech was much cheered, Nj. 250,—a parliamentary term; the Teutons cheered, the Romans applauded (with the hands), cp. Tacit. Germ.
    7. with prepp.; gera til, to make ready or dress meat; láta af ( to kill) ok göra til ( and dress), K. Þ. K. 80, Ísl. ii. 83, 331, Fs. 146, 149, Bjarn. 31, Finnb. 228; göra til nyt, to churn milk, K. Þ. K. 78; göra til sverð, to wash and clean the sword, Dropl. 19; máttu þeir eigi sjá, hversu Þorvaldr var til gerr, how Th. got a dressing, Nj. 19.
    β. göra at e-u, to mend, make good, put right (at-görð), ek skal at því gera, Fms. xi. 153, Eg. 566, Nj. 130: to heal, Bárð. 171, Eg. 579, Grág. i. 220; göra at hesti, K. Þ. K. 54, Nj. 74: göra við e-u, vide B. II.
    8. adding acc. of an adj., part., or the like; göra mun þat margan höfuðlausan, Nj. 203; göra mikit um sik, to make a great noise, great havoc, Fb. i. 545, Grett. 133, Fms. x. 329; göra e-n sáttan, to reconcile one, Grág. i. 336; göra sér e-n kæran, to make one dear to oneself, Hkr. i. 209; göra sik líkan e-m, to make oneself like to another, imitate one, Nj. 258; göra sik góðan, to make oneself good or useful, 74, 78; göra sik reiðan, to take offence, 216; göra sér dælt, to make oneself at home, take liberties, Ld. 134, Nj. 216; göra langmælt, to make a long speech, Sks. 316; göra skjót-kjörit, to make a quick choice, Fms. ii. 79; göra hólpinn, to ‘make holpen,’ to help, x. 314; göra lögtekit, to make a law, issue a law, xi. 213, Bs. i. 37; hann gerði hann hálshöggvinn, he had him beheaded, Fms. ix. 488, v. l.; ok görðu þá handtekna alla at minsta kosti, Sturl. i. 40; várir vöskustu ok beztu menn era görfir handteknir, 41.
    β. göra sér mikit um e-t, to make much of, admire, Eg. 5, Fms. x. 254, 364; göra e-t at ágætum, to make famous, extol a thing, vii. 147; göra at orðum, to notice as remarkable, Fas. i. 123; göra at álitum, to take into consideration, Nj. 3; göra sér úgetið at e-u, to be displeased with, Ld. 134; göra vart við sik, to make one’s presence noticed, Eg. 79; göra sér mikit, lítið fyrir, to make great, small efforts, Finnb. 234; göra sér í hug, to brood over; hann gerði sér í hug at drepa jarl, Fs. 112; göra sér í hugar lund, to fancy, think: göra af sér, to exert oneself, ef þú gerir eigi meira af þér um aðra leika, Edda 32; hvárt hann var með Eiríki jarli, eðr görði hann annat af sér, or what else he was making of himself, Fms. xi. 157.
    9. phrases, gera fáleika á sik, to feign, make oneself look sad, Nj. 14; esp. adding upp, gera sér upp veyki, to feign sickness, (upp-gerð, dissimulation); göra sér til, to make a fuss, (hence, til-gerð, foppishness.)
    B. To do:
    I. to do, act; allt þat er hann gerir síðan ( whatever he does), þat á eigandi at ábyrgjask, Gþl. 190; þér munut fátt mæla eðr gera, áðr yðr munu vandræði af standa, i. e. whatsoever you say or do will bring you into trouble, Nj. 91; göra e-t með harðfengi ok kappi, 98; ger svá vel, ‘do so well,’ be so kind! 111; gerit nú svá, góði herra (please, dear lord!), þiggit mitt heilræði, Fms. vii. 157: and in mod. usage, gerið þér svo vel, gerðu svo vel, = Engl. please, do! sagði, at hann hafði með trúleik gört, done faithfully, Eg. 65; göra gott, to do good; göra íllt, to do evil, (góð-görð, íll-görð); ok þat var vel gört, well done, 64; geyrða ek hotvetna íllt, I did evil in all things, Niðrst. 109; hefir hann marga hluti gört stór-vel til mín, he has done many things well towards me, I have received many great benefits at his hands, Eg. 60: with dat., svá mikit gott sem jarl hefir mér gert, Nj. 133; þér vilda ek sízt íllt göra, I would least do harm to thee, 84: göra fúlmennsku, to do a mean act, 185; göra vel við e-n, to do well to one, Fs. 22; göra stygð við e-n, to offend one, Fms. x. 98; göra sæmiliga til e-s, to do well to one, Ld. 62, Nj. 71; göra sóma e-s, to do honour to one, Fms. vii. 155; göra e-m gagn, to give help to one, Nj. 262; göra e-m sæmd, skomm, to do ( shew) honour, dishonour, to one, 5, Fms. x. 43; göra háðung, xi. 152; göra styrk, to strengthen one, ix. 343; göra e-m skapraun, to tease one; göra ósóma, Vápn. 19; göra skaða ( scathe), Eg. 426; göra óvina-fagnað, to give joy to one’s enemies, i. e. to do just what they want one to do, Nj. 112; göra til skaps e-m, to conform to one’s wishes, 80; gerum vér sem faðir vár vill, let us do as our father wishes, 198; vel má ek gera þat til skaps föður míns at brenna inni með honum, id.; göra at skapi e-s, id., 3; var þat mjök gert móti mínu skapi, Fms. viii. 300; gera til saka við e-n, to offend, sin against one, Nj. 80; gera á hluta e-s, to wrong one, Vígl. 25; göra ílla fyrir sér, to behave badly, Fms. vii. 103.
    II. adding prep.; göra til e-s, to deserve a thing (cp. til-görð, desert, behaviour); hvat hafðir þú til gört, what hast thou done to deserve it? Nj. 130; framarr en ek hefi til gört, more than I have deserved, Fms. viii. 300; ok hafit þér Danir heldr til annars gört, ye Danes have rather deserved the reverse, xi. 192, Hom. 159:—göra eptir, to do after, imitate, Nj. 90:—göra við e-u (cp. við-görð, amendment), to provide for, amend, ok mun úhægt vera at göra við forlögum þeirra, Ld. 190; er úhægt at göra við ( to resist) atkvæðum, Fs. 22; ok mun ekki mega við því gera, Nj. 198:—göra af við e-n (cp. af-görð, evil doing), to transgress against one, ek hefi engan hlut af gört við þik, Fms. vii. 104, viii. 241; ok iðrask nú þess er hann hefir af gert, 300; göra af við Guð, to sin against God, Hom. 44.
    2. special usages; göra … at, to do so and so; spurði, hvat hann vildi þá láta at gera, he asked what he would have done, Nj. 100; hann gerði þat eina at, er hann átti, he did only what be ought, 220; þeir Flosi sátu um at rengja, ok gátu ekki at gert, F. tried, and could do nothing, 115, 242; þér munut ekki fá at gert, fyrr en …, 139; Flosi ok hans menn fengu ekki at gert, 199; mikit hefir þú nú at gert, much hast thou now done ( it is a serious matter), 85; er nú ok mikit at gert um manndráp siðan, 256; hann vildi taka vöru at láni, ok göra mikit at, and do great things, Ld. 70; Svartr hafði höggit skóg ok gert mikit at, Nj. 53; slíkt gerir at er sölin etr, so it happens with those who eat seaweed, i. e. that (viz. thirst) comes of eating seaweed, Eg. 605.
    β. göra af e-u, to do so and so with a thing; hvat hafið ér gert af Gunnari, Njarð. 376; ráð þú draumana, vera má at vér gerim af nokkut, may be that we may make something out of it, Ld. 126; gör af drauminum slíkt er þér þykkir líkligast, do with the dream ( read it) as seems to thee likeliest, Ísl. ii. 196: göra við e-n, to do with one; þá var um rætt, hvað við þá skyldi göra, what was to be done with them? Eg. 232; ærnar eru sakir til við Egil, hvat sem eg læt göra við hann, 426; eigi veit ek hvat þeir hafa síðan við gört, 574: göra fyrir e-t, to provide; Jón var vel fjáreigandi, ok at öllu vel fyrir gört, a wealthy and well-to-do man, Sturl. iii. 195; þótt Björn sé vel vígr maðr, þá er þar fyrir gört, því at …, but that is made up, because …: fyrir göra (q. v.), to forfeit.
    C. METAPH. AND SPECIAL USAGES:
    I. to do, help, avail; nú skulum vér ganga allir á vald jarlsins, því at oss gerir eigi annat, nothing else will do for us, Nj. 267; þat mun ekki gera, that wont do, 84; en ek kann ekki ráð til at leggja ef þetta gerir ekki, Fms. ii. 326; konungr vill þat eigi, þvi at mér gerir þat eigi ( it will not do for me) at þér gangit hér upp, x. 357; þat gerir mér ekki, at þér gangit á Orminn, … en hitt má vera at mér komi at gagni, ii. 227; þóttisk þá vita, at honum mundi ekki gera ( it would do nothing) at biðja fyrir honum, Fb. i. 565; engum gerði við hann at keppa, 571; ekki gerði þeim um at brjótask, Bárð. 10 new Ed.; sagða ek yðr eigi, at ekki mundi gera at leita hans, Sks. 625; hvat gerir mér nú at spyrja, Stj. 518; ekki gerir at dylja, no use hiding it, Fbr. 101 new Ed.; ætla þat at fáir þori, enda geri engum, Band. 7; bæði var leitað til annarra ok heima, ok gerði ekki, but did no good, 4; hét hann þeim afarkostum, ok gerði þat ekki, but it did no good, Fms. ii. 143.
    II. to send, despatch, cp. the Engl. to ‘do’ a message; hann gerði þegar menn frá sér, Eg. 270; hann hafði gört menn sex á skóginn fyrir þá, 568; þá gerði Karl lið móti þeim, Fms. i. 108; jarl gerði Eirík at leita Ribbunga, ix. 314; hann gerði fram fyrir sik Álf á njósn, 488; hann gerði menn fyrir sér at segja konunginum kvámu sína, x. 10; hleypi-skúta var gör norðr til Þrándheims, vii. 206; jafnan gerði jarl til Ribbunga ok drap menn af þeim, ix. 312; vilja Ósvífrs-synir þegar gera til þeirra Kotkels, despatch them to slay K., Ld. 144; skulu vér nú göra í mót honum, ok láta hann engri njósn koma, 242:—göra eptir e-m, to send after one, Nero bað göra eptir postulunum ok leiða þangat, 656 C. 26; nú verðr eigi eptir gört at miðjum vetri, Grág. i. 421; frændr Bjarnar létu göra eptir (Germ. abholen) líki hans, Bjarn. 69; síðan gerðu þeir til klaustrs þess er jómfrúin var í, Fms. x. 102:—gera e-m orð, njósn, to do a message to one; hann gerði orð jörlum sínum, Eg. 270; ætluðu þeir at göra Önundi njósn um ferðir Egils, 386, 582; vóru þangat orð gör, word was sent thither, Hkr. ii. 228.
    III. with infin. as an auxiliary verb, only in poetry and old prose (laws); ef hón gerði koma, if she did come, Völ. 5; gerðit vatn vægja, Am. 25; gramr gørr-at sér hlífa, he does not spare himself, Hkr. i. (in a verse); gerðut vægjask, id., Fs. (in a verse); hann gerðisk at höggva, Jb. 41; görðir at segja, Bkv. 15; görðisk at deyja, Gkv. 1. 1: in prose, eigi gerir hugr minn hlægja við honum, Fas. i. 122; góðir menn göra skýra sitt mál með sannsögli, 677. 12; Aristodemus görði eigi enn at trúa, Post.: esp. in the laws, ef þeir göra eigi ganga í rúm sín, Grág. i. 8; ef goðinn gerr eigi segja, 32; ef hann gerr eigi í ganga, 33; ef þeir göra eigi hluta meðr sér, 63; ef dómendr göra eigi dæma, 67; ef dómendr göra eigi við at taka, id.; ef goðinn gerr eigi ( does not) nefna féráns-dóm, 94; nú göra þeir menn eigi úmaga færa, 86; ef þeir göra eigi nefna kvöðina af búanum, Kb. ii. 163; ef þeir göra eigi segja, hvárt …, Sb. ii. 52; nú gerr sá eigi til fara, Kb. ii. 96; göra eigi koma, 150; ef hann gerr eigi kjósa, § 113.
    IV. a law term, göra um, or gera only, to judge or arbitrate in a case; fékksk þat af, at tólf menn skyldu göra um málit, Nj. 111; villt þú göra um málit, 21; bjóða mun ek at göra um, ok lúka upp þegar görðinni, 77; mun sá mála-hluti várr beztr, at góðir menn geri um, 88; málin vóru lagið í gerð, skyldu gera um tólf menn, var þá gert um málin á þingi, var þat gert, at … (follows the verdict), 88; vil ek at þú sættisk skjótt ok látir góða menn gera um …, at hann geri um ok enir beztu menn af hvárra liði lögliga til nefndir, 188; Njáll kvaðsk eigi gera mundu nema á þingi, 105; þeir kváðusk þat halda mundu, er hann gerði, id.; skaltú gera sjálfr, 58; fyrr en gert var áðr um hitt málit, 120; ek vil bjóðask til at göra milli ykkar Þórðar um mál yðar, Bjarn. 55; Þorsteinn kvað þat þó mundi mál manna, at þeir hefði góða nefnd um sættir þótt hann görði, 56; nú er þegar slegit í sætt málinu með því móti, at Áskell skal göra um þeirra í milli, Rd. 248; er nú leitað um sættir milli þeirra, ok kom svá at þeir skulu göra um málin Þorgeirr goði frá Ljósa-vatni ok Arnórr ór Reykjahlíð, sú var görð þeirra at …, 288; svá kemr at Ljótr vill at Skapti görði af hans hendi, en Guðmundr vill sjálfr göra fyrir sína hönd, skyldi Skapti gerð upp segja, Valla L. 225; eigi hæfir þat, leitum heldr um sættir ok geri Þorgeirr um mál þessi, Lv. 12; var jafnt gört sár Þórðar ok sár Þórodds, Eb. 246; þær urðu mála-lyktir at Þórðr skyldi göra um …, 24; ok vóru þá görvar miklar fésektir, 128; var leitað um sættir, ok varð þat at sætt, at þeir Snorri ok Steindórr skyldi göra um, 212; þit erut gerfir héraðs-sekir sem íllræðis-menn, Fs. 58: göra görð, Sturl. i. 63, 105: adding the fine, to fix the amount, þat er gerð mín, at ek geri verð húss ok matar, I fix the amount of the value of the house and (stolen) stores, Nj. 80; gerði Njáll hundrað silfrs, N. put it at a hundred silver pieces, 58; margir mæltu, at mikit vaeri gert, that the amount was high, id.; slíkt fégjald sem gert var, 120; vilit ér nokkut héraðs-sektir göra eða utanferðir, 189; hann dæmdi þegar, ok görði hundrað silfrs, 6l; síðan bauð Bjarni Þorkatli sætt ok sjálfdæmi, görði Bjarni hundrað silfrs, Vápn. 31; ek göri á hönd Þóri hundrað silfrs, Lv. 55; ek göri á hönd þér hundrað silfrs, id.; vilit þér, at ek göra millum ykkar? síðan görði konungr konuna til handa Þórði ok öll fé hennar, Bjarn. 17; Rafn kvað hann mikit fé annat af sér hafa gört, at eigi þætti honum þat betra, Fs. 30; Gellir görði átta hundrað silfrs, Lv. 97; fyrir þat gerði Börkr hinn digri af honum eyjarnar, B. took the isles from him as a fine, Landn. 123: adding the case as object, Gunnarr gerði gerðina, G. gave judgment in the case, Nj. 80; fyrr en gert var áðr um hitt málit, till the other case was decided, 120; þá sætt er hann görði Haraldi jarli, that settlement which he made for earl Harold, Fms. viii. 300: Flosi var görr utan ok allir brennu-menn, F. was put out ( banished) and all the burners, Nj. 251: metaph., nema þau vili annat mál á gera, unless they choose to settle it otherwise, Grág. i. 336.
    2. in the phrase, göra sekð, to make a case of outlawry, Grág. i. 118; eigi um görir sekð manns ella, else the outlawry takes no effect; en hann um görir eigi ella sekðina, else he cannot condemn him, 119.
    3. to perform; eptir-gerðar þeirrar sem hverr nennti framast at gera eptir sinn náung, Fms. viii. 103; en þat grunaði konung, at hann mundi ætla at göra eptir sumar sættir, i. e. that he had some back door to escape by, Orkn. 58 (cp. Ó. H.); allt þat er þér gerit nú fyrir þeirra sálum, id.
    V. special usages, to make allowance for; gera fóðr til fjár, to make an arbitrary allowance for, Ísl. ii. 138; hence, to suppose, en ef ek skal göra til fyrir fram ( suggest) hvat er hón (the code) segir mér, þá segi ek svá, at …, Fms. ix. 331; gera sér í hug, Fs. 112; göra sér í hugar-lund, to fancy; göra e-m getsakir, to impute to one; gera orð á e-u, to report a thing; þat er ekki orð á því geranda, ‘tis not worth talking about; eigi þarf orð at göra hjá því (‘tis not to be denied), sjálfan stólkonunginn blindaði hann, Mork. 14 (cp. Fms. vi. 168, l. c.); gera sér létt, to take a thing lightly, Am. 70; göra sér far um, to take pains; göra sér í hug, hugar-lund, to suppose.
    D. IMPERS. it makes one so and so, one becomes; hann görði fölvan í andliti, he turned pale, Glúm. 342; leysti ísinn ok görði varmt vatnið, the water became warm, 623. 34; veðr görði hvast, a gale arose, Eg. 128; hríð mikla gerði at þeim, they were overtaken by a storm, 267; þá gerði ok á hríð (acc.) veðrs, 281; féll veðrit ok gerði logn (acc.), and became calm, 372; görði þá stórt á firðinum, the sea rose high, 600; til þess er veðr lægði ok ljóst gerði, and till it cleared up, 129; um nóttina gerði á æði-veðr ok útsynning, 195; görir á fyrir þeim hafvillur, they lost their course (of sailors), Finnb. 242; mér gerir svefnhöfugt, I grow sleepy, Nj. 264; þá görði vetr mikinn þar eptir hinn næsta, Rd. 248.
    E. REFLEX, to become, grow, arise, and the like; þá görðisk hlátr, then arose laughter, Nj. 15; görðisk bardagi, it came to a fight, 62, 108; sá atburðr görðisk, it came to pass, Fms. x. 279; þau tíðendi er þar höfðu görzt, Ld. 152; gerðisk með þeim félagskapr, they entered into fellowship, Eg. 29; gerðisk svá fallit kaup, Dipl. ii. 10; Sigurðr konungr gerðisk ( grew up to be) ofstopa-maðr …, görðisk mikill maðr ok sterkr, Fms. vii. 238; hann görðisk brátt ríkr maðr ok stjórnsamr, xi. 223; Unnr görðisk þá mjök elli-móð, U. became worn with age, Ld. 12; sár þat er at ben görðisk, a law term, a wound which amounted to a bleeding wound, Nj. passim:—to be made, to become, görask konungr, to become king, Eg. 12; ok görðisk skáld hans, and became his skáld, 13; görðisk konungs hirðmaðr, 27; görask hans eigin-kona, to become his wedded wife, Fms. i. 3; at hann skyldi görask hálf-konungr yfir Dana-veldi, 83; vill Hrútr görask mágr þinn, Nj. 3; hann gerðisk síðan óvarari, he became less cautious, Fms. x. 414.
    2. with the prep. svá, to happen, come to pass so and so; svá görðisk, at …, it so happened, that …, Nj. 167; görðisk svá til, at …, Fms. x. 391; þá görðisk svá til um síðir, at…, at last it came to pass. that …, 392; enda vissi hann eigi, at þingför mundi af görask, in case he knew not that it would entail a journey to parliament, Grág. i. 46: with at added, to increase, þá görðisk þat mjök at um jarl ( it grew even worse with the earl) at hann var úsiðugr um kvenna-far, görðisk þat svá mikit, at …, it grew to such a pitch, that …, Hkr. i. 245; hence the mod. phrase, e-ð á-görist, it increases, gains, advances, esp. of illness, bad habits, and the like, never in a good sense.
    3. impers. with dat., honum gerðisk ekki mjök vært, he felt restless, Ld. 152; næsta gerisk mér kynlegt, I feel uneasy, Finnb. 236.
    4. to behave, bear oneself; Páll görðisk hraustliga í nafni Jesu, Post. 656 C. 13.
    5. to set about doing, be about; fám vetrum síðan görðisk hann vestr til Íslands, Fms. x. 415; maðr kom at honum ok spurði, hvat hann gerðisk, what he was about, Ó. H. 244; görðisk jarl til Ribbunga, Fms. ix. 312, v. l.; tveir menn görðusk ferðar sinnar, two men set out for a journey, x. 279; görðusk menn ok eigi til þess at sitja yfir hlut hans, Eg. 512; at þessir menn hafa görzk til svá mikils stórræðis, Fms. xi. 261; eigi treystusk menn at görask til við hann, Bárð. 160.
    6. (mod.) to be; in such phrases as, eins og menn nú gerast, such as people now are; eins og flestir menn gerast.
    F. PART. PASS. görr, geyrr (Fms. ix. 498, x. 75), gjörr, gerr, as adj., compar. görvari, superl. görvastr; [A. S. gearu; gare, Chaucer, Percy’s Ballads; O. H. G. garwe; Germ. gar]:—skilled, accomplished; vaskligr, at sér görr, Ld. 134; vel at sér görr, Ísl. ii. 326, Gísl. 14; gerr at sér um allt, Nj. 51; hraustir ok vel at sér görvir, Eg. 86; at engi maðr hafi gervari at sér verit en Sigurðr, Mork. 221; allra manna snjallastr í máli ok görvastr at sér, Hkr. iii. 360: the phrase, leggja görva hönd á e-t, to set a skilled hand to work, to be an adept, a master in a thing; svá hagr, at hann lagði allt á görva hönd, Fas. i. 391, (á allt görva hönd, iii. 195.)
    2. ready made, at hand; in the saying, gott er til geyrs (i. e. görs, not geirs) at taka, ‘tis good to have a thing at hand, Hkm. 17; ganga til görs, to have it ready made for one, Ld. 96; gör gjöld, prompt punishment, Lex. Poët.:—with infin., gerr at bjóða, ready to offer, Gh. 17; gervir at eiskra, in wild spirits, Hom. 11; görvar at ríða, Vsp. 24: with gen. of the thing, gerr ílls hugar, prone to evil, Hým. 9; gerr galdrs, prone to sorcery, Þd. 3; skulut þess görvir, be ready for that! Am. 55.
    II. [cp. görvi, Engl. gear], done, dressed; svá görvir, so ‘geared,’ so trussed, Am. 40.
    III. adverb. phrases, so-gurt, at soguru, so done; verða menn þat þó so-gurt at hafa, i. e. there is no redress to be had, Hrafn. 9; hafi hann so-gurt, N. G. L. i. 35, Nj. 141; kvað eigi so-gort duga, 123, v. l.; at (með) so-guru, this done, quo facto, Skv. 1. 24, 40; freq. with a notion of being left undone, re infecta. Germ. unverrichteter sache, Eg. 155, Glúm. 332, Ó. H. 202; enda siti um so-gort, and now let it stand, Skálda 166; við so-gurt, id., 655 vii. 4; á so-gurt ofan, into the bargain, Bs. i. 178, Ölk. 36, Fas. i. 85.

    Íslensk-ensk orðabók > GÖRA

  • 6 BINDA

    * * *
    (bind; batt, bundum; bundinn), v.
    1) to bind, tie, fasten, tie up;
    binda hest, hund, to tie up a horse, dog;
    binda skó, þvengi, to tie shoes, thongs;
    binda stein við háls e-m, to fasten a stone to one’s neck;
    binda fyrir augu e-m, to blindfold one;
    2) to bind in parcels, to pack up (binda varning til skips);
    binda hey á hest, to truss hay on a horse’s back;
    binda klyf, to tie up a pack;
    3) binda e-t um e-t, to bind round;
    hann batt silkiræmu um fót sér, he bound a strip of silk round his leg;
    binda um e-t, to put a bandage on;
    batt Yngvildr um fót honum, bound up his (wounded) leg;
    binda um sár, to bind up a wound;
    fig., hefir margr hlotit um sárt at binda fyrir mér, many a man has had wounds to tie up by my means (i. e. inflicted by me);
    þykkir mér bezt um heilt at binda, to bind a sound limb, to keep safe and sound;
    binda sár = binda um sár;
    binda hönd e-s, to bind his hand;
    4) to make, form, contract, enter into (binda samfélag, vináttu, tengdir, hjúskap);
    binda sætt ok frið, to make a reconciliation and peace;
    binda ráð, to resolve;
    absol. with infin., to fix, engage (bundu þeir Þórir at hittast á ákveðnum stáð);
    em ek þó eigi þess búinn, nema fleiri bindist, unless more persons bind themselves, enter the league;
    bindast á hendi (höndum) e-m, to bind oneself to serve another (bindast á hendi konungum);
    bindast (= binda sik) í e-u, to engage in a thing (bindast í heitum);
    with gen. (bindast e-s = bindast af or frá e-u), to refrain from a thing;
    eigi bazt hann ferligra orða, he did not refrain from bad words.
    * * *
    batt, 2nd pers. bazt, pl. bundu, bundit; pres. bind; 3rd pers. reflex. bizt; imperat. bind, bind þú; 2nd pers. bittú, bitt þú, Fm. 40; battú, Bret. 32; bitzt, Post. 154: [Goth., A. S., Hel. bindan; Engl. bind; Germ. binden; Swed. binda, 2nd pers. bandt; in Icel. by assimilation batt; bant, however, Hb. 20, 32 (1865)]:— to bind:
    I. prop. to bind in fetters, (cp. bönd, vincula; bandingi, prisoner), Hom. 119, Fms. xi. 146, Gþl. 179:
    1. to tie, fasten, tie up, b. hest, Nj. 83; naut, Ld. 98, Bs. i. 171; b. hund, Grág. ii. 119; b. við e-t, to fasten to; b. stein við háls e-m, 655 xxviii; b. blæju við stöng, Fms. ix. 358; b. skó, þvengi, to tie the shoes, Nj. 143, Þorst. St. 53, Orkn. 430: to bind in parcels, to pack up, b. varning, Fms. iii. 91, ix. 241 (a pun); b. hey, to truss hay for carting, Nj. 74; klyf, Grett. 123; b. at, til, to bind round a sack, parcel, Fms. i. 10; to bind a book, (band, bindi, volume, are mod. phrases), Dipl. i. 5, 9, ii. 13.
    β. medic. to bind wounds, to bind up, b. sár, Eg. 33, Bs. i. 639, Fms. i. 46 (cp. Germ. verbinden); b. um, of fomentation, Str. 4. 72: metaph. phrase, eiga um sárt at b., to have a sore wound to bind up, one feeling sore; hefir margr hlotið um sárt at b. fyrir mér, i. e. I have inflicted deep wounds on many, Nj. 54: the proverb, bezt er um heilt at b., or eiga um heilt at b., to bind a sound limb, i. e. to be safe and sound; þykir mér bezt um heilt at b., I think to keep my limbs unhurt, to run no risk, Fms. vii. 263.
    2. with a notion of impediment; b. skjöld sinn, to entangle the shield: metaph., bundin (closed, shut) skjaldborg, Sks. 385.
    II. metaph. to bind, make obligatory; leysa ok b., of the pope, Fms. x. 11: to make, contract a league, friendship, affinity, wedding, fellowship, oath, or the like; b. ráð, to resolve, Ld. 4, Eg. 30; samfélag, lag, vináttu, eið, tengdir, hjúskap, Fms. i. 53, iv. 15, 20, 108, 210, ix. 52, Stj. 633, K. Á. 110: absol. with a following infin., binda ( fix) þeir Þórir at hittast í ákveðnum stað, Ísl. ii. 147.
    III. reflex, to bind, engage oneself, enter a league; leikmenn höfðu saman bundizt at setjast á kirkjueignir, Bs. i. 733; bindask (b. sik) í e-u, to engage in a thing; þótt hann væri bundinn í slíkum hlutum, 655; at b. sik í veraldligu starfi, id.; hann bazt í því, at sýslumenn yðrir skyldu eigi koma á mörkina, Eg. 71; em ek þó eigi þessa búinn, nema fleiri bindist, unless more people bind themselves, enter the league, Fær. 25, Valla L. 216; bindast í banns atkvæði, H. E. i. 465; binda sik undir e-t, with a following infin. to bind oneself to do, Vm. 25; b. sik við e-t, id., N. G. L. i. 89; bindask e-m á hendi, to bind oneself to serve another, esp. of the service of great personages; b. á hendi konungum, Fms. xi. 203, x. 215, Bs. i. 681, Orkn. 422; bindast fyrir e-u, to place oneself at the head of an undertaking, to head, Hkr. iii. 40; Öngull vildi b. fyrir um atför við Gretti, Grett. 147 A.
    2. with gen., bindask e-s, to refrain from a thing; eigi bazt harm ferligra orða, i. e. he did not refrain from bad language, 655. 12; b. tára (only negative), to refrain from bursting into tears, Fms. ii. 32; hlátrs, Sks. 118; b. við e-t, id., El. 21; b. af e-u, Stj. 56.

    Íslensk-ensk orðabók > BINDA

  • 7 MÁLI

    m.
    1) contract, agreement;
    2) wages, soldier’s pay; ganga á mála, to take service (with a foreign prince).
    * * *
    a, m. a contract, terms, agreement (= máldagi): fá þeim (i. e. the servants) slíkan stað ok mála sem þar var er bóndi andaðisk, Grág. i. 473; máli konu, a woman’s share, dowry, Gþl. 256; handsala mála, ef bóndi vill eigi halda mála við leigumann sinn …, en ef leigu-maðr vill eigi halda mála bónda, 512, 513.
    II. a claim or title to an estate or property; hann átti mála á Mýralandi, Bs. i. 658; ef hann á mála á jörðu, en ef eigi er máli tekinn, … of maðr deyr ok hefir eigi innt mála sinn, N. G. L. i. 241: a title, claim, Grág. ii. 234; lög-máli, leign-máli (q. v.), lands-máli, skil-máli, a stipulation.
    III. a soldier’s pay, service for hire; ganga á mála, to take service as a soldier with a foreign prince, Nj. 121; gjalda mála, MS. 4. 32; Aðalsteinn konungr gaf mála þeim mönnum öllum er þat vildu hafa til féfangs sér, Eg. 264; þeir (the Norsemen) höfðu þar þrjú hundruð sinna manna, þeirra er mála tóku af konungi, 266; gékk hann þar á mála með sína sveit, Fms. vi. 134; til hvers skal ek honum lengr þjóna er ek fær eigi mála minn falslausan, … fáit Halldóri mála sinn skíran, 245; hann (the king) var kallaðr hinn mildi ok hinn matar-ílli, þvíat hann gaf í mála mönnum sínum jafnmikla gull-penninga sem aðrir konungar silfr-penninga, en hann svelti menn at mat, i. 1; Erlingr gaf þar mála með Magnúsi konungi, vii. 309; en er kom átti dagr Jóla, þá var mönnum gefinn máli, þat silfr var kallat Haralds-slátta, þat var meiri hluti koparr, en er Halldórr tók málann …, vi. 243.
    COMPDS: mála-gjöf and mála-gipt, f. pay for military service, Fms. v. 278, vi. 242, viii. 154, ix. 482, Orkn. 376. mála-gjöld, n. pl. payment of wages; ek á at greiða m. í dag griðkonum vórum, Valla L. 203: in the phrase, fá makleg málagjöld, to get the wages due, to be paid in full (in a bad sense): also in sing. of military pay, fyrir fórusk málagjöldin af konungi … ok er ein-dagi kom mála gjaldsins, Fb. ii. 123. mála-gull, n. gold in payment of máli, Fms. vi. 160. mála-jörð, f. = málaland, Gþl. 309, Js. 97. mála-kona, u, f. a woman who has a title or property of her own, D. N. ii. 232. mála-land, n. an estate burdened with a right of pre-emption, Grág. ii. 239. mala-lauss, adj. free from right of lögmáli, of an estate, Grág. ii. 240. mála-maðr, m. a man who receives pay, a soldier, Sks. 249, 257, Fms. xi. 185. mála-mundi, a, m. stipulation, Grág. i. 150. mála-silfr, m., cp. málagull, Fms. vi. 243.

    Íslensk-ensk orðabók > MÁLI

  • 8 brúð-kaup

    and brul-laup, n. a wedding feast, bridal; these two words are identical in sense, but different in etymology; brúðkaup, prop. bride’s bargain, refers to the old notion, that marriage was a bargain or purchase, not that the bride was bought herself, but the word refers to the exchange of mundr (by the bridegroom) and heimanfylgja (by the bride’s father), vide these words; hence the allit. phrase, mey mundi keypt, and mundr and mey (‘mund’ and maid); again, brullaup, [qs. brúð-hlaup, bride’s leap, cp. Germ. brautlauf, M. H. G. brûtlouf, Swed. bröllopp, Dan. bryllup; Grimm mentions an A. S. brydlop (not found in Grein’s Glossary or Bosworth’s A. S. Dictionary); the full form brúðhlaup scarcely occurs in very old MSS., it is found in the Játv. S. MS. A. D. 1360, but only assimilated, Grág. i. 303, 311, l. i] refers either to the bride’s journey = brúðför, or to some bridal procession on the wedding day, probably the first; but in fact both words are only used of the wedding feast, the Engl. ‘bridal,’ A. S. bryd-eala. At the wedding feast the contract, though agreed upon at the espousals (festar), was to be read: to make a lawful ‘brúðkaup’ there must be at least six guests—þá er brullaup gert at lögum, ef lögráðandi fastnar konu, enda sé sex menn at brullaupi et fæsta, ok gangi brúðguminn i ljósi í sama sæing konu, Grág. i. 175; ráða b., to fix the wedding day. Nj. 4; vera at brullaupi, Ld. 70; drekka b., to drink, i. e. hold, a wedding, 16, Fms. iv. 196; koma til b., Sturl. iii. 182; göra b., Fms. i. 150; göra b. til, to wed, Eg. 160, Landn. 243; veita b., Eb. 140: as to the time of wedding, vide Grág. i. 311.
    COMPDS: brúðkaupsferð, brúðkaupsgörð, brúðkaupsklæði, brúðkaupskostr, brúðkaupsstefna, brúðkaupsveizla, brúðkaupsvitni.

    Íslensk-ensk orðabók > brúð-kaup

  • 9 FÉ-LAG

    n. [this word and the following are of Scandin. origin, and found neither in early A. S. nor South-Teut. dialects; the Germans use genosse and genossenschaft; the E. Engl. felaw (mod. fellow) is a northern word]
    I. prop. a laying one’s fee together, i. e. fellowship, partnership, Grág. i. 330, ii. 72, 73 (passim); eiga félag saman, Fbr. 102; nú leggja menn félag sitt saman, ok verja ór einum sjóð, Jb. 406; skipta til félags, to share in partnership, Sks. 32; eiga félag við e-n, to be in partnership with one, Eg. 76; leggja félag við e-n, to enter into partnership with one, Fms. iv. 124; hafa félag við e-n, id., 296: Hallr fór milli landa, ok hafði félag Ólafs ens Helga konungs, Hall traded in divers countries, and was in partnership with king Olave, Ó. H. (pref.), Fb. iii. 239; leggja til félags, to contribute to a common fund, Fms. vi. 183, viii. 20: in the law even matrimony is a félag or partnership (between man and wife),—in respect to the common fund of mundr and heiman-fylgja, vide the Grág.—In COMPDS, denoting common: félags-bú, n. household in common, Sturl. i. 180; félags-fé, n. a common fund, Landn. 33; félags-görð, f. entrance in partnership, Grág. i. 331, Sks. 33, 632: a contract, nema annan veg hafi mælt verít í f. þeirra, Grág. i. 331; félags-hross, n. a horse owned in partnership with others, Grág. i. 436; félags-lagning, f. a ‘laying’ of, or entering into, partnership, Grág. i. 331; félags-maðr, m. a partner, Hkr. ii. 157, Sks. 32; félags-vætti, n. a witness in matters of félag, Grág. i. 330, v. l.
    II. a society, association; mann-félag, an association of men; mannlegt félag, etc.; vísinda-f., etc., literary society, is a modern turn of the word, and scarcely occurs earlier than the 17th or 18th century. It is now used in a great many compds: the passage in Sd. ch. 5, p. 123, where it means agreement, is a sure proof that these chapters are spurious.

    Íslensk-ensk orðabók > FÉ-LAG

  • 10 ferju-máldagi

    a, m. a ferry contract, D. I. i. 320.

    Íslensk-ensk orðabók > ferju-máldagi

  • 11 fjár-lag

    n. the fixed value of property, D. I. i. 316; a money contract, Grág. i. 226; partnership = fé-lag, Gþl. 257.

    Íslensk-ensk orðabók > fjár-lag

  • 12 forsölu-máli

    a, m. a mortgage contract, Gþl. 304.

    Íslensk-ensk orðabók > forsölu-máli

  • 13 fúlgu-máli

    a, m. terms or contract for a f., Gþl. 501, Grág. ii. 161.

    Íslensk-ensk orðabók > fúlgu-máli

  • 14 HEIMTA

    * * *
    I)
    (-mta, -mtr), v.
    1) to draw, pull; heimta upp akkeri, to weigh anchor; fig., heimta sik fram með fégjöfum, to make one’s way by giving presents; heimta sik í vináttu við e-n, to get on friendly terms with one; heimta nyt af fé, to milk cattle;
    2) to get back, recover, regain (þóttust þeir hafa hann ór helju heimtan); esp., to get home the sheep from the summer pastures;
    3) to claim (heimta e-t at e-m); heimta arf, skuld, toll, to claim an inheritance, debt, toll; heimta vilmæli, to claim the fulfilment of a promise; heimta e-n á tal við sik, to ask for an interview with one;
    4) impers., e-n heimtir, one longs (slíks var ván, at þik mundi þangat heimta);
    5) refl., heimtast fram at aldri, to advance in years; heimtast saman, to gather together, join (heimtust brátt skip hans saman).
    f.
    1) claim, demand (of payment due to one);
    2) esp. in pl. (heimtur) bringing home sheep from the summer pastures (verða heimta góðar).
    * * *
    t, [Swed. hämta; akin to heim, prop. to fetch home]:- to fetch:
    1. to draw, pull; þá bauð jarl at h. þá at landi, to pull them ashore, 623. 35; taka hendi sinni í stúfinn tungunnar ok h. ( to pull) hana, Fb. ii. 386; þá heimtir hann togit hart, Konr. 31 (MS.), 33; þá vildu þeir h. snöruna at hálsi honum, Mar.: metaph., heimti hann sik fram með fégjöfum við konunginn, he made his way with the king by money, Fms. xi. 325; Einarr kom á fund konungs, ok heimti sik fram með fégjöfum, Fb. iii. 445; h. sik í vináttu við e-n, to contract friendship with one, Fms. vi. 52; h. nyt af fé, to milk cattle, K. Þ. K. 78, Bs. i. 189: impers. (rare), þegar er saman heimtir með þeim, when they come up to one another, Al. 143; slíks var ván eigi lítil, at þik mundi þangat heimta (v. l. langa, Fs. 104), that thou shouldest be drawn thither, long to go thither, Fms. ii. 212.
    2. to call on one; konungr heimti til sín Sigurð ullstreng, Fms. vii. 17; þá heimtu þeir konung á tal, they had an interview with the king, 273, Lv. 42; þá var Joseph heimtr ór myrkva-stofu, Ver. 17; þá skal hann h. til skipverja, ok segja þeim, Grág. i. 210.
    II. to claim, crave; mikit var heimt at þeim fyrir sakir föður þeirra, Sturl. ii. 127: to claim a due, debt, or the like, h. föður-arf, Ó. H. 32; móður-arf, Ld. 62; h. fé at e-m, Ísl. ii. 224; h. toll, Gullþ. 11; h. skiptoll. Fs. 153: hann mun ætla at h. erfð sína, Nj. 5; um eignir þær er Ólafr konungr heimti, Fms. i. 287; Rútr átti för í Vestfjörðu at heimta ( to claim payment) fyrir varning sinn, Nj. 11; h. verð, fé, Fb. i. 434; skuld, skatt, mund, ii. 49, Fs. 153:—to crave, without the notion of getting, þá heimti hann setstokkana ok náði eigi, Landn. 104; gaf hann þá sök Sigurði, at hann hefði heimt fjárhlut konunganna, Fms. vii. 128; ok á hann þó at h. þingfarar-kaupit, Grág. i. 24; en nú var þar komit, at Steinn heimti þessi vilmæli at Ragnhildi, now St. called on R. to make good her promises, Ó. H. 144; ok mun heimt annat ef annat er veitt, Þorst. Síðu H. 172; þeir heimtu mund móður sinnar, en hann vildi eigi gjalda, Hkr. i. 21.
    2. to get back, recover, regain, get in; nema þú þinn hamar þér um heimtir, Þkv. 18; also, h. aptr, 8, 11; h. e-n ór helju, Eg. 533, Grett. 83, Konr. 35.
    3. esp. to bring home the sheep in autumn from the summer pastures; nú heimtir annarr-tveggi þeirra fleira en ván átti, … nú heimtir annarr betr en annarr, … hve mart hann hafði óheimt, i. e. how many sheep were still at large, not got in, Grág. i. 424, 425.
    III. reflex., þá er synir Haralds konungs heimtusk fram at aldri, advanced in years, Fb. i. 576; þá heimtusk Birkibeinar ór þys búandmanna, ok upp í eyna, Fms. viii. 68: h. saman, to gather together, join; heimtusk brátt skip hans saman, x. 396; ok heimtusk svá allir saman, joined to one another, viii. 357; vil ek at menn skiptisk í sveitir ok heimtisk saman frændr ok kunnmenn, Ó. H. 204: of sheep, láta skipta at jafnaði svá sem heimtz hefir til, Grág. i. 424.
    IV. part. heimtandi, a claimant, Grág. i. 495, K. Þ. K. 154.

    Íslensk-ensk orðabók > HEIMTA

  • 15 HÚS

    * * *
    n. house (leita nú um hvert h. á þeim bœ);
    pl. the group of buildings on a farm, = bœr;
    * * *
    n. [Ulf. renders οἰκία by gards and razn, and δωμα by hrôt, whereas hûs only occurs once in the compd gudhus = ἱερόν, John xviii. 20; in all other Teut. languages, old and new, hûs is the general word; A. S., O. H. G., Dan., and Swed. hûs; Engl. house; Germ. haus; Dutch huys]:—a house; hús eru þrjú í hvers manns híbýlum, … eitt er stofa, annat eldhús, þriðja búr, Grág. i. 459; leita nú um hvert hús á þeim bæ, 215, x. 270; þeir fara til bæjarins ok hlaupa þar inn í hús, Eg. 385; í næsta húsi, Ld. 318; af hverju húsi, from every house, Fms. x. 226; eitthvert mikit hús, Sks. 62; eitt fagrt hús, Fb. i. 467; at húsinu, nær dyrrum hússins, id.; bæn-hús, a prayer-house, chapel; söng-hús, a choir; eld-hús, fjós (fé-hús), hest-hús (qq. v.)
    2. a house, family, rare in old writers; sonr húss, the son of the house, Rm. 11: freq. in eccl. writers, í húsi Heber, 625. 11; af annars-háttar ættum ok húsi, Stj. 246: freq. in the N. T., af húsi Davíðs, Luke ii. 4: a religious house, monastic order; af Prédikara húsi, from the house of the Preaching Friars, the Dominican order, Bs. passim.
    3. a case = húsi (q. v.), corporale með hús, B. K. 84, Vm. 83, 189, Pm. 73, Rb. 358.
    II. in pl. = bær, the group of buildings of which a house consists, built in a row, the front (hús-bust) facing the sea, or a river if in a dale, or looking south; the back (húsa-bak) turned to the mountain; the pavement along the front is in Icel. called stétt, the open place in front hlað, q. v.; the buildings are parted by a lane (sund, bæjar-sund); the whole surrounded by a wall, called húsa-garðr; a lane, called geilar or tröð, leads up to the houses and house-yard, see Eggert Itin. 22; distinction is made between bæjar-hús or heima-hús, the ‘home-houses,’ homesteads, or úti-hús, the out-houses, and fjár-hús, sheep-houses, which are at a distance from the homesteads; geymslu-hús, store-houses. That this was the same in olden times is borne out by the freq. use of the plur., even when referring to a single house (cp. Lat. aedes, tecta); konur skulu ræsta húsin ok tjalda, Nj. 175, 220; þeir sóttu at húsunum, 115; þeir hlaupa upp á húsin, Eb. 214; biðjast húsa, skipta húsum, ráða sínum húsum, N. G. L. i. 109; hér milli húsa, Ld. 204; taka hús (pl.) á e-m, to take a person by surprise in his houses, Fms. viii. 172; inni í húsum, Sturl. i. 181; þeir stigu af baki fyrir sunnan húsin … ok gengu þá í einum dun heldr hljóðliga heim at húsum, iii. 185; varð þá brátt reykr mikill í húsunum, 189; tóku þá húsin mjök at loga, 186; nú tóku at loga öll húsin, nema elda-hús brann eigi ok litla-stofa ok skyrbúr, 191; þar vóru öll hús mjök vönduð at smíð, 193; hann hljóp upp á húsin ok rifu þakit, 218; rofin húsin yfir þeim, 220. Passages in the Sagas referring to buildings are very numerous: for Iceland, esp. in Sturl. 4. ch. 33, 50, 5. ch. 3–8, 6. ch. 31, 32, 35, 9. ch. 1–5, 8, 20, 52, Nj. ch. 34, 48, 78, 80, 117, 128–133, 137, Gísl. 28 sqq., Dropl. 28 sqq., etc.; for the Orkneys, Orkn. ch. 18, 33, 34, 70 (interesting), 105, 113, 115; for Norway, Eg., Hkr., Ó. H. passim.
    COMPDS:
    I. in plur., húsa-bak, n. the back of the houses; at húsa baki. húsa-búnaðr, m. = búsbúnaðr, Ó. H. 175. húsa-bær, m. buildings, farms, Rm. (prose), Nj. 130; mikill húsabær, Orkn. 244; góðr h., Fms. xi. 192, Fas. iii. 20; lítill h., Ó. H. 152. húsa-garðr, m. = húsabær, the yard-wall, Nj. 120, v. l. húsa-gras, n. herbs growing on a house roof, such as house-leek, Stj. 644. húsa-hagi, a, m. home pasture, Gþl. 404. húsa-kostr, m. lodgings, a means of dwelling, Ísl. ii. 139. húsa-kot, n. a cottage, Sturl. ii. 50, Ó. H. 152. húsa-kynni, n. a dwelling; mikil, góð húsakynni, Bs. i. 700, Fms. ii. 84; h. ok borðbúnaðr, Ó. H. 175. húsa-leiga, u, f. house rent, Barl. 194. húsa-mót, n. pl. the joining of buildings, Sturl. ii. 59, Fms. ix. 24. húsa-skildagi, a, m. a contract for the tenure of a house, Gþl. 330. húsa-skipan, f. the order, arrangement of buildings, Gísl. 28, Eg. 235, Post. 656 B. 8. húsa-skipti, n. a sharing of houses, Gþl. 341. húsa-skjól, n. house shelter. húsa-skygni, n. a ‘house-shed,’ shelter, Stj. 121. húsa-smiðr, m. a house-wright, Post. 153. húsa-smíð, f. house-building, Post. húsa-snotra, u, f. a ‘house-neat,’ house-cleaner; the exact meaning of this word is dubious; Finn Magnusson suggested a broom: the word only occurs in Fas. ii. (see hnísa) and in Fb. i. 548 (Symb. 14, Ant. Amer. 291); the latter instance is esp. interesting, as the ‘house-neat’ which is there mentioned (about A. D. 1002) was made from an American tree. húsa-staðr, m. a house-stead, the site of a building, Post. húsa-timbr, n. house timber. húsa-torf, n. house turf for walls and roof, Dipl. v. 5. húsa-tópt, f. house walls, without the roof, Lat. rudera, Fs. 158 (a local name). húsa-umbót, f. house repairs, Jb. 215. húsa-viðr, m. house timber, Grág. i. 200, Nj. 82 (v. l.), Ld. 32, Bs. i. 144. húsa-vist, f. abiding, an abode, Fb. ii. 456.
    II. in local names, Húsa-fell, Húsa-garðr, Húsa-vaðill, Húsa-vík, Landn., Dipl. i. 7: Hús-víkingr, Hús-fellingr, m. a man from H.

    Íslensk-ensk orðabók > HÚS

  • 16 kaup-brigði

    n. a breach of contract, Þorst. hv. 40.

    Íslensk-ensk orðabók > kaup-brigði

  • 17 kaup-máli

    a, m. a bargain, contract, Grág. i. 225, Nj. 17, Fms. x. 12, 300, Th. passim; kaupmála-bréf, a deed, Dipl. iii. 4.

    Íslensk-ensk orðabók > kaup-máli

  • 18 lífs-máli

    a, m. a life contract, Boldt 103.

    Íslensk-ensk orðabók > lífs-máli

  • 19 máli

    m.
    1) contract, agreement;
    2) wages, soldier’s pay; ganga á mála, to take service (with a foreign prince).
    * * *
    a, m. a friend, acquaintance, Edda (Gl.), Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > máli

  • 20 ript

    f. linen, linen clothes.
    * * *
    1.
    f., or ripti, n. a kind of cloth or linen jerkin; rekkar þeir þóttusk er þeir ript höfðu, Hm. 48, Edda ii. 494; Vala-ript, a Welsh, i. e. foreign jerkin, Skv. 3. 63; lé-rept, q. v.; kona sveip ripti, Rm. 18, Skv. 3. 8; strjúka ripti, to mangle linen, Rm. 25; Nanna sendi Freyju ripti, Edda 39; and setjask und ripti, of the bridal veil, Rm. 20: ‘rhenones sunt velamina humerorum et pectoris usque in umbilicum, intortis villis adeo hispidi ut imbres respuant … quos reptos vocant,’ Isid. Hisp. xix. 23; this corresponds exactly with the use in Hm. l. c.
    2.
    f. [rjúfa or rífa], a withdrawal or breach of a contract, Grág. ii. 214.

    Íslensk-ensk orðabók > ript

См. также в других словарях:

  • contract — con·tract 1 / kän ˌtrakt/ n [Latin contractus from contrahere to draw together, enter into (a relationship or agreement), from com with, together + trahere to draw] 1: an agreement between two or more parties that creates in each party a duty to… …   Law dictionary

  • Contract bridge — Bridge declarer play Alternative name(s) Bridge Type trick taking Players 4 Skill(s) require …   Wikipedia

  • Contract — • The canonical and moralist doctrine on this subject is a development of that contained in the Roman civil law. In civil law, a contract is defined as the union of several persons in a coincident expression of will by which their legal relations …   Catholic encyclopedia

  • CONTRACT — (Heb. חוֹזֶה, ḥozeh), in general law theory a legally binding agreement between two or more parties, in terms of which one party undertakes for the benefit of the other to perform or refrain from a certain act. As such, contract is the main… …   Encyclopedia of Judaism

  • Contract management — or contract administration is the management of contracts made with customers, vendors, partners, or employees. Contract management includes negotiating the terms and conditions in contracts and ensuring compliance with the terms and conditions,… …   Wikipedia

  • contract — CONTRACT. s. m. Paction, convention, traitté entre deux, ou plusieurs personnes portant obligation des contractants l un. envers l autre. Contract de bonne foy. contract civil. contract verbal, ou par parole. Contract par escrit. contract de… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Contract Grading — is a form of grading which results from an instructor to student cooperation, and entails contracted number of assignments of specified quality that correspond to specific letter grades. Contract grading may be contrasted with other grading… …   Wikipedia

  • Contract farming — is agricultural production carried out according to an agreement between a buyer and farmers, which establishes conditions for the production and marketing of a farm product or products.[1] Typically, the farmer agrees to provide established… …   Wikipedia

  • contract bridge — [kän′trakt΄] n. a form of bridge, developed from auction bridge, in which only the number of tricks named in the contract may be counted toward a game, additional tricks being counted as a bonus score * * * ▪ 2003  For a sample contract bridge… …   Universalium

  • contract — CONTRÁCT, contracte, s.n. Acord încheiat, ca urmare a înţelegerii intervenite între două sau mai multe persoane (fizice sau juridice), pentru crearea, modificarea sau stingerea (stinge) unor drepturi şi obligaţii în relaţiile dintre ele; act,… …   Dicționar Român

  • Contract cheating — is a form of academic dishonesty in which students get others to complete their coursework for them by putting it out to tender.[1][2][3][4] The term was coined in a 2006 study[5] by Thomas Lancaster …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»