terticeps

terticeps, cipis (tertius u. caput), der dritte Gipfel, alte Formel bei Varro LL. 5, 50.

cis, prep. [pronom. stem ki-, whence -ce; Gr. e-kei; cf.: hic, sic, etc.] (far more rare than the kindr. citra), on this side (opp. uls, ultra, and trans; cf. Varr. L. L. 5, § 83 Müll.; Liv. 5, 35, 4; 5, 33, 9 al.); with acc.

In space.

With verb of motion (rare): eo die cis Tiberim redeundum est, Varr. ap. Non. p. 92, 11.—

With verb of rest: Oppius mons, terticeps cis lucum Exquilinum, Sacr. Argae. ap. Varr. L. L. 5, § 50 Müll.:

cis Tiberim redire,

Liv. 8, 14, 6:

Gallia cis Rhenum perdomita,

Sall. H. 1, 8 Dietsch; cf.:

quae cis Taurum sunt,

Cic. Fam. 3, 8, 4:

cis Euphratem,

id. Att. 7, 2, 6:

Germanos, qui cis Rhenum incolunt,

Caes. B. G. 2, 3: hic primus cis Anienem cum rege Veientium conflixit. Liv. 4, 17, 18:

cis Taurum montem usque ad Halyn amnem,

id. 38, 38, 4:

cis Padum ultraque,

id. 5, 35, 4; Dig. 1, 2, 2, § 32.—

In time, within (only in Plaut. and post-class. writers;

in the former always in connection with pauci): cis dies paucos,

Plaut. Truc. 2, 3, 27:

paucos cis mensīs,

id. Merc. 1, 2, 42 Lorenz ad loc.:

cis paucas tempestates,

id. Most. 1, 1, 17:

cis pauculos dies,

Mamert. Grat. Act. Jul. 15:

cis mensem decimum,

Aur. Vict. Caes. 42, 1.—

Acc. to Priscian, also in other designations of limits = intra:

cis naturae leges, ut ultra naturae leges,

Prisc. p. 987 P.;

but the only passage cited for this meaning is: veniam petens, quod ei cis Vettios, Plautios dissimulavisset,

Tac. A. 11, 30 Ritter (Halm: ei Titios, Vettios; al. aliter), a very corrupt passage.

Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].

Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:

Quirinalis flamen,

priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:

trabea,

id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:

collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,

Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:

a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,

Fest. p. 254 Müll.; and:

templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,

Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,

Quirinale jugum,

Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—

Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.

Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].

Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:

Quirinalis flamen,

priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:

trabea,

id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:

collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,

Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:

a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,

Fest. p. 254 Müll.; and:

templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,

Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,

Quirinale jugum,

Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—

Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.