Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to+be+in+favor+of

  • 21 favōrābilis.

       favōrābilis. e, adj.    [favor], favored, in favor: civitas, Ta.— Winning favor, pleasing: oratio, Ta.

    Latin-English dictionary > favōrābilis.

  • 22 grātificor

        grātificor ātus, ārī, dep.    [gratus+2 FAC-], to do a favor, oblige, gratify, please: mihi gestu: Romanis, court the favor of, L.: populo potestas honeste bonis gratificandi: qui gratificantur cuiquam quod obsit illi, do as a favor: odiis Seiani Ta.— To give up, surrender, yield, sacrifice, concede: populo et aliena et sua: potentiae paucorum libertatem suam, S.: quod populi sit, L.
    * * *
    gratificari, gratificatus sum V DEP
    oblige, gratify, humor, show kindness to; bestow, make a present of

    Latin-English dictionary > grātificor

  • 23 suffrāgor

        suffrāgor ātus, ārī, dep.    [* suffragus; FRAG-]. —In an election, to vote for, support, favor: ut suffragentur, nihil valent gratiā ipsi: convenerant suffragandi causā, L.: domus suffragata domino ad consulatum putabatur, i. e. was supposed to have secured the votes for its owner.—To be favorable, favor, recommend, support: fortunā suffragante videris res maximas consecutus: suffragante Theramene, N.: tibi: huic consilio suffragabatur ctiam illa res, quod, etc., Cs.
    * * *
    suffragari, suffragatus sum V DEP
    express public support (for), canvass/vote for; lend support (to), favor

    Latin-English dictionary > suffrāgor

  • 24 ambitiose

    ambĭtĭōsus, a, um, adj. [ambitio].
    I.
    (Very rare and mostly poet.) Going round, encompassing; poet., embracing, twining round:

    lascivis hederis ambitiosior,

    Hor. C. 1, 36, 20 (cf.:

    undique ambientibus ramis,

    Curt. 4, 7, 16).—Of a river, making circuits, having many windings:

    Jordanes amnis ambitiosus,

    Plin. 5, 15, 15, § 71.— Of oratorical ornament, excessive, superfluous:

    vir bonus ambitiosa recidet Ornamenta,

    Hor. A. P. 447.—
    II.
    Transf.
    A.
    That asks for a thing fawningly; esp., that solicits the favor, good-will, etc., of any one, in a good and bad sense, honor-loving, ambitious, courting favor; vain, vainglorious, conceited, etc.:

    qui ita sit ambitiosus, ut omnes vos nosque cotidie persalutet,

    Cic. Fl. 18:

    homo minime ambitiosus, minime in rogando molestus,

    id. Fam. 13, 1:

    ne forte me in Graecos tam ambitiosum factum esse mirere,

    desirous of the favor of the Greeks, id. Q. Fr. 1, 2, 2:

    pro nostris ut sis ambitiosa malis, Ov P. 3, 1, 84: pro nato caerula mater Ambitiosa suo fuit,

    i.e. begs fawningly of Vulcan for weapons for her son, id. M. 13, 289:

    malis artibus ambitiosus,

    seeking to ingratiate one's self, Tac. H. 2, 57:

    salubris magis princeps quam ambitiosus,

    Suet. Aug. 42 al. —
    B.
    Pass., that is willingly solicited or entreated, ambitious; much sought, honored, admired:

    ambitiosus et qui ambit et qui ambitur,

    Gell. 9, 12:

    turba caelestes ambitiosa sumus,

    Ov. F. 5, 298:

    sexus muliebris saevus, ambitiosus, potestatis avidus,

    Tac. A. 3, 33: si locuples hostis est, avari;

    si pauper, ambitiosi,

    id. Agr. 30:

    nota quidem sed non ambitiosa domus,

    not sought after, Ov. Tr. 1, 9, 18 Jahn: ambitiosae pulchritudinis scortum. Just. 30, 2. —
    C.
    Of things, vain, ostentatious:

    amicitiae,

    founded merely on the desire to please, interested, Cic. Att. 1, 18:

    rogationes,

    id. Fam. 6, 12; so id. ib. 6, 6:

    gloriandi genus,

    Quint. 11, 1, 22:

    preces,

    urgent, Tac. H. 2, 49:

    sententiae,

    Suet. Dom. 8: mors, ambitious, i. e. to obtain fame, Tac. Agr. 42:

    medicina ars,

    boastful, Plin. 29, 1, 8, § 20:

    et quaesitorum pelago terrāque ciborum Ambitiosa fames,

    Luc. 4, 376:

    atria,

    splendid, gorgeous, Mart. 12, 69:

    ambitiosis utilia praeferre,

    Quint. 1, 2, 27:

    ambitiosius id existimans quam domi suae majestas postularet,

    more condescending, submissive, Suet. Aug. 25.—
    D.
    In rhet.: orator ambitiosus, who seeks to rouse attention by obsolete or unusual expressions:

    antigerio nemo nisi ambitiosus utetur,

    Quint. 8, 3, 26.—Hence, adv.: ambĭtĭōsē, ambitiously, ostentatiously, etc.:

    de triumpho ambitiose agere,

    Cic. Att. 15, 1:

    ambitiose regnum petere,

    Liv. 1, 35: amicitias ambitiose colere, Tac. [p. 103] H. 1, 10 al.— Comp., Cic. Fam. 3, 7.— Sup., Quint. 6, 3, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > ambitiose

  • 25 ambitiosus

    ambĭtĭōsus, a, um, adj. [ambitio].
    I.
    (Very rare and mostly poet.) Going round, encompassing; poet., embracing, twining round:

    lascivis hederis ambitiosior,

    Hor. C. 1, 36, 20 (cf.:

    undique ambientibus ramis,

    Curt. 4, 7, 16).—Of a river, making circuits, having many windings:

    Jordanes amnis ambitiosus,

    Plin. 5, 15, 15, § 71.— Of oratorical ornament, excessive, superfluous:

    vir bonus ambitiosa recidet Ornamenta,

    Hor. A. P. 447.—
    II.
    Transf.
    A.
    That asks for a thing fawningly; esp., that solicits the favor, good-will, etc., of any one, in a good and bad sense, honor-loving, ambitious, courting favor; vain, vainglorious, conceited, etc.:

    qui ita sit ambitiosus, ut omnes vos nosque cotidie persalutet,

    Cic. Fl. 18:

    homo minime ambitiosus, minime in rogando molestus,

    id. Fam. 13, 1:

    ne forte me in Graecos tam ambitiosum factum esse mirere,

    desirous of the favor of the Greeks, id. Q. Fr. 1, 2, 2:

    pro nostris ut sis ambitiosa malis, Ov P. 3, 1, 84: pro nato caerula mater Ambitiosa suo fuit,

    i.e. begs fawningly of Vulcan for weapons for her son, id. M. 13, 289:

    malis artibus ambitiosus,

    seeking to ingratiate one's self, Tac. H. 2, 57:

    salubris magis princeps quam ambitiosus,

    Suet. Aug. 42 al. —
    B.
    Pass., that is willingly solicited or entreated, ambitious; much sought, honored, admired:

    ambitiosus et qui ambit et qui ambitur,

    Gell. 9, 12:

    turba caelestes ambitiosa sumus,

    Ov. F. 5, 298:

    sexus muliebris saevus, ambitiosus, potestatis avidus,

    Tac. A. 3, 33: si locuples hostis est, avari;

    si pauper, ambitiosi,

    id. Agr. 30:

    nota quidem sed non ambitiosa domus,

    not sought after, Ov. Tr. 1, 9, 18 Jahn: ambitiosae pulchritudinis scortum. Just. 30, 2. —
    C.
    Of things, vain, ostentatious:

    amicitiae,

    founded merely on the desire to please, interested, Cic. Att. 1, 18:

    rogationes,

    id. Fam. 6, 12; so id. ib. 6, 6:

    gloriandi genus,

    Quint. 11, 1, 22:

    preces,

    urgent, Tac. H. 2, 49:

    sententiae,

    Suet. Dom. 8: mors, ambitious, i. e. to obtain fame, Tac. Agr. 42:

    medicina ars,

    boastful, Plin. 29, 1, 8, § 20:

    et quaesitorum pelago terrāque ciborum Ambitiosa fames,

    Luc. 4, 376:

    atria,

    splendid, gorgeous, Mart. 12, 69:

    ambitiosis utilia praeferre,

    Quint. 1, 2, 27:

    ambitiosius id existimans quam domi suae majestas postularet,

    more condescending, submissive, Suet. Aug. 25.—
    D.
    In rhet.: orator ambitiosus, who seeks to rouse attention by obsolete or unusual expressions:

    antigerio nemo nisi ambitiosus utetur,

    Quint. 8, 3, 26.—Hence, adv.: ambĭtĭōsē, ambitiously, ostentatiously, etc.:

    de triumpho ambitiose agere,

    Cic. Att. 15, 1:

    ambitiose regnum petere,

    Liv. 1, 35: amicitias ambitiose colere, Tac. [p. 103] H. 1, 10 al.— Comp., Cic. Fam. 3, 7.— Sup., Quint. 6, 3, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > ambitiosus

  • 26 favorabilis

    făvōrābĭlis, e, adj. [favor].
    I.
    Favored, in favor, popular, beloved (not anteAug.; perh. first in Vell.; v. the follg.): Luculli et Metelli triumphum invidia Pompeii apud optimum quemque fecit favorabilem, [p. 732] Vell. 2, 34, 2; cf.

    reditus,

    id. 2, 40, 2:

    oratio,

    Tac. A. 2, 37; cf.

    eloquentia,

    Quint. 12, 10, 74:

    quid invidiosum, favorabile, etc.... sit,

    id. 6, 1, 11; cf. id. 11, 1, 42:

    facilis ac favorabilis causa,

    id. 12, 6, 6; cf. id. 5, 10, 113; 4, 3, 9:

    in civitate minime favorabili natus,

    Tac. Or. 7:

    facere aliquem favorabilem,

    Plin. Ep. 4, 9 fin.:

    aliquis,

    Sen. Clem. 10; Suet. Calig. 4; Flor. 4, 4, 4.—
    II.
    Winning favor, pleasing, agreeable (rare):

    est enim jucunda auribus ac favorabilis elcquentia,

    Quint. 12, 10, 74:

    oratio,

    Tac. A. 12, 6; 2, 36.— Comp.:

    favorabilius et tutius,

    Plin. Ep. 5, 13, 3:

    favorabiliores fieri,

    Plin. 20, 8, 30, § 74.—Hence, făvōrābĭlĭter, adv., with applause or approbation, favorably:

    in aliquem laetum ac plausibilem locum quam maxime possint favorabiliter excurrere,

    Quint. 4, 3, 1; Suet. Ner. 7.— Comp.:

    favorabilius,

    Dig. 18, 7, 9; 40, 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > favorabilis

  • 27 gratus

    grātus, a, um, adj. [Sanscr. har-jami, love, desire; Gr. chairô, charma, charis].
    I.
    Pass., beloved, dear, acceptable, pleasing, agreeable (syn.: acceptus, jucundus, optatus, dulcis, blandus, suavis; in this signif. in ante-Aug. prose, viz. in Cic. and Cæs., only of things; gratiosus, mostly of persons).
    A.
    Of things:

    non ille (amor tuus) quidem mihi ignotus, sed tamen gratus et optatus: dicerem jucundus, nisi id verbum in omne tempus perdidissem,

    Cic. Fam. 5, 15, 1; cf.:

    illud tamen dicam, mihi id, quod fecisti, esse gratissimum. Tale enim tuum judicium non potest mihi non summe esse jucundum. Quod cum ita sit, esse gratum necesse est,

    id. ib. 13, 8, 2:

    ista veritas, etiam si jucunda non est, mihi tamen grata est,

    id. Att. 3, 24, 2; cf. also: cujus officia jucundiora licet saepe mihi fuerint, numquam tamen gratiora, id. Fam. 4, 6, 1:

    quae omnia mihi jucunda, hoc extremum etiam gratum fuit,

    id. ib. 10, 3, 1;

    so corresp. or connected with jucundus,

    id. ib. 1, 17, 6; id. Rosc. Am. 18, 51; id. Cat. 4, 1, 1; Plin. 26, 3, 8, § 14; Plin. Ep. 5, 3, 1; 8, 23, 5:

    quid est, quod aut populo Romano gratius esse debeat aut sociis exterisque nationibus optatius esse possit,

    Cic. Div. in Caecil. 3, 7; so with optatus cf. above, the passage Cic. Fam. 5, 15, 1: quod approbaris, id gratum acceptumque habendum. id. Tusc. 5, 15, 45; cf.:

    mihi pol grata acceptaque hujus est benignitas,

    Plaut. Stich. 1, 1, 49; Cat. 96, 1:

    munus eorum gratum acceptumque esse,

    Nep. Hann. 7;

    rarely in the contrary order: quorum mihi Dona accepta et grata habeo, tuaque ingrata,

    Plaut. Truc. 2, 7, 56: Tox. Credidi gratum fore Beneficium meum apud te. Do. Immo equidem gratiam tibi habeo, id. Pers. 4, 7, 8; cf.:

    grata tibi esse mea officia non miror: cognovi enim te gratissimum omnium, etc.,

    Cic. Fam. 5, 11, 1:

    quam multi, ut Galli, ut Poeni homines immolare et pium et diis immortalibus gratissimum esse duxerunt!

    Cic. Rep. 3, 9; cf. Caes. B. G. 6, 16, 5; Cic. ap. Non. 398, 28 (Rep. 6, 2 Mos.); cf. in comp.:

    sedere in his scholis gratius erat quam ire per solitudines, etc.,

    Plin. 26, 2, 6, § 11; cf.

    also: hedera est gratissima Baccho,

    Ov. F. 3, 767:

    dapibus supremi Grata testudo Jovis,

    Hor. C. 1, 32, 14:

    eoque erat cujusque gratior in re publica virtus, quod, etc.,

    Cic. Rep. 2, 34 fin.; 2, 35:

    o diva, gratum quae regis Antium,

    Hor. C. 1, 35, 1; cf.:

    grato sub antro,

    id. ib. 1, 5, 3:

    locus,

    id. Ep. 2, 2, 46:

    tempus,

    id. ib. 2, 2, 198:

    hora,

    id. ib. 1, 4, 14:

    dies,

    id. C. 4, 5, 7:

    lux,

    id. S. 1, 5, 39:

    nox,

    id. Carm. Sec. 23:

    carmina,

    id. C. 1, 15, 14; 3, 11, 23:

    artes,

    id. ib. 4, 13, 22:

    error mentis,

    id. Ep. 2, 2, 140:

    protervitas,

    id. C. 1, 19, 7 et saep.:

    feceris, si de re publica quid sentias explicaris, nobis gratum omnibus,

    will do us all a favor, Cic. Rep. 1, 21 fin.; cf.:

    quamobrem utrique nostrum gratum admodum feceris,

    id. Lael. 4, 16:

    quod si eum interfecerit, multis sese nobilibus gratum esse facturum,

    Caes. B. G. 1, 44, 20:

    quapropter gratissimum mihi feceris, si curaris, ut, etc.... Hoc mihi gratius facere nihil potes,

    a very great favor... no greater favor, Cic. Fam. 13, 44:

    is adulescens ita locatus est, ut, quae rebus grata erant, gratiora verbis faceret,

    Liv. 45, 13, 13:

    gratum elocuta consiliantibus Junone divis,

    something pleasant, Hor. C. 3, 3, 17.—
    B.
    Of living beings.
    (α).
    With dat.:

    Herophile Phoebo grata,

    Tib. 2, 5, 68; cf.:

    vates diis gratissima,

    Ov. F. 1, 585; and:

    superis deorum gratus (Mercurius) et imis,

    Hor. C. 1, 10, 20:

    donec gratus eram tibi,

    id. ib. 3, 9, 1; cf. Prop. 1, 2, 31:

    gratus Alexandro regi Magno fuit ille Choerilus,

    Hor. Ep. 2, 1, 232; Suet. Caes. 27:

    cui (Maecenati) cum se gratum et acceptum in modum amici videret,

    id. Gramm. 21:

    filio ejus Fausto gratissimus fuit,

    id. ib. 12:

    (cervus) gratus erat tibi,

    Ov. M. 10, 121.—
    (β).
    Absol.:

    olim gratus eram,

    Prop. 1, 12, 7; Hor. C. 4, 6, 21:

    conviva,

    id. S. 2, 2, 119:

    comitum gratissime,

    Ov. M. 14, 221; cf.:

    juvenum gratissime Crantor,

    id. ib. 12, 367:

    o mihi de fratris longe gratissime natis,

    id. ib. 12, 586:

    quaestor consulibus suis non minus jucundus et gratus quam usui fuit,

    Plin. Ep. 8, 23, 5.—Hence, subst.: grātus, i, m., a favorite, darling:

    quam (classem) non amicorum sed gratorum appellabat,

    Suet. Tib. 46 fin.
    II.
    Act., thankful, grateful; thankworthy, deserving or procuring thanks (beneficii memor):

    cognovi te gratissimum omnium: nec enim tu mihi habuisti modo gratiam, verum etiam cumulatissime retulisti,

    Cic. Fam. 5, 11, 1; cf. id. Leg. 1, 18, 49:

    quamquam gratiarum actionem a te non desiderabam, cum te re ipsa atque animo scirem esse gratissimum, tamen, etc.,

    id. Fam. 10, 19, 1:

    si bene de me meritis gratum me praebeo, etc.,

    id. Planc. 38, 91 (v. Krebs, Antibarb. p. 508); cf.:

    ut grati ac memores beneficii esse videantur,

    id. Agr. 2, 8, 21:

    Hegesaratus, magnis meis beneficiis ornatus in consulatu suo, memor et gratus fuit,

    id. Fam. 13, 25; cf. also id. Att. 9, 11, A, 3:

    tu quam gratus erga me fueris, ipse existimare potes,

    id. Fam. 5, 5, 2; cf.: ut quam gratissimus erga te esse cognoscerer, id. ib. 1, 5, 1; Quint. 11, 2, 12: gratiorem me esse in te, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 1:

    si quod adest gratum juvat,

    Hor. S. 2, 6, 13; id. C. 1, 12, 39:

    laudo vos, Quirites, cum gratissimis animis prosequimini nomen clarissimi adolescentis,

    Cic. Phil. 4, 1, 3; cf. id. ib. 14, 11, 30, and 10, 3, 7:

    tu, quamcumque deus tibi fortunaverit horam, gratā sume manu,

    Hor. Ep. 1, 11, 23:

    quod tamen nunc faciam: tum, cum gratum mihi esse potuit, nolui,

    i. e. might have procured me thanks, Ter. Heaut. 2, 3, 21:

    est istuc datum Profecto, ut grata mihi sint, quae facio, omnia,

    id. Eun. 3, 1, 6 Ruhnk.; cf.:

    didicisse, quam sit re pulchrum, beneficio gratum, fama gloriosum, tyrannum occidere,

    productive of gratitude, Cic. Phil. 2, 46, 117:

    pro quibus beneficiis vix satis gratus videar,

    Sall. H. 2, 41, 5 Dietsch.— Hence, adv.: grātē.
    1.
    (Acc. to I. = jucunde.) With pleasure, agreeably, willingly (rare in the class. period):

    praeterita grate meminit et, etc.,

    Cic. Fin. 1, 19, 62:

    liberti pupillorum grate facient, si, etc.,

    Dig. 26, 10, 3:

    insignis haec munificentia... nec a debitoribus magis quam a creditoribus gratius excepta,

    Just. 12, 11, 2:

    gratissime provocari,

    Macr. S. 7, 2.—
    2.
    (Acc. to II.) Thankfully, gratefully (class.):

    aliquid et grate et pie facere,

    Cic. Planc. 41, 98; cf.:

    quid pie, quid grate, quid humaniter, aut fecerit aut tulerit,

    id. de Or. 2, 11, 46; Suet. Aug. 66:

    natales grate numeras,

    Hor. Ep. 2, 2, 210:

    beneficium qui dat, vult accipi grate,

    Sen. Ben. 2, 31:

    aliquid recipere,

    Suet. Ner. 22; and in sup.:

    id munus inter censoria opera gratissime acceptum est,

    Plin. 7, 60, 60, § 214.

    Lewis & Short latin dictionary > gratus

  • 28 studium

    stŭdĭum, ii, n. [studeo], a busying one's self about or application to a thing; assiduity, zeal, eagerness, fondness, inclination, desire, exertion, endeavor, study: stu [p. 1769] dium est animi assidua et vehemens ad aliquam rem applicata magnā cum voluntate occupatio, ut philosophiae, poëticae, geometriae, litterarum, Cic. Inv. 1, 25, 36.—
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol., Enn. ap. Prisc. p. 900 P. (Praecepta, v. 4 Vahl.):

    tantum studium tamque multam operam in aliquā re ponere,

    Cic. Fin. 1, 1, 1:

    aliquid curare studio maximo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 45:

    aliquem retrahere ab studio,

    Ter. Phorm. prol. 2; cf. id. ib. 18:

    studium semper assit, cunctatio absit,

    Cic. Lael. 13, 44:

    aliquid summo studio curāque discere,

    id. Fam. 4, 3, 3; so (with cura, industria, labor, diligentia, etc.) id. ib. 2, 6, 3;

    10, 1, 3: alacritate ac studio uti,

    Caes. B. G. 4, 24:

    studio incendi,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; id. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    suo quisque studio maxime ducitur,

    id. Fin. 5, 2, 5; cf.:

    quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia,

    Hor. S. 2, 1, 27; Sall. C. 3, 3:

    sunt pueritiae certa studia, sunt ineuntis adulescentiae... sunt extrema quaedam studia senectutis,

    Cic. Sen. 20, 76 et saep.:

    non studio accusare sed officio defendere,

    with zeal, from inclination, id. Rosc. Am. 32, 91; cf.:

    laedere gaudes, et hoc studio pravus facis,

    Hor. S. 1, 5, 79.—In late Lat. studio often means simply voluntarily, on purpose, intentionally:

    non studio sed fortuitu,

    Dig. 40, 5, 13.—
    (β).
    With gen.: studiumque iteris reprime, Att. ap. Non. 485, 8 (Trag. Rel. v. 627 Rib.):

    in pugnae studio quod dedita mens est,

    Lucr. 3, 647:

    Carthaginienses ad studium fallendi studio quaestus vocabantur,

    Cic. Agr. 2, 35, 95:

    efferor studio patres vestros videndi,

    id. Sen. 23, 83:

    quid ego de studiis dicam cognoscendi semper aliquid atque discendi?

    id. Lael. 27, 104; so,

    discendi,

    id. Rep. 1, 8, 13; 1, 22, 36 al.:

    doctrinae,

    id. Rosc. Am. 16, 46; id. Balb. 1, 3:

    dicendi,

    id. de Or. 2, 1, 1:

    scribendi,

    id. Arch. 3, 4:

    nandi,

    Tac. H. 4, 12:

    scribendi,

    Plin. Ep. 1, 13, 5: vitae studium, way of life, Afran. ap. Non. 498, 15:

    studium armorum a manibus ad oculos translatum,

    Plin. Pan. 13, 5.—
    (γ).
    With ad (usu. to avoid multiplying genitives):

    ea res studia hominum adcendit ad consulatum mandandum Ciceroni,

    Sall. C. 23, 5:

    studium ad frugalitatem multitudines provocavit,

    Just. 20, 4, 7.—
    II.
    In partic.
    A.
    Zeal for any one; good-will, affection, attachment, devotion, favor, kindness, etc. (cf.:

    officium, favor): tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    studium et favor,

    id. Rosc. Com. 10, 29; Suet. Vit. 15:

    studio ac suffragio suo viam sibi ad beneficium impetrandum munire,

    Cic. Agr. 2, 7, 17:

    Pompeius significat studium erga me non mediocre,

    id. Att. 2, 19, 4:

    suum infelix erga populum Romanum studium,

    Liv. 3, 56, 9; cf.:

    omne suum erga meam dignitatem studium,

    Cic. Dom. 56, 142:

    studium in aliquem habere,

    id. Inv. 2, 34, 104:

    Gaditani ab omni studio sensuque Poenorum mentes suas ad nostrum imperium nomenque flexerunt,

    id. Balb. 17, 39:

    studium suum in rempublicam,

    Sall. C. 49, 5:

    studium in populum Romanum,

    Tac. A. 4, 55:

    studiis odiisque carens,

    Luc. 2, 377:

    putabatur et Marius studia volgi amissurus,

    Sall. J. 84, 3:

    aliquid studio partium facere,

    party spirit, partisanship, Cic. Verr. 2, 1, 13, § 35:

    for which simply studium: quo minus cupiditatis ac studii visa est oratio habere, eo plus auctoritatis habuit,

    Liv. 24, 28:

    senatus, in quo ipso erant studia,

    party efforts, Tac. A. 14, 42:

    ultio senatum in studia diduxerat,

    id. H. 4, 6.—
    B.
    Application to learning or studying, study; in the plur., studies (very freq.; also in Cic.; cf.:

    studeo and studiosus): pabulum studii atque doctrinae,

    Cic. Sen. 14, 49:

    (eum) non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

    id. Lael. 2, 6:

    semper mihi et doctrina et eruditi homines et tua ista studia placuerunt,

    id. Rep. 1, 17, 29:

    studia exercere,

    id. Fam. 9, 8, 2:

    studia Graecorum,

    id. Rep. 1, 18, 30:

    illum se et hominibus Pythagoreis et studiis illis dedisse,

    id. ib. 1, 10, 16:

    relinque te studiis,

    Plin. Ep. 1, 9, 7:

    studia ad voluptatem exercere,

    id. ib. 6, 8, 6:

    famam ex studiis petere,

    id. ib. 6, 11, 3; Tac. A. 16, 4; Sen. Cons. ad Polyb. 18 (36), 1: studia graviora iracundis omittenda sunt, id. Ira, 3, 9, 1; cf.:

    studiis annos septem dedit,

    Hor. Ep. 2, 2, 82:

    si non Intendes animum studiis,

    id. ib. 1, 2, 36: o seri studiorum! i. e. opsimatheis, id. S. 1, 10, 21.—Hence,
    2.
    Transf.
    (α).
    The fruits of study, works (post-class.):

    flagitante vulgo ut omnia sua studia publicaret,

    Tac. A. 16, 4.—
    (β).
    A place for study, a study, school (late Lat.):

    philosophum (se egit) in omnibus studiis, templis, locis,

    Capitol. M. Aurel. 26; Cod. Th. 14, 9, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > studium

  • 29 venia

    vĕnĭa, ae, f. [akin to veneror, q. v.], complaisance, indulgence, kindness, obliging disposition or conduct, mercy, grace, favor (class.; cf. indulgentia), most usual in the phrase veniam dare, to grant a favor, be favorable, to comply, consent.
    I.
    In gen.: Jane, Juppiter, Mars pater, etc.... vos precor, veneror, veniam peto feroque uti populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperetis, an old formula of prayer in Liv. 8, 9, 7:

    ab Jove Opt. Max. ceterisque dis pacem ac veniam peto precorque ab iis, ut, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 2, 5:

    quaeso a vobis, ut in hac causā mihi detis hanc veniam, ut, etc.,

    id. Arch. 2, 3; cf.:

    precor hanc veniam supplici des, ut, etc.,

    Liv. 30, 12, 14:

    dabis hanc veniam, mi frater, ut, etc.,

    Cic. de Or. 1, 6, 23:

    Caesar tibi petenti veniam non dedit,

    id. Q. Fr. 3, 1, 11:

    datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis, primordia urbium augustiora faciat, Liv. prooem. § 7: mi gnate, da veniam hanc mihi: reduc illam,

    Ter. Hec. 4, 2, 29:

    extremam hanc oro veniam, miserere sororis,

    Verg. A. 4, 435:

    datur petentibus venia,

    Caes. B. G. 7, 15:

    veniam petenti dedit,

    Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Att. 5, 21, 12:

    veniam quoque a deis spei alicujus audacioris petimus, in sinum spuendo,

    Plin. 28, 4, 7, § 35:

    veniam mihi quam gravate pater dedit de Chrysalo!

    Plaut. Bacch. 3, 6, 3:

    cum data esset venia ejus diei,

    when indulgence had been granted for that day, Liv. 26, 17, 12:

    nobile illud nepenthes oblivionem tristitiae veniamque afferens,

    a complaisant, mild disposition, Plin. 25, 2, 5, § 12.—
    B.
    Permission to do any thing, esp. In phrases: veniam petere (poscere) and veniam dare;

    veniā petitā puerum ad canendum ante tibicinem cum statuisset,

    Liv. 7, 2, 9:

    petere veniam legatis mittendis,

    id. 33, 11, 3:

    veniam dicendi ante alios exposcere,

    Tac. A. 12, 5:

    datā veniā seducit filiam ac nutricem,

    Liv. 3, 48, 5; cf.

    the context: qui censerent, dandam ceteris veniam talium conjugiorum,

    Suet. Claud. 26.—
    C.
    Bonā veniā or cum bonā veniā.
    1.
    With audire, kindly, with favor, without prejudice:

    bonā veniā me audies,

    Cic. N. D. 1, 21, 59; cf.:

    vos oro atque obsecro, judices, ut attente bonāque cum veniā verba mea audiatis,

    id. Rosc. Am. 4, 9:

    cum bonā veniā se auditurum,

    Liv. 29, 1, 7:

    cum bonā veniā, quaeso, audiatis id quod invitus dico,

    id. 29, 17, 6.—
    2.
    With verbs of saying (mostly parenthet.), by your good leave, with your permission, without offence, etc.:

    nisi vero (bonā veniā hujus optimi viri dixerim) tu, etc.,

    Cic. de Or 1, 57, 242:

    bonā hoc tuā veniā dixerim,

    id. Div 1, 15, 25:

    atqui, frater, bonā tuā veniā dixerim ista sententia maxime fallit imperitos,

    id. Leg. 3, 15, 34:

    bonā veniā vestrā liceat, etc., Liv 6, 40, 10: primum abs te hoc bonā veniā peto... mihi ut respondeas,

    Ter. Phorm. 2, 3, 31:

    oravit etiam bonā veniā Quirites, ne quis, etc.,

    Liv. 7, 41, 3.—Rarely veniā alone:

    neminem ex his, quos eduxeram mecum (veniā sit dicto) ibi amisi,

    Plin. Ep. 5, 6, 46.—
    II.
    In partic., forbearance in view of any wrong that has been done, forgiveness, pardon, remission:

    venia est poenae meritae remissio,

    Sen. Clem. 2, 7:

    errati veniam impetrare,

    Cic. Lig. 1, 1:

    pacem veniamque impetrare a victoribus,

    Liv. 37, 45, 7:

    veniam et impunitatem dare,

    Cic. Phil. 8, 11, 32; cf.:

    cui non apud senatum... maximorum scelerum venia ulla ad ignoscendum duci possit,

    id. Pis. 41, 98; id. Part. Or. 37, 131:

    cui errato nulla venia, recte facto exigua laus proponitur,

    id. Agr. 2, 2, 5:

    cede deae, veniamque tuis, temeraria, dictis Supplice voce roga,

    Ov. M. 6, 32; Hor. S. 1, 3, 75; id. Ep. 2, 1, 78: aliquem veniā donare [p. 1969] in praeteritum, Suet. Dom. 9:

    veniā dignus,

    Quint. 1, 5, 11; cf.:

    legere cum veniā,

    id. 10, 1, 72.

    Lewis & Short latin dictionary > venia

  • 30 ambiguus

    ambĭgŭus, a, um [st2]1 [-] qui a deux faces, qui a deux directions; variable, douteux, incertain, flottant, indécis. [st2]2 [-] à double sens, ambigu, équivoque. [st2]3 [-] douteux, peu sûr, perfide.    - ambiguo vultu puer, Hor.: jeune garçon dont la beauté fait douter de son sexe.    - ambiguus proeliis, Tac.: tantôt vainqueur, tantôt vaincu.    - ambiguus spei ac metus, Tac.: partagé entre la crainte et l'espoir.    - ambiguum nomen, Cic.: terme ambigu.    - ambiguae res, Tac.: disgrâces, calamités.    - ambiguus favor, Liv.: neutralité.    - ambiguus Proteus, Ov.: Protée, qui prends toutes les formes.    - Civilis consilii ambiguus, cunctos qui aderant in verba Vespasiani adigit, Tac. H. 4, 21: Civilis, ne sachant quelle décision prendre, oblige tous ceux qui étaient là à prêter serment à Vespasien.    - ambiguae maris viae, Ov.: les routes périlleuses de la mer.    - esse in ambiguo, Tac.: être en danger.
    * * *
    ambĭgŭus, a, um [st2]1 [-] qui a deux faces, qui a deux directions; variable, douteux, incertain, flottant, indécis. [st2]2 [-] à double sens, ambigu, équivoque. [st2]3 [-] douteux, peu sûr, perfide.    - ambiguo vultu puer, Hor.: jeune garçon dont la beauté fait douter de son sexe.    - ambiguus proeliis, Tac.: tantôt vainqueur, tantôt vaincu.    - ambiguus spei ac metus, Tac.: partagé entre la crainte et l'espoir.    - ambiguum nomen, Cic.: terme ambigu.    - ambiguae res, Tac.: disgrâces, calamités.    - ambiguus favor, Liv.: neutralité.    - ambiguus Proteus, Ov.: Protée, qui prends toutes les formes.    - Civilis consilii ambiguus, cunctos qui aderant in verba Vespasiani adigit, Tac. H. 4, 21: Civilis, ne sachant quelle décision prendre, oblige tous ceux qui étaient là à prêter serment à Vespasien.    - ambiguae maris viae, Ov.: les routes périlleuses de la mer.    - esse in ambiguo, Tac.: être en danger.
    * * *
        Ambiguus, Adiectiuum. Terent. Ambigu, Une chose qui se peult prendre en deux ou plusieurs manieres, Une chose doubteuse.
    \
        Consilii ambiguus. Tacit. Qui ne scavoit qui debvoit faire.
    \
        Ambiguus pudoris ac metus. Tacit. Incertain et suspens entre honte et crainte.
    \
        Futuri ambiguus. Tacit. Estans en doubte de ce qui estoit à venir.
    \
        Ambiguus impetrandi. Cor. Tacit. Incertain, ou qui ne scavoit s'il debvoit commander.
    \
        Ambiguae aquae. Ouid. Qui ont diverse nature.
    \
        Fauor ambiguus. Liu. Doubteux.
    \
        Fidei ambiguae vir. Liu. Un homme à deux visages, Qui ne tient point ses promesses, Variable.
    \
        Ambigua fides. Liu. Muable, Inconstante, Variable.
    \
        Infans ambiguus. Senec. Un homme moitie homme, moitie beste.
    \
        Ingenium ambiguum. Plin. Esprit variable.
    \
        Iter ambiguum. Pers. Incertain.
    \
        Nomen ambiguum. Cic. Qu'on peult prendre en plusieurs significations.
    \
        Scriptum ambiguum. Cic. Qu'on peult prendre en divers sens.
    \
        Vates ambiguus. Sil. Ital. Qui predict les choses obscurement.
    \
        Verba ambigua distinximus. Cic. Equivocques.
    \
        Verba ambigua perplexa voce iacis. Sene. Parolles ambigues.

    Dictionarium latinogallicum > ambiguus

  • 31 facilis

    făcĭlis, e [st1]1 [-] qui se fait aisément, facile, aisé.    - facilis + supin: facile à.    - facile intellectu: chose facile à comprendre.    - res factu facilis, Ter. Heaut. 4, 3, 26: chose facile à faire.    - facile est + inf.: il est facile de.    - facile est prohibere: il est facile d'empêcher.    - ex facili: facilement.    - iter facilius: meilleur chemin.    - facilis ad credendum: facile à croire. [st1]2 [-] qui cède aisément, qui se meut facilement; qui se prête à; souple, mobile, docile.    - facilis saevitia, Hor.: fureur aisément maîtrisée.    - faciles aures, Ov.: oreilles dociles.    - faciles oculi, Virg. En. 8, 310: yeux qui se meuvent rapidement.    - facilis fagus, Plin.: hêtre facile à tailler. [st1]3 [-] qui s'obtient aisément, qui pousse facilement; abondant; qui coûte peu; sans importance.    - fundit facilem victum justissima tellus,Virg. G. 2.460: la très juste terre produit une abondante nourriture.    - facilis favor, Liv.: faveur banale.    - faciles versus, Tac.: poésies légères.    - facile remedium, Nep.: remède à la portée de tous.    - Afrae volucres non sunt faciles, Petr.: on ne se procure pas facilement des poules de Numidie.    - gens victu facilis, Virg.: nation qui vit dans l'abondance    - facilis exiguo, Sil.: contennt de peu.    - facilis jactura, Liv.: perte légère, perte réparable. [st1]4 [-] qui s'accomplit heureusement, prospère.    - vestrae res faciliores erunt, Liv.: vos affaires prendront une meilleure tournure.    - facilis cursus, Virg.: course heureuse. [st1]5 [-] qui a de la facilité pour; apte, disposé à, prêt, prompt.    - mens facilis ad pejora, Quint. 1, 2, 4: intelligence prête au mal.    - campus operi facilis: plaine qui convient aux ouvrages militaires.    - facilis bello (facilis in bella), Tac.: belliqueux    - facilis in causis recipiendis, Cic.: se chargeant volontiers de plaider une cause.    - facilis ad dicendum, Cic.: qui parle avec une facilité naturelle.    - facilis in excogitando, Quint.: d'une imagination prompte.    - faciles irae, Lucr.: prompte colère. [st1]6 [-] facile à vivre, traitable, sociable; bon, doux, bienveillant; propice.    - facilem esse alicui: être bon pour qqn.    - terra facilis pecori: sol propice à l’élevage des troupeaux.    - non faciles ad receptum angustiae, Liv. 32, 12, 3: des défilés qui n'étaient pas propices pour la retraite.
    * * *
    făcĭlis, e [st1]1 [-] qui se fait aisément, facile, aisé.    - facilis + supin: facile à.    - facile intellectu: chose facile à comprendre.    - res factu facilis, Ter. Heaut. 4, 3, 26: chose facile à faire.    - facile est + inf.: il est facile de.    - facile est prohibere: il est facile d'empêcher.    - ex facili: facilement.    - iter facilius: meilleur chemin.    - facilis ad credendum: facile à croire. [st1]2 [-] qui cède aisément, qui se meut facilement; qui se prête à; souple, mobile, docile.    - facilis saevitia, Hor.: fureur aisément maîtrisée.    - faciles aures, Ov.: oreilles dociles.    - faciles oculi, Virg. En. 8, 310: yeux qui se meuvent rapidement.    - facilis fagus, Plin.: hêtre facile à tailler. [st1]3 [-] qui s'obtient aisément, qui pousse facilement; abondant; qui coûte peu; sans importance.    - fundit facilem victum justissima tellus,Virg. G. 2.460: la très juste terre produit une abondante nourriture.    - facilis favor, Liv.: faveur banale.    - faciles versus, Tac.: poésies légères.    - facile remedium, Nep.: remède à la portée de tous.    - Afrae volucres non sunt faciles, Petr.: on ne se procure pas facilement des poules de Numidie.    - gens victu facilis, Virg.: nation qui vit dans l'abondance    - facilis exiguo, Sil.: contennt de peu.    - facilis jactura, Liv.: perte légère, perte réparable. [st1]4 [-] qui s'accomplit heureusement, prospère.    - vestrae res faciliores erunt, Liv.: vos affaires prendront une meilleure tournure.    - facilis cursus, Virg.: course heureuse. [st1]5 [-] qui a de la facilité pour; apte, disposé à, prêt, prompt.    - mens facilis ad pejora, Quint. 1, 2, 4: intelligence prête au mal.    - campus operi facilis: plaine qui convient aux ouvrages militaires.    - facilis bello (facilis in bella), Tac.: belliqueux    - facilis in causis recipiendis, Cic.: se chargeant volontiers de plaider une cause.    - facilis ad dicendum, Cic.: qui parle avec une facilité naturelle.    - facilis in excogitando, Quint.: d'une imagination prompte.    - faciles irae, Lucr.: prompte colère. [st1]6 [-] facile à vivre, traitable, sociable; bon, doux, bienveillant; propice.    - facilem esse alicui: être bon pour qqn.    - terra facilis pecori: sol propice à l’élevage des troupeaux.    - non faciles ad receptum angustiae, Liv. 32, 12, 3: des défilés qui n'étaient pas propices pour la retraite.
    * * *
        Facilis, et hoc facile, pen. corr. cuius contrarium est Difficilis. Facile, Aisé à faire.
    \
        Volens facilisque sequetur. Virgil. Sans resistence, Sans repugner, Voluntiers.
    \
        Facilis aduersarius. Cic. Partie adverse qui n'est pas fort opiniastre, ne difficile à gaigner, Traictable.
    \
        Faciles aquae. Martial. Aisees à nager.
    \
        Caera facilis. Ouid. Molle.
    \
        Facilis ceruix. Martial. Qui porte aiseement un fardeau.
    \
        Cibi faciles. Senec. Viandes aisees à recouvrer et apprester.
    \
        Da facilem cursum. Virgil. Sans empeschement.
    \
        Deos faciles habere. Ouid. Avoir Dieu propice et favorable.
    \
        Facilis dies. Plaut. Auquel nous impetrons facilement ce que nous demandons.
    \
        Iactura facilis. Virg. Perte aisee à porter et endurer.
    \
        Labor facilis. Virgil. Aisé, Qui n'est point grief ne penible, Qui ne grieve point.
    \
        Faciles oculi. Virgil. Aisez à tourner et regarder ca et là.
    \
        Facilis partus. Plin. Aisé, et sans grand travail.
    \
        Titulus facilis. Ouid. Gloire aisee à acquerir.
    \
        Facilis et plana via. Plaut. Chemin aisé.
    \
        Facilis vterus. Plin. Quand une femme accouche aiseement.
    \
        Facillimus et liberalissimus homo. Cic. Fort traictable.
    \
        Lenis et facilis homo. Cic. Doulx et gratieux.
    \
        Vir facilis mirari noua. Claud. Qui s'esmerveille facilement des choses nouvelles.
    \
        Facilis impetrandae veniae Claudius. Liu. Prompt à pardonner, Facile à donner pardon, De qui on impetre facilement pardon.
    \
        Ministri faciles. Ouid. Obeissants.
    \
        Facillimi mores. Cic. Paisibles.
    \
        Facilis pater, contrarium est Duro et inexorabili siue moroso. Terent. Qui n'est point rude, Gratieux.
    \
        Ad juga faciles populi. Lucan. Aisez à estre subjuguez, et à porter le joug.
    \
        Populum facilem habere. Cic. Obeissant.
    \
        Facile factu. Plaut. Facile à faire.
    \
        Faciles ad receptum angustiae. Liu. D'où on se peult aiseement retirer.
    \
        Ex facili, Aduerbialiter positum. Plin. Facilement.
    \
        Ad quas non facile inuentu qui descendat. Cic. On ne trouve pas aiseement qui, etc.
    \
        Est facile vincere non repugnantes. Cic. Il est aisé et facile.

    Dictionarium latinogallicum > facilis

  • 32 subsequor

    subsĕquor, sĕqui, sĕcūtus sum    - dép. tr. [st2]1 [-] suivre immédiatement, suivre de près, venir immédiatement après. [st2]2 [-] suivre, imiter, se régler sur, se conformer à.    - cautas subsequiturque manus, Ov.: et ses mains prudentes le précèdent (il s'avance à tâtons, les mains en avant).    - si ducis consilia favor subsecutus militum foret, Liv. 8, 36: si le zèle des soldats avait secondé les projets du général.    - cum consulis vocem subsecuta patrum indignatio esset, Liv. 8, 6: alors que les protestations des pères accompagnaient les paroles du consul.    - subsequenti anno, Plin. 11: l'année suivante.    - (orationis) vim ac varietatem subsequi, Cic. Part. Or. 7: reproduire la force et la variété (du langage).
    * * *
    subsĕquor, sĕqui, sĕcūtus sum    - dép. tr. [st2]1 [-] suivre immédiatement, suivre de près, venir immédiatement après. [st2]2 [-] suivre, imiter, se régler sur, se conformer à.    - cautas subsequiturque manus, Ov.: et ses mains prudentes le précèdent (il s'avance à tâtons, les mains en avant).    - si ducis consilia favor subsecutus militum foret, Liv. 8, 36: si le zèle des soldats avait secondé les projets du général.    - cum consulis vocem subsecuta patrum indignatio esset, Liv. 8, 6: alors que les protestations des pères accompagnaient les paroles du consul.    - subsequenti anno, Plin. 11: l'année suivante.    - (orationis) vim ac varietatem subsequi, Cic. Part. Or. 7: reproduire la force et la variété (du langage).
    * * *
        Subsequor, pen. corr. subsequeris, subquutus sum, subsequi. Caesar. Aller apres aucun, et le suyvre de pres.
    \
        Subsequi aliquem, et imitari. Plin. iunior. L'ensuyvre.
    \
        Aliud ilico subsequatur, aut atomos vllas, etc. Cic. Il s'ensuyvra, etc.
    \
        Suo sermone subsequutus est humanitatem tuarum literarum. Cic. Il tient un propos aussi courtois, que tes lettres estoyent.
    \
        Subsequenti anno exitu veris emittunt paruas locustas. Plin. L'annee ensuyvant, etc.

    Dictionarium latinogallicum > subsequor

  • 33 ambitiō

        ambitiō ōnis, f    [ambio], a going about.— Esp., of candidates for office, the soliciting of votes (by lawful means): mea me ambitio cogitatione abstrahebat: tanta exarsit ambitio, ut, etc., L.: Quid de nostris ambitionibus loquer? — A striving for favor, courting, flattery, adulation: ambitione adducti: in Scipione ambitio maior, vita tristior: Platonem magnā ambitione perduxit, ostentatiously, N.: ambitione relegatā, without flattery, H.: ius sibi per ambitionem dictum, favoritism, L.—A desire for honor, thirst for popularity: ambitio honorumque contentio: mala, S.: miserā, H.: inanis, H.: funerum, pomp, Ta.
    * * *
    ambition; desire for/currying favor/popularity, flattery; vote canvassing; pomp

    Latin-English dictionary > ambitiō

  • 34 ambitiōsus

        ambitiōsus adj. with comp.    [ambitio], surrounding, encompassing, entwining: lascivis hederis ambitiosior, H.—Fig., ambitious, conciliatory, eager for honor, solicitous of favor: pro nato mater, O.: in Graecos: malis artibus, Ta.: ita ambitiosus ut omnīs salutet: rogationes: mors, ostentatious, Ta.: ornamenta, excessive, H.—Competed for, sought in rivalry: honor, O.
    * * *
    ambitiosa -um, ambitiosior -or -us, ambitiosissimus -a -um ADJ
    ambitious, eager to please/for advancement/favor; showy; winding, twisting

    Latin-English dictionary > ambitiōsus

  • 35 benevolentia

        benevolentia (not beniv-), ae, f    [benevolus], good-will, benevolence, kindness, favor, friendship: ad benevolentiam coniungendam: benevolentiam capere: animos ad benevolentiam adlicere: alqm benevolentiā complecti: quae benevolentiae esse credebant, likely to conciliate, S.: tua erga me: sua in Aeduos, Cs.: cum alquo benevolentiā certare, Ta.
    * * *
    benevolence, kindness, goodwill; favor; endearments

    Latin-English dictionary > benevolentia

  • 36 benīgnitās

        benīgnitās ātis,f    [benignus], kindness, friendliness, courtesy, benevolence, benignity: me summā cum benignitate auditis: benignitate adducti alqd concedere: deūm, L.—Kindness, liberality, bounty, favor: ubi meam Benignitatem sensisti in te claudier? T.: deorum benignitate auctae fortunae: benignitatem comitate adiuvabat, L.: me benignitas tua Ditavit, H.
    * * *
    kindness, courtesy; friendliness, benevolence; liberality, favor; bounty; mercy

    Latin-English dictionary > benīgnitās

  • 37 con-cēdō

        con-cēdō cessī, cessus, ere.    I. Intrans, to go away, pass, give way, depart, retire, withdraw, remove: biduom, T.: tempus est concedere, T.: superis ab oris, V.: ad Manes, V.: huc, T.: istuc, T.: aliquo ab eorum oculis: rus hinc, T.: Carthaginem in hiberna, L.: Argos habitatum, N.: in hanc turbam, to join, H.: tumor et irae Concessere, are gone, V.: ipsae concedite silvae (i. e. valete), V. — Fig., to yield, submit, give way, succumb: ut magnitudini medicinae doloris magnitudo concederet: iniuriae, S.: operi meo, O.: naturae, i. e. to die, S.: hostibus de victoriā concedendum esse, L.: concessum de victoriā credebant, L.—To give place, be inferior, give precedence, yield, defer: concedat laurea laudi: dignitati eorum: unis Suebis, Cs.: maiestati viri, L.: aetati, S.: magistro tantulum de arte: Nec, si muneribus certes, concedat Iollas, V.—To submit, comply, accede: Ut tibi concedam, T.: concessit senatus postulationi tuae: Caesar... concedendum non putabat, Cs. — To assent, concede: mihi, T.: liceat concedere veris, H.—To grant, give allowance, pardon, allow: alienis peccatis: cui (vitio), H.—To agree, consent, assent, acquiesce, go over to: in gentem nomenque imperantium, to be merged in, S.: in paucorum potentium ius, S.: in deditionem, L. —    II. Trans, to grant, concede, allow, consign, resign, yield, vouchsafe, confirm: de tuo iure paululum, T.: civitati maximos agros: hoc pudori meo, ut, etc.: amicis quicquid velint: nihil mihi, O.: me consortem sepulchro, let me share, V.: his libertatem, Cs.: crimen gratiae concedebas, accused for the sake of favor: peccata alcui, to pardon him: naturae formam illi, acknowledge that it possesses, O.: concessit in iras Ipse... genitor Calydona Dianae, gave over, V.: mediocribus esse poëtis, H.: huic ne perire quidem tacite conceditur: ut ipsi concedi non oporteret, si, etc., no concession should be made, Cs.: Quo mihi fortunam, si non conceditur uti? H.: fatis numquam concessa moveri Camarina, forbidden to be removed, V.: illa concedis levia esse: culpam inesse concedam: concedatur profecto verum esse, ut, etc.: concedo tibi ut ea praetereas: beatos esse deos sumpsisti, concedimus: valuit plus is, concedo, granted: quoniam legibus non concederetur, permitted by law, N. — To grant as a favor, forbear, give up, forgive, pardon: petitionem alicui, from regard to: peccata liberum misericordiae: huic filium, N.: quod (peccatum) nisi concedas, H.

    Latin-English dictionary > con-cēdō

  • 38 conciliō

        conciliō āvī, ātus, āre    [concilium], to bring together, unite, reconcile, make friendly, win over, conciliate: nos: inter nos legiones sibi pecuniā: homines inter se: homines sibi conciliari amiciores, N.: civitates amicitiā Caesari, Cs.: primoribus se patrum, L.: arma quae sibi conciliet, seeks as allies, V.: deos homini, O.: reges, N.: animos hominum: mihi sceptra Iovemque, i. e. the throne through the favor of Jupiter, V.—To procure, purchase, obtain, acquire, win, gain: prodi, male conciliate, you bad bargain, T.: HS viciens ex hoc uno genere, to extort: pecuniae conciliandae causā.—Fig., to cause, bring about, procure, mediate, acquire, make, produce: pacem, T.: favorem ad volgum, L.: quocum mihi amicitiam: vestram ad me audiendum benevolentiam: maiestatem nomini Romano, L.: otium, N.— To commend: artes suas (alicui), O.
    * * *
    conciliare, conciliavi, conciliatus V TRANS
    unite, bring together/about; cause; win over, attract; acquire, procure, buy; attract favor of, render favorably disposed; commend, endear; acquire; gain; bring a woman to man as wife, match; procure as a mistress; obtain improperly

    Latin-English dictionary > conciliō

  • 39 cupiō

        cupiō īvī, ītus, ere    [CVP-], to long for, desire, wish: Qui cupit, i. e. is possessed by a master-passion, H.: omnibus cupientibus ad castra contendit, Cs.: nuptias, T.: domum alius, alius agros, S.: triumphum: cupio omnia quae vis, your wishes are mine, H.: imperia minime cupiunda, S.: corde cupitus, Enn. ap. C.: hanc visamque cupit potiturque cupitā, O.: quidquid cupitum foret, L.: Emori, T.: audire: videre qui audeat dicere: quid possent perspici, Cs.: haberi formosus, H.: me esse clementem: me non mendacem putari: et se cupit ante videri, V.: ut peccet, etc.: cuperem ipse adesset (i. e. vellem), V.—To be well disposed, be favorable, favor, wish well, be interested for: ipsi Glycerio, T.: Helvetiis, Cs.: quid ego Fundanio non cupio?—With causā (alcuius), to be at the service of, be devoted to, be zealous for: alquem suā causā: qui te neque velle suā causā, nec, si cupias, posse arbitrantur: cuius causā omnia cupio, to whom I am wholly devoted.
    * * *
    cupere, cupivi, cupitus V TRANS
    wish/long/be eager for; desire/want, covet; desire as a lover; favor, wish well

    Latin-English dictionary > cupiō

  • 40 faveō

        faveō fāvī, fautūrus, ēre    [FAV-], to be favorable, be well disposed, be inclined towards, favor, promote, befriend, countenance, protect: illi virgini, like, T.: Helvetiis, Cs.: favisse me tibi fateor: honori, Cs.: sententiae: Catilinae inceptis, S.: (galli) favent faucibus russis cantu, i. e. indulge, Enn. ap. C.: hac pro parte, i. e. be concerned for, O.: illi aetati favetur: iudex qui favet, is partial: si favet alma Pales, O.: Favete, listen kindly, T.: o faveas, O.: adscribi factis tuis se favet, i. e. desires, O.— To be favorable, be propitious: (terra) Altera frumentis favet, promotes, V.: Dum favet nox, H.: ventis faventibus, O.: auspicium favens, O.—With linguis, to abstain from ill-omened speech, keep still, be silent: ut faverent linguis imperabatur: En deus est! linguis animisque favete, O.; cf. Ore favete omnes et cingite tempora ramis, V.: lingua favens adsit (diei natali), O.: favete adeste aequo animo (i. e. tacete), T.
    * * *
    favere, favi, fautus V
    favor (w/DAT), befriend, support, back up

    Latin-English dictionary > faveō

См. также в других словарях:

  • favor — fa vor (f[=a] v[ e]r), n. [Written also favour.] [OF. favor, F. faveur, L. favor, fr. favere to be favorable, cf. Skr. bh[=a]vaya to further, foster, causative of bh[=u] to become, be. Cf. {Be}. In the phrase to curry favor, favor is prob. for… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • favor — 1. a favor. Esta locución tiene tres significados diferentes: a) ‘En beneficio o provecho de alguien’. Con este sentido va siempre seguida de un complemento introducido por de (a veces suplido por un posesivo), que expresa la persona que resulta… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • favor — sustantivo masculino 1. Beneficio o ayuda que se da o se recibe: Te quiero pedir dos favores. Prefiero que no me hagan favores. Ese favor tan grande no te lo podré pagar en la vida. 2. (no contable) Confianza o apoyo recibido de una persona:… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • favor — (Del lat. favor, ōris). 1. m. Ayuda, socorro que se concede a alguien. 2. Honra, beneficio, gracia. 3. privanza. 4. Expresión de agrado que suelen hacer las damas. 5. Cinta, flor u otra cosa semejante dada por una dama a un caballero, y que en… …   Diccionario de la lengua española

  • favor — [fā′vər] n. [ME favour < OFr < L favor < favere, to favor < IE base * ghow , to perceive > OE ( ofer) gumian, to neglect, Czech hověti, to take precautions (with), spare] 1. friendly or kind regard; good will; approval; liking 2.… …   English World dictionary

  • favor — favor, estar como para hacerle un fa expr. estar sexualmente atractivo. ❙ «No le arriendo la ganancia al pobre chaval. Si la tía no está para algo es para hacerle un favor.» C. Pérez Merinero, Días de guardar. ❙ «La del medio está para hacerle un …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • favor — fa·vor n 1: bias 2: benefit in favor of: to the benefit of a judgment in favor of the defendant in one s favor: to one s benefit …   Law dictionary

  • favor — n boon, largess, *gift, present, gratuity Analogous words: token, *pledge, earnest: concession, *allowance: *honor, homage, deference: benefaction, *donation, contribution favor vb …   New Dictionary of Synonyms

  • favor — [n] approval, good opinion; help accommodation, account, admiration, aid, approbation, assistance, backing, benediction, benefit, benevolence, benignity, bias, blessing, boon, championship, compliment, consideration, cooperation, courtesy,… …   New thesaurus

  • Favor magazine — is a popular African American New Age publication, headquartered in Columbus, Ohio. Founded in 2006 by actress, motivational speaker,community advocate and President CEO of PSL Entertainment Group, Pamela S. Lowery, MSA. FAVOR is highly noted for …   Wikipedia

  • Favor Hotel — (Макасар,Индонезия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Jl. Lasinrang no.15, 9011 …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»