Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tardĭtas

  • 1 tarditas

    tardĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] lenteur, marche lente. [st2]2 [-] manque de vivacité. [st2]3 [-] lenteur d'esprit, esprit lent, esprit borné.    - tarditas sententiarum: les lenteurs des délibérations.    - tarditas veneni, Tac.: effet lent du poison.    - tanta fuit operis tarditas ut... Cic.: l'ouvrage avança si lentement que...    - tarditas ingenii, Cic.: lenteur d'esprit.    - asina tarditatis indomitae, Plin.: mule d'une lenteur qu'on ne peut vaincre.
    * * *
    tardĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] lenteur, marche lente. [st2]2 [-] manque de vivacité. [st2]3 [-] lenteur d'esprit, esprit lent, esprit borné.    - tarditas sententiarum: les lenteurs des délibérations.    - tarditas veneni, Tac.: effet lent du poison.    - tanta fuit operis tarditas ut... Cic.: l'ouvrage avança si lentement que...    - tarditas ingenii, Cic.: lenteur d'esprit.    - asina tarditatis indomitae, Plin.: mule d'une lenteur qu'on ne peut vaincre.
    * * *
        Tarditas, penul. cor. tarditatis, opponitur Celeritati. Cicero. Tardiveté.
    \
        Cursu corrigere tarditatem. Cic. Se haster de courir.
    \
        Afferre tarditatem alicui rei. Cic. La retarder.

    Dictionarium latinogallicum > tarditas

  • 2 tarditas

    tardĭtas, ātis, f. [id.], slowness, tardiness (class.).
    I.
    Lit., of motion or action:

    celeritati tarditas, non debilitas (contraria est),

    Cic. Top. 11, 47:

    pedum,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    cursu corrigam tarditatem tum equis tum quadrigis,

    id. Q. Fr. 2, 13, 2:

    vehiculis tarditati,

    id. Rep. 3, 2, 3:

    navium,

    Caes. B. C. 1, 58:

    onerariae navis,

    Tac. A. 2, 39:

    mula effrenis et tarditatis indomitae,

    Plin. 8, 44, 69, § 171:

    occasionis,

    Cic. Phil. 2, 46, 118; cf.:

    moram et tarditatem afferre bello,

    id. ib. 5, 9, 25:

    tarditas et procrastinatio in rebus gerendis,

    id. ib. 6, 3, 7:

    cunctatio ac tarditas,

    id. Sest. 47, 100:

    nosti hominis tarditatem,

    id. Fam. 1, 5, b, 2:

    quid si etiam affert tarditatem ista sententia ad Dolabellam persequendum,

    id. Phil. 11, 10, 25; id. Brut. 42, 154:

    propter tarditatem sententiarum moramque rerum,

    id. Fam. 10, 22, 2:

    tanta fuit operis tarditas,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    audientium,

    dulness, Plin. 20, 9, 33, § 83; so,

    aurium,

    id. 20, 13, 51, § 137; 23, 2, 28, § 59:

    veneni,

    slow effect, Tac. A. 16, 14 fin. —In plur.:

    celeritates tarditatesque,

    Cic. Univ. 9:

    cavendum est, ne tarditatibus utamur in ingressu mollioribus,

    id. Off. 1, 36, 131.—
    II.
    Trop., of the mind, slowness, dulness, heaviness, stupidity:

    ingenii,

    Cic. Or. 68, 229; so,

    ingenii (connected with stupor),

    id. Pis. 1, 1; cf.:

    tarditas animi et stupor,

    Gell. 16, 12, 3:

    ingenii,

    Quint. 1, 1, 1:

    quid adjectius tarditate et stultitiā dici potest?

    Cic. Leg. 1, 19, 51:

    hominum,

    id. N. D. 1, 5, 11:

    opinio tarditatis,

    id. de Or. 1, 27, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > tarditas

  • 3 tarditas

    tarditās, ātis, f. (tardus), I) die Langsamkeit, Säumigkeit, das zögernde Wesen in der Bewegung od. Tätigkeit (Ggstz. celeritas, mobilitas, instantia [Emsigkeit]), a) v. leb. Wesen, mula tarditatis indomitae, Plin.: plenisque in rebus gerendis tarditas et procrastinatio odiosa est, Cic.: nosti hominis tarditatem et taciturnitatem, Cic. – Plur. = langsame Bewegungen, celeritates tarditatesque, Cic.: ne tarditatibus utamur in ingressu mollioribus, Cic.: regradationes siderum vel fortasse tarditates, Augustin. gen. ad litt. 2, 16. – b) v. sachl. u. abstr. Subjj., die Langsamkeit, langsame Bewegung, langsame Wirkung, langsam und schwer vor sich gehende Tätigkeit, Verzögerung, pedum, Cic.: navium, Caes.: veneni, langsame Wirkung, Tac.: aurium, Schwerhörigkeit, Plin.: so auch audientium, Plin.: sententiarum moraque rerum, Cic.: tanta fuit operis tardiras (es ging so langsam mit der Arbeit), ut etc., Cic.: tarditatem afferre bello, Cic. – insbes., der langsame, ruhige Gang der Töne u. Rede (Ggstz. cursus, der rasche Gang), tarditas modorum et gravitas canentis, Cic. de consil. suis fr. 3 Kays.: cursum contentiones magis requirunt, expositiones rerum tarditatem, Cic. or. 212. – II) übtr., die Langsamkeit, geistige Trägheit, Stumpfheit, das träumerische Wesen, ingenii, Cic.: animi, Gell.: hominum, Cic.: quid abiectius tarditate et stultitiā, Cic.

    lateinisch-deutsches > tarditas

  • 4 tarditas

    tarditās, ātis, f. (tardus), I) die Langsamkeit, Säumigkeit, das zögernde Wesen in der Bewegung od. Tätigkeit (Ggstz. celeritas, mobilitas, instantia [Emsigkeit]), a) v. leb. Wesen, mula tarditatis indomitae, Plin.: plenisque in rebus gerendis tarditas et procrastinatio odiosa est, Cic.: nosti hominis tarditatem et taciturnitatem, Cic. – Plur. = langsame Bewegungen, celeritates tarditatesque, Cic.: ne tarditatibus utamur in ingressu mollioribus, Cic.: regradationes siderum vel fortasse tarditates, Augustin. gen. ad litt. 2, 16. – b) v. sachl. u. abstr. Subjj., die Langsamkeit, langsame Bewegung, langsame Wirkung, langsam und schwer vor sich gehende Tätigkeit, Verzögerung, pedum, Cic.: navium, Caes.: veneni, langsame Wirkung, Tac.: aurium, Schwerhörigkeit, Plin.: so auch audientium, Plin.: sententiarum moraque rerum, Cic.: tanta fuit operis tardiras (es ging so langsam mit der Arbeit), ut etc., Cic.: tarditatem afferre bello, Cic. – insbes., der langsame, ruhige Gang der Töne u. Rede (Ggstz. cursus, der rasche Gang), tarditas modorum et gravitas canentis, Cic. de consil. suis fr. 3 Kays.: cursum contentiones magis requirunt, expositiones rerum tarditatem, Cic. or. 212. – II) übtr., die Langsamkeit, geistige Trägheit, Stumpfheit, das träumerische Wesen, ingenii, Cic.: animi, Gell.: hominum, Cic.: quid abiectius tarditate et stultitiā, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tarditas

  • 5 tarditas

    tarditas tarditas, atis f медлительность

    Латинско-русский словарь > tarditas

  • 6 tarditas

    tarditās, ātis f. [ tardus ]
    1) медленность, медлительность (navium Cs; in rebus gerendis C); медленное действие ( venēni T)
    tarditatem afferre alicui rei C — замедлять что-л.
    2) неповоротливость, вялость, притуплённость ( ingenii C)
    t. aurium PMтугоухость

    Латинско-русский словарь > tarditas

  • 7 tarditās

        tarditās ātis, f    [tardus], slowness, tardiness, sluggishness: legatorum: pedum: navium, Cs.: moram et tarditatem adferre bello: operis: celeritates tarditatesque: cavendum est, ne tarditatibus utamur in ingressu mollioribus.—Fig., of the mind, slowness, dulness, heaviness, stupidity: ingeni: quid abiectius tarditate et stultitiā?: opinio tarditatis.
    * * *
    slowness of movement, action, etc

    Latin-English dictionary > tarditās

  • 8 tarditas

    медленность, вялость (1. 7 § 3 D. 26, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > tarditas

  • 9 tarditas

    , atis f
      медлительность, вялость

    Dictionary Latin-Russian new > tarditas

  • 10 Tarditas et procrastinatio odiosa est

    Delay and procrastination is hateful. (Cicero)

    Latin Quotes (Latin to English) > Tarditas et procrastinatio odiosa est

  • 11 celeritas

    celeritās, ātis, f. (celer), die Schnelligkeit, Raschheit (Ggstz. tarditas, mora), I) eig.: corporis, Cic.: pedum, Cic.: equorum, Cic.: peditum, Caes.: praerapida fluminum c., Curt.: celeritate vinci a tardioribus, Cic.: tantā celeritate uti, ut etc., Cic.: celeritate incredibili longissimas vias conficere, Suet.: haec navis erat incredibili celeritate velis, Cic. – Plur. (Ggstz. tarditates), Cic. de off. 1, 131; Tim. 31. – II) übtr.: 1) der rasche Gang, die Geläufigkeit der Rede usw., verborum, Cic.: orationis, Cic.: eloquendi, dicendi, Cic.: in bezug auf die Silbenmessung, c. trochaei (Ggstz. tarditas spondei), Quint.: brevitas et c. syllabarum, Cic. – 2) die Raschheit, Eile im Verfahren, das rasche Verfahren (Ggstz. tarditas, mora), tanta celeritas festinatioque, Cic.: c. praepostera, Liv.: c. reditionis, reditus eius, Cic.: bellandi, Vell.: celeritati studere, Caes.: celeritatem adhibere, Planc. (in Cic. ep.) u. Nep.: celeritatem alcis impedire, Nep.: celeritatem persequendi retardare, Cic.: celeritate opus est, Cic. – 3) die Raschheit im Fortgange, im Verlauf, in der Wirkung, der rasche Fortgang od. Verlauf, das rasche ( schnelle) Vorübergehen, die rasche ( schnelle) Wirkung, actionis, Cic. fr.: belli, Cic.: doloris, Cic.: veneni, Cic.: famae, die rasche Verbreitung, Curt. – 4) die Schnelligkeit, Raschheit im Auffassen, Denken, Beschließen, die geistige Regsamkeit, animi, Cic.: animorum, Cic.: ingenii, Cic. u. Nep.: cogitationis, Quint.: consilii, Entschlossenheit, Nep.: percipiendi, Quint. – u. im Antworten usw., die Schlagfertigkeit, celeritas et brevitas et respondendi et lacessendi, Cic.: c. prompta et parata in agendo et respondendo, Cic.

    lateinisch-deutsches > celeritas

  • 12 auris

    auris, is, f. (pour *ausis, cf. ausculto) [st1]1 [-] oreille; oreille attentive, attention.    - cf gr. οὖς, ὠτός: oreille - αἰσθάνομαι: apprendre.    - cum erat... in aurem eius insusurratum, Cic. Verr. 2, 1, 120: quand on lui avait chuchoté à l'oreille.    - aurem praebere (dare) alicui: tendre l’oreille à qqn, écouter qqn.    - servire auribus alicujus: flatter qqn.    - dormire in utramvis aurem, Ter.: dormir sur ses deux oreilles.    - aures erigere: dresser les oreilles (pour écouter), être attentif.    - pervenire (accidere) ad aures alicujus: parvenir aux oreilles de qqn.    - aequis (secundis) auribus audire: écouter d'une oreille bienveillante.    - aurem alicujus vellere, Virg. (pervellere, Sen.): tirer l'oreille de qqn.    - aditum ad aures alicujus habere: avoir l'oreille de qqn.    - claudere aures alicui rei (ad rem): fermer l'oreille à qqch.    - aurium gravitas (tarditas): dureté d'oreille.    - ad Atticorum aures teretes et religiosas se accommodare, Cic. Or. 28: se conformer à l'oreille délicate et scrupuleuse des Attiques.    - haec nostra oratio multitudinis est auribus accommodanda, Cic. de Or. 2, 159: notre oreille à nous doit s'accommoder aux oreilles de la foule. [st1]2 [-] orillon d'une charrue.    - Virg. G. 1, 172.
    * * *
    auris, is, f. (pour *ausis, cf. ausculto) [st1]1 [-] oreille; oreille attentive, attention.    - cf gr. οὖς, ὠτός: oreille - αἰσθάνομαι: apprendre.    - cum erat... in aurem eius insusurratum, Cic. Verr. 2, 1, 120: quand on lui avait chuchoté à l'oreille.    - aurem praebere (dare) alicui: tendre l’oreille à qqn, écouter qqn.    - servire auribus alicujus: flatter qqn.    - dormire in utramvis aurem, Ter.: dormir sur ses deux oreilles.    - aures erigere: dresser les oreilles (pour écouter), être attentif.    - pervenire (accidere) ad aures alicujus: parvenir aux oreilles de qqn.    - aequis (secundis) auribus audire: écouter d'une oreille bienveillante.    - aurem alicujus vellere, Virg. (pervellere, Sen.): tirer l'oreille de qqn.    - aditum ad aures alicujus habere: avoir l'oreille de qqn.    - claudere aures alicui rei (ad rem): fermer l'oreille à qqch.    - aurium gravitas (tarditas): dureté d'oreille.    - ad Atticorum aures teretes et religiosas se accommodare, Cic. Or. 28: se conformer à l'oreille délicate et scrupuleuse des Attiques.    - haec nostra oratio multitudinis est auribus accommodanda, Cic. de Or. 2, 159: notre oreille à nous doit s'accommoder aux oreilles de la foule. [st1]2 [-] orillon d'une charrue.    - Virg. G. 1, 172.
    * * *
        Auris, huius auris, f. g. L'oreille.
    \
        Tarditas aurium. Plin. Dure ouye.
    \
        Acutae aures. Horat. Agues, Poinctues.
    \
        Aures applicatae. Varro. Courtes, et serrees contre la teste.
    \
        Aurectae aures. Virgil. Droictes, Attentives.
    \
        Auida auris. Claud. Ouid. Aspre à escouter.
    \
        Bibulae aures. Persius. Qui buveroyent autant de leurs propres louanges et adulations, que le gravier ou sablon buveroit d'eaue.
    \
        Binae aures. Virgil. Les deux oreilles.
    \
        Capaces aures. Cic. Grandes.
    \
        Castae aures. Claudian. Qui ne scauroyent ouir une parolle villaine.
    \
        Aures decisae. Tacit. Coupees.
    \
        Demissae aures. Virgil. Baissees, Pendantes.
    \
        Dextra auris. Ouid. L'oreille du costé droict.
    \
        Durae aures. Virgil. Qui ne veulent point escouter.
    \
        Fidae aures. Ouid. Ausquelles on se peult bien fier et dire son secret.
    \
        Fissa auris. Persius. Fendue.
    \
        Hebetes. Cic. Qui n'oyent gueres cler, Qui oyent dur.
    \
        Hispidae. Senec. Velues.
    \
        Ima auris. Plin. Le bas de l'oreille, Le bout d'embas.
    \
        Inuitae aures. Ouid. Qui oyent à regret, et enuy.
    \
        Laeua auris. Ouid. L'oreille gauche.
    \
        Memor auris. Ouid. Qui n'oublie point ce que elle a ouy.
    \
        Mutilatae aures. Liuius. Desquelles on a coupé une partie.
    \
        Obseratae aures. Horat. Closes, Qui ne veulent ouir.
    \
        Odiosae. Ouid. Fascheuses.
    \
        Patiens culturae auris. Horat. Qui endure d'estre admonnestee et endoctrinee.
    \
        Patulae aures. Horat. Ouvertes.
    \
        Pronae. Claudian. Attentives, Enclines à ouir.
    \
        Rimosa auris. Horat. Qui ne peult rien tenir secret.
    \
        Sitientes aures. Cic. Qui ont grand desir d'ouir.
    \
        Stolidae. Ouid. Qui n'ont point de jugement.
    \
        Suspensis auribus aliquid bibere. Propert. Escouter fort diligemment et attentivement.
    \
        Tritae aures. Cic. Accoustumees d'ouir quelque chose.
    \
        Vaporata auris. Persius. hoc est, Vapore seu calore halitus perfusa. Eschauffee de l'haleine.
    \
        Abhorret a nobis auris deorum, atque animus. Cic. Dieu ne nous veult ouir ne aider.
    \
        Accidit auribus, et ad Aures. Plin. iunior. Liu. Il est parvenu jusques à mes oreilles.
    \
        Ad aurem alicui accedere. Cic. Luy s'accouster à l'oreille.
    \
        Accipere auribus. Quintil. Ouir, Escouter.
    \
        Accommodare aures. Claudian. Prester l'oreille, Escouter.
    \
        Aures alicuius adire. Tacit. Aller parler à quelcun.
    \
        Admittere aliquid auribus. Liu. Escouter, Ouir voluntiers, Ne point refuser à ouir.
    \
        Admonere ad aurem. Cic. Advertir ou admonnester en parlant à l'oreille.
    \
        Admouere aurem. Cic. Approcher l'oreille, Oreiller.
    \
        Aures monitis aduertere. Propert. Escouter les advertissemens.
    \
        Afferre aures odiosas verbis. Ouid. Ouir à regret, Estre fascheux escouteur.
    \
        Agnoscere auribus. Cic. Cognoistre aucun à l'ouir parler.
    \
        Aures arrigere. Terent. Dresser les oreilles, Escouter attentivement et soigneusement, Estre attentif.
    \
        Aure non auersa audire. Tibull. Ouir voluntiers.
    \
        Auribus parum audire. Cato. N'ouir guere cler.
    \
        Bibere aure. Horat. Escouter fort attentivement.
    \
        Calent aures nostrae illius criminibus, Cic. Nous avons les oreilles toutes eschauffees d'ouir parler de ses meschancetez, Nous n'oyons autre chose.
    \
        Canere auribus surdis. Liu. Perdre son temps et sa peine de parler à aucun.
    \
        Auribus capere spolia. Plaut. Escouter et entendre le secret de son ennemi, et par ce moyen le vaincre et piller.
    \
        Factum mirabile ceperat aures. Ouid. Avoit detenu, et rendu attentives à escouter.
    \
        Captare auribus aera. Virgil. Prester ou tendre l'oreille, pour scavoir de quel costé vient le vent.
    \
        Claudere aures veritati. Cic. Estouper les oreilles contre la verité, N'en vouloir ouir parler.
    \
        Contingere pauidas aures dicitur scelus. Ouid. Ouir parler de quelque meschanceté.
    \
        Dare alicui aures. Cic. Prester l'oreille à aucun, L'escouter.
    \
        Faciles dare aures. Seneca. Escouter voluntiers.
    \
        Iustas dare vocibus aures. Valer. Flac. Bien entendre et poiser les parolles.
    \
        Auribus alterius aliquid dare. Trebonius. Chatouiller ses oreilles, Flatter.
    \
        Dedere aures suas poetis. Cic. Addonner, Donner du tout, S'addonner à ouir les poetes.
    \
        Niueus lapis deducit aures Senec. Il ha des perles pendues aux oreilles.
    \
        Dicere aliquid dignum auribus. Cic. Digne d'estre ouy.
    \
        In aurem dicere. Plin. S'accouster ou parler tout bas à l'oreille.
    \
        Diuidere aures alio. Catull. Entendre ailleurs.
    \
        Dormire in vtranuis aurem. Terent. Dormir en asseurance, sans soulci.
    \
        Erigere aures. Cic. Dresser les oreilles, Estre attentif.
    \
        Exigi aure. Quintil. Estre jugé par l'oreille.
    \
        Faciles aures habere. Quintil. Estre escouté, et ouy bien voluntiers, Avoir auditeurs oyants voluntiers.
    \
        Aures hebetes habere. Cic. Avoir dure ouye, ne vouloir entendre.
    \
        Imbuere aures sermonibus. Tacit. Abbrever de parolles.
    \
        Impellere aures. Virgil. Esmouvoir.
    \
        Implere aures auditoris. Cic. Contenter.
    \
        Implere aures sermonibus. Ouid. Emplir.
    \
        Inculcare se auribus alicuius. Cic. Luy rompre les oreilles de langage.
    \
        Iuuare aures cantu. Lucret. Delecter, Donner plaisir aux oreilles.
    \
        Micare auribus. Virg. Remuer souvent et promptement ou dru et menu les oreilles.
    \
        Obgannire ad aurem. Terent. Rompre les oreilles de babil.
    \
        Obstruere aures. Virgil. Estouper.
    \
        Offendere aures. Cic. Faire mal aux oreilles, Blesser, Offenser.
    \
        Obtusae aures aliqua re. Cic. Rompues et assourdies de trop ouir une chose.
    \
        Onerare aures odio. Sallust. Fascher et ennuyer.
    \
        Parcere auribus alicuius. Seneca. Ne le point fascher par trop parler.
    \
        Patefacere aures assentatoribus. Cic. Prester l'oreille aux flatteurs.
    \
        Aures praeceptis omnium monitisque patent. Cic. Sont ouvertes.
    \
        Pepulit fremitus aures meas. Senec. J'ay ouy le bruit.
    \
        Peregrinantur aures tuae? Cic. Es tu seul en ceste ville qui ne sache pas cela qui est notoire à un chascun? Tes oreilles sont elles ailleurs?
    \
        Perfluunt aures dicta. Quintil. Les parolles passent et coulent par les oreilles sans se y arrester, Quand il ne souvient point à l'auditeur de ce qu'il a ouy.
    \
        Personare aures alicuius. Cic. Crier à l'oreille d'aucun.
    \
        Praecludere aures alicui. Quint. Luy estre closes, Quand on ne le veult point escouter, ne ouir parler.
    \
        Prouellere aurem. Seneca. Admonnester.
    \
        Radere aures delicatas. Quintil. Offenser, Fascher.
    \
        Respirant aures a forensi asperitate. Quintil. Ont relasche et respit.
    \
        Sonant aures. Cels. Les oreilles cornent.
    \
        Substringere aurem alicui. Hor. Luy prester l'oreille. L'escouter.
    \
        In alteram aurem suscipere aliquid. Ci. Entreprendre la charge de quelque chose en doubte.
    \
        Tinniunt aures. Catul. Tintent, Sonnent, Bruyent.
    \
        Torquet ab obscoenis sermonibus aurem. Horat. Destourne, Retire.
    \
        Vellere aurem. Virgil. Tirer l'oreille pour ramentevoir.

    Dictionarium latinogallicum > auris

  • 13 celeritas

    celeritās, ātis, f. (celer), die Schnelligkeit, Raschheit (Ggstz. tarditas, mora), I) eig.: corporis, Cic.: pedum, Cic.: equorum, Cic.: peditum, Caes.: praerapida fluminum c., Curt.: celeritate vinci a tardioribus, Cic.: tantā celeritate uti, ut etc., Cic.: celeritate incredibili longissimas vias conficere, Suet.: haec navis erat incredibili celeritate velis, Cic. – Plur. (Ggstz. tarditates), Cic. de off. 1, 131; Tim. 31. – II) übtr.: 1) der rasche Gang, die Geläufigkeit der Rede usw., verborum, Cic.: orationis, Cic.: eloquendi, dicendi, Cic.: in bezug auf die Silbenmessung, c. trochaei (Ggstz. tarditas spondei), Quint.: brevitas et c. syllabarum, Cic. – 2) die Raschheit, Eile im Verfahren, das rasche Verfahren (Ggstz. tarditas, mora), tanta celeritas festinatioque, Cic.: c. praepostera, Liv.: c. reditionis, reditus eius, Cic.: bellandi, Vell.: celeritati studere, Caes.: celeritatem adhibere, Planc. (in Cic. ep.) u. Nep.: celeritatem alcis impedire, Nep.: celeritatem persequendi retardare, Cic.: celeritate opus est, Cic. – 3) die Raschheit im Fortgange, im Verlauf, in der Wirkung, der rasche Fortgang od. Verlauf, das rasche ( schnelle) Vorübergehen, die rasche ( schnelle) Wirkung, actionis, Cic. fr.: belli, Cic.: doloris, Cic.: veneni, Cic.: famae, die rasche Verbreitung, Curt. – 4) die Schnelligkeit, Raschheit im Auffassen, Denken, Beschließen, die geistige Regsamkeit, animi,
    ————
    Cic.: animorum, Cic.: ingenii, Cic. u. Nep.: cogitationis, Quint.: consilii, Entschlossenheit, Nep.: percipiendi, Quint. – u. im Antworten usw., die Schlagfertigkeit, celeritas et brevitas et respondendi et lacessendi, Cic.: c. prompta et parata in agendo et respondendo, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > celeritas

  • 14 tardities

    tarditiēs, ēī f. Acc = tarditas

    Латинско-русский словарь > tardities

  • 15 tarditudo

    tarditūdo, inis f. Acc, Pl = tarditas

    Латинско-русский словарь > tarditudo

  • 16 tardor

    ōris m. Vr = tarditas

    Латинско-русский словарь > tardor

  • 17 torpor

    ōris m. [ torpeo ]
    1) окоченение, оцепенение (t. gravis occupat artūs O); отупение (t. et tarditas Aug)
    2) бездействие, косность, вялость (t. animi et otium Ap)

    Латинско-русский словарь > torpor

  • 18 consideratus

    cōnsīderātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (considero), reiflich überlegt od. (akt.) überlegend, besonnen, bedächtig (Ggstz. inconsideratus, temerarius), a) passiv, v. Tätigkeiten, Zuständen, Eigenschaften u. dgl.: ratio bene c., Cic.: c. tarditas, c. atque provisa via vivendi, Cic.: considerata iudicia mentis (Ansichten), Cic.: quod (factum) cuiquam paulo minus consideratum videtur, Cic.: consideratius consilium dare, Cic.: illud verbum consideratissimum nostrae consuetudinis ARBITROR, Cic. – b) aktiv, v. Pers., überlegsam, besonnen, bedächtig (s. Jordan Cic. Caecin. 1. p. 140), parum c. homo, Val. Max.: iudex lentus et c., Cic.: tu, homo sapiens et considerate, quid dicis? Cic.: quis consideratior illo? Cic.: ob has causas Caesar tardior et consideratior erat factus, Auct. b. Afr. – m. in u. Abl., C. Quinctius fuit... una in re paulo minus consideratus, Cic. Quinct. 11.

    lateinisch-deutsches > consideratus

  • 19 cunctatio

    cunctātio, ōnis, f. (cunctor), das Zögern oder Zaudern, sowohl des Langsamen od. Unentschlossenen als des Bedächtigen, die Zurückhaltung, das Bedenken (Ggstz. temeritas; oft verb. cunctatio et mora, c. aut mora, c. et tarditas, cunctatio tarditasque), superiorum dierum Sabini c., Caes.: insita ingenio meo c., Liv.: quanta in sermone c., Plin. ep.: callidā cunctatione, Suet. – studium semper adsit, cunctatio absit, Cic.: sum et ipse in edendo haesitator; tu tamen meam quoque cunctationem tarditatemque vicisti, Plin. ep.: habes cunctationis meae causas, Plin. ep.: magno illi ea c. stetit, Liv.: ut hāc eam cunctatione liberarem, Augustin. – iis, abiectā omni cunctatione, adipiscendi magistratus et gerenda res publica est, Cic.: si pullus (equinus) sine cunctatione fossam transsilit, Col.: deditio sine cunctatione est facta, Liv.: dicam sine cunctatione quod sentio, Cic. – m. Ang. was für ein? durch Genet. Gerund., inter cunctationem ingrediendi (flumen) oppressi sunt, Liv.: eos maior prope c. tenebat operta quam clausa invadendi, Liv.: et ne qua forte nasceretur veniendi c., Apul. – Plur., Tac. ann. 4, 71. Quint. 9, 2, 71.

    lateinisch-deutsches > cunctatio

  • 20 gravitas

    gravitās, ātis, f. (gravis), I) die Schwere, 1) eig., die Schwere, die Wucht, die Last, o neris, Ov.: armorum, Caes.: navium, Caes.: immobilis longitudine et gravitate haste, Liv.: moveri gravitate et pondere (v. d. Atomen), Cic.: me mea defendit gravitas, Ov. – 2) übtr.: a) als habituelle Eigenschaft: α) die Tiefe des Tons, gr. soni vel acumen, Mart. Cap. 9. § 932: fastigia vocum gravitasque, Mart. Cap. 3. § 268. – β) das Gewicht, die Gewichtigkeit, der Gehalt, die Bedeutung, Bedeutsamkeit, der Einfluß, Nachdruck, civitatis, die bedeutende Macht, Caes.: sententiarum, Cic.: artium, Cic.: accessit iudiciis gravitas, Vell. – γ) die Würde ( das würdevolle Benehmen), die Erhabenheit, Feierlichkeit, Majestät (oft neben maiestas), augusta, Ov.: regentis, Ov.: oris, Liv.: bes. auch der Rede u. des Redners, dicendi, imponierende Beredsamkeit, Cic.: verborum, Quint.: Sophoclis, Quint. – δ) die Charakterstärke, -festigkeit, Konsequenz, Beständigkeit, Caesaris, Cic.: viri, Curt.: imperii, Cic.: in quo gravitas et auctoritas est, Cic.: cum gravitate et constantia vivere, Cic.: u. der Ernst, die Bedächtigkeit, Besonnenheit, Strenge, Härte im Benehmen, Lacedaemoniorum, Nep.: comitate condita gr., Cic.: gravitate mixtus lepos, Cic.: gravitatis severitatisque personam sustinere, Cic. – b) als auf andere einwirkende Eigenschaft: α) die Höhe des Preises, annonae, sumptuum, Tac. – β) die Schärfe, die Häßlichkeit des Geruchs, odoris, Plin. u. Tac.: dah. der üble Geruch, oris, animae, Plin.: halitus, Plin. – γ) der schädliche, nachteilige, ungesunde Einfluß, die Schädlichkeit, Ungesundheit, caeli, Cic.: loci, Liv.: autumni, Sall. fr. – II) das Beschwertsein, a) das Schwangersein, die Schwangerschaft, meton. = die Leibesbürde, Ov. met. 9, 287. – b) das Beschwertsein, die Schwere, Schwerfälligkeit, Mattigkeit, der ungesunde, krankhafte Zustand, si in sensibus ipsius est aliqua forte gravitas atque tarditas, Cic.: gr. corporis, Cic.: linguae, Cic.: aurium od. auditus od. audiendi, Schwerhörigkeit, Plin.: spiritus, schwerer Atem, Cels.: tristitia (Trübsinn) et gr. mentis (Schwermut), Sen.: Plur., capitis gravitates, Plin. 27, 130: gravitates oris et dentium, Plin. 37, 143. – c) das Gedrücktsein, die Schwäche im Alter, senilis, Ov. met. 7, 478.

    lateinisch-deutsches > gravitas

См. также в других словарях:

  • tardità — {{hw}}{{tardità}}{{/hw}}s. f. (lett.) Tardezza | (fig.) Ottusità …   Enciclopedia di italiano

  • ELUCUS — apud A. Gell. l. 4. c. 19. Initio Pueros impuberes compertum est, si plurimo cibo nimioque somno uterentur, hebetiores fieri, veterni usque aut eluci tarditatem: quid sit, exponit apud eundem Cloatius Verus l. 16. c. 12. tarditas quaedam viz.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tardity — Tar di*ty, n. [L. tarditas.] Slowness; tardiness. [R.] Sir K. Digby. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Siete emblemas de la Universidad de Salamanca — Coordenadas: 40°57′41.01″N 5°40′1.37″O / 40.9613917, 5.6670472 …   Wikipedia Español

  • PINNATAE Literae — dicebantur olim infaustae rei nuntiae, sicut Laureatae felicia omnia referebant. Ut res laetas enim et bene gestas nuntiaturi, non solum cum tabellis laureatis, sed etiam summis hastis laurô vestitis veniebant: sic e contrario, qui res turbidas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTEROPHORI — Graece Πτεροφόροι, dicebantur Tabellarii apud Romanos, rem male gestam aut bellum annuntiantes a pinnis, quas in summo hastarum sixas gerebant. Hesych. Πτεροφόροι, τέλος τὸ ςτρατιωτικὸν. Quemadmodum contra laureatas hastas gerebant, aut laureatas …   Hofmann J. Lexicon universale

  • tardità — s.f. [dal lat. tardĭtas atis, der. di tardus lento, tardo ], lett. 1. [l essere lento nel muoversi, nell agire] ▶◀ indolenza, lentezza, (lett.) tardezza, torpidezza, (non com.) torpidità. ◀▶ (lett.) prestezza, prontezza, rapidità, solerzia,… …   Enciclopedia Italiana

  • ՀԵՂԳՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0083 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 8c, 10c, 11c գ. ῤᾳθυμία, ἁμελία segnities, desidia, pigritia, negligentia. Հեղգ գոլն. պղերգութիւն. ծուլութիւն. թուլութիւն. դանդաղկոտութիւն. անհոգութիւն. ... *Անիծեալ լիցի,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՄՐՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0320 Chronological Sequence: 6c գ. βραδύτης tarditas, cunctatio, segnities. Յամր գոլն. դանդաղութիւն. անագանումն. յերկարութիւն. *Զի մի՛ զսահմանեալ ժամանակն ծախեսցէ ճանապարհագնացութեանն յամրութեամբ. Փիլ. յովն.: *Զպտղահասութեանն յամրութիւն …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏԱՐՏԱՄՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0858 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 10c գ. νωθρία tarditas, segnities, pigritia եւ μέριμνη sollicitudo, cura. Տարտամ գոլն. տարտամելն. յամրութիւն. դանդաղկոտութիւն. պղերգութիւն. յուլութիւն. թուլութիւն մարմնոյ կամ մտաց.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • tardiveté — Tardiveté, Lentitudo, Segnities, Tarditas, Tarditudo …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»