szczęk

См. также в других словарях:

• szczęk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} dźwięk będący wynikiem gwałtownego zderzenia się ze sobą metalowych, szklanych itp. przedmiotów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczęk mieczy. Szczęk spadających ze stołu talerzy. Szczęk kluczy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szczek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} głos wydawany przez psy, lisy, szakale; szczekanie {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szczęk — m III, D. u, N. szczękkiem; lm M. i «odgłos powstający przy uderzeniu o siebie twardych przedmiotów, zwykle metalowych lub szklanych; brzęk, szczęknięcie» Szczęk młotów, łopat. Szczęk tłuczonych szklanek. Szczęk broni …   Słownik języka polskiego

• szczek — m III, D. u, N. szczekkiem, blm «głos wydawany przez psy, lisy, szakale; szczekanie» Szczek szakala …   Słownik języka polskiego

• Janczar — Tadeusz Janczar eigentl. Tadeusz Musiał (* 25. April 1926 in Warschau; † 31. Oktober 1997 in Warschau) war ein polnischer Schauspieler. Janczar begann seine Schauspielerlaufbahn während des Zweiten Weltkriegs beim polnischen Fronttheater. Nach… …   Deutsch Wikipedia

• Tadeusz Janczar — eigentl. Tadeusz Musiał (* 25. April 1926 in Warschau; † 31. Oktober 1997 in Warschau) war ein polnischer Schauspieler. Tadeusz Janczar, 1965 Janczar begann seine Schauspielerlaufbahn während des Zweiten Weltkriegs beim polnischen Fronttheater.… …   Deutsch Wikipedia

• artykulacja — ż I, DCMs. artykulacjacji; lm D. artykulacjacji (artykulacjacyj) 1. jęz. «ruchy narządów mowy powodujące wytwarzanie głosek; wymawianie głoski» ∆ Miejsce artykulacji «miejsce największego zbliżenia narządów mowy przy artykułowaniu danej głoski» 2 …   Słownik języka polskiego

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• chrzęst — m IV, D. u, Ms. chrzęstęście; lm M. y «odgłos kruszenia się, łamania się czegoś, tarcia o coś; trzask, szczęk, zgrzyt; chrobotanie» Chrzęst piasku, słomy, igliwia. Chrzęst czołgu, zbroi, piły. Chrzęst ścinanego zboża. Chrzęst klucza w zamku …   Słownik języka polskiego

• dentystyczny — dentystycznyni «dotyczący dentystyki, dentystów» Fotel, gabinet dentystyczny. Lekarstwa, narzędzia dentystyczne. ∆ Stop dentystyczny «stop amalgamatu srebra, złota i platyny itp. używany w dentystyce zachowawczej do wyrobu mostków, koron itp.» ∆… …   Słownik języka polskiego

• francuski — francuskiscy «dotyczący Francji, Francuzów; pochodzący z Francji, taki jak we Francji» Naród, język francuski. Francuscy jakobini, hugenoci. Francuska literatura, muzyka, sztuka. Francuskie wino. Styl francuski. Francuska moda. Francuskie romanse …   Słownik języka polskiego