szczeknąć

См. также в других словарях:

• szczeknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}szczekać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szczęknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}szczękać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szczeknąć — → szczekać …   Słownik języka polskiego

• szczęknąć — → szczękać …   Słownik języka polskiego

• poszczekać — dk I, poszczekaćka, poszczekaćają, poszczekaćaj, poszczekaćał «o psie: szczeknąć kilka razy, szczeknąć wiele razy» Poszczekał na obcych i schował się do budy …   Słownik języka polskiego

• naszczekać — dk I, naszczekaćam, naszczekaćasz, naszczekaćają, naszczekaćaj, naszczekaćał 1. «o psie: wiele razy szczeknąć na kogoś» Brytan naszczekał na włóczęgę. 2. posp. «obmówić, oczernić kogoś, nagadać na kogoś» …   Słownik języka polskiego

• oszczekać — dk I, oszczekaćam, oszczekaćasz, oszczekaćają, oszczekaćaj, oszczekaćał, oszczekaćany oszczekiwać ndk VIIIb, oszczekaćkuję, oszczekaćkujesz, oszczekaćkuj, oszczekaćiwał, oszczekaćiwany 1. «o psie: szczeknąć wiele razy na widok kogoś, czegoś, lub… …   Słownik języka polskiego

• szczekać — ndk I, szczekaćam, szczekaćasz, szczekaćają, szczekaćaj, szczekaćał szczeknąć dk Va, szczekaćnę, szczekaćniesz, szczekaćnij, szczekaćnął, szczekaćnęła, szczekaćnąwszy 1. «o psie, lisie, szakalu: wydawać krótki, urywany głos; ujadać» Pies szczekał …   Słownik języka polskiego

• szczeknięcie — n I rzecz. od szczeknąć …   Słownik języka polskiego

• szczękać — ndk I, szczękaćam, szczękaćasz, szczękaćają, szczękaćaj, szczękaćał szczęknąć dk Va, szczękaćnę, szczękaćniesz, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęła, szczękaćnęli, szczękaćnąwszy «wydawać, powodować szczęk; brzękać, pobrzękiwać» Szczękają… …   Słownik języka polskiego

• szczęknięcie — n I rzecz. od szczęknąć …   Słownik języka polskiego