Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

swallow

  • 1 gleypa viî

    Íslensk-ensk orðabók > gleypa viî

  • 2 kynging, gleyping

    Íslensk-ensk orðabók > kynging, gleyping

  • 3 kyngja

    Íslensk-ensk orðabók > kyngja

  • 4 umlykja, gleypa

    Íslensk-ensk orðabók > umlykja, gleypa

  • 5 SVALA

    * * *
    I)
    (að), v. to chill, cool; svalar e-m, one becomes cool.
    * * *
    gen. svölu; a v has been dropped, as the proper form would have been svölva (gen. svölu), cp. völva (völu); [A. S. swealwe; Engl. swallow; Germ. schwalbe]:—a swallow, Eg. 420, Edda (Gl.), Karl. 304, Fas. iii. 280; svölu-hreiðr, a swallow’s nest: poët. dólg-svala, a ‘war-swallow,’ i. e. a shaft, Eb. (in a verse): a pr. name of a woman, Band.

    Íslensk-ensk orðabók > SVALA

  • 6 svala

    * * *
    I)
    (að), v. to chill, cool; svalar e-m, one becomes cool.
    * * *
    að, to chill, cool; frost má við koma sínu afli at svala, Sks. 197 B; svala sér, to slake one’s thirst.
    2. impers. it is cooled; svalaði honum meðan, Sturl. iii. 189; it is chilled, Fms. vi. 422; hann lagðisk í bergskor nökkurri, honum svalaði mjök, vii. 220.

    Íslensk-ensk orðabók > svala

  • 7 kyngja stoltinu, biîjast afsökunar

    Íslensk-ensk orðabók > kyngja stoltinu, biîjast afsökunar

  • 8 SVELGJA

    (only in infin. and pres. svelgir), v. = svelga.
    * * *
    svelg; pret. svalg, pl. sulgu; subj. sylgi; imperat. svelg; part. solginn; since it became weak, svelgðist, Bs. ii. (in a verse of the 14th century), and so in mod. usage; [A. S. swelgan; Engl. swallow, swill; Germ. schwelgen]:—to swallow, with acc., Ýt. 4; hræ Ólafs hofgyldir svalg, 21; at jörðin sylgi hestinn, Nj. 163; mun hón solgit hafa yrmling, Fms. vi. 350; s. sinn föður-arf, Al. 114; eitt skógar-dýr svalg hann, Stj. 219; svelgja þik, Barl. 111: to swallow, svelg hrákann niðr, Pr.; svelgr hann allan Sigföðr, Ls. 58; Eljúðnir vann solginn Baldr, Mkv.
    2. with dat.; ef hann svelgr niðr þeim bita, N. G. L. i. 343; þá svelgit mér sem fyrst, Barl. 54.
    3. absol.; var honum bæði meint niðr at svelga, ok svá at drekka, en meinst at hósta, Bs. i. 347: to take a deep draught, hann tekr at drekka, ok svelgr allstórum, took a deep draught, Edda 32; þeir sulgu stórum, Grett. 43 new Ed.; svelgjandi eldr, Hom. 31.
    II. recipr. (weak); e-m svelgisk á, to go down the wrong way, Dan. faae i den vrange strube; honum svelgðist á.
    III. part. solginn, hungry, Hm. 32, Haustl.

    Íslensk-ensk orðabók > SVELGJA

  • 9 fluga

    * * *
    (gen. pl. flugna), f.
    1) fly;
    2) lure, bait; koma flugu í munn e-m, to allure, entrap one; gína (taka) við flugu, to swallow the fly, to be allured, entrapped.
    * * *
    u. f., gen. pl. flugna, a fly, gnat, moth, Stj. 23, 91, Pr. 474, Edda 70, Ver. 20; gesta-fluga, a moth; mý-f., a gnat; bý-f., a bee; randa-f., a wasp; hunangs-f., a honey-fly, a kind of Icel. bee; mel-f., a clothes-moth; þev-f., a kind of tipula: myki-f., a dung-fly: maðka-f., a maggot-fly, all three musca, etc., vide Eggert Itin. ch. 688: the phrase, eins og fluga, swift as a fly. Wizards were said to bewitch flies and send them to kill their enemies (vide galdra-fluga, gand-fluga), hence the phrase, gína við flugu, or taka flugu, to swallow the fly or to carry the fly, i. e. to be the tool of another man, esp. in a wicked and fatal business, Eb. 164; ef Hallgerðr kemr annarri flugu í munn þér, if H. puts another fly in thy mouth, i. e. makes thee to carry another lie, Nj. 64; þeir gina við þessi flugu, Al. 9; era mínligt flugu at gína, ‘tis not ‘mine-like’ to open the mouth for flies, i. e. lies and slander, Kristni S. (in a verse of the year 998); hann fær komit þeirri flugu í munn eins skiptings, Fms. xi. 445.
    COMPDS: flugumaðr, flugumannligr.

    Íslensk-ensk orðabók > fluga

  • 10 GLEYPA

    * * *
    (-ta, -tr), v. to swallow.
    * * *
    ð and t, [cp. Dan. glube, glubsk = voracious], to gulp down, swallow, Stj. 193, Barl. 56, Edda 8, Fms. iii. 216, Eluc. 10.

    Íslensk-ensk orðabók > GLEYPA

  • 11 renna

    * * *
    I)
    (renn; rann, runnum; runninn), v.
    1) to run (rakkar þar renna);
    renna í köpp við e-n, to run a race with;
    hón á þann hest, er rennr lopt ok lög, that runs through the air and over the sea;
    renna e-m hvarf, to run out of one’s sight;
    2) to run away, flee (rennr þú nú Úlfr hinn ragi);
    renna undan e-m, to run away from one (ek get þess, at þú vilir eigi renna undan þeim);
    3) to run, flow (rennr þaðan lítill lœkr);
    4) to melt, dissolve (ok hafði runnit málmrinn í eldsganginum);
    reiði rennr e-m, anger leaves one;
    5) to arise (= renna upp);
    sól rennr, the sun rises;
    dagr rennr, it dawns;
    6) with preps.:
    renna af e-m, to leave one, pass away from one (reiði rann af honum);
    renna á e-n, to come over one;
    svefn, svefnhöfgi rennr á e-n, one falls asleep;
    reiði rennr á e-n, one gets angry;
    þá rann á byrr, then a fair wind arose;
    renna eptir e-m, to run after one (þá var runnit eptir þeim, er flóttann ráku);
    renna frá e-m, to run away from, leave one;
    renna í e-t, to run into;
    e-m rennr í skap, one is much (deeply) affected (er eigi trútt, at mér hafi eigi í skap runnit sonardauðinn);
    renna saman, to heal up (þá var saman runninn leggrinn);
    renna undir, to assist, give support (margar stoðir runnu undir, bæði frændr ok vinir);
    renna upp, to originate (var þess ván, at illr ávöxtr mundi upp renna af illri rót);
    of the sun or daylight, to rise;
    sól (dagr) rennr upp (cf. 5);
    7) recipr., rennast at (á), to attack one another, begin a fight.
    (-da, -dr), v.
    1) to make (let) run, with dat. (keyrði hann hestinn sporum ok renndi honum at);
    2) to put to flight (þeir renndu þeim tíu, er undan kómust);
    3) to prevent, thwart (eigi má sköpunum renna);
    er rennt þeim ráðahag, that match is thwarted;
    4) to slip, let loose;
    renna veiðarfœri, to let the fishing-line run out;
    Tjörvi renndi fyrir hann törgu, T. flung a target in his way;
    impers., atgeirinum renndi gegnum skjöldinn, the halberd was run through the shield;
    renna e-u niðr, to swallow;
    renna grunum á e-t, to suspect;
    5) renna augum, to direct the eyes, to look (renna ástaraugum til e-s);
    6) to pour (var gulli rennt í skurðina);
    7) with acc., renna mjólk, to run millk, by pouring out the thin milk;
    8) with acc. to turn (renna tré, spánu);
    9) absol. to move quickly, slide, glide (konungsskipin renndu at þeim);
    þá renndi hringrinn af hendi mér, the ring slipped off my hand;
    10) refl., rennast augum til, to look to one another;
    þá renndust skipin hjá, the ships passed by one another.
    f. run, course;
    ok nú er skírðr allr Danaherr í þessi rennu, in one run, at one sweep.
    * * *
    1.
    d, a causal to the preceding word, [Ulf. rannjan, Matth. v. 25]:—to make run, let run; keyrði hann hestinn ok renndi honum at, put him into a gallop, Fms. ix. 56; renna hundum at dýrum, to run the hounds after game, let slip, Gþl. 448; konungr renndi eptir honum hestinum, Fms. viii. 353; renna sér, to slide:—to put to flight, þeir renndu þeim tíu er undan kómusk, Nj. 254; hverjum hesti renndi hann sem við hann átti, Vígl. 20:—to prevent, thwart, eigi má sköpunum renna, Ísl. ii. 106; þat hygg ek at rennt hafa ek nú þeim sköpunum, at hann verði mér at bana, Fas. ii. 169, 558; r. e-u ráði, to thwart it, Bret., Grág. i. 307; ok er nú rennt þeim ráða-hag, Valla L. 204; ek skal því renna, Jv. 49:—r. færi, neti, togum, öngli, to let the line, net … run out, Gþl. 426: Tjörvi renndi fyrir hann tjörgu, T. flung a targe in his way, Nj. 144: impers. of a weapon, atgeirinum renndi gögnum skjöldinn, the halberd was run through the shield, 116:—of the eyes, mind, renna augum, to turn, move the eyes, look, Ísl. ii. 251; r. ástar-augum til e-s, 199; r. girndar-augum, 623. 23; renna hug sínum, to wander in mind, consider, O. H. L. 84, Rb. 380, Hom. 39 (hug-renning); renna grunum, to suspect, Gísl. 25, Fms. x. 335:—of a melted substance, to pour, var gulli rennt í skurðina, Vígl. 15, Fb. i. 144, Fas. iii. 273; renndr skjöldr, Nj. 96, v. l.:—renna mjólk, to run milk, by pouring out the thin milk (undan-renning), Fas. iii. 373; renna úr trogunum, renna ór tunnu, Ó. H. 148; renna niðr, to let run down, swallow, Fms. v. 40; renna berjum í lófa, to run the berries out into the hollow hand, Fb. ii. 374:—a turner’s term, to turn, with acc., flest tré vóru þar koppara-járnum rennd, Fms. v. 339; hann hélt á tannara ok renndi þar af spánu, Ó. H. 197; tréstikur renndar, Vm. 110.
    II. absol. (qs. renna sér), to slide, glide, of swift movement; flotinn renndi at þeim, Fms. viii. 222, 288: skip Kormaks renndi við, the ship veered round, Korm. 230; síðan renna fram skipin, Nj. 8; skipin renndu fyrir straum, Fms. vii. 260; þá renndi járnit neðan, sem fiskr at öngli, Greg. 62; þá renndi hringrinn ( slipped) af hendi mér ok á vatnid, Ld. 126; þá renndu sverð ór slíðrum, Nj. 272; hann (the salmon) rennir upp í forsinn. Edda 40; þá renndi hann (the hawk) fram ok drap þrjá orra, Ó. H. 78; lagit renndi upp í kviðinn, 219; hann renndi þegar frá óðfluga, Nj. 144; hann rennir at fram fótskriðu (acc.), id.
    III. reflex., recipr., rennask augum, to look to one another, Ísl. ii. 251, v. l.; þá renndusk skipin hjá, passed by one another, Eg. 361; skipin renndusk á, Fms. ix. 50, v. l.
    2.
    u, f. a run, course; ok nú er skírðr allr Dana-herr í þessi rennu, in one run, in one sweep, Fms. xi. 39; í þeirri rennu, O. H. L. 7, 55.

    Íslensk-ensk orðabók > renna

  • 12 dólg

    * * *
    ( dolg), n. [A. S. dolg = vidnus, O. H. G. tolg], direful enmity, only in poetry in compds, as dólg-brandr, -eisa, -ljós, the fire, embers, light of the d., = sword; dólg-lið, the ale of the d., i. e. blood; dólg-linnr, the d. snake, i. e. spear; dolg-svala, the battle-swallow, i. e. the shaft; gaping wounds are called dólg-spor, Hkv. 2. 40.

    Íslensk-ensk orðabók > dólg

  • 13 hváma

    ( hvoma), að, to swallow, devour.

    Íslensk-ensk orðabók > hváma

  • 14 kingja

    d, to swallow; k. e-u niðr, hann getr ekki kingt: to fall thick, of snow; það kingir niðr snjó.

    Íslensk-ensk orðabók > kingja

  • 15 klaka

    * * *
    (að), v. to twitter, chatter (of birds);
    refl., klakast við um e-t, to have a dispute about.
    * * *
    1.
    að, [Dan. klukke], to twitter, of a swallow; to chatter, of a pie; hann heyrði at igður klökuðu á hrísinu, Sæm. 136, Eg. 420, Stj. 80, Þiðr. 168, Karl. 544: of an eagle, Ísl. ii. 195: metaph., of a person, ok und kvernum klaka, Ls. 44:—reflex., klakask við, to have a dispute about; við biskup munum klakask við um kirkju-bann, Bs. i. 749.
    2.
    u, f. a pr. name. Klöku-ætt, f. the family of K., Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > klaka

  • 16 KVAKA

    * * *
    (að), v. to twitter, chirp.
    * * *
    að, [Engl. quack], to twitter, of a swallow, Eg. 420; fuglinn kvakadi, Hkv. Hjörv. 94; örn einu settisk hjá álptinni ok kvakaði við hana blíðliga, Ísl. ii. 195; bí bí og blaka! álptirnar kvaka, a ditty: metaph., Rb. 174.

    Íslensk-ensk orðabók > KVAKA

  • 17 larðr

    m. [from Fr. and Engl. lard], lard, fat: in the phrase, e-m sígr larðr (cp. e-m sígr kviðr), one’s stomach sinks, one is worn out, (vulgar.) In Hrafnagaldr 23 the sun is poët. called Fenris fóðr-larðr = the ‘wolf’s lard,’ the bait, the prey of the wolf, according to the tale in Edda of the wolf (Fenrir) running after the sun (Edda 7) and trying to swallow him. This poem however cannot be ancient, for this French word prob. came to Iceland through the English trade of the 15th century. The explanation given in Fél. x. 10 is erroneous.

    Íslensk-ensk orðabók > larðr

  • 18 mín-ligr

    adj. like mine, like me; erat mínligt flugu at gína, it is not like me to swallow that fly (like a fish), Bs. i. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > mín-ligr

  • 19 NIÐR

    I)
    (-s, pl. niðjar, acc. niði, gen. niðja), m. son, kinsman, relative.
    adv.
    1) down (hann féll dauðr niðr); setjast niðr, to sit down; fœra niðr korn, to sow corn;
    2) of direction without motion, down, downward (n. ok norðr liggr helvegr).
    * * *
    1.
    m. some of the cases of which are taken from niðr (gen. niðs), some from a supposed niði (gen. niðja); from the former are nom. niðr, acc. nið, gen. niðs; from the latter, the plur. niðjar, niðja, niðjum; an acc. sing. niðja also occurs, Ó. H. (in a verse), as also gen. sing. niðja, Bragi; cp. also langniðjar: [Ulf. niþjis = συγγενής]:—a son, and hence of any kinsman, a descendant; nema reisi niðr at nið, man after man, Hm. 71; Börs niðr, the son of B. = Odin, Eg. (in a verse); Fjölnis niðr, Yggs niðr, the son of F., of Ygg, Ýt. 6, Fagrsk. (in a verse); Ása niðr, the scion of the A., Ht.; sjávarniðr, the sea’s kinsman = fire, Ýt. 4.
    II. in the law it seems to mean distant relatives (cp. Grág. i. 171 and 237), which is confirmed by the use of the word in the early Swed. niþ, and in niþararf, which, according to Schlyter, means devolution to distant relatives; niðr would therefore answer to mod. Icel. útarfar, as opp. to frændr: it occurs chiefiy in the allit. phrase, inn nánasti niðr, the nearest nið, Grág. i. 171, 175; til ens nánasta niðs, 237; nú lifir ekki þeirra manna, þá skal taka inn nánasti niðr frjáls-borinna manna ok arfgengr, 171; þá eigu þau í föður-ætt at hverfa þar til þau eru sextán vetra, en síðan til ens nánasta niðs, 237; tvá nánustu niði, N. G. L. i. 56; cp. næsti na-nithi in early Dan. law; biðja griða nás nið eðr nefa, Grág. ii. 20.
    2.
    adv. [A. S. nider; Scot. neth; Germ. nieder; Dan. neder; but not in Goth., for Ulf. renders κάτω by dalaþ]:—down; lúta niðr, to ‘lout low,’ bow down, Fms. i. 159; falla niðr, to fall down, Nj. 9; falla dauðr niðr, Fms. xi. 145; setjask niðr, to sit down, Nj. 3; færa korn niðr, to sow corn, 169; setja niðr lík, to bury, H. E. i. 491, Fms. iv. 110, x. 406; leggja niðr, to lay down; drepa niðr, to cut down, slaughter, vii. 243; færa niðr, to put doiun, Ld. 168; svelgja niðr, to swallow down, Pr. 475; renna niðr, id.
    2. of direction without motion; hamrar eru upp ok niðr frá hellinum, niðr frá Mælifelli, Landn. 71, Fbr. 91 new Ed.; hann hefir upp líking manns, en niðr dýr, Best. 47:—with motion, niðr á jörð, Stj. 218; fara niðr á Egiptaland, down to Egypt (from Palestine), Stj. 162, 215.
    II. metaph., koma niðr boði, to celebrate a wedding, Sturl. iii. 277: to hit, lóga eigi beltinu nema þú komir vel niðr, Fms. xi. 272; koma niðr í góðan stað, to fall into good hands; koma hart niðr, to smart, be hardly treated, metaphor from a severe fall, Nj. 165; drepa niðr, to put down, quash, 21, 33, Boll. 346, N. G. L. i. 73; slá niðr, to fling down, Fms. xi. 72.
    B. niðri, denoting in a place, vera niðri, liggja niðri, etc., passim, see the remarks to frammi (p. 169, col. 2), to which the use of niðri is perfectly analogous:—down; uppi ok niðri ok þar í miðju, Lil. 1; skoðuðu hann uppi ok niðri, all over, high and low, Skíða R. 196; niðri við sjó, Gísl. 72; vera niðri í kili, Fbr. 81 new Ed.
    2. metaph. underneath, Stj. 393: beneath, underneath, secretly, styrktu hann undir niðri til slíkra údáða, Mar.; hann elskaði aðra konu undir niðri, id., passim.

    Íslensk-ensk orðabók > NIÐR

  • 20 RENNA

    * * *
    I)
    (renn; rann, runnum; runninn), v.
    1) to run (rakkar þar renna);
    renna í köpp við e-n, to run a race with;
    hón á þann hest, er rennr lopt ok lög, that runs through the air and over the sea;
    renna e-m hvarf, to run out of one’s sight;
    2) to run away, flee (rennr þú nú Úlfr hinn ragi);
    renna undan e-m, to run away from one (ek get þess, at þú vilir eigi renna undan þeim);
    3) to run, flow (rennr þaðan lítill lœkr);
    4) to melt, dissolve (ok hafði runnit málmrinn í eldsganginum);
    reiði rennr e-m, anger leaves one;
    5) to arise (= renna upp);
    sól rennr, the sun rises;
    dagr rennr, it dawns;
    6) with preps.:
    renna af e-m, to leave one, pass away from one (reiði rann af honum);
    renna á e-n, to come over one;
    svefn, svefnhöfgi rennr á e-n, one falls asleep;
    reiði rennr á e-n, one gets angry;
    þá rann á byrr, then a fair wind arose;
    renna eptir e-m, to run after one (þá var runnit eptir þeim, er flóttann ráku);
    renna frá e-m, to run away from, leave one;
    renna í e-t, to run into;
    e-m rennr í skap, one is much (deeply) affected (er eigi trútt, at mér hafi eigi í skap runnit sonardauðinn);
    renna saman, to heal up (þá var saman runninn leggrinn);
    renna undir, to assist, give support (margar stoðir runnu undir, bæði frændr ok vinir);
    renna upp, to originate (var þess ván, at illr ávöxtr mundi upp renna af illri rót);
    of the sun or daylight, to rise;
    sól (dagr) rennr upp (cf. 5);
    7) recipr., rennast at (á), to attack one another, begin a fight.
    (-da, -dr), v.
    1) to make (let) run, with dat. (keyrði hann hestinn sporum ok renndi honum at);
    2) to put to flight (þeir renndu þeim tíu, er undan kómust);
    3) to prevent, thwart (eigi má sköpunum renna);
    er rennt þeim ráðahag, that match is thwarted;
    4) to slip, let loose;
    renna veiðarfœri, to let the fishing-line run out;
    Tjörvi renndi fyrir hann törgu, T. flung a target in his way;
    impers., atgeirinum renndi gegnum skjöldinn, the halberd was run through the shield;
    renna e-u niðr, to swallow;
    renna grunum á e-t, to suspect;
    5) renna augum, to direct the eyes, to look (renna ástaraugum til e-s);
    6) to pour (var gulli rennt í skurðina);
    7) with acc., renna mjólk, to run millk, by pouring out the thin milk;
    8) with acc. to turn (renna tré, spánu);
    9) absol. to move quickly, slide, glide (konungsskipin renndu at þeim);
    þá renndi hringrinn af hendi mér, the ring slipped off my hand;
    10) refl., rennast augum til, to look to one another;
    þá renndust skipin hjá, the ships passed by one another.
    f. run, course;
    ok nú er skírðr allr Danaherr í þessi rennu, in one run, at one sweep.
    * * *
    (older form rinna, Hom. 125), pres. renn and rennr; pret. raun, rannt (mod. ranst), rann, pl. runnum; subj. rynni; imper. renn, renndú; part. runninn; with neg. suff. renni-a, Hkv. 2. 30: [Ulf. rinnan = τρέχειν, Mark ix. 25, = ρειν, John vii. 38; as also bi-rinnan, and-rinnan; a word common to all Teut. languages; the Engl. run is prob. formed from the pret. 3rd pers. plur.]:— to run = Lat. currere, of any swift, even, sliding motion (for hlaupa is to leap, bound), used not only of living things, but also of streams, water, wind, light, sun; rakkar þar renna, Am. 24; freki mun renna, Vsp. 41, Gm. 32; vargar runnu á ísi milli Noregs ok Daumerkr, Ann. 1047; rennia sá marr, Hkv. 2. 30; renni und vísa vígblær hinnig, Gh. 34; renni rökn bitluð, Hkv. i. 50; Grani rann at þingi, Gkv. 2. 4; hest inn hraðfæra láttú hinnig renna, Gh.18; þann hest er renn lopt ok lög, Edda 21; renna í köpp við e-n, 31; renna skeið, to run a race, id.; þeir runnu heim, Fas. ii. 101; r. at skeið, to take a run, 111; fór hann til ok rann bergit upp at manninum, 277; hann rennr upp vegginn, Nj. 202; r. e-m hvarf, to run out of one’s sight, Sturl iii. 50; mjúkr ok léttr bæði at ríða ok rinna, Hom. 125; renna ok ríða, Gþl 411; r. eptir e-m, to run after one, Nj. 275; runnit hefir hundr þinn, Pétr postuli, til Róms tysvar ok myndi renni it þriðja sinn ef þú leyfðir, id.; þat þolir hvergi, nema renn til trés eðr staurs, 655 xxx. 5; runnu þeir upp til bæjar með alvæpni. Eg. 388; hann rann þá fram í mót Bergönundi, 378; r. á hendr e-m, to use force, K. Á. 116, 150; margar stoðir runnu undir ( supported him) bæði frændr ok vinir, Ld. 18; renna á skíðum, to run in snow-shoes.
    2. to run, fly; þá spurði Kerþjálfaðr hví hann rynni eigi svá sem aðrir, Nj. 275; hvárt skal nú renna, 96, 247; ef maðr stígr öðrum fæti út um höslur, ferr hann á hæl, en rennr ef báðum stígr, Korm. 86; nú hefir þú runnit, ok beðit eigi Skútu, Glúm. 310; rennr þú nú Úlfr inn ragi, … lengra mundir þú r. …, Ó. H. 167; r. undan e-m, Nj. 95; reyndusk ílla menn Þóris ok runnu frá honum, Fms. vii. 11.
    II. of things; snara rennr at hálsi e-m, of a loop, Mar.; þat skal maðr eigi ábyrgjask at kýr renni eigi kálfi, ef hann hefir öxn í nautum sínum, N. G. L. i. 25:—of a weapon, hyrnan rann (= renndi) í brjóstið ok gékk á hol, Nj. 245:—of the sun, daylight, and the like, to arise, er sól rennr á fjöll Páska-dag, K. Þ. K. 124; sem leið móti degi ok sólin rann, Bév. 20; rennr dagr, rökkrið þrýtr, Úlf. 9. 83; renna upp, to rise; um mörguninn er sól rann upp ok var lítt farin, Fms. viii. 146; þat var allt senn, at dagrinn rann upp, ok konungr kom til eldanna, ix. 353; þá rann söl upp, ok litu allir bændr til sölarinnar, Ó. H. 109; en er hann vaknaði þa rann dagr upp, 207; dýr og fagr austri í upp er dagr renninn, a ditty; stjörnur renna upp ok setjask, Rb. 466; rennr ljós þat upp, 625. 66: less correctly of the setting sun, as, sólin rann, ljós leið, in a mod. hymn, (the Norsemen call the sunset sol-renning):—to run up, of plants, var þess ok ván, at íllr ávöxtr mundi upp renna af íllri rót, Fms. ii. 48; þar renna eigi upp þyrnar né íllgresi, 656 A. ii. 14; eru vér ok svá gamlir ok runnir bitar (?) upp, Fms. viii. 325, v. l.: the phrase, renna upp sem fífill í brekku (see fífill): to originate, æðar renna þar upp ok nætask, … renn ok rödd upp fyrir hverju orði, Skálda 169, Stj. 198, (upp-runi, origin):—of a stream, river, water, to flow, opin renna hón skal um aldrdaga, Vþm, 16; á hugða ek hér inn renna, Am. 25; rennr þaðan lítill lækr, Fms. i. 232; rennanda vatn, a running water, Bs. ii. 18; rennandi ár, Hom. 45: blóð rennr ór sári, a running sore, wound; þar rann blóð svá mjök at eigi varð stöðvat, Fms. i. 46; vatn, sjór rennr ór klæðum, etc.:—to run, lead, trend. þjóðvegir, er renna eptir endilöngum bygðum, ok þeir er renna frá fjalli ok til fjörn, Gþl. 413:—to run, melt, dissolve, ok hefði runnit málmrinn í eldsganginum, Orkn. 368; málmr rennr saman, Blas. 47; þat renn saman, blends together, 655, xxx. 5:—of wind, to arise, byrr rann á af landi, Eg. 389; þá rann á byrr, Nj. 135; en er Björn var albúinn ok byrr rann á, Eg. 158: hvergi var á runnit á klaæeth;i hans, his clothes were untouched, Fms. xi. 38:—of sleep or mental motion, rann á hann höfgi móti deginum, Ó. H. 207; þá rann á hann svemn, 240; rennr á hann svefnhöfgi, ok dreymir hann, Gísl. 67; þá rann á hann þegar reiði ok öfund, Sks. 154 new Ed.; rann þá úmegin á hann, he swooned, Fms. viii. 332: þá rann af Gretti úmegit, he recovered his senses, Grett. 114; lét hann r. af sér reiðina, Fms. i. 15, iii. 73; rann nú af konunginum reiði við mág sinn, xi. 13: e-m rennr í skap, to be affected to tears; er eigi trautt at mér hafi í skap runnit sonar-dauðinn, Þorst. Stang. 55 (cp. Gísl. 39, allt í skap ‘komit’): to be angry, var nú svá komit at honum rann í skap ok reiddisk hann, Fms. vi. 212, and so in mod. usage.
    III. recipr., rennask at (á), to attack one another, run together, fight; síðan rennask at hestarnir, … þá er á rynnisk hestarnir, Nj. 91; þeir runnusk á allsterkliga, of wrestlers, Ld. 158.

    Íslensk-ensk orðabók > RENNA

См. также в других словарях:

  • Swallow — (englisch für „Schwalbe“) steht für: eine ehemalige britische Automarke, siehe Swallow (Automarke) eine Lokomotive der Great Western Railway, siehe Swallow (Lokomotive) den IATA Code für Air Southwest den Fahrzeughersteller Swallow Sidecars,… …   Deutsch Wikipedia

  • Swallow — Swal low, n. [OE. swalowe, AS. swalewe, swealwe; akin to D. zwaluw, OHG. swalawa, G. schwalbe, Icel. & Sw. svala, Dan. svale.] 1. (Zo[ o]l.) Any one of numerous species of passerine birds of the family {Hirundinid[ae]}, especially one of those… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • swallow — swal‧low [ˈswɒləʊ ǁ ˈswɑːloʊ] verb [transitive] 1. to accept something unpleasant: • Car dealers are sceptical that customers will swallow the price increases. 2. if an activity swallows a lot of time or money, it takes that length of time or… …   Financial and business terms

  • Swallow — Swal low, v. t. [imp. & p. p. {Swallowed}; p. pr. & vb. n. {Swallowing}.] [OE. swolewen, swolwen, swolhen, AS. swelgan; akin to D. zwelgen, OHG. swelahan, swelgan, G. schwelgen to feast, to revel, Icel. svelgia to swallow, SW. sv[ a]lja, Dan.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • swallow — Ⅰ. swallow [1] ► VERB 1) cause or allow (food, drink, etc.) to pass down the throat. 2) use the throat muscles as if doing this, especially through fear or nervousness. 3) (often swallow up) take in and cause to disappear; engulf. 4) believe (an… …   English terms dictionary

  • swallow — swallow1 [swä′lō] n. [ME swalwe < OE swealwe, akin to Ger schwalbe, ON svala, swallow, & prob. Russ solovyej, Czech slavík, nightingale] 1. any of a family (Hirundinidae) of small, swift flying, insect eating passerine birds with long, pointed …   English World dictionary

  • Swallow — Swal low, n. 1. The act of swallowing. [1913 Webster] 2. The gullet, or esophagus; the throat. [1913 Webster] 3. Taste; relish; inclination; liking. [Colloq.] [1913 Webster] I have no swallow for it. Massinger. [1913 Webster] 4. Capacity for… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Swallow — Студийный альбом Heavenwood Дата выпуска 1998 Жанр Gothic Doom Metal Длительность 55:55 Страна …   Википедия

  • Swallow — Swal low, v. i. To perform the act of swallowing; as, his cold is so severe he is unable to swallow. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • swallow — [v1] consume absorb, belt*, bolt*, chugalug*, devour, dispatch, dispose, down, drink, drop, eat, gobble, gulp, imbibe, ingest, ingurgitate, inhale, put away, quaff, sip, slurp, swig, swill, take, toss, wash down*, wolf; concept 169 Ant. expel,… …   New thesaurus

  • swallow — index consume, endure (suffer), tolerate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»