Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

sylv-

  • 1 Silvanus

    Silvānus ( Sylv-), i, m. [id.].
    I.
    Silvanus, a deity presiding over woods and all places planted with trees, the god of woods, the rural Mars, Cato, R. R. 83; Verg. E. 10, 24; id. A. 8, 600; id. G. 1, 20; Hor. Ep. 2, 1, 143; id. C. 3, 29, 23; id. Epod. 2, 22; Ov. M. 14, 639; Plaut. Aul. 4, 6, 8; 4, 6, 10; Cic. N. D. 2, 35, 89; Inscr. Orell. 276; 328; 333; 882; 1587 sq. al.—
    II.
    Transf., plur., the gods of woods and fields, sylvan deities, sylvans, Ov. M. 1, 193; Luc. 3, 403; Inscr. Orell. 1616.—
    III.
    A Roman proper name, Aur. Vict. Caes. 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Silvanus

  • 2 silvaticus

    silvātĭcus ( sylv-), a, um, adj. [id.].
    I.
    Of or belonging to a wood or to trees, wood-:

    falces,

    Cato, R. R. 11, 4; Varr. R. R. 1, 22, 5.—
    II.
    Transf., of plants and animals, growing or running wild, wild:

    laurus, mala, pirus. etc.,

    Cato, R. R. 8, 2; 143, 3:

    pirus,

    Varr. R. R. 1, 40, 5: sus, id. ap. Non. 555, 31; Pall. Aug. 8, 5:

    mus,

    Plin. 30, 8, 22, § 70.

    Lewis & Short latin dictionary > silvaticus

  • 3 silvesco

    silvesco ( sylv-), ĕre, v. inch. n. [id.], of the grape-vine, to grow or run wild, to run to wood:

    (vitis) ne silvescat sarmentis,

    Cic. Sen. 15, 52:

    nec pati vitem silvescere,

    Col. 4, 11, 2.—
    II.
    Transf.:

    capilli silvescentium crinium velleribus involuti,

    Arn. 3, p. 109.

    Lewis & Short latin dictionary > silvesco

  • 4 silvester

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvester

  • 5 silvestria

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvestria

  • 6 silvestris

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvestris

  • 7 silvicola

    silvĭcŏla ( sylv-), ae, comm. [silvacolo], inhabiting woods, sylvan ( poet.):

    silvicolae homones,

    Naev. B. Pun. 2, 17:

    viri,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 34:

    Faunus,

    Verg. A. 10, 551:

    Pales,

    Ov. F. 4, 746.

    Lewis & Short latin dictionary > silvicola

  • 8 silvicultrix

    silvĭ-cultrix ( sylv-), īcis, adj. f. [silva], living in the woods:

    cerva,

    Cat. 63, 72.

    Lewis & Short latin dictionary > silvicultrix

  • 9 silvifragus

    silvĭfrăgus ( sylv-), a, um, adj. [silva-frango], breaking or crushing the forest or trees:

    flabra venti,

    Lucr. 1, 275.

    Lewis & Short latin dictionary > silvifragus

  • 10 silviger

    silvĭger ( sylv-), gĕra, gĕrum, adj. [silva-gero], bearing woods, wooded, woody (very rare):

    montes,

    Plin. 31, 3, 26, § 43:

    DEVS,

    a sylvan deity, Inscr. Orell. 1488 (perhaps spurious).

    Lewis & Short latin dictionary > silviger

  • 11 Sylvanus

    Silvānus ( Sylv-), i, m. [id.].
    I.
    Silvanus, a deity presiding over woods and all places planted with trees, the god of woods, the rural Mars, Cato, R. R. 83; Verg. E. 10, 24; id. A. 8, 600; id. G. 1, 20; Hor. Ep. 2, 1, 143; id. C. 3, 29, 23; id. Epod. 2, 22; Ov. M. 14, 639; Plaut. Aul. 4, 6, 8; 4, 6, 10; Cic. N. D. 2, 35, 89; Inscr. Orell. 276; 328; 333; 882; 1587 sq. al.—
    II.
    Transf., plur., the gods of woods and fields, sylvan deities, sylvans, Ov. M. 1, 193; Luc. 3, 403; Inscr. Orell. 1616.—
    III.
    A Roman proper name, Aur. Vict. Caes. 42.

    Lewis & Short latin dictionary > Sylvanus

  • 12 sylvaticus

    silvātĭcus ( sylv-), a, um, adj. [id.].
    I.
    Of or belonging to a wood or to trees, wood-:

    falces,

    Cato, R. R. 11, 4; Varr. R. R. 1, 22, 5.—
    II.
    Transf., of plants and animals, growing or running wild, wild:

    laurus, mala, pirus. etc.,

    Cato, R. R. 8, 2; 143, 3:

    pirus,

    Varr. R. R. 1, 40, 5: sus, id. ap. Non. 555, 31; Pall. Aug. 8, 5:

    mus,

    Plin. 30, 8, 22, § 70.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvaticus

  • 13 sylvesco

    silvesco ( sylv-), ĕre, v. inch. n. [id.], of the grape-vine, to grow or run wild, to run to wood:

    (vitis) ne silvescat sarmentis,

    Cic. Sen. 15, 52:

    nec pati vitem silvescere,

    Col. 4, 11, 2.—
    II.
    Transf.:

    capilli silvescentium crinium velleribus involuti,

    Arn. 3, p. 109.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvesco

  • 14 sylvester

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvester

  • 15 sylvicola

    silvĭcŏla ( sylv-), ae, comm. [silvacolo], inhabiting woods, sylvan ( poet.):

    silvicolae homones,

    Naev. B. Pun. 2, 17:

    viri,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 34:

    Faunus,

    Verg. A. 10, 551:

    Pales,

    Ov. F. 4, 746.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvicola

  • 16 sylvicultrix

    silvĭ-cultrix ( sylv-), īcis, adj. f. [silva], living in the woods:

    cerva,

    Cat. 63, 72.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvicultrix

  • 17 sylvifragus

    silvĭfrăgus ( sylv-), a, um, adj. [silva-frango], breaking or crushing the forest or trees:

    flabra venti,

    Lucr. 1, 275.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvifragus

  • 18 sylviger

    silvĭger ( sylv-), gĕra, gĕrum, adj. [silva-gero], bearing woods, wooded, woody (very rare):

    montes,

    Plin. 31, 3, 26, § 43:

    DEVS,

    a sylvan deity, Inscr. Orell. 1488 (perhaps spurious).

    Lewis & Short latin dictionary > sylviger

См. также в других словарях:

  • sylv- — sylv(i) ♦ Élément, du lat. silva « forêt ». sylv(i) élément, du lat. silva, qui signifie forêt . sylv , sylvi ❖ ♦ Élément, du lat. silva « forêt » …   Encyclopédie Universelle

  • sylv — «a, at, estr, i (L). Woods, forest …   Dictionary of word roots and combining forms

  • sylvi- — sylv(i) ♦ Élément, du lat. silva « forêt ». sylv(i) élément, du lat. silva, qui signifie forêt . sylvi V. sylv(i) . sylv , sylvi ❖ …   Encyclopédie Universelle

  • GRUMBACHIUM — nomen loci in Germ. sub proprio Com. ex Rheingravior. Fam. Cum enim Ioh. Com. ex Iohanna Sarwerdensi duos reliquisset filios, eorum minor natu Phil. Daunium ramum emisit, qui irerum tres palmites habet. Primus est Princ. salmens. seu de Neuville …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEPTICOLLIS — urbs Roma sic dicta, quod septem colles habeat, videl. Palatinum, Quirinalem, Aventinum, Caelium, Viminalem, Exquilinum, et Ianicularem. Virg. Georg. l. 2. v. 535. ubi de Roma: Septemque una sibi muro circumdedit arces Horatius in Carm. Saeculari …   Hofmann J. Lexicon universale

  • jardiner — [ ʒardine ] v. intr. <conjug. : 1> • 1600; tr. 1527; de jardin 1 ♦ Cour. Cultiver, entretenir un jardin en amateur. 2 ♦ Sylv. Employer la méthode du jardinage, dans l exploitation d une forêt. Trans. Jardiner un bois. ● jardiner verbe… …   Encyclopédie Universelle

  • ECLOGARII — homines dicuntur eruditi, qui olim quidquod sere legebant librorum, ex iis selectiora in suos usus excerpebant. Sic Eclogae reperiuntur e Diod. Et Polyb. e. Ctesia et Theophrasto, e Strab. etc. Unde et Poemata, imitatione expressa Eclogae vocatae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EUPLAEA — ins. Tyrrheni maris iuxta Neapolim. Stat. Sylv. l. 3. Sylv. 1. v. 149. Et placidus Limon, numenque Euplaea carinis. Idem l. 2. Sylv. 2. v. 79. Inde vagis omen felix Euploea carinis. Gaiola vulgo …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GENIATUS — apud Iul. Capitolin. in Vero, Fuit decorus corpore, vultu genitus, barbâ prope barbarice demissâ etc. Salmas. Gr. ὠραῖος, qui facie est venusta et geniali et plurimum gratâ, atqueve amabili. Genitus enim, inquit, venustas est et gratia,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GYMNAS — apud Pap. Stat. l. 2. Sylv. 2. v. 8. Cum stadio iam pigra quies, canusque sederet Pulvis, ad Ambracias conversa gymnade frondes. Et l. 3. Sylv. 1. v. 43. hîc tibi festa Gymnas, et insontes iuvenum sine caestibus ira. Gymnicus agon est, lucta,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYMENAEUS — I. HYMENAEUS Deus nuptiarum praeses, qui et Hymen dicitur, et coniunctis dictionibus Hymen Hymenaeus. Hic liberi patris, et Veneris, aut ut alii malunt, Uraniae sil. fuisse putatur, et primus certas nuptias instituisse. Nomen autem accepisse… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»