-
1 bandage
завојv превива, завива (рана)* * *n. завој; a bandage of the elbow (foot) завој на лакто (стопало); a pressure bandage компресивен завој; bandage II v tr завивање, превивање, бандажирање; to bandage a wound завивање (превивање) рана; (v) завива (рана), превива; завојn. повез, завојv. подврзува, завива, превива; повој; завојзавој; превива, завива (рана) bandage; plaster; turn завој; вртење; свиок Band -
2 first aid bandage
-
3 bind
се стврднува, спојува, обврзува, задолжуваn корица (од книга), повез, лента, збрка (сл)поврзува (книга), приврзува, прицврстува, врзува* * *n. 1. врска (see bond);2. (colloq.) теснец; to be in a (bit of a) bind да се биде во тесно; bind II bound (baund) v1.tr врзување; to bind grain into sheaves врзување на жито во снопови; to bind by contract врзаност со договор; bound hand and foot врзан за нозе и раце (see also tie II);2. tr завивање; to bind (up) a wound завивање на рана (see also bandage II);3. tr поврзување, подвезување; to bind a book подвезување на книга;4. tr врзување, врзување на синџир, поврзување; to bind smb. in chains врзување на некого во синџири (see also chain II);5. tr запишување; to bind smb. over (out) as an apprentice запишување на некого како чирак; 6. tr (legal) to bind over to a court приморување на некого под емство за да се појави пред суд; 7. intr обврзување. обврска; it is not binding on anyone тоа никого не го обврзуваv. (past. pp. bound) врзува, приврзува, поврзува (книга), прицврстува;2. обврзува; to bind oneself - се обврзува, ветува да стори нешто; to be bound - е принуден; bound to win - убеден во победа;3. врзува, засилува; to bind up - а) преврзува; bound up with - (тесно) поврзан со некого, со нешто; -
4 lint
n.1.lint bandage brit. med. тупфер (за преврска на рана)2. (особено amer.) пердувка, влакненце (што отпаѓаат од волнена/памучна ткаенина); a speck/piece of lint пердувче; влакненце
См. также в других словарях:
bandage — [ bɑ̃daʒ ] n. m. • 1508; de bander I ♦ 1 ♦ Rare Action de bander, de fixer un pansement. 2 ♦ Cour. Bandes de tissu ainsi appliquées. Bandage simple. ⇒ 1. bande, écharpe, pansement. Bandage en T, croisé (⇒ spica) . Bandage ouaté. Bandage herniaire … Encyclopédie Universelle
Bandage (locomotive) — Bandage Sur une roue de matériel roulant ferroviaire par exemple une locomotive à vapeur, le bandage, ou bande de roulement est la couche métallique d usure fixée autour de la jante d une roue. Roue de Pacific, le bandage en blanc est visible… … Wikipédia en Français
Bandage scissors — are angled tip scissors, with a blunt tip on the bottom blade, which helps in cutting bandages without gouging the skin.Bandage scissors are very popular in any health care facility because they are designed to safely lift bandages away from skin … Wikipedia
bandage — BANDAGE. s. m. Bande, lien qui sert à bander. Faire un bandage. Délier un bandage. f♛/b] Il se prend aussi pour La façon, la manière de bander quelque chose. Un des grands secrets de l art des Chirurgièns, c est le bandage.[b]Bandage, se dit… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Bandage — Sf fester Schnür bzw. Stützverband erw. fach. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. bandage, einer Ableitung von frz. bander verbinden , zu frz. bande Binde , das aus dem Germanischen stammt (binden). Die harten Bandagen sind die Vorläufer der… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Bandage — Band age (b[a^]nd [asl]j), n. [F. bandage, fr. bande. See {Band}.] 1. A fillet or strip of woven material, used in dressing and binding up wounds, etc. [1913 Webster] 2. Something resembling a bandage; that which is bound over or round something… … The Collaborative International Dictionary of English
bandage — Bandage. s. m. Façon & maniere de bander quelque chose. Un des grands secrets de l art des Chirurgiens, c est le bandage. Il se prend encore pour les bandes mesmes qui servent à bander, & plus particulierement pour un Brayer. Bandage, Se dit… … Dictionnaire de l'Académie française
Bandage — Band age, v. t. [imp. & p. p. {Bandaged} (b[a^]nd [asl]jd); p. pr. & vb. n. {Bandaging} (b[a^]nd [asl]*j[i^]ng).] To bind, dress, or cover, with a bandage; as, to bandage the eyes. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
bandage — 1590s, from M.Fr. bandage (16c.), from O.Fr. bander to bind, from bande a strip (see BAND (Cf. band) (1)). As a verb from 1774. Related: Bandaged; bandaging … Etymology dictionary
bandage — [n] covering for wound cast, compress, dressing, gauze, plaster; concept 311 bandage [v] cover a wound bind, dress, swathe, truss, wrap; concept 310 … New thesaurus
bandage — ► NOUN ▪ a strip of material used to bind up a wound or to protect an injury. ► VERB ▪ bind with a bandage. ORIGIN French, from bande band … English terms dictionary
