svipan

1) swinging, sweeping; at sverða s., while the swords are sweeping; með svá harðri s., so quickly;

2) fight (varð þar hörð s.);

3) the nick of time, moment (í þeiri s. féll Þorgils).

* * *

f. a ‘swoop,’ suddenness; þessi atburðr varð með svá skjótri svipan, at …, Nj. 144; kasta með harðri svipan, quickly, Fas. i. 67; sverða s., the’swoop of swords’ poët., Skv. 2. 19: a fight, þar varð hörð s., Fms. viii. 317; varð hörð s. um hríð, ix. 257, 311; svipan þeirra frá ek snarpa, Nj. (in a verse).

II. the nick of time, critical moment, in battle; í þeirri s. féll Þorgils, Eg. 92, Fms. vi. 78, v. l.; féllu menn hans í þessi s., Fms. ii. 313; í þessi s., Ld. 244, Fb. ii. 355 (ský-svipan, Fms. v. 80, l. c.), Fms. x. 365 (in all these instances of a battle); varla vitum ver hver s. í er, Njarð. 378.

[svɪ:pʰan̬]

f svipanar, svipanir

1) быстрое движение

2)

f. the ‘waving of a cloud,’ a moment; í þeirri s., Fms. v. 80.

1) a sweeping movement;

2) sudden loss (frændum Hrafns þótti mikill s., er hann fór í brott);

3) a brief glimpse of a person; a fleeting, evanescent appearance (Ólafr vaknaði ok þóttist sjá svip konunnar);

4) look, countenance (þik hefi ek sét honum líkastan at svip).

* * *

m., pl. svipir, a swoop; svipr einn var þat, it was a sudden swoop, but a moment, Hkv.; sverða svipr, a swoop of swords, Fms. vi. (in a verse): a moment, í þann svipinn, í þessum svip = svipan, q. v.; sitt í hvern svipinn, one moment this, another that.

2. a sudden loss; at þeim þykki heldr svipr í at missa mín, Fms. vi. 222; mér þykkir næsta s. at brautför ykkarri, ii. 102; frændum Hrafns þótti mikill s. er hann fór í brott, Ísl. ii. 101; Friggjar þótti svipr at syni, Mkv.

II. metaph. a glimpse of a person, a fleeting, evanescent appearance; við þetta vaknaði Grímr, ok þóttisk sjá svip mannsins, G. awoke and thought be saw the shadow of a man, Fms. iii. 57; Ólafr vaknaði ok þóttisk sjá svip konunnar, Ld. 122; en er konungr vaknaði, þóttisk hann sjá svip mannsins er braut gékk, Ó. H. 196; þóttusk þeir sjá svip manns niðr við ána, Fs. 73; hann hefir af svip af göngu mannsins, ok mælti, at hann þóttisk þar kenna Eyjólf, Bs. i. 531; Þorbjörn hafði svip af konunni, ok lét eigi sjá sik, Grett. 121; þóttisk Kolbeinn sjá svipinn til konungs, at hann stökk fyrir borð, Fms. iii. 2; annarr segir, at hann sá svipinn mannsins er stökk yfir götuna … þeir vissu eigi hvárt þessu olli menn eðr tröll, Fb. ii. 132.

2. a look, countenance; sýndi konungr vinganar-svip ( a friendly look) til Einars, Fms. vi. 279; með áhyggju-svip, a grave, concerned look, 239, vii. 30; spurt muntú hafa úþyktar-svip Ísólfs til vár, his frowning towards us, Lv. 79; reiði-s., Bs. i. 774; gleði-svipr, a cheerful, glad countenance; svipum hefi ek nú yppt, Gm. 45.

3. a likeness; ættar-svipr, a family likeness; það er svipr með þeim; or, hann hefir svip af henni móður sinni til augnanna.