Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tāmino

  • 1 tamino

    tāmino, āre (v. tag-o, tango), entweihend berühren, beflecken, entweihen, Fest. 393 (b), 13.

    lateinisch-deutsches > tamino

  • 2 tamino

    tāmino, āre (v. tag-o, tango), entweihend berühren, beflecken, entweihen, Fest. 393 (b), 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tamino

  • 3 attamino

    at-tāmino (ad-tāmino), āvī, ātum, āre ( aus ad u. tagmino v. tango; nachklass. für contamino), berühren, antasten, I) im allg.: hominem forte, Augustin. de civ. dei 22, 22. p. 531, 21 D.: alqd, Ambros. de inst. virg. 16; de off. 1, 36, 184 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 182 sq.). – II) prägn. 1) = nehmen, rauben, Capit. Gord. 27, 1. – 2) = entehren, beflecken, schänden, virginem, Iustin. 21, 3, 4: alqm Iudaicis sacramentis, Cod. Theod. 3, 1, 5: sacrum opus, Porphyr. Hor. ep. 1, 3, 9. – übtr., quae imprudentia regendae coniugis attaminavit, Aur. Vict. Caes. 16, 2.

    lateinisch-deutsches > attamino

  • 4 attamino

    at-tāmino (ad-tāmino), āvī, ātum, āre ( aus ad u. tagmino v. tango; nachklass. für contamino), berühren, antasten, I) im allg.: hominem forte, Augustin. de civ. dei 22, 22. p. 531, 21 D.: alqd, Ambros. de inst. virg. 16; de off. 1, 36, 184 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 182 sq.). – II) prägn. 1) = nehmen, rauben, Capit. Gord. 27, 1. – 2) = entehren, beflecken, schänden, virginem, Iustin. 21, 3, 4: alqm Iudaicis sacramentis, Cod. Theod. 3, 1, 5: sacrum opus, Porphyr. Hor. ep. 1, 3, 9. – übtr., quae imprudentia regendae coniugis attaminavit, Aur. Vict. Caes. 16, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attamino

  • 5 adtamino

    at-tāmĭno ( adt-), āre, v. a. [ad-tamino, contr. instead of tagmino, from tago, tango; cf. contamino], to touch; and, in a bad sense, to attack, rob (only post-class. and rare), Capitol. Gord. 27.—Hence, also, to dishonor, contaminate, defile:

    virginem,

    Just. 21, 3: aliquem sacramentis Judaicis, Cod. Th. 3, 1, 5.— Trop.:

    facta et consulta alicujus imprudentia,

    Aur. Vict. Caes. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > adtamino

  • 6 attamino

    at-tāmĭno ( adt-), āre, v. a. [ad-tamino, contr. instead of tagmino, from tago, tango; cf. contamino], to touch; and, in a bad sense, to attack, rob (only post-class. and rare), Capitol. Gord. 27.—Hence, also, to dishonor, contaminate, defile:

    virginem,

    Just. 21, 3: aliquem sacramentis Judaicis, Cod. Th. 3, 1, 5.— Trop.:

    facta et consulta alicujus imprudentia,

    Aur. Vict. Caes. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > attamino

  • 7 attamino

    at-tāmino, āvī, ātum, āre [ad + *. tagmino = tango ]
    1) трогать, касаться, перен. заражать (aliquem, sc. contagione pestiferā Aug)
    2) позорить, бесчестить ( aliquem Just)
    3) брать, захватывать, отнимать ( nihil quod ad eorum fortunas pertineret Capit)

    Латинско-русский словарь > attamino

  • 8 contamino

    con-tāmino, āvī, ātum, āre [*. tagmino = tango ]
    1) смешивать, соединять, сливать
    2)
    а) марать, пятнать, осквернять, портить (aliquem и aliquid aliquā re Ter, C etc.); опозорить ( se scelere C)
    c. se sanguine alicujus C — обагрить свои руки чьей-л. кровью
    б) обезображивать, искажать, уродовать (c. veritatem mendacio C; c. disciplinam male dicendo et similiter vivendo Ap)

    Латинско-русский словарь > contamino

  • 9 contaminatus

    cōntāminātus, a, um, s. con-tāmino.

    lateinisch-deutsches > contaminatus

  • 10 contamino

    con-tāmino, āvī, ātum, āre (con u. *tagmino zu tango), in Berührung bringen, berühren, I) im allg.: manus, quibus contaminatur, Tert. apol. 17. Vgl. Gloss. IV, 42, 12 ›contaminare, contingere‹. – II) insbes.: A) mit Fremdartigem in Berührung bringen, m. Acc. = verderben, verhunzen, m. Ang. wodurch? durch Abl., ne hoc gaudium contaminet vita aegritudine aliquā, Ter. eun. 552. – fabulas, verächtl. vom Verarbeiten u. Verschmelzen zweier griechischer Originale in ein lateinisches Stück, Ter. Andr. prol. 16 u. heaut. prol. 17. – u. gentes, durch Übertritt in den Plebejerstand (von einem Patrizier, der von einem Plebejer an Kindes Statt angenommen wird), Cic. de domo 35. – B) mit Unreinem in Berührung bringen u. so beflecken, besudeln, entweihen, entehren, a) physisch, c. deam Syriam urinā, Suet.: fistulas, lacus, ICt. – bes. unkeusch betasten, durch unnatürliche Lüste beflecken, schänden, ingenuos, Petr. 108, 3. – gew. Partiz. Perf. contāminātus mit Superl. = durch Unkeuschheit, durch unnatürliche Lüste befleckt, lustbefleckt, α) v. Pers.: c. grex turpium morbo virorum (= spadones), Hor.: homo contaminatissimus, Cic. – Plur. subst., contāminātī, ōrum, m., lustbefleckte Knaben, Buhlknaben (= exoleti), Tac. ann. 15, 37. – β) von Lebl.: collegae tui c. spiritus (Atem), Cic.: c. flos aetatis, Suet.: c. membra, Suet. – b) moralisch, personam culpā, Cornif. rhet.: veritatem aliquo mendacio, Cic.: se sanguine alcis, Cic.: se scelere, sese maleficio, Cic.: se humanis vitiis (mit den gewöhnlichen Lastern der Menschen), Cic.: se ipsos ac domos suas nefandā praedā, Liv. – im Passiv, quā lege sanguinem suum contaminari, Liv.: selten ohne Abl., ne qua religio deûm impune contaminaretur, Suet. – c) geistig, cuius significationis multo assiduoque usu totum id verbum ita contaminatum est, ut etc., hat einen so schmutzigen Sinn bekommen, Gell. 2, 6, 25. – Partiz. Perf. contāminātus m. Superl., befleckt, entweiht, entehrt (Ggstz. integer), gew. mit Ang. wodurch? durch Abl., α) v. Pers.: facinore, Caes.: tot parricidiis, Cic.: homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. de domo 23. – absol. = schuldbefleckt, unrein, se ut consceleratos contaminatosque ab ludis... abactos esse, Liv. – β) v. der Gesinnung usw., contaminata omni scelere mens, Liv. – absol., c. superstitio (Ggstz. pietas et religio), Cic. – γ) v. Vornahmen, Zuständen, iudicia corrupta et contaminata paucorum vitio ac turpitudine, Cic.: vita contaminatissima (höchst schuldbeflecktes) et consceleratissima, Augustin. de civ. dei 1, 9. – Neutr. Plur. subst., ut anteponantur integra contaminatis, Cic. top. 69.

    lateinisch-deutsches > contamino

  • 11 intaminatus

    intāminātus, a, um (in u. *tamino, wovon auch contamino etc.), unbesudelt, unbefleckt, Hor. carm. 3, 2, 18. Ambros. de off. 2, 6, 37. Heges. 5, 1.

    lateinisch-deutsches > intaminatus

  • 12 intamino

    in-tāmino, āre, besudeln, entweihen, templum, Heges. 2, 10, 4.

    lateinisch-deutsches > intamino

  • 13 contamino

    con-tāmino, āvī, ātum, āre (con u. *tagmino zu tango), in Berührung bringen, berühren, I) im allg.: manus, quibus contaminatur, Tert. apol. 17. Vgl. Gloss. IV, 42, 12 ›contaminare, contingere‹. – II) insbes.: A) mit Fremdartigem in Berührung bringen, m. Acc. = verderben, verhunzen, m. Ang. wodurch? durch Abl., ne hoc gaudium contaminet vita aegritudine aliquā, Ter. eun. 552. – fabulas, verächtl. vom Verarbeiten u. Verschmelzen zweier griechischer Originale in ein lateinisches Stück, Ter. Andr. prol. 16 u. heaut. prol. 17. – u. gentes, durch Übertritt in den Plebejerstand (von einem Patrizier, der von einem Plebejer an Kindes Statt angenommen wird), Cic. de domo 35. – B) mit Unreinem in Berührung bringen u. so beflecken, besudeln, entweihen, entehren, a) physisch, c. deam Syriam urinā, Suet.: fistulas, lacus, ICt. – bes. unkeusch betasten, durch unnatürliche Lüste beflecken, schänden, ingenuos, Petr. 108, 3. – gew. Partiz. Perf. contāminātus mit Superl. = durch Unkeuschheit, durch unnatürliche Lüste befleckt, lustbefleckt, α) v. Pers.: c. grex turpium morbo virorum (= spadones), Hor.: homo contaminatissimus, Cic. – Plur. subst., contāminātī, ōrum, m., lustbefleckte Knaben, Buhlknaben (= exoleti), Tac. ann. 15, 37. – β) von Lebl.: collegae tui c. spiritus (Atem), Cic.: c. flos aetatis, Suet.: c. membra,
    ————
    Suet. – b) moralisch, personam culpā, Cornif. rhet.: veritatem aliquo mendacio, Cic.: se sanguine alcis, Cic.: se scelere, sese maleficio, Cic.: se humanis vitiis (mit den gewöhnlichen Lastern der Menschen), Cic.: se ipsos ac domos suas nefandā praedā, Liv. – im Passiv, quā lege sanguinem suum contaminari, Liv.: selten ohne Abl., ne qua religio deûm impune contaminaretur, Suet. – c) geistig, cuius significationis multo assiduoque usu totum id verbum ita contaminatum est, ut etc., hat einen so schmutzigen Sinn bekommen, Gell. 2, 6, 25. – Partiz. Perf. contāminātus m. Superl., befleckt, entweiht, entehrt (Ggstz. integer), gew. mit Ang. wodurch? durch Abl., α) v. Pers.: facinore, Caes.: tot parricidiis, Cic.: homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. de domo 23. – absol. = schuldbefleckt, unrein, se ut consceleratos contaminatosque ab ludis... abactos esse, Liv. – β) v. der Gesinnung usw., contaminata omni scelere mens, Liv. – absol., c. superstitio (Ggstz. pietas et religio), Cic. – γ) v. Vornahmen, Zuständen, iudicia corrupta et contaminata paucorum vitio ac turpitudine, Cic.: vita contaminatissima (höchst schuldbeflecktes) et consceleratissima, Augustin. de civ. dei 1, 9. – Neutr. Plur. subst., ut anteponantur integra contaminatis, Cic. top. 69.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contamino

  • 14 intaminatus

    intāminātus, a, um (in u. *tamino, wovon auch contamino etc.), unbesudelt, unbefleckt, Hor. carm. 3, 2, 18. Ambros. de off. 2, 6, 37. Heges. 5, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intaminatus

  • 15 intamino

    in-tāmino, āre, besudeln, entweihen, templum, Heges. 2, 10, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intamino

  • 16 contaminata

    con-tāmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [from stem tag, tango].
    I.
    Orig., to bring into contact, touch.
    A.
    In gen. (very rare):

    manus quibus contaminatur,

    Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
    B.
    To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole:

    multas Graecas fabulas,

    Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
    II.
    To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
    A.
    Lit.:

    deam Syriam urinā,

    Suet. Ner. 56:

    lacus (connected with spurcare aquas),

    Dig. 47, 11, 1:

    spiritum,

    Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice:

    ingenuos,

    Petr. 108, 3.—
    B.
    Trop.:

    gaudium aegritudine aliquā,

    to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4:

    se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis),

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    sanguinem suum lege (Canuleia),

    Liv. 4, 1, 2:

    gentes, i. e. by adoption into a plebeian family,

    Cic. Dom. 13, 35:

    ordines neglegentiā,

    Suet. Vesp. 9:

    veritatem aliquo mendacio,

    Cic. Sull. 16, 45:

    mentem omni scelere,

    Liv. 40, 13, 4; cf.:

    aliquem scelere,

    Tac. A. 1, 35; and:

    se sanguine,

    Cic. Cat. 1, 12, 29:

    sese maleficio,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    se ipsos ac domos suas nefanda praeda,

    Liv. 29, 18, 8 al. —In part. perf.:

    contaminati facinore,

    Caes. B. G. 7, 43; so,

    tot parricidiis,

    Cic. Phil. 12, 7, 15:

    multis flagitiis,

    id. Clu. 35, 97:

    omnibus probris,

    Suet. Aug. 65; id. Vit. 4:

    judicia vitio paucorum (joined with corrupta),

    Cic. Div. in Caecil. 21, 70:

    verbum assiduo usu,

    Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled:

    se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse,

    Liv. 2, 37, 9; cf.:

    pars civitatis, velut contaminata,

    id. 4, 4, 6:

    superstitio,

    Cic. Clu. 68, 194 al. —So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9:

    flos aetatis,

    Suet. Caes. 49:

    paene omnibus membris,

    id. Ner. 29.— Sup.: homo sceleribus [p. 445] flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
    1.
    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
    2.
    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things:

    ut anteponantur... integra contaminatis,

    Cic. Top. 18, 69.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contaminata

  • 17 contaminati

    con-tāmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [from stem tag, tango].
    I.
    Orig., to bring into contact, touch.
    A.
    In gen. (very rare):

    manus quibus contaminatur,

    Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
    B.
    To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole:

    multas Graecas fabulas,

    Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
    II.
    To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
    A.
    Lit.:

    deam Syriam urinā,

    Suet. Ner. 56:

    lacus (connected with spurcare aquas),

    Dig. 47, 11, 1:

    spiritum,

    Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice:

    ingenuos,

    Petr. 108, 3.—
    B.
    Trop.:

    gaudium aegritudine aliquā,

    to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4:

    se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis),

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    sanguinem suum lege (Canuleia),

    Liv. 4, 1, 2:

    gentes, i. e. by adoption into a plebeian family,

    Cic. Dom. 13, 35:

    ordines neglegentiā,

    Suet. Vesp. 9:

    veritatem aliquo mendacio,

    Cic. Sull. 16, 45:

    mentem omni scelere,

    Liv. 40, 13, 4; cf.:

    aliquem scelere,

    Tac. A. 1, 35; and:

    se sanguine,

    Cic. Cat. 1, 12, 29:

    sese maleficio,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    se ipsos ac domos suas nefanda praeda,

    Liv. 29, 18, 8 al. —In part. perf.:

    contaminati facinore,

    Caes. B. G. 7, 43; so,

    tot parricidiis,

    Cic. Phil. 12, 7, 15:

    multis flagitiis,

    id. Clu. 35, 97:

    omnibus probris,

    Suet. Aug. 65; id. Vit. 4:

    judicia vitio paucorum (joined with corrupta),

    Cic. Div. in Caecil. 21, 70:

    verbum assiduo usu,

    Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled:

    se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse,

    Liv. 2, 37, 9; cf.:

    pars civitatis, velut contaminata,

    id. 4, 4, 6:

    superstitio,

    Cic. Clu. 68, 194 al. —So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9:

    flos aetatis,

    Suet. Caes. 49:

    paene omnibus membris,

    id. Ner. 29.— Sup.: homo sceleribus [p. 445] flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
    1.
    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
    2.
    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things:

    ut anteponantur... integra contaminatis,

    Cic. Top. 18, 69.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contaminati

  • 18 contamino

    con-tāmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [from stem tag, tango].
    I.
    Orig., to bring into contact, touch.
    A.
    In gen. (very rare):

    manus quibus contaminatur,

    Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
    B.
    To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole:

    multas Graecas fabulas,

    Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
    II.
    To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
    A.
    Lit.:

    deam Syriam urinā,

    Suet. Ner. 56:

    lacus (connected with spurcare aquas),

    Dig. 47, 11, 1:

    spiritum,

    Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice:

    ingenuos,

    Petr. 108, 3.—
    B.
    Trop.:

    gaudium aegritudine aliquā,

    to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4:

    se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis),

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    sanguinem suum lege (Canuleia),

    Liv. 4, 1, 2:

    gentes, i. e. by adoption into a plebeian family,

    Cic. Dom. 13, 35:

    ordines neglegentiā,

    Suet. Vesp. 9:

    veritatem aliquo mendacio,

    Cic. Sull. 16, 45:

    mentem omni scelere,

    Liv. 40, 13, 4; cf.:

    aliquem scelere,

    Tac. A. 1, 35; and:

    se sanguine,

    Cic. Cat. 1, 12, 29:

    sese maleficio,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    se ipsos ac domos suas nefanda praeda,

    Liv. 29, 18, 8 al. —In part. perf.:

    contaminati facinore,

    Caes. B. G. 7, 43; so,

    tot parricidiis,

    Cic. Phil. 12, 7, 15:

    multis flagitiis,

    id. Clu. 35, 97:

    omnibus probris,

    Suet. Aug. 65; id. Vit. 4:

    judicia vitio paucorum (joined with corrupta),

    Cic. Div. in Caecil. 21, 70:

    verbum assiduo usu,

    Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled:

    se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse,

    Liv. 2, 37, 9; cf.:

    pars civitatis, velut contaminata,

    id. 4, 4, 6:

    superstitio,

    Cic. Clu. 68, 194 al. —So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9:

    flos aetatis,

    Suet. Caes. 49:

    paene omnibus membris,

    id. Ner. 29.— Sup.: homo sceleribus [p. 445] flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
    1.
    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
    2.
    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things:

    ut anteponantur... integra contaminatis,

    Cic. Top. 18, 69.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contamino

  • 19 intaminatus

    intāmĭnātus, a, um, adj. [2. in-tamino; whence contamino], unsullied, undefiled:

    virtus Intaminatis fulget honoribus,

    Hor. C. 3, 2, 18; Tert. Cor. Milit. 15 init.

    Lewis & Short latin dictionary > intaminatus

См. также в других словарях:

  • Tamino — es el papel principal para tenor de la ópera La flauta mágica de Wolfgang Amadeus Mozart. Es el portador de la flauta con poderes mágicos a través de la historia. Tamino es un príncipe, hijo de un Fürst que se enamora del retrato de Pamina.… …   Wikipedia Español

  • Tamino — is the name of * the main character, a prince and hero, in the German language opera The Magic Flute ( Die Zauberflöte ) by Wolfgang Amadeus Mozart. The name of the character is Greek. *an XML based database management product from Software AG …   Wikipedia

  • Tamino — ist der Name der XML Datenbank (XML basierte Datenbank) von der Software AG des Hauptcharakters aus Die Zauberflöte von Wolfgang Amadeus Mozart Diese Seite ist eine …   Deutsch Wikipedia

  • Tamino — griechischer Ursprung, Bedeutung: Herr, Gebieter. Bekannt durch die Figur des Prinzen Tamino in Mozarts Oper »Die Zauberflöte« (1791) …   Deutsch namen

  • tamino — his·tamino·lyt·ic; …   English syllables

  • TAMINO — abbr. Transaction Architecture for Managing InterNet Objects (DBMS, DB, Internet) …   United dictionary of abbreviations and acronyms

  • Luxus Appartements Tamino — (Шладминг,Австрия) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Hauptplatz 3 …   Каталог отелей

  • Die Zauberflöte — Werkdaten Originaltitel: Die Zauberflöte Originalsprache: deutsch Musik: Wolfgang Amadeus Mozart Libretto: Emanuel Schikaneder …   Deutsch Wikipedia

  • Papagena — Die Zauberflöte (KV 620) ist eine Oper in zwei Aufzügen, 1791 im Freihaustheater in Wien uraufgeführt. Das Libretto stammt von Emanuel Schikaneder, die Musik komponierte Wolfgang Amadeus Mozart. Werkdaten Originaltitel: Die Zauberflöte… …   Deutsch Wikipedia

  • Papageno — Die Zauberflöte (KV 620) ist eine Oper in zwei Aufzügen, 1791 im Freihaustheater in Wien uraufgeführt. Das Libretto stammt von Emanuel Schikaneder, die Musik komponierte Wolfgang Amadeus Mozart. Werkdaten Originaltitel: Die Zauberflöte… …   Deutsch Wikipedia

  • Zauberflöte — Die Zauberflöte (KV 620) ist eine Oper in zwei Aufzügen, 1791 im Freihaustheater in Wien uraufgeführt. Das Libretto stammt von Emanuel Schikaneder, die Musik komponierte Wolfgang Amadeus Mozart. Werkdaten Originaltitel: Die Zauberflöte… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»