-
1 temel
1.1) фунда́мент; основа́ние, ба́зис; опо́ра; усто́йevin temeli — фунда́мент до́ма
köprünün temeli — опо́ра моста́
2) осно́ва, осно́вы; ба́заtemel atmak — а) заложи́ть фунда́мент; б) заложи́ть осно́вы (чего-л.)
temeli üstüne kurulmuş — со́зданный на осно́ве (чего-л.)
temeli üzerinde — на осно́ве (чего-л.)
iktisat temeli — осно́ва эконо́мики
şimdiki sosyetenin temelleri — усто́и совреме́нного о́бщества
2.основно́й; гла́вныйtemel prensipler — основны́е при́нципы
temel romen rakamları — мат. основны́е ри́мские ци́фры
◊
temelinden — а) в основа́нии; в осно́ве [свое́й]; по существу́, по су́ти; б) в о́бщем; вполне́; соверше́нно◊
temel bırakmak — разг. заси́живаться в гостя́х◊
temel cümlecik — грам. гла́вное предложе́ние◊
temel çivisi çakmak или temel çivisi kakmak — испо́льзовать вся́кую возмо́жность, что́бы оста́ться в да́нном ме́сте или на э́том све́те (букв. вбива́ ть гла́вный гвоздь)◊
temel tutmak — укрепи́ться, закрепи́ться; упро́читься, укорени́ться; обоснова́ться◊
(bir yere) temel kakmak — обоснова́ться наве́чно (где-л.) -
2 temel
осно́ва (ж) фунда́мент (м)* * *1.1) фунда́мент; основа́ниеevin temeli — фунда́мент до́ма
2) осно́ва, ба́заtemel atmak — заложи́ть осно́ву (чего-л.)
temel kakmak — упро́читься, укрепи́ться; обоснова́ться (где-л.)
2.temel tutmak — укорени́ться, пуска́ть ко́рни
основно́й, гла́вныйtemel düşünceler — основополага́ющие иде́и
temel prensipler — основны́е при́нципы
См. также в других словарях:
temel tutmak — 1) temelin kazılacağı zemin sağlam olmak 2) sürüp gidecek bir duruma gelmek, kökleşmek, yerleşmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
temel — is., Rum. 1) Bir yapının toprak altında kalan ve yapıya dayanak olan duvar, taban vb. bölümlerinin tümü Evin temelleri sökülüyor gibi sarsılıyor. H. E. Adıvar 2) Bu bölümleri yapmak için kazılan çukur 3) sf., mec. En önemli, belli başlı, ana,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
temellenmek — nsz Temel tutmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
temelleşmek — nsz 1) Temel tutmak, yerleşmek 2) mec. Sürekli ve kalıcı bir duruma girmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
bağlamak — i, e 1) Bir şeyi bir yere veya bir şeye tutturmak Gemiyi iskeleye bağlamak. 2) Düğümlemek İpi ipe bağlamak. 3) i Yara ilaç koyup bezle sarmak Yarayı bağlamak. 4) i Denk yapmak, paket yapmak Yatakları bağlamak. Eşyayı bağlamak. 5) nsz Oluşmak,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
taş — is. 1) Kimyasal veya fiziksel durumu değişiklikler gösteren, rengini içindeki maden, tuz ve oksitlerden alan sert ve katı madde Kireç taşı. Oltu taşı. 2) sf. Bu maddeden yapılmış, bu maddeden oluşmuş 3) Bazı yerlerde ve işlerde kullanılmak için… … Çağatay Osmanlı Sözlük
