Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

svärja

  • 1 SVERJA

    * * *
    (sver; sór, svór or svarða; svarinn), v.
    1) to swear; s. við guðin, við höfuð sitt, to swear by the gods, by one’s head; s. e-m trúnaðareiða, to take the oaths of allegiance to one; s. e-m e-t, to swear a thing to one, promise upon oath (þeir svörðu Sveini land ok þegna); s. þess at, s. um, at, to swear that (viltu s. mér þess, at þú vildir eigi at mér fara? konungr sór um, at þat skyldi hann vel efna);
    2) recipr., sverjast í fóstbrœðralag, to swear brotherhood by mutual oath.
    * * *
    pres. sver, pl. sverjum; pret. sór, pl. sóru (also svór, Fas. iii. 393, Fms. x. 396; svóru, 416, Grág. ii. 410); subj. sœri; imperat. sver, sverða; part. svarinn. A weak pret. svarði, part. svarðr. also freq. occurs in old writers, thus, svarði, Hkr. i. 79, Fas. i. 178, Edda i. 136 (Cod. Reg., sór Cod. Worm. l. c.); þú svarðir, Gkv. 1. 21 (Bugge); svörðu, Landn. 154 (sóru, Hb. l. c.), Fms. xi. 67, Nj. 191, Grág. ii. 410 (twice); svörðusk, Mork. 207 (in a verse): but in mod. usage the strong form alone is used: [a common Teut. word; Ulf. swaran = ὀμνύναι; A. S. swerjan; Engl. swear; Germ. schwören; Dan. sværge; Swed. svärja.]
    B. To swear; allir menn virðu fé sitt, ok sóru at rétt væri virt, Íb. 16; sverja eið, to swear an oath; sverja rangan eið, to swear a false oath, K. Á. 150; s. eiða, Edda l. c.; þeir svörðu eiða til lífs sér, Landn. 154; at þú eið né sverir, nema þann er saðr sé. Sdm.; gangi nú allir til mín ok sveri eiða … þá gengu allir til Flosa ok svörðu honum eiða, Nj. 191; hann svarði honum trúnaðar-eiða, Hkr. i. 79: halda lög ó-svarit, without oath, Bs. i. 727.
    2. with acc. to confirm by oath; sór hann lög ok réttindi þegnum sínum, Fms. x. 80; flutti hann krossinn norðr … sem hann var svarinn, as he was sworn, bound by oath, 417; var hann á hverju þingi til konungs tekinn, ok svarit honum land, Fms. iii. 42, Ó. H. 181; þeir svörðu Sveini land ok þegna, Fms. xi. 67; svarit Hákoni ok Magnúsi Noregs-konungum land ok þegnar ok æfinligr skattr af Íslandi, etc., Ann. 1262.
    3. with gen.; þeir svóru þess ( they made oath that), at Ísleifr biskup ok menn með honum svörðu …, Grág. ii. 410; skal hverr þeirra taka bók í hönd sér ok sverja þess allir, at …, N. G. L. i. 68; viltú s. mér þess, at þú …, Nj. 137; sór konungr þess, at …, Hom. 106; ek sver þess við Palladem, at …, Bret. 90; s. þess ina styrkustu eiða, at …, Fms. i. 189; þeir svörðu til þessa réttar, at …, Grág. ii. 410; nema hann sveri til fjórðungi minna enn sé, … sem hann hefir til svarit, … er hann sverr til, K. Þ. K. 146; s. um, konungr sór um, at þat skyldi hann vel efna, Fms. i. 113.
    II. reflex. to swear oneself, get oneself sworn; sverjask e-m í bróður-stað, Mork. 207 (in a verse): recipr. to get oneself sworn in; sverjask í fóstbræðra-lag. to enter a brotherhood by mutual oath, Ó. H. 240.

    Íslensk-ensk orðabók > SVERJA

  • 2 sverja

    v. сильн. VI и слаб. -ja-; praes. sver, pl. sverjum; praet. sór, svór или svarða, pl. sórum или svǫrðum; conj. sœra; pp. svarinn или svarðr
    клясться, присягать

    sverja við guðin, við hǫfuð sitt — клясться богами, своей головой

    * * *
    гл. сильн. VI и сл. -ja- клясться (с вин.)
    г. swaran, д-а. swerian (а. swear), д-в-н. swerien (н. schwören), ш. svärja, svära, д. sværge, нор. sverge; к svara

    Old Norse-ensk orðabók > sverja

См. также в других словарях:

  • Schwören — Schwören, verb. irreg. ich schwöre, du schwörst etc. Imperf. ich schwor, (im gemeinen Leben, schwur;) Mittelw. geschworen; Imperat. schwöre. Es wird so wohl absolute und als ein Neutrum gebraucht, da es denn das Hülfswort haben erfordert, als… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • swear — [OE] Swear is a general Germanic word, with relatives in German schwören, Dutch zweren, Swedish svärja, and Danish sverge. They all go back to a prehistoric Germanic *swarjan, a derivative of the base *swar , which also lies behind the second… …   The Hutchinson dictionary of word origins

  • swear — [OE] Swear is a general Germanic word, with relatives in German schwören, Dutch zweren, Swedish svärja, and Danish sverge. They all go back to a prehistoric Germanic *swarjan, a derivative of the base *swar , which also lies behind the second… …   Word origins

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»