test%c5%ab

discrīmen, ĭnis, n. [contr. from discerimen à discerno; cf. crimen from cerno], lit., that which separates or divides two things from each other (for syn. cf.: differentia, discrepantia, diversitas, distantia); hence,

Lit., an intervening space, interval, distance, division, separation:

cum (duo maria) pertenui discrimine separarentur,

Cic. Agr. 2, 32, 87:

minimum quos inter et hostem Discrimen murus clausaque porta facit,

Ov. Pont. 1, 8, 62:

aequo discrimine,

Lucr. 5, 690; Verg. A. 5, 154:

parvum leti,

Ov. M. 7, 426; Verg. A. 9, 143:

dare discrimina costis,

i. e. to separate them, id. ib. 10, 382:

quae (sc. littera F) inter discrimina dentium efflanda est,

Quint. 12, 10, 29:

agminum,

Curt. 4, 12 fin.:

ungulae,

Col. 6, 15 fin.:

comae,

Ov. A. A. 2, 302; and in like manner poet.: telluris pectitae, i. e. furrow, Col. Poët. 10, 94; Claud. Nupt. Honor. 103:

medium luci,

Grat. Cyneg. 486.—Hence, med. t. t., the dividing membrane, the midriff, diaphragm, Cael. Aur. Tard. 2, 11, 127; 5, 10, 124 al.—

Trop. (so most frequent).

In gen., a distinction, difference: amabat omnes, nam discrimen non facit, Lucil. ap. Non. 282, 27:

iste, qui omnia jura pretio exaequasset omniumque rerum delectum atque discrimen pecunia sustulisset,

Cic. Verr. 2, 2, 50; cf.:

officia tollebantur delectu omni et discrimine remoto,

id. Fin. 4, 25, 69:

sit hoc discrimen inter gratiosos cives atque fortes, ut illi, etc.,

id. Balb. 21 fin.:

sine ullo sexus discrimine,

Suet. Calig. 8; cf.:

rapti per agros viatores sine discrimine liberi servique,

id. Aug. 32:

omisso sui alicuique discrimine,

Liv. 5, 55:

divinarum humanarumque rerum,

id. 5, 40:

recti pravique,

Quint. 12, 3, 7:

vocum,

id. 1, 5, 25; cf.

so of the different tones of the strings: septem discrimina vocum,

Verg. A. 6, 646 et saep.— Poet.:

tenues parvi discriminis umbrae,

i. e. of easy gradation, Ov. M. 6, 62. —

In partic.

With respect to disputed matters, which are to be distinguished between, and thus decided upon, the decisive point, turning-point, critical moment, determination, decision:

quoniam res in id discrimen adducta est, utrum ille poenas rei publicae luat, an nos serviamus,

to this point, Cic. Phil. 3, 11, 29; cf.:

ea res nunc in discrimine versatur, utrum... an, etc.,

id. Quint. 30, 92; Liv. 29, 17:

vicit disciplina militaris, vicit imperii majestas, quae in discrimine fuerunt, an ulla post hanc diem essent,

id. 8, 35, 4: haec et his similia haud in magno equidem ponam discrimine, shall not regard as of great moment, id. praef. §

8: postquam adesse discrimen ultimum belli animadvertit,

id. 44, 23:

instant enim (adversarii) et saepe discrimen omne committunt,

abandon the most decisive points, Quint. 6, 4, 17 et saep.— Poet.:

experiar, deus hic, discrimine aperto, An sit mortalis,

the test, Ov. M. 1, 222.—

Transf., a dangerous, decisive moment, crisis, dangerous condition; risk, danger, hazard:

in ipso discrimine periculi aliquem destituere,

Liv. 6, 17; so,

periculi,

id. 8, 24: in summo rem esse discrimine, * Caes. B. G. 6, 38, 2; cf.:

adducta est res in maximum periculum et extremum pene discrimen,

Cic. Phil. 7, 1:

salus sociorum summum in periculum ac discrimen vocatur,

id. de Imp. Pomp. 5, 12:

in extremo discrimine ac dimicatione fortunae,

id. Sull. 28:

in veteris fortunae discrimen adducitur,

id. Mur. 27, 55; cf.:

aliquem in discrimen capitis adducere,

id. Deiot. 1, 2; so,

capitis,

Quint. 11, 1, 49:

si ei subito sit allatum periculum discrimenque patriae,

Cic. Off. 1, 43, 154:

rem publicam in discrimen committere,

Liv. 8, 32; 33, 7; cf.:

fuitque dies illa tenebrarum et discriminis,

Vulg. Esth. 11, 8.

dispunctĭo, ōnis, f. [dispungo], a settling up, balancing of accounts (late Lat.).

Lit.:

concedenda creditoribus (with recognitio),

Dig. 42, 5, 15.—

Trop., an investigation, examination, a testing:

boni et mali operis,

Tert. adv. Marc. 5, 12:

utriusque meriti,

id. Apol. 18:

vitae,

i. e. death, id. Test. Anim. 4; id. de Anim. 33 fin.

exāmĭno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [examen].

(acc. to examen, I.).— Neut., to form swarms, to swarm:

examinant alvi,

Col. 9, 14, 5.—

(acc. to examen, II.).

Lit.

Act., to weigh (class.):

(aër) tamquam paribus examinatus ponderibus,

Cic. Tusc. 1, 19, 43; cf.: ad certum pondus, * Caes. B. G. 5, 12, 4.—

Neut.: alicui, to be in equilibrium with a thing, to counterbalance, counterpoise, Vitr. 10, 8.—

Trop., act., to weigh, ponder, consider, examine, try, test (class.):

non aurificis statera, sed quadam populari trutina examinari,

Cic. de Or. 2, 38, 159; cf.:

omnia verborum momentis, non rerum ponderibus,

id. Rep. 3, 8; so,

aliquid suis ponderibus,

id. Planc. 32 fin.:

diligenter verborum omnium pondera,

id. Or. 8, 26; Quint. 10, 3, 5:

emendate loquendi regulam,

id. 1, 5, 1;

juncturam syllabarum longarum et brevium aurium mensura,

Gell. 16, 18, 3:

(Parrhasius) examinasse subtilius lineas traditur (shortly after: circumscripsit omnia),

Quint. 12, 10, 4 Spald.: male verum examinat omnis Corruptus judex, * Hor. S. 2, 2, 8; cf.

of judicial examination,

Quint. 12, 3, 6; Dig. 30, 58; 33, 7, 12, § 43. —Hence, exāmĭnātus, a, um, P. a., tried, i. e. careful, thoughtful (late Lat.):

examinatissima diligentia,

Aug. Conf. 7, 6. — Adv.: exāmĭnātē, carefully, considerately:

credere,

Tert. Praescr. 33.— Comp.:

examinatius deliberare,

Amm. 25, 7.

expĕrīmentum, i, n. [id.], a proof, test, trial, experiment (mostly post-Aug.; cf.: documentum periculum): nimirum hoc maximum est experimentum, cum constet aegritudinem vetustate tolli, etc., * Cic. Tusc. 3, 30, 74:

Metello experimentis cognitum erat, genus Numidarum infidum esse,

Sall. J. 46, 3; cf. Tac. A. 13, 24:

lenitatis,

id. ib. 15, 24:

virtutis,

Vell. 2, 116, 1; Just. 15, 3, 1:

in omnibus fere minus valent praecepta quam experimenta,

Quint. 2, 5, 15:

medici experimenta per mortis agunt,

Plin. 29, 1, 8, § 18; 13, 2, 3, § 19:

experimento probare,

Vulg. Esth. 3, 5.—

Experience (post-Aug.; cf.

experientia): experimento meo ac natura ipsa duce,

Quint. 6, 2, 25:

longo experimento testata gloria,

Val. Max. 3, 7, 6 fin.:

Africa contenta qualicumque principe post experimentum domini minoris,

Tac. H. 1, 11:

sed experimentum contra fuit,

the event, result, id. A. 2, 97 fin.—Plur.:

haec autem cognosci experimentis,

Cels. 1 prooem. pp. 9, 10 Milligan:

Trebellius segnior et nullis castrorum experimentis provinciam tenuit,

Tac. Agr. 16.

ex-plōro, āvi, ātum, 1, v. a., to search out, seek to discover, to examine, investigate, explore (class.; in Cic. esp. freq. in the part. perf. and P. a.; syn.: speculor, scitor, sciscitor, percontor, quaero, interrogo).

In gen.

With acc.:

explora rem totam,

Cic. Att. 6, 8, 5:

fugam domini,

id. Verr. 2, 5, 17, § 44:

ambitum Africae,

Plin. 5, 1, 1, § 8:

altera (manus) motu caecum iter explorat,

Ov. M. 10, 456:

vehiculorum onera,

Suet. Tib. 18:

glebas gustu,

Col. 2, 2, 20:

panis potionisque bonitatem gustu,

Tac. A. 12, 66 et saep.:

ad explorandum idoneum locum castris,

for choosing out, Caes. B. C. 1, 81, 1:

insidias,

to seek out, Verg. G. 3, 537.—

With rel. clause:

explorare, qui homines inhabitarent,

Petr. 116:

apud se explorare, an expediat sibi consilium,

Dig. 17, 1, 2 fin.:

exploratum est, ubi controversia incipiat,

Quint. 7, 1, 8.—

In the part. perf., examined, ascertained, known:

exploratum et provisum,

Plaut. Capt. 3, 4, 110:

jam explorata nobis sunt ea, quae, etc.,

Cic. Rep. 1, 13:

perspecta et explorata perscribere,

id. Att. 3, 15, 8; cf.:

res non incertis jactatae rumoribus, sed compertae et exploratae,

Liv. 42, 13, 1:

de numero eorum omnia se habere explorata Remi dicebant,

Caes. B. G. 2, 4, 4; id. B. C. 2, 31, 5.—In abl. neutr. absol.: explorato, it being ascertained, i. e. when he knew:

explorato, jam profectos amicos,

Tac. H. 2, 49.

In partic.

In milit. lang., to spy out, reconnoitre:

speculatoribus in omnes partes dimissis, explorat, quo commodissime itinere vallum transire possit,

Caes. B. G. 5, 49 fin.; cf. id. ib. 5, 50, 3:

itinera egressusque ejus, postremo loca atque tempora cuncta explorat,

Sall. J. 35, 5:

Siciliam adiit, Africam exploravit,

Cic. de Imp. Pomp. 12, 34:

occulte explorare loca,

Caes. B. C. 1, 66, 2:

explorato hostium consilio,

Hirt. B. G. 8, 18, 2.—In the neutr. absol.:

ante explorato et subsidiis positis,

Liv. 23, 42, 9; so id. 23, 43, 7; 27, 2 fin. —

To try, test, put to the proof (perh. not ante-Aug.):

et suspensa focis explorat robora fumus,

Verg. G. 1, 175:

taurus in adversis explorat cornua truncis,

Luc. 2, 603; cf.:

hoc jugulo dextram explora,

Sil. 11, 358:

animos,

Ov. A. A. 1, 456; Liv. 37, 7, 10:

explorans quid hostes agerent,

id. 37, 28, 6:

haec exploranda per impigros juvenes esse,

id. 22, 55:

secundae res animos,

Tac. H. 1, 15:

tyranni fidem,

Luc. 8, 582.—Hence, explōrātus, a, um, P. a. Lit., ascertained; hence, established, confirmed, certain, sure:

ut ei jam exploratus et domi conditus consulatus videretur,

Cic. Mur. 24, 49: magna et prope explorata [p. 697] spes, id. Phil. 10, 10, 20; id. Off. 3, 33, 117; id. Tusc. 5, 9, 27:

victoria,

Caes. B. G. 7, 52, 2:

ratio,

Cic. N. D. 1, 23, 64:

litterae exploratae a timore,

i. e. affording certainty, confidence, id. Att. 3, 17, 1 et saep.:

de quo mihi exploratum est, ita esse, ut scribis,

I am certain, convinced, id. Fam. 2, 16, 6; cf. id. Ac. 2, 17, 54:

quis est tam stultus, cui sit exploratum, se ad vesperum esse victurum?

id. de Sen. 19, 67:

in qua (amicitia) nihil fidum, nihil exploratum habeas,

id. Lael. 26, 97:

exploratam habere pacem,

id. Phil. 7, 6, 16:

(Deus) habet exploratum, fore, etc.,

id. N. D. 1, 19, 51:

pro explorato habebat, etc.,

Caes. B. G. 6, 5, 3.— Comp.:

facilior et exploratior devitatio legionum fore videtur, etc.,

Cic. Att. 16, 2, 4.— Sup.:

exploratissima victoria,

Vell. 84, 1.— Adv.: explōrātē, with certainty, for a certainty, securely, surely (for the most part only in Cic.):

haec ita sentio, judico, ad te explorate scribo,

Cic. Q. Fr. 2, 15, b. 3; cf. judicare, Planc. in Cic. Fam. 10, 8, 6:

satis explorate perceptum et cognitum,

Cic. N. D. 1, 1, 1:

navigare,

id. Fam. 16, 8, 1.— Comp.:

exploratius promittere,

Cic. Fam. 6, 1, 5.— Sup. seems not to occur.

ostentātĭo, ōnis, f. [id.].

In gen., a showing, exhibition, display (very rare). in armorum magis quam togarum ostentatione, Plin. Pan. 56 fin.:

cognomen Imperiosi... ab ostentatione saevitiae ascitum,

from an open display, Liv. 7, 4.—

In partic.

An idle show, vain display, pomp, parade, ostentation (the predom. signif. of the word):

vitanda etiam ingenii ostentationis suspicio,

Cic. de Or. 2, 82, 333:

magnifica et gloriosa,

id. Fl. 22, 52:

insolens,

id. Par. 6, 1, 42:

et gloria,

id. Rab. Post. 14, 38:

inanis et simulatio,

id. Off. 2, 12, 43:

et venditatio,

id. Lael. 23, 86:

sui,

Caes. B. C. 1, 4.—In plur.: multorum annorum ostentationes meas nunc in discrimen esse adductas, that my many years' boastful promises (of an able administration) are now brought to the test, Cic. Att. 5, 13, 1.—

A false, deceitful show, pretence, simulation, deception:

consul veritate, non ostentatione popularis,

Cic. Agr. 1, 7, 23; cf.:

ut in fronte ostentatio sit, intus veritas occultetur,

id. Fin. 2, 24, 77:

doloris,

feigned pain, Sen. Ep. 99, 15:

(captivi) producti ostentationis causā,

Caes. B. C. 3, 71 fin.:

qui latius ostentationis causā vagarentur,

id. B. G. 7, 45.

per-tento, āvi, ātum, 1, v. a., to feel all over; hence,

To prove, try, test any thing.

Lit. (very rare):

cum utrumque pugionem pertentasset,

Tac. H. 2, 49: alta bipenni latera, Petr. poët. 89, v. 24.—

Trop. (rare but class.):

aliquem,

Ter. And. 3, 4, 9:

animum cohortis,

Tac. H. 1, 29: rem, to consider or weigh well, Cic. Q. Fr. 1, 4, 5:

omnia pertento, omnia experior,

Plin. Ep. 1, 20, 15:

nobilium adulescentium animos,

Liv. 2, 3, 6.—

To pervade, invade; to seize, affect ( poet. and in postAug. prose):

dum prima lues... Pertentat sensus,

Verg. A. 7, 354:

pertentant gaudia pectus,

id. ib. 1, 502:

tremor pertentet Corpora,

id. G. 3, 250:

vinolentiā ac fatigatione pertentatus,

App. M. 1, p. 107, 10.

prae-tento or praetempto, āvi, ātum, 1, v. a.

To feel, search, or grope out beforehand, to examine previously, to estimate beforehand, anticipate (mostly poet. and in post-Aug. prose):

praetentare baculo, luminis orbus, iter,

Ov. Ib. 262:

praetentat manu silvas,

id. M. 14, 189:

praetentat pollice chordas,

id. ib. 5, 339:

pedibus praetentat iter,

Tib. 2, 1, 77:

cochleae corniculis praetentant iter,

Plin. 9, 32, 51, § 101:

sinum,

Suet. Aug. 35:

culcitis et stragulis praetentatis et excussis,

id. Claud. 35:

fato pericula vestra praetentate meo,

Luc. 9, 397.—

Trop., to test or try beforehand:

vires,

Ov. M. 8, 7:

judicis misericordiam,

Quint. 4, 1, 28.—

To hold before one's self:

praetentat pallia laevā,

Claud. B. Gild. 438.—

Trop., to make a pretext of:

impia praetentans vulnera,

Val. Fl. 6, 75.

scŏpo, ĕre [skopeô], to investigate, test, search:

spiritum suum,

Vulg. Psa. 76, 7.

scōpo, āre, v. a. [1. scopa, II.], to brush or sweep away, Vulg. Isa. 14, 23.

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.

With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

of persons: similes avorum,

Lucr. 4, 1218:

nimis simili'st mei,

Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

ecquid mei similist (puer)?

id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

omnis inveniri similis tui vis,

id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

id. Mil. 2, 6, 39:

alia ejus similis,

id. ib. 2, 5, 38:

similis est Sagaristionis,

id. Pers. 1, 1, 14:

hominis similis,

Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

symbolum ejus similem,

Plaut. Ps. 1, 1, 55:

sui similem speciem,

Cic. Tusc. 1, 15, 34:

sui similis res,

Lucr. 5, 830:

volo me patris mei similem,

Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

id. Tusc. 1, 33, 81:

tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 3, 18:

est similis majorum suorum,

id. Ad. 3, 3, 57:

haud similis virgo est virginum nostrarum,

id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

virum non similem furis hujus,

Plaut. As. 3, 3, 91:

domini similis es,

Ter. Eun. 3, 2, 43:

in magistratu privatorum similes,

Cic. Rep. 1, 43, 67:

multi Gnathonum similes cum sint,

id. Lael. 25, 94:

plures Romuli quam Numae similes reges,

Liv. 1, 20:

ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

deos esse tui similes putas?

Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

tui,

id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

nostri similes,

id. 26, 50:

sui similis,

Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

alterum similem sui quaerere,

Cic. Lael. 22, 82:

nihil est appetentius similium sui quam natura,

id. ib. 14, 50:

quam uterque est similis sui!

Ter. Phorm. 3, 2, 16:

tui similem esse,

Cic. Fam. 9, 14, 6:

sui similis gens,

Tac. G. 4.—Of things:

tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

Plaut. Mil. 2, 2, 85:

haec atque hujus similia alia damna,

id. ib. 3, 1, 105:

perpulchra credo dona aut nostri similia,

Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

quid habet illius carminis simile haec oratio,

Cic. Rep. 1, 36, 56:

si fabularum similia didicimus,

id. ib.:

paupertatem, ignominiam, similia horum,

id. Fin. 3, 15, 51:

similes meorum versus,

Hor. S. 2, 1, 3:

nonne hoc monstri simile'st?

Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

monstri,

id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

prodigii,

Cic. Lig. 4, 11:

narrationem veri similem,

id. de Or. 2, 19, 83; cf.

Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

Cic. Fam. 12, 5, 1:

quae similia veri sint,

Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

amator simil'est oppidi hostilis,

id. Truc. 1, 2, 68:

meretricem esse similem sentis condecet,

id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

equi te Esse feri similem dico,

Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

Rhodii Atticorum similiores,

Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

meretrix fortunati oppidi,

id. Cist. 1, 1, 82:

tener et lactens puerique simillimus aevo,

Ov. M. 15, 201:

simillima societas hereditatis,

Cic. Rosc. Com. 18, 55:

quid esset simillimum veri,

id. Tusc. 5, 4, 11.—

With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

patri suo,

Cat. 61, 221; cf.:

similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

Plin. 7, 12, 10, § 51:

similis malo est,

Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

filius patri similis,

Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

sit suo similis patri,

Cat. 61, 217:

patri,

Ov. M. 6, 622:

parentibus ac majoribus suis,

Quint. 5, 10, 24:

par similisque ceteris,

Sall. C. 14, 4:

huic in hoc similis,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

similes Icilio,

Liv. 3, 65:

hinnuleo,

Hor. C. 1, 23, 1:

puro te similem vespero petit Rhode,

id. ib. 3, 19, 26:

multum similis metuenti,

id. S. 2, 5, 92:

fluctuanti,

Liv. 6, 13 Drak.:

flenti,

Ov. M. 3, 652:

cognoscenti,

id. ib. 2, 501:

roganti,

id. ib. 3, 240:

cogitantibus et dubitantibus,

Quint. 11, 2, 47:

ediscenti,

id. 11, 2, 46:

legenti,

id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

res similis nostris rebus,

Lucr. 5, 435:

quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

Cic. Fam. 9, 21, 1:

quid illi simile bello fuit?

Caes. B. G. 7, 77:

qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

argumentum vero simile comoediae,

Quint. 2, 4, 2; cf.:

similia veris erant,

Liv. 10, 20, 5:

partim vera partim mixta eoque similia veris,

id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

Quint. 9, 3, 10:

primus (iambus) ad extremum similis sibi,

Hor. A. P. 254:

versus sibi,

Quint. 9, 4, 60:

oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

flunt omnia castris quam urbi similiora,

Liv. 4, 31 fin.:

similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

puro simillimus amni,

Hor. Ep. 2, 2, 120:

media simillima veris sunt,

Liv. 26, 49:

simillimum id vero fecit,

id. 44, 30, 4.—

With gen. and dat. together:

tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

Lucr. 4, 1211:

neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

Cic. N. D. 1, 32, 90:

itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—

In a doubtful construction. On account of the form:

fugae similis profectio,

Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

similem Caesaris (or Caesari),

Suet. Caes. 52.—

With in and acc.:

in speciem Junonis,

App. M. 10, p. 253 fin. —

With inter:

homines inter se cum formā tum moribus similes,

Cic. Clu. 16, 46; so,

homines inter se (opp. differentes),

Quint. 12, 10, 22:

(catulos) Inter se similes,

Ov. M. 13, 835:

quae sunt inter se similia,

Cic. de Or. 3, 54, 206:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

Cic. Leg. 1, 10, 29:

sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

Quint. 9, 3, 49.—

With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

Caes. B. G. 7, 38 fin.:

nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

Cic. Fin. 4, 12, 31;

v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

id. Sen. 6, 17:

similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

id. Div. 2, 64, 131.—

Absol.:

decet facta moresque hujus habere me similes,

Plaut. Am 1, 1, 114:

ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

id. Men. prol. 19:

meus est (puer), nimium quidem simili'st,

id. Truc. 2, 6, 26:

laudantur simili prole puerperae,

i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

ecce similia omnia,

Ter. Phorm. 2, 1, 34:

par est avaritia, similis improbitas,

Cic. Rosc. Am. 40, 118;

but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

Liv. 45, 43:

ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

Cic. Lael. 14, 48:

sicut erat in simili causā antea factum,

id. Rep. 2, 37, 63:

quod in simili culpā versabantur,

Caes. B. C. 3, 110:

simili ratione,

id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

Sen. Ep. 84, 8:

ecce aliud simile, dissimile,

Cic. Fin. 4, 27, 76:

si quis Aristotelem similem emit,

a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

te similem,

your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

similis medios Juturna per hostīs Fertur,

Verg. A. 12, 477.— Comp.:

similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

Plaut. Mil. 2, 6, 48:

nihil hoc simile est similius,

id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

simillimos dicito esse,

Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.

A comparison, likeness, parallel case, or example:

quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

Cic. Fin. 3, 16, 54:

utuntur simili,

id. ib. 3, 14, 46:

nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

Quint. 7, 1, 61:

qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

id. 11, 2, 30 et saep.:

ignavi et erepti et similia,

id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

latitatio, metus, similia,

id. 7, 2, 46:

de philosophiā, de republicā, similibus,

id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—

Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).

sĭmulter, in like manner, similarly:

exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—

sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).

Absol. (so most freq.):

ecquid adsimulo similiter?

Plaut. Men. 1, 2, 37:

similiter atque uno modo,

Cic. Brut. 66, 233:

illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

id. Inv. 1, 41, 76:

addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

id. Ac. 2, 5, 14:

quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

ut, etc.... simillime, etc.,

just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—

With atque ( ac), et, ut si:

neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

Cic. N. D. 3, 3, 8:

similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

id. Off. 1, 25, 87:

similiter facit ut si posse putet,

id. Tusc. 4, 18, 41:

similiter et si dicat, etc.,

id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

Cic. Agr. 1, 4, 13.—

With dat.:

similiter his, etc.,

Plin. 11, 25, 30, § 86.

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.

With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

of persons: similes avorum,

Lucr. 4, 1218:

nimis simili'st mei,

Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

ecquid mei similist (puer)?

id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

omnis inveniri similis tui vis,

id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

id. Mil. 2, 6, 39:

alia ejus similis,

id. ib. 2, 5, 38:

similis est Sagaristionis,

id. Pers. 1, 1, 14:

hominis similis,

Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

symbolum ejus similem,

Plaut. Ps. 1, 1, 55:

sui similem speciem,

Cic. Tusc. 1, 15, 34:

sui similis res,

Lucr. 5, 830:

volo me patris mei similem,

Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

id. Tusc. 1, 33, 81:

tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 3, 18:

est similis majorum suorum,

id. Ad. 3, 3, 57:

haud similis virgo est virginum nostrarum,

id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

virum non similem furis hujus,

Plaut. As. 3, 3, 91:

domini similis es,

Ter. Eun. 3, 2, 43:

in magistratu privatorum similes,

Cic. Rep. 1, 43, 67:

multi Gnathonum similes cum sint,

id. Lael. 25, 94:

plures Romuli quam Numae similes reges,

Liv. 1, 20:

ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

deos esse tui similes putas?

Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

tui,

id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

nostri similes,

id. 26, 50:

sui similis,

Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

alterum similem sui quaerere,

Cic. Lael. 22, 82:

nihil est appetentius similium sui quam natura,

id. ib. 14, 50:

quam uterque est similis sui!

Ter. Phorm. 3, 2, 16:

tui similem esse,

Cic. Fam. 9, 14, 6:

sui similis gens,

Tac. G. 4.—Of things:

tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

Plaut. Mil. 2, 2, 85:

haec atque hujus similia alia damna,

id. ib. 3, 1, 105:

perpulchra credo dona aut nostri similia,

Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

quid habet illius carminis simile haec oratio,

Cic. Rep. 1, 36, 56:

si fabularum similia didicimus,

id. ib.:

paupertatem, ignominiam, similia horum,

id. Fin. 3, 15, 51:

similes meorum versus,

Hor. S. 2, 1, 3:

nonne hoc monstri simile'st?

Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

monstri,

id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

prodigii,

Cic. Lig. 4, 11:

narrationem veri similem,

id. de Or. 2, 19, 83; cf.

Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

Cic. Fam. 12, 5, 1:

quae similia veri sint,

Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

amator simil'est oppidi hostilis,

id. Truc. 1, 2, 68:

meretricem esse similem sentis condecet,

id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

equi te Esse feri similem dico,

Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

Rhodii Atticorum similiores,

Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

meretrix fortunati oppidi,

id. Cist. 1, 1, 82:

tener et lactens puerique simillimus aevo,

Ov. M. 15, 201:

simillima societas hereditatis,

Cic. Rosc. Com. 18, 55:

quid esset simillimum veri,

id. Tusc. 5, 4, 11.—

With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

patri suo,

Cat. 61, 221; cf.:

similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

Plin. 7, 12, 10, § 51:

similis malo est,

Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

filius patri similis,

Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

sit suo similis patri,

Cat. 61, 217:

patri,

Ov. M. 6, 622:

parentibus ac majoribus suis,

Quint. 5, 10, 24:

par similisque ceteris,

Sall. C. 14, 4:

huic in hoc similis,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

similes Icilio,

Liv. 3, 65:

hinnuleo,

Hor. C. 1, 23, 1:

puro te similem vespero petit Rhode,

id. ib. 3, 19, 26:

multum similis metuenti,

id. S. 2, 5, 92:

fluctuanti,

Liv. 6, 13 Drak.:

flenti,

Ov. M. 3, 652:

cognoscenti,

id. ib. 2, 501:

roganti,

id. ib. 3, 240:

cogitantibus et dubitantibus,

Quint. 11, 2, 47:

ediscenti,

id. 11, 2, 46:

legenti,

id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

res similis nostris rebus,

Lucr. 5, 435:

quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

Cic. Fam. 9, 21, 1:

quid illi simile bello fuit?

Caes. B. G. 7, 77:

qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

argumentum vero simile comoediae,

Quint. 2, 4, 2; cf.:

similia veris erant,

Liv. 10, 20, 5:

partim vera partim mixta eoque similia veris,

id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

Quint. 9, 3, 10:

primus (iambus) ad extremum similis sibi,

Hor. A. P. 254:

versus sibi,

Quint. 9, 4, 60:

oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

flunt omnia castris quam urbi similiora,

Liv. 4, 31 fin.:

similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

puro simillimus amni,

Hor. Ep. 2, 2, 120:

media simillima veris sunt,

Liv. 26, 49:

simillimum id vero fecit,

id. 44, 30, 4.—

With gen. and dat. together:

tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

Lucr. 4, 1211:

neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

Cic. N. D. 1, 32, 90:

itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—

In a doubtful construction. On account of the form:

fugae similis profectio,

Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

similem Caesaris (or Caesari),

Suet. Caes. 52.—

With in and acc.:

in speciem Junonis,

App. M. 10, p. 253 fin. —

With inter:

homines inter se cum formā tum moribus similes,

Cic. Clu. 16, 46; so,

homines inter se (opp. differentes),

Quint. 12, 10, 22:

(catulos) Inter se similes,

Ov. M. 13, 835:

quae sunt inter se similia,

Cic. de Or. 3, 54, 206:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

Cic. Leg. 1, 10, 29:

sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

Quint. 9, 3, 49.—

With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

Caes. B. G. 7, 38 fin.:

nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

Cic. Fin. 4, 12, 31;

v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

id. Sen. 6, 17:

similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

id. Div. 2, 64, 131.—

Absol.:

decet facta moresque hujus habere me similes,

Plaut. Am 1, 1, 114:

ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

id. Men. prol. 19:

meus est (puer), nimium quidem simili'st,

id. Truc. 2, 6, 26:

laudantur simili prole puerperae,

i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

ecce similia omnia,

Ter. Phorm. 2, 1, 34:

par est avaritia, similis improbitas,

Cic. Rosc. Am. 40, 118;

but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

Liv. 45, 43:

ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

Cic. Lael. 14, 48:

sicut erat in simili causā antea factum,

id. Rep. 2, 37, 63:

quod in simili culpā versabantur,

Caes. B. C. 3, 110:

simili ratione,

id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

Sen. Ep. 84, 8:

ecce aliud simile, dissimile,

Cic. Fin. 4, 27, 76:

si quis Aristotelem similem emit,

a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

te similem,

your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

similis medios Juturna per hostīs Fertur,

Verg. A. 12, 477.— Comp.:

similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

Plaut. Mil. 2, 6, 48:

nihil hoc simile est similius,

id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

simillimos dicito esse,

Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.

A comparison, likeness, parallel case, or example:

quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

Cic. Fin. 3, 16, 54:

utuntur simili,

id. ib. 3, 14, 46:

nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

Quint. 7, 1, 61:

qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

id. 11, 2, 30 et saep.:

ignavi et erepti et similia,

id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

latitatio, metus, similia,

id. 7, 2, 46:

de philosophiā, de republicā, similibus,

id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—

Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).

sĭmulter, in like manner, similarly:

exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—

sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).

Absol. (so most freq.):

ecquid adsimulo similiter?

Plaut. Men. 1, 2, 37:

similiter atque uno modo,

Cic. Brut. 66, 233:

illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

id. Inv. 1, 41, 76:

addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

id. Ac. 2, 5, 14:

quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

ut, etc.... simillime, etc.,

just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—

With atque ( ac), et, ut si:

neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

Cic. N. D. 3, 3, 8:

similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

id. Off. 1, 25, 87:

similiter facit ut si posse putet,

id. Tusc. 4, 18, 41:

similiter et si dicat, etc.,

id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

Cic. Agr. 1, 4, 13.—

With dat.:

similiter his, etc.,

Plin. 11, 25, 30, § 86.