Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

suspīt-

  • 1 suspiciose

    suspīcĭōsē ( suspit-, v. suspicio init.), adv. [suspiciosus], in a way to raise mistrust or suspicion, suspiciously:

    criminose ac suspitiose dicere,

    Cic. Rosc. Am. 20, 55; id. Deiot. 6, 17; Quint. 4, 2, 81; Sen. Contr. 3 prooem.— Comp.:

    suspitiosius aut criminosius dicere,

    Cic. Brut. 34, 131.— Sup. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > suspiciose

  • 2 suspiciosus

    suspīcĭōsus ( suspīt-), a, um, adj. [2. suspicio], full of suspicion (class.).
    I.
    Mistrustful, ready to suspect, suspicious:

    omnes quibus res sunt minus secundae, magis sunt nescio quomodo Suspitiosi,

    Ter. Ad. 4, 3, 15:

    an te conscientia timidum suspitiosumque faciebat?

    Cic. Verr. 2, 5, 29, § 74:

    suspitiosus esse in aliquem,

    id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 14; id. Lael. 18, 65:

    suspitiosa ac maledica civitas,

    id. Fl. 28, 68:

    vita anxia, suspiciosa, trepida,

    Sen. Vit. Beat. 15, 2. — Sup., Lampr. Alex. Sev. 64. —
    II.
    That excites mistrust or suspicion, suspicious: si suspiciosus fuisset, Cato ap. Gell. 9, 12, 7; cf.:

    suspiciosum Cato hoc in loco suspectum significat, non suspicantem, Gell. ib.: timor, perturbatio, etc.... quae erant ante suspitiosa, haec aperta ac manifesta faciebant,

    Cic. Clu. 19, 54:

    id quod adhuc est suspitiosum,

    id. Rosc. Am. 7, 18: quia id est suspitiosum, id. ib. 20, 56; Auct. Her. 2, 7, 11; Cic. Clu. 62, 174:

    haec sunt, quae suspitiosum crimen efficiant,

    id. Part. Or. 33, 114:

    sententiae,

    Sen. Ep. 114, 1:

    joci,

    Suet. Dom. 10.— Sup.:

    suspitiosissimum negotium,

    Cic. Fl. 3, 7:

    tempus,

    id. Fam. 1, 7, 3.— Comp. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > suspiciosus

  • 3 suspitiose

    suspīcĭōsē ( suspit-, v. suspicio init.), adv. [suspiciosus], in a way to raise mistrust or suspicion, suspiciously:

    criminose ac suspitiose dicere,

    Cic. Rosc. Am. 20, 55; id. Deiot. 6, 17; Quint. 4, 2, 81; Sen. Contr. 3 prooem.— Comp.:

    suspitiosius aut criminosius dicere,

    Cic. Brut. 34, 131.— Sup. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > suspitiose

  • 4 suspitiosus

    suspīcĭōsus ( suspīt-), a, um, adj. [2. suspicio], full of suspicion (class.).
    I.
    Mistrustful, ready to suspect, suspicious:

    omnes quibus res sunt minus secundae, magis sunt nescio quomodo Suspitiosi,

    Ter. Ad. 4, 3, 15:

    an te conscientia timidum suspitiosumque faciebat?

    Cic. Verr. 2, 5, 29, § 74:

    suspitiosus esse in aliquem,

    id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 14; id. Lael. 18, 65:

    suspitiosa ac maledica civitas,

    id. Fl. 28, 68:

    vita anxia, suspiciosa, trepida,

    Sen. Vit. Beat. 15, 2. — Sup., Lampr. Alex. Sev. 64. —
    II.
    That excites mistrust or suspicion, suspicious: si suspiciosus fuisset, Cato ap. Gell. 9, 12, 7; cf.:

    suspiciosum Cato hoc in loco suspectum significat, non suspicantem, Gell. ib.: timor, perturbatio, etc.... quae erant ante suspitiosa, haec aperta ac manifesta faciebant,

    Cic. Clu. 19, 54:

    id quod adhuc est suspitiosum,

    id. Rosc. Am. 7, 18: quia id est suspitiosum, id. ib. 20, 56; Auct. Her. 2, 7, 11; Cic. Clu. 62, 174:

    haec sunt, quae suspitiosum crimen efficiant,

    id. Part. Or. 33, 114:

    sententiae,

    Sen. Ep. 114, 1:

    joci,

    Suet. Dom. 10.— Sup.:

    suspitiosissimum negotium,

    Cic. Fl. 3, 7:

    tempus,

    id. Fam. 1, 7, 3.— Comp. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > suspitiosus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»