-
1 szczeknąć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szczeknąć
-
2 szczęknąć
szczękać (-am) < szczęknąć> (-nę) łańcuch, klucze rasseln, klirren; naczynia scheppern, klappern;szczękać talerzami mit den Tellern klappern;szczękać zębami mit den Zähnen klappern -
3 szczeknąć
глаг.• лязгнуть* * *сои. однокр, пролаять, залаять, тявкнуть* * *сов. однокр.прола́ять, зала́ять, тя́вкнуть -
4 szczęknąć
глаг.• лязгнуть* * *сои. однокр, пролаять, залаять, тявкнуть* * *сов.ля́згнуть; забряца́ть; щёлкнуть; сту́кнуть; ср. szczekaćSyn: -
5 szczeknąć
[щекнǒчь]v.dk -
6 тявкнуть
szczeknąć однокр. -
7 szczękać
impf ⇒ szczęknąć* * ** * *ipf.szczęknąć pf. -ij1. (+ Ins.) clang, clank; gł. ipf. clatter, jangle, rattle; szczękać garnkami clatter pots and pans; szczęknąć mieczami clash swords.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szczękać
-
8 kłapnąć
-
9 szczekać
impf ⇒ szczęknąć* * ** * *ipf.(o psie, myśl. o lisie) bark (na kogoś/coś at sb/sth); onomat. woof, bow-wow; (= ujadać, t. przen.) bay (na kogoś/coś at sb/sth); psy szczekają, karawana idzie dalej przen. dogs bark but the caravans move on.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szczekać
-
10 залаять
-
11 пролаять
-
12 щелкнуть
klasnąć, (мы́шью) kliknąć, ( зубами) kłapnąć, pstryknąć, szczęknąć, prztyknąć, trzasnąć -
13 гавкнути
hawknutyдієсл. -
14 bark
[bɑːk] 1. n 2. viszczekać (szczeknąć perf or zaszczekać perf)* * *I 1. noun(the short, sharp cry of a dog, fox etc.) szczekanie2. verb1) (to make this sound: The dog barked at the stranger.) szczekać2) (to utter abruptly: She barked a reply.) warknąćII 1. noun(the covering of the trunk and branches of a tree: He stripped the bark off the branch.) kora2. verb(to take the skin off (part of the body) by accident: I barked my shin on the table.) zedrzeć skórę -
15 rattle
['rætl] 1. n( of window) stukanie nt; ( of train) turkot m; ( of engine) stukot m; ( of coins) brzęk m; of chain szczęk m; ( for baby) grzechotka f; ( of snake) grzechotanie nt2. viwindow, engine stukać; train turkotać (zaturkotać perf); coins, bottles brzęczeć (zabrzęczeć perf); chains szczękać (szczęknąć perf)3. vtto rattle along — przejeżdżać (przejechać perf) z turkotem
* * *[rætl] 1. verb1) (to (cause to) make a series of short, sharp noises by knocking together: The cups rattled as he carried the tray in; The strong wind rattled the windows.) szczękać, kołatać2) (to move quickly: The car was rattling along at top speed.) turkotać3) (to upset and confuse (a person): Don't let him rattle you - he likes annoying people.) wyprowadzić z równowagi2. noun1) (a series of short, sharp noises: the rattle of cups.) grzechot, szczęk2) (a child's toy, or a wooden instrument, which makes a noise of this sort: The baby waved its rattle.) grzechotka3) (the bony rings of a rattlesnake's tail.) grzechotka•- rattling- rattlesnake
- rattle off
- rattle through -
16 лязгнуть
глаг.• szczękać• szczęknąć -
17 szczekać1
impf ⇒ szczeknąćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szczekać1
-
18 szczękać
szczękać (-am) < szczęknąć> (-nę) łańcuch, klucze rasseln, klirren; naczynia scheppern, klappern;szczękać talerzami mit den Tellern klappern;szczękać zębami mit den Zähnen klappern -
19 szczekać
-
20 szczękać
1) ( wydawać dźwięk) naczynia: klirren; klucze: rasseln2) ( wywoływać dźwięk)\szczękać kluczami mit den Schlüsseln rasseln\szczękać zębami mit den Zähnen klappern
- 1
- 2
См. также в других словарях:
szczeknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}szczekać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczęknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}szczękać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczeknąć — → szczekać … Słownik języka polskiego
szczęknąć — → szczękać … Słownik języka polskiego
poszczekać — dk I, poszczekaćka, poszczekaćają, poszczekaćaj, poszczekaćał «o psie: szczeknąć kilka razy, szczeknąć wiele razy» Poszczekał na obcych i schował się do budy … Słownik języka polskiego
naszczekać — dk I, naszczekaćam, naszczekaćasz, naszczekaćają, naszczekaćaj, naszczekaćał 1. «o psie: wiele razy szczeknąć na kogoś» Brytan naszczekał na włóczęgę. 2. posp. «obmówić, oczernić kogoś, nagadać na kogoś» … Słownik języka polskiego
oszczekać — dk I, oszczekaćam, oszczekaćasz, oszczekaćają, oszczekaćaj, oszczekaćał, oszczekaćany oszczekiwać ndk VIIIb, oszczekaćkuję, oszczekaćkujesz, oszczekaćkuj, oszczekaćiwał, oszczekaćiwany 1. «o psie: szczeknąć wiele razy na widok kogoś, czegoś, lub… … Słownik języka polskiego
szczekać — ndk I, szczekaćam, szczekaćasz, szczekaćają, szczekaćaj, szczekaćał szczeknąć dk Va, szczekaćnę, szczekaćniesz, szczekaćnij, szczekaćnął, szczekaćnęła, szczekaćnąwszy 1. «o psie, lisie, szakalu: wydawać krótki, urywany głos; ujadać» Pies szczekał … Słownik języka polskiego
szczeknięcie — n I rzecz. od szczeknąć … Słownik języka polskiego
szczękać — ndk I, szczękaćam, szczękaćasz, szczękaćają, szczękaćaj, szczękaćał szczęknąć dk Va, szczękaćnę, szczękaćniesz, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęła, szczękaćnęli, szczękaćnąwszy «wydawać, powodować szczęk; brzękać, pobrzękiwać» Szczękają… … Słownik języka polskiego
szczęknięcie — n I rzecz. od szczęknąć … Słownik języka polskiego