Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ticē

  • 1 mathematica

    mathēmatica u. - ticē, s. mathēmaticusno. II, 2.

    lateinisch-deutsches > mathematica

  • 2 consisto

    cōn-sisto, stitī, ere, sich beistellen, d.i. sich hinstellen, I) im allg., sich hinstellen, hintreten, auftreten, 1) eig.: a) v. Fuße u. v. leb. Wesen, ubi (crus) consistit, calx quoque terram non contingit, Cels. – is qui proxime constiterat, der Zunächststehende, Val. Max.: qui constitit intus, Ov.: c. ex diverso, Quint.: eo loci, ubi etc., Val. Max. – c. ad mensam, Cic.: ad aras, Ov.: ad fores Capitolii, Suet.: ante vestibulum regiae, Curt.: ante oculos (auch bildl.), Ov.: apud ripam, Suet.: circa alqm (von mehreren), Curt.: iuxta alqm, Eutr.: in caelo iuxta solium Iovis, Suet.: inter aves albas (v. Raben), Ov.: post (hinter) alqm, Quint.: supra ripam stagni (v. Vögeln), Ov. – in vinea media, Cic.: in limine domus suae, Curt.: in extrema parte theatri, Val. Max.: pontibus crebris (v. Bienen), Verg.: c. in pedes, auf die F. zu stehen kommen, Sen. ep. 121, 8. – calce aliquem super ipsum os debere consistere, mit dem Hacken müsse einer auf den (ausgetretenen) Knochen treten, Cels. 8, 14. – mit Ang. wie? durch Advv., recte et in loco, Cic.; od. (als wer?) durch Adii., hi proximi constitere, Liv.: ne quem paterentur in circo forove nisi positis lacernis togatum consistere, Suet.: consistens inter fratres medius, Suet. – So nun bes.: α) als Betrachter sich hinstellen, hinzutreten, fert animus propius consistere (bildl. = die Sache näher zu besprechen), Ov. art.
    ————
    am. 3, 467. – β) als Zuhörer in einer Versammlung sich einfinden, tota in illa contione Italia constitit, Cic. Sest. 107. – γ) zu einer Leistung, bes. zum Kampf sich hinstellen, auftreten, sich aufstellen, vom Zitharöden, ut constitit, Suet. Ner. 21 2: v. einem Possenreißer, in scaena vero postquam solus constitit, Phaedr. 5, 5, 13. – v. Redner, c. in communibus suggestis, Cic. Tusc. 5, 29. – Aesopus media subito in turba constitit, Phaedr. 4, 5, 29. – v. Schützen (beim Wettschießen), post acer Mnestheus adducto constitit arcu, Verg. Aen. 5, 507. – vom Faustkämpfer, Athleten, Verg. Aen. 5, 426. Plin. 7, 83: v. Zweikämpfern, c. inter duas acies, Liv. 7, 10, 9: vom Gladiator, cum alqo, Petr. 19, 5 (übtr.). – v. Wächter, Schützer, Verteidiger einer Örtl., sich aufstellen, sich postieren, ante fores curiae, Val. Max.: in porta, Caes.: in ponte sublicio, Val. Max.: pari intervallo, Caes. – bes. als milit. t. t., sich aufstellen zum Kampf, Stellung nehmen, antreten, ne saucio quidem eius loci, ubi constiterat, relinquendi facultas dabatur, Caes.: c. iuxta, Caes.: contra, Caes. – c. ad Alliam, Liv.: circa alqm, Liv.: inter primos, Curt.: sub muro, Caes.: pro castris, Sall.: in sinistro cornu propius montes, Liv.: cum equitibus contra pedites, Curt.: in foro cuneatim, Liv.: in sinistra parte acie (in Schlachtordnung), Caes. – m. in u. Akk., in orbem (in einem Kreis, im Kr.), Caes.: acies quadratum con-
    ————
    sistit in agmen (in einer viereckigen Marschkolonne), Tibull. – sine ducis opera copiae sic ordinatae consistunt, ut etc., Nep.: proximi cornibus constiterunt regii equites, Liv.: naves profectae ex portu nostris adversae constiterunt, Caes. – δ) als gerichtl. t. t., vor Gericht treten, -erscheinen, als Zeuge, loco testis, Val. Max. 8, 5, 6. – gew. als Kläger = seine Sache vor Gericht führen, rechten, prozessieren,ad horam, Quint.: in iure, ICt.: cum matre, Sen.: cum debitoribus, ICt.: adversus dominos, ICt.; vgl. Oehler Tert. de idol. 13 in.
    b) v. lebl. Subjj., und zwar als t. t. des Würfelspiels, v. Wurf, zu stehen kommen = fallen, quadringentis talis centum Venerios non posse casu consistere, Cic. de div. 2, 48.
    2) übtr.: a) sich auf jmds. Seite mit seiner Ansicht stellen, jmdm. beitreten, mit jmd. übereinstimmen (Ggstz. dissidere), videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis consistere, re dissidere; cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare, Cic. de fin. 4, 72 zw. – b) mit jmd. sich in Erörterung über etwas einlassen, mit jmd. disputieren, de alqa re, cum alqo de alqa re, adversus alqd, Eccl.; vgl. Oehler Tert. de idol. 13 in.
    II) insbes., von der Bewegung aus sich hinstellen = stille stehen, stehen bleiben, A) übh., stille stehen, stehen bleiben, haltmachen (Ggstz. ire, pro-
    ————
    gredi, inambulare, moveri u. dgl.), 1) eig.: a) v. leb. Wesen: consistite! Ov.: ubi ad ipsum veni diverticulum, constiti, Ter.: egressi tecta consistimus, Plin. ep.: ire modo ocius, modo consistere, Hor. – constitit hic, Verg.: c. procul, Ov.: c. non eodem loci prae ardore (v. (Redner), Suet. – u. im Bilde, in hoc igitur campo cum liceat oratori vagari libere atque ubicumque constiterit, consistere in suo, Cic.: ipsa mihi veritas manum iniecit et paulisper consistere et commorari cogit, Cic. – c. ante domum, Ov.: c. citra limen foresque, Ov.: neque is consistens in loco (auf der Stelle), sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo, Cic.: iumenta, quae Dareum vehebant, in quadam valle constiterant, Curt.: quocumque constiti loco (wo ich gehe und stehe), ibi cogitationes meas tracto, Sen.: c. limine, Ov. – So nun bes.: α) der Unterhaltung wegen stehen bleiben, consistimus, Hor.: viatores etiam invitos consistere cogunt, Caes. – cum hoc consistit, hunc amplexatur, Cic.: in hoc loco cum altero constitit, Plaut. – β) neugierig, betrachtend, bewundernd, staunend usw. stehen bleiben, prohibitis per militem obviis ac viatoribus respicere usquam vel consistere, Suet.: hanc effigiem eius subinde respicere, sub hac consistere, praeter hanc commeare, Plin. ep.: bestiae saepe immanes cantu flectuntur et consistunt, Cic.: Hypsipyle vacuo consistit in thalamo (vor Verwunderung und Schmerz), Prop. – im Passiv
    ————
    unpers., ista quae spectantur, ad quae consistitur, Sen. – γ) mitten im Tanze stille halten, si ludius constitit aut tibicen repente conticuit, Cic. de har. resp. 23 – δ) als milit. t. t., stille stehen, haltmachen, Rast machen, standhalten, sich setzen, sowohl für kurze Zeit, im Kampfe, auf dem Marsche, auf der Flucht, agmen nec progredi nec consistere audet, Curt.: agmen od. signa consistere iubet, Curt. u. Liv.: nemo consistere audet, Caes.: is locus ubi constitissent, ihr jetziger Lagerplatz, Caes.: constitit nusquam prius, quam ad Vada venit, Brut. in Cic. ep. – c. ad medium fere spatium, Caes.: c. paulum ad Rubiconem, Suet.: ad bivia, Liv.: ante oppidum, Hirt. b. Afr.: prope hostem, Caes.: sub castris Afranii, Caes.: signa consistunt in radicibus collium, Liv.: c. in hac urbe diutius quam usquam, Curt.: in locis superioribus u. bl. locis superioribus, Caes.: consistit a fuga Romana acies, Liv. – als auch auf die Dauer, eine feste Stellung einnehmen, sich festsetzen, cum (Pompeius) constiterit et timere desierit, Balb. in Cic. ep.: ego, ne consistere possit in Italia Antonius, dabo operam, Brut. in Cic. ep.: (Antonius) non mehercules horam constitisset, Planc. in Cic. ep. – ε) als Reisender, Flüchtling an einem Orte haltmachen, anhalten, sich aufhalten, v. Seefahrern auch = wo sich vor Anker legen, wo anlegen, sowohl augenblicklich, plura scribam ad te cum constitero; nunc eram plane
    ————
    in medio mari, Cic.: in quibus (oppidis) consistere praetores et conventum agere solebant, Cic.: c. unum diem Veliae, Cic.: Romae vix triduum, Cic.: ad ancoram unā nocte, Cic.: contra Lissum in ancoris (v. Schiffen), Caes.: in portu (v. Schiffen), Liv. – als auch auf die Dauer sich wo aufhalten, sich niederlassen, sich ansässig machen, hic, Sen.: in agris Cadurcorum, Hirt. b. G.: in Aonia, Ov.: in ea sede, Curt.: nec tamen hāc profugum consistere Pelea terrā fata sinunt, Ov. – v. den in einer Provinz sich aufhaltenden, ansässigen röm. Bürgern, ibi negotiandi causā, Caes.: Uticae, Val. Max. – ζ) als Verkäufer wo seinen Stand haben, ausstehen, feil haben, ede, ubi consistas, Iuven. 3, 296: c. in taberna, Varr. LL. 5, 5; in schola, sub theatro Aug. Pompeiano, Corp. inscr. Lat. 6, 9404. – η) als Kollegium wo zusammentreten, in Palatio, Corp. inscr. Lat. 6, 8750: Arelicae, ibid. 5, 4017: Clastidi, ibid. 5, 7357. Vgl. Mommsen im Hermes 7, 309 f.
    b) von lebl. Subjj.: vel concĭdat omne caelum omnisque natura (N. = Schöpfung) consistat necesse est, Cic.: oculus consistit (Ggstz. huc illucve sine ratione movetur), Cels.: Ixionii vento (durch den W. = durch den Stillstand des W.) rota constitit orbis, Verg.: inanes nuces in summo umore consistere (sich halten, verbleiben) et plenas integro fructu ad ima deferri, Petr.: illic et nebulas, illic consistere nubes iussit,
    ————
    sich lagern, Ov. – So nun bes.: α) v. Flüssigkeiten, stillstehen (Ggstz. fluere, profluere, manare), ut, si pluerit, non consistat aqua, Varr.: quin rapidum placidis etiam mare constitit undis, Tibull.: ter frigore constitit Ister, Ov.: v. Blut usw., tandem constitit sanguis, Curt.: neque sanguis ullo potis est pacto profluens consistere, Enn. tr. fr. – v. Most, sich setzen, cum iam perfecte mustum deferbuit et constitit, Col. 12, 21, 3. – u. als mediz. t. t., Konsistenz gewinnen, album ex ovo cnm rosa (Rosenöl) mixtum, adiecto, quo facilius consistat, contritae rosae pulvere, Cels. 4, 27 (20), 1. p. 154, 2 D. – β) v. Magen, Unterleib, von der Ausleerung nach oben od. unten (vom Erbrechen od. Durchfall nachlassen, sich beruhigen, stehen (als mediz. t. t.), stomachus od. ventriculus consistit, Cels.: alvus consistit, Cels. – u. v. den Absonderungen nach oben u. unten selbst, stehen, pituitae cursus (Schleimabsonderung) consistit, Cels.: tanta me διάῤῥοια arripuit, ut hodie primum videatur posse consistere, Cic.
    2) übtr.: a) v. Pers.u. personif. Lebl., α) stehen bleiben, αα) in der Rede bei einem Punkte stehen bleiben, verweilen, um ihn näher zu besprechen, quoniam ille hic constitit paulisper, mihi quoque necesse est paulum commorari, Cic.: ipsa mihi veritas manum iniecit et paulisper consistere et commorari coëgit, Cic. – m. in u. Abl., in uno nomine, Cic.: in
    ————
    singulis, Cic. – ββ) innerhalb der Grenzen eines Faches, einer Methode stehen bleiben, sich halten, m. intra u. Akk., intra professionem suam, Cels.: u. Passiv unpers., intra quietem et unctionem et cibum consistendum est, Cels. – u. übh. innerhalb einer Grenze bei etw. stehen bleiben, es bei etw. bewenden lassen, maledictum, quod intra verba constitit, Ps. Quint. decl. 279. – u. in einem Stande verbleiben, m. in u. Abl., seu fortunā seu voluntate in equestri ordine usque ad Augusti patrem, Suet. Aug. 2, 2. – β) bestehen = existieren, sine agri cultoribus nec consistere mortales nec ali posse manifestum est, Col. 1. praef. 6.
    b) von Zuständen, α) stille stehen übh., teils = weder zu-, noch abnehmen, einen Stillstand eintreten lassen, im Stillstand begriffen sein (Ggstz. augeri, increscere od. decedere, minui), cum febris augeatur, consistat, decedat, Cels.: morbus increscit, consistit, minuitur, Cels. – teils = zum Stillstand kommen, stocken, nachlassen, aufhören, si infinitus forensium rerum labor... aetatis flexu constitisset, Cic.: quā novā re oblatā omnis administratio belli consistit, Caes.: cum ad Trebiam terrestre constitisset bellum, Liv. (vgl. Drak. Liv. 35, 4, 1. Fabri Liv. 21, 49, 1): consistere usura debuit, quae erat in edicto meo, die in m. E. erlaubte Verzinsung mußte aufhören, Cic.: infracta constitit ira, Ov. (s. Bach Ov. met. 6, 627). –
    ————
    β) wo seinen Sitz nehmen, Platz greifen, αα) v. körperl. Übeln, teils übh. wo seinen Sitz nehmen od. haben, morbus consistit in toto corpore od. intra intestina, Cels.: maximi dolores in macerrimis consistunt corporis partibus, Sen.: si (erysipelas) circa cervicem aut caput constitit, Cels. – teils (wie καθίστημι) anhalten, fortdauern, Konsistenz gewinnen, sich festsetzen, si nihilo magis malum constitit, Cels.: dolor constitit cum furore, Scrib. – ββ) v. andern Zuständen, wo Platz greifen, stattfinden, teils = wo zur Anwendung und Geltung kommen, ut unde culpa orta esset, ibi poena consisteret, Liv.: in quo (viro) non modo culpa nulla, sed ne suspicio quidem potuit consistere, Cic.: non in te quoque constitit idem exitus, Ov.: si putabit posse omnia penes unum consistere (könne in der Hand einer Person in Anwendung kommen = sei in einer Person vereinbar), Cornif. rhet.: omni tempore summa studia officii inter nos constiterunt, Cic.: quaestio consistit inter utile atque honestum od. circa res personasque, Quint.: sunt certi denique fines, quos ultra citraque nequit consistere rectum, Hor. – teils = auf etw. beruhen, in etw. bestehen, in etw. seinen Grund haben, auf etw. sich gründen, maior pars victus eorum in lacte, caseo, carne consistit, Caes.: vita omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit, Caes.: omnium superiorum dimicationum fructum in eo die atque
    ————
    hora consistere, Caes.: cum omnibus Gallicis navibus spes in velis armamentisque consisteret, Caes.: in interitu tuo salus et vita optimi cuiusque, libertas populi Romani dignitasque consistit, Cic.: causa perniciosissimi belli in persona tua constitit, Cic.: ea, in quibus vita beata consistit, Cic. – m. bl. Abl., ita exiguo tempore magnoque casu totius exercitus salus constitit, Caes. – mit ex u. Abl., reliquae (legiones) ex fugitivis consistebant, Auct. b. Hisp.
    B) prägn., zum festen Stande kommen, festen Füß fassen, sich auf den Füßen halten (Ggstz. cadere u. dgl.), 1) eig.: a) v. Pers., si prohibent consistere vires, Ov. met. 7, 573. – ita alte, ut consistere homo ipse non possit, Cels. 8, 15. p. 356, 16 D. – im Kampfe, α) v. Faustkämpfer, Ringer (Ggstz. de gradu deici, cadere), minimeque in lubrico versabitur et, si semel constiterit, numquam cadet (im Bilde v. Redner), Cic.: nec tamen tradidisti te, sed subsiluisti et acrior constitisti (im Bilde von dem, der mit dem Geschicke kämpft), Sen.: attolle animum, adversus formidata consiste, Sen. – β) als milit. t. t. v. Soldaten, in muro, Caes.: in fluctibus, in arido, Caes.: pro opere, Sall. – u. im Bilde (vom Redner), confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causā cessisse videar, Cic. de or. 2, 294.
    b) v. lebl. Subjj. Halt gewinnen, quales cum ver-
    ————
    tice celso aëriae quercus... constiterunt, festgewurzelt dastehen, Verg. Aen. 3, 681. – und (im Bilde), nullo in loco, nulla in persona stabilibus nixa radicibus consistunt, fesseln sich bleibend an keinen Ort, an keine Person, Val. Max. 6, 9. ext. 7.
    2) übtr., gleichs. festen Fuß fassen, certa aliqua in sententia, einen bestimmten, festen Entschluß fassen, Cic.: consistit consilium, der Entschluß steht fest, Cic. – So nun bes.: a) im gerichtl. Kampfe, festen od. sichern Stand gewinnen, seinen Platz od. sich behaupten, sich halten, bestehen (Ggstz. cadere, concĭdere, de gradu deici), vom Redner, in hac causa, Cic.: in forensibus causis praeclare, Cic.: contra vos in contione, Cic.: c. in dicendo (seine Rede durchführen), Cic.: Passiv unpers., aut ita consistendum est, ut etc., man muß sich so festsetzen (darauf bestehen), daß usw., Cic. – v. Beklagten, spes est et hunc miserum... aliquando tandem posse consistere, Cic.: verbo quidem me superabis ipso iudice, re autem ne consistes quidem ullo iudice, Cic.: Pisonem consulem nulla in re consistere umquam sum passus, Cic. – v. Prozesse selbst, quia magistratus aliquis reperiebatur, apud quem Alfeni causa consisteret, Cic. Quinct. 71. – b) in Stimme, Gesicht od. Gemüt Fassung (Ruhe) gewinnen od. behalten, sich fassen, sich sammeln, v. Pers., neque mente nec linguā neque ore c., Cic.: u. so c. mente, Cic.: tranquillo animo, quietā
    ————
    mente, Fassung u. Ruhe des Gemüts, des Geistes gewinnen, Cic. – v. der Stimme usw. selbst, neque mens neque vox neque lingua consistit, Cic.: religiones violatae... consistere eius animum sine furore atque amentia non sinunt, Cic.: neque enim patrius consistere mentem passus amor, ihm läßt Vaterliebe nicht ruhig das Herz, Verg. – c) in der öffentlichen Meinung festen Fuß fassen, sich behaupten, Geltung gewinnen, vix singulis aetatibus binos oratores laudabiles constitisse, Cic. Brut. 333. – consistere mit Akk. ist überall unsichere Lesart; vgl. Lachm. Lucr. 6, 11. Gronov Liv. 27, 17, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consisto

  • 3 mathematica

    mathēmatica u. - ticē, s. mathematicus no. II, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mathematica

  • 4 grammaticus

    1.
    grammătĭcus, a, um, adj., = grammatikos, of or belonging to grammar, grammatical:

    ars,

    Auct. Her. 4, 12, 17; Quint. 1, 5, 54:

    possis illud grammaticum, hoc rhetoricum magis dicere,

    id. 9, 3, 2:

    grammaticas ambire tribus et pulpita,

    the tribes of the grammarians, Hor. Ep. 1, 19, 40:

    cum eundem (Tuditanum) de rebus grammaticis scripsisse constet,

    Varr. L. L. 6, § 36 Müll.—
    II.
    Subst.
    A.
    grammătĭcus, i, m., a grammarian in the more extended sense of the word, a philologist: appellatio grammaticorum Graeca consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur. Cornelius quoque Nepos litteratos vulgo appellari ait eos, qui aliquid diligenter et acute scienterque possint aut dicere aut scribere: ceterum proprie sic appellandos poëtarum interpretes, qui a Graecis grammatikoi nominentur... Veteres grammatici et rhetoricam docebant, etc., Suet. Gramm. 4:

    ut si grammaticum se professus quispiam barbare loquatur,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12; cf.:

    grammatici custodes Latini sermonis,

    Sen. Ep. 95 med.:

    grammatici poëtarum explanatores sunt,

    Cic. Div. 1, 51, 116; id. Att. 7, 3, 10: hanc hupallagên rhetores, metônumian grammatici vocant, id. Or. 27, 93; Quint. 10, 1, 53; 1, 8, 21; cf. in the foll. the passage Quint. 2, 1, 4, and Cic. de Or. 1, 42, 187:

    (Ateius) inter grammaticos rhetor, inter rhetores grammaticus,

    Suet. Gramm. 10.—Prov.:

    grammatici certant,

    doctors disagree, Hor. A. P. 78.—
    B.
    grammătĭca, ae, and gram-mătĭce, ēs (the first form in Cicero and Suet., the latter in Quint.), f., = grammatikê, grammar in the wider sense of the term, philology:

    quamquam ea verba, quibus instituto veterum utimur pro Latinis, ut ipsa philosophia, ut rhetorica, dialectica, grammatica, geometria, musica, quamquam Latine ea dici poterant, tamen, quoniam usu percepta sunt, nostra ducamus,

    Cic. Fin. 3, 2, 5; id. de Or. 1, 42, 187; cf.:

    et grammatice (quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt) fines suos norit, praesertim tantum ab hac appellationis suae paupertate, intra quam primi illi constitere, provecta: nam tenuis a fonte, assumptis poëtarum historicorumque viribus, pleno jam satis alveo fluit, cum praeter rationem recte loquendi non parum alioqui copiosam prope omnium maximarum artium scientiam amplexa sit,

    Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:

    grammatica,

    Suet. Gramm. 1; 2; 3; 6; 8;

    24 et saep.: grammatice,

    Quint. 1, 4, 2 sq.; 1, 5, 1; 1, 8, 12; 1, 10, 17 et saep.—
    C.
    grammătĭca, ōrum, n., grammar, philology:

    in grammaticis poëtarum pertractatio, historiarum cognitio, verborum interpretatio, pronuntiandi quidam sonus,

    Cic. de Or. 1, 42, 187.— Adv.: grammă-tĭce, according to the rules of grammar, grammatically:

    mihi non invenuste dici videtur, aliud esse Latine, aliud grammatice loqui,

    Quint. 1, 6, 27.
    2.
    grammătĭcus, i, v. 1. grammaticus, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > grammaticus

  • 5 platicus

    plătĭcus, a, um, adj., = platikos, general, compendious, summary (post-class.): dispositio, Firm. Math. 3, 2.— Adv.: plă-tĭcē, in general, generally (post-class.): platice institui, Firm. Math. 2, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > platicus

  • 6 Troglodytae

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Troglodytae

  • 7 Troglodytice

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Troglodytice

  • 8 Troglodyticus

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Troglodyticus

  • 9 Troglodytis

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Troglodytis

  • 10 Trogodytae

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Trogodytae

  • 11 Trogodytice

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Trogodytice

  • 12 Trogodyticus

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Trogodyticus

  • 13 Trogodytis

    Trōglŏdytae or Trōgŏdytae, ārum, m., = Trôglodutai, a people of Ethiopia who dwelt in caves, the Troglodytes, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 6; Plin. 2, 73, 75, § 183; 5, 8, 8, § 34; 6, 29, 33, § 168; Cic. Div. 2, 44, 93.—Hence,
    A.
    Trōglŏdytĭcus or Trōgŏdytĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Troglodytes, Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 101.— Subst.: Trōglŏdy-tĭcē or Trōgŏdytĭcē, ae, f., the country of the Trogiodytes, Plin. 2, 70, 71, § 178, 2, 74, 76, § 185; 6, 29, 34, § 169.—
    B.
    Trō-glŏdytis or Trōgŏdytis, ĭdis, adj. f., Troglodytic:

    myrrha,

    Plin. 6, 29, 34, § 17; Scrib. Comp. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Trogodytis

См. также в других словарях:

  • Tice — are wetlands, which are the remains of the old bed of the river Tisza in the present day Latorica Protected Landscape Area (situated along the Latorica River) in Slovakia.The Tisza flowed 20 thousand years ago. The tice along with other… …   Wikipedia

  • Tice — Tice, FL U.S. Census Designated Place in Florida Population (2000): 4538 Housing Units (2000): 1789 Land area (2000): 1.140402 sq. miles (2.953628 sq. km) Water area (2000): 0.132269 sq. miles (0.342576 sq. km) Total area (2000): 1.272671 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Tice, FL — U.S. Census Designated Place in Florida Population (2000): 4538 Housing Units (2000): 1789 Land area (2000): 1.140402 sq. miles (2.953628 sq. km) Water area (2000): 0.132269 sq. miles (0.342576 sq. km) Total area (2000): 1.272671 sq. miles… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Tice — Tice, v. t. [Aphetic form of entice.] To entice. [Obs.] The Coronation. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tice — Tice, n. (Cricket) A ball bowled to strike the ground about a bat s length in front of the wicket. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • TICE — Technologies, Inc. (Business » NASDAQ Symbols) …   Abbreviations dictionary

  • tice — ap·pren·tice·ship; en·tice; en·tice·ment; Fac·tice; jus·tice; jus·tice·ship; no·tice·abil·i·ty; no·tice·able; no·tice·ably; pen·tice; ap·pren·tice; brat·tice; lat·tice; no·tice; poul·tice; prac·tice; pren·tice; …   English syllables

  • Tice — Technologies de l information et de la communication pour l éducation Pour les articles homonymes, voir TIC, TICE, NTIC et IT. Les Technologies de l Information et de la Communication pour l Education (TICE) recouvrent les outils et produits… …   Wikipédia en Français

  • TICE — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom.   Sigles d’une seule lettre   Sigles de deux lettres   Sigles de trois lettres > Sigles de quatre lettres …   Wikipédia en Français

  • Tice — Recorded in several spellings as shown below, this is an English surname. It has two possible origins. The first being an occupational name for a goatherd. This is a derivation from the Olde English pre 7th Century word ticcen meaning a kid goat …   Surnames reference

  • Tice — Original name in latin Tice Name in other language State code US Continent/City America/New York longitude 26.67479 latitude 81.81508 altitude 9 Population 4470 Date 2011 05 14 …   Cities with a population over 1000 database

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»