Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

suscēnseo

  • 1 suscenseo

    suscēnseo, cēnsuī, cēnsum, ēre, auf jmd. aufgebracht-, zornig-, böse sein, a) mit Dat. pers.: hominibus irasci et s., Cic.: alci iure s., Cic.: alci vehementer, Cic. – b) mit allgem. Acc. rei: si id suscenseat, darüber usw., Ter.: nihil fecit quod suscenseas, Ter.: u. mit Dat. pers., neque illi sum iratus neque quidquam suscenseo, Plaut.: illud vereor, ne tibi illum suscensere aliquid (einigen Groll hege) suspicēre, Cic. – c) m. propter u. Akk.: res, quas propter tibi tamen suscensui, Plaut. trin. 1164: talia suscensent propter mihi verba Tomitae, Ov. ex Pont. 4, 14, 15. – d) m. folg. quia od. quod (weil, daß): id tibi suscensui, quia etc., Plaut. Pers. 431: s. Athēnae, quod etc., Cic.: s. alci leviter, quod etc., Cic.: non esse militibus suscensendum, quod etc., Caes. – e) mit folg. Acc. u. Infin.: quis tandem suscenseat milites nos esse non servos vestros? Liv. 7, 13, 9: suscensens curam verrendis viis non adhibitam, Suet. Vesp. 5, 3. – f) absol.: qui autem suscensent, Augustin.: ego expurgationem habebo, ut ne suscenseat, Plaut.: aliud iurgandi suscensendique tempus erit, Liv.: eos minime suscensuros esse, Augustin. de civ. dei 3, 17. p. 122, 10 D.2 – g) Partic. fut. pass.: peccata hominum non suscensenda, Gell. 7 (6), 2, 5. – / Die Schreibung suscenseo ( nicht succenseo) ist fast überall die der besten Hdschrn., daher auch in die meisten neueren Texte aufgenommen; vgl. Faernus Ter. Andr. 2, 6, 17 (448). Wagner Ter. heaut. 915. Nur Müller hat Cic. Verr. 2, 58 noch mit den Hdschrn. succensuit u. Krüger Apul. 24. p. 33, 11 noch succenseas.

    lateinisch-deutsches > suscenseo

  • 2 suscenseo

    suscēnseo, cēnsuī, cēnsum, ēre, auf jmd. aufgebracht-, zornig-, böse sein, a) mit Dat. pers.: hominibus irasci et s., Cic.: alci iure s., Cic.: alci vehementer, Cic. – b) mit allgem. Acc. rei: si id suscenseat, darüber usw., Ter.: nihil fecit quod suscenseas, Ter.: u. mit Dat. pers., neque illi sum iratus neque quidquam suscenseo, Plaut.: illud vereor, ne tibi illum suscensere aliquid (einigen Groll hege) suspicēre, Cic. – c) m. propter u. Akk.: res, quas propter tibi tamen suscensui, Plaut. trin. 1164: talia suscensent propter mihi verba Tomitae, Ov. ex Pont. 4, 14, 15. – d) m. folg. quia od. quod (weil, daß): id tibi suscensui, quia etc., Plaut. Pers. 431: s. Atheniensibus, quod etc., Cic.: s. alci leviter, quod etc., Cic.: non esse militibus suscensendum, quod etc., Caes. – e) mit folg. Acc. u. Infin.: quis tandem suscenseat milites nos esse non servos vestros? Liv. 7, 13, 9: suscensens curam verrendis viis non adhibitam, Suet. Vesp. 5, 3. – f) absol.: qui autem suscensent, Augustin.: ego expurgationem habebo, ut ne suscenseat, Plaut.: aliud iurgandi suscensendique tempus erit, Liv.: eos minime suscensuros esse, Augustin. de civ. dei 3, 17. p. 122, 10 D.2 – g) Partic. fut. pass.: peccata hominum non suscensenda, Gell. 7 (6), 2, 5. – Die Schreibung suscenseo ( nicht succenseo) ist fast überall die der besten Hdschrn., daher auch in die meisten
    ————
    neueren Texte aufgenommen; vgl. Faernus Ter. Andr. 2, 6, 17 (448). Wagner Ter. heaut. 915. Nur Müller hat Cic. Verr. 2, 58 noch mit den Hdschrn. succensuit u. Krüger Apul. 24. p. 33, 11 noch succenseas.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suscenseo

  • 3 suscenseo

    suscenseo suscenseo(succenseo), censui, censum, ere гневаться

    Латинско-русский словарь > suscenseo

  • 4 suscenseo

    suscenseo suscenseo(succenseo), censui, censum, ere раздражаться

    Латинско-русский словарь > suscenseo

  • 5 suscenseo

    suscenseo suscenseo, censui, censum, ere гневаться

    Латинско-русский словарь > suscenseo

  • 6 suscenseo

    suscensĕo, v. succenseo.

    Lewis & Short latin dictionary > suscenseo

  • 7 suscenseo

    sus-cēnseo (v. l. succēnseo), cēnsuī, cēnsum, ēre
    гневаться, быть раздражённым, сердиться (alicui C etc.; aliquid Ter etc.)
    peccata non suscensenda sunt AG — (если верно стоическое учение о неотвратимости судьбы, то) проступки не должны вызывать гнева

    Латинско-русский словарь > suscenseo

  • 8 suscenseo

    suscensere, suscensui, suscensus V
    be angry; be indignant with

    Latin-English dictionary > suscenseo

  • 9 suscēnseō or succēnseō

        suscēnseō or succēnseō suī, —, ēre    [succensus, P. of succendo], to be angry, be indignant, be enraged, be provoked: nihil fecit quod suscenseas, T.: aliud succensendi tempus erit, L.: ex perfidiā di suscensere consuerunt: mihi: nil tibi, T.: non esse militibus succensendum, Cs.

    Latin-English dictionary > suscēnseō or succēnseō

  • 10 succenseo

    succensĕo (suscensĕo), ēre, censŭi, censum    - intr. avec dat. ou acc. de relation. [st2]1 [-] être enflammé de colère, se mettre en colère, s'irriter, s'indigner de. [st2]2 - tr. - irriter.    - suscensere alicui: s'irriter contre qqn, se fâcher contre qqn, en vouloir à qqn.    - mihi ego suscenseo, Ter.: je suis en colère contre moi.    - suscensere + prop. inf.: s'irriter de ce que.    - quis succenseat nos esse...? Liv.: qui pourrait trouver mauvais que nous...?    - quod ob meritum nostrum suscensuistis, patres conscripti, nobis aut suscensetis? Liv. 25, 6, 4: [ pour quelle conduite de nous êtes-vous en colère ] = qu'avons-nous fait, pères conscrits, pour avoir mérité votre colère et la mériter encore?    - nil fecit quod succenseas, Ter. Phorm. 2, 1, 33: il n'a rien fait pour te fâcher.    - nil succenseo nec tibi nec huic, Ter. Heaut.: je ne vous en veux, ni à toi ni à lui.    - non est militibus succensendum est quod...: il ne faut pas s'indigner si les soldats...    - non esse militibus succensendum, Caes. BC. 1, 84: il ne faut pas s’indigner contre les soldats.    - peccata hominum non succensenda sunt, Gell. 6, 2, 5: les fautes ne doivent pas nous irriter.
    * * *
    succensĕo (suscensĕo), ēre, censŭi, censum    - intr. avec dat. ou acc. de relation. [st2]1 [-] être enflammé de colère, se mettre en colère, s'irriter, s'indigner de. [st2]2 - tr. - irriter.    - suscensere alicui: s'irriter contre qqn, se fâcher contre qqn, en vouloir à qqn.    - mihi ego suscenseo, Ter.: je suis en colère contre moi.    - suscensere + prop. inf.: s'irriter de ce que.    - quis succenseat nos esse...? Liv.: qui pourrait trouver mauvais que nous...?    - quod ob meritum nostrum suscensuistis, patres conscripti, nobis aut suscensetis? Liv. 25, 6, 4: [ pour quelle conduite de nous êtes-vous en colère ] = qu'avons-nous fait, pères conscrits, pour avoir mérité votre colère et la mériter encore?    - nil fecit quod succenseas, Ter. Phorm. 2, 1, 33: il n'a rien fait pour te fâcher.    - nil succenseo nec tibi nec huic, Ter. Heaut.: je ne vous en veux, ni à toi ni à lui.    - non est militibus succensendum est quod...: il ne faut pas s'indigner si les soldats...    - non esse militibus succensendum, Caes. BC. 1, 84: il ne faut pas s’indigner contre les soldats.    - peccata hominum non succensenda sunt, Gell. 6, 2, 5: les fautes ne doivent pas nous irriter.
    * * *
        Succenseo, succenses, succensui, succensere. Cic. Se marrir et courroucer contre aucun pour quelque chose qu'il a faict.

    Dictionarium latinogallicum > succenseo

  • 11 succenseo

    succēnseo v. l. = suscenseo

    Латинско-русский словарь > succenseo

  • 12 suscensio

    suscēnsio, ōnis f. [ suscenseo ]
    гнев Symm

    Латинско-русский словарь > suscensio

  • 13 irascor

    īrāscor, īrāscī (ira), zürnen = zornig werden u. = zornig sein (Ggstz. mirari), pueri dicunt eum furenter irasci, Cic.: desinere irasci, Petron.: ir. de nihilo, Plaut.: in cornua irasci = mit den Hörnern kämpfen, Verg.: mit Dat., amicis, Cic.: sibi, Sen. u. Ps. Quint. decl.: hominibus irasci et suscensere (v. den Göttern), Cic.: ir. admonitioni alcis, Quint. – m. in u. Akk., an et in hunc fratrem irascitur? Sen. contr. 10, 2 (32), 14 B. zw. (Kießling an etiamnunc fratri irascitur?). – mit contra u. Akk., turpe est viro forti contra feminam irasci, Serv. Verg. Aen. 2, 592. – mit ob u. Akk., illi ob unum aut alterum liberius dictum, Sen. ad Marc. 22, 4; vgl. iratus. – m. pro u. Abl., irascuntur boni viri pro suorum iniuriis, Sen. de ira 1, 12, 4. – m. allg. Acc., idne (deswegen) irascimini, si quis superbior est quam nos, Cato origg. 5. fr. 7: nihil irascuntur, Gell. 19, 22, 10: remittimus hoc tibi, ne nostram vicem irascaris, statt unser zu z., unsere Rächer zu spielen, Liv. 34, 32, 6. – m. Acc. u. Infin., irascitur natum esse quemquam, qui etc., Donat. Ter. Andr. 1, 5, 10. – m. folg. quod, saepe absenti atque insonti tibi irascor atque suscenseo, quod facis, ne etc., Fronto epist. ad M. Caes. 4, 2. p. 60, 25 N. – übtr., irascitur ventus, Petron.: mare, Plin. – / Parag. Infin. irascier, Plaut. capt. 845. Lucil. 658. – Aktive Nbf., noli irascere, Pompon. com. 30: u. im Passiv, in hac materia diutius laborandum est, ut factum credatur, quam ut irascatur, M. Caes. bei Fronto ep. ad M. Caes. 5, 23 (38). p. 82, 24 N.

    lateinisch-deutsches > irascor

  • 14 succenseo

    succēnseo, s. suscēnseo.

    lateinisch-deutsches > succenseo

  • 15 suscensio

    suscēnsio, ōnis, f. (suscenseo), das Aufgebrachtsein, der Zorn, Symm. epist. 5, 35.

    lateinisch-deutsches > suscensio

  • 16 irascor

    īrāscor, īrāscī (ira), zürnen = zornig werden u. = zornig sein (Ggstz. mirari), pueri dicunt eum furenter irasci, Cic.: desinere irasci, Petron.: ir. de nihilo, Plaut.: in cornua irasci = mit den Hörnern kämpfen, Verg.: mit Dat., amicis, Cic.: sibi, Sen. u. Ps. Quint. decl.: hominibus irasci et suscensere (v. den Göttern), Cic.: ir. admonitioni alcis, Quint. – m. in u. Akk., an et in hunc fratrem irascitur? Sen. contr. 10, 2 (32), 14 B. zw. (Kießling an etiamnunc fratri irascitur?). – mit contra u. Akk., turpe est viro forti contra feminam irasci, Serv. Verg. Aen. 2, 592. – mit ob u. Akk., illi ob unum aut alterum liberius dictum, Sen. ad Marc. 22, 4; vgl. iratus. – m. pro u. Abl., irascuntur boni viri pro suorum iniuriis, Sen. de ira 1, 12, 4. – m. allg. Acc., idne (deswegen) irascimini, si quis superbior est quam nos, Cato origg. 5. fr. 7: nihil irascuntur, Gell. 19, 22, 10: remittimus hoc tibi, ne nostram vicem irascaris, statt unser zu z., unsere Rächer zu spielen, Liv. 34, 32, 6. – m. Acc. u. Infin., irascitur natum esse quemquam, qui etc., Donat. Ter. Andr. 1, 5, 10. – m. folg. quod, saepe absenti atque insonti tibi irascor atque suscenseo, quod facis, ne etc., Fronto epist. ad M. Caes. 4, 2. p. 60, 25 N. – übtr., irascitur ventus, Petron.: mare, Plin. – Parag. Infin. irascier, Plaut. capt. 845. Lucil. 658. – Aktive Nbf., noli irascere, Pompon. com. 30: u. im Passiv, in hac mate-
    ————
    ria diutius laborandum est, ut factum credatur, quam ut irascatur, M. Caes. bei Fronto ep. ad M. Caes. 5, 23 (38). p. 82, 24 N.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irascor

  • 17 succenseo

    succēnseo, s. suscenseo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > succenseo

  • 18 suscensio

    suscēnsio, ōnis, f. (suscenseo), das Aufgebrachtsein, der Zorn, Symm. epist. 5, 35.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suscensio

  • 19 sub

        sub    (in composition sometimes sus- or sū-), praep. with acc. and abl.    I. With abl., of position in space, under, below, beneath, underneath, behind: sub terrā habitare: cultrum sub veste abditum habere, L.: sub pellibus hiemare, Cs.: manet sub Iove frigido Venator, H.: sub hoc iugo dictator Aequos misit, L.: Pone (me) sub curru Solis, H. —Under, below, beneath, at the foot of, at, by, near, before: sub monte considere, Cs.: sub ipsis Numantiae moenibus: sub urbe, T.: Monte sub aërio, at, i. e. high upon, V.: sub ipsā acie, in the midst of the fight, V.: sub ipso Ecce volat Diores, close upon him, V.: sub oculis domini, Cs.—Under, burdened by, hampered by, bearing: sub armis, Cs.: sub onere, Cs.—Of time, in, within, during, at, by, in the time of: ne sub ipsā profectione milites oppidum inrumperent, Cs.: sub luce, at dawn, O.: sub luce videri, by daylight, H.: hoc sub casu, while suffering, V.: sub Domitiano, during the reign of, Ta.—Fig., under, subject to, in the power of, governed by: sub regno esse: quoius sub imperiost, T.: sub illorum dicione esse, Cs.: sub Hannibale, L.: sub iudice lis est, H.: venibit sub praecone Propontis, i. e. at auction.—Under, compelled by (poet.): exhalans sub volnere vitam, O.: quem falsā sub proditione Demisere neci, overwhelmed by, V.: in arma nullo sub indice veni, forced by no betrayer, O.—Under, concealed by, hidden in: sub hoc verbo furtum latet.—Rarely with specie or condicione (for the abl. alone): sub specie infidae pacis quieti, L.: sub tutelae specie, Cu.: sub condicione, L.: sub condicionibus, L.—    II. With acc., of direction of motion, under, below, beneath: cum se luna sub orbem solis subiecisset: exercitum sub iugum mittere, Cs.: Ibis sub furcam, H.—Under, below, beneath, to, near to, close to, up to, towards: sub montem succedere, Cs.: missi sunt sub muros, L.: aedīs suas detulit sub Veliam: (hostem) mediam ferit ense sub alvum, O.—Of time, before, on the approach of, towards, about, just before, up to, until: sub noctem naves solvit, Cs.: sub tempus (comitiorum) pueros ablegavit, L.: sub lumina prima, H.: sub dies festos: Usque sub extremum brumae imbrem, V.: quod (bellum) fuit sub recentem pacem, L.—After, immediately after, following, just after, immediately upon: sub eas (litteras) statim recitatae sunt tuae: sub haec dicta omnes procubuerunt, L.: sub hoc, hereupon, H.—Fig., under, into subjection to, into the power of: sub legum potestatem cadere: matrimonium vos sub legis vincula conicitis, L.: sub unum fortunae ictum totas vires regni cadere pati, Cu.: quae sub sensūs subiecta sunt.—    III. In composition, sub is unchanged before vowels and before b, d, h, i consonant, l, n, s, t, v. The b is often assimilated before m, r, and usu. before c, f, g, p, but the form sus (for * subs, cf. abs) is found in suscenseo, suscipio, suscito, suspendo, sustento, sustineo, sustollo, and sustuli (perf. of tollo); the form su in the words suspicio, suspicor, suspiro. It denotes, in place, under, beneath, as in subdo, subicio.—Fig., in rank or power, under, inferior, as in subigo, subcenturio.—In degree, less, a little, somewhat, as in subabsurdus, subaccuso.—Secretly, underhandedly, as in subripio, suborno.
    * * *
    I
    under, beneath, behind, at the foot of (rest); within; during, about (time)
    II
    under; up to, up under, close to (of motion); until, before, up to, about

    Latin-English dictionary > sub

  • 20 succēnseō

        succēnseō    see suscenseo.

    Latin-English dictionary > succēnseō

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»