-
1 summano
I. II.Act., to wet somewhat:vestimenta mea, ubi obdormivi ebrius, Summano (with a play on the name Summanus, i. e. Pluto),
Plaut. Curc. 3, 46 (v. the passage in connection). -
2 summano
summāno, āre (sub n. mano), I) intr. unter od. an etwas hinfließen, hinrieseln, Vitr. 8, 1, 2. – II) tr. etwas berieseln (bepissen), Plaut. Curc. 416 (mit Anspielung auf Summanus, w.s.).
-
3 summano
-
4 summano
sum-māno, —, —, āreтечь под, протекать внизу ( sub terra Vtr); шутл. мочитьquia vestimenta summano..., ob eam rem me Summanum vocant Pl — так как я мочу одежду,... то меня и зовут Сумманом (см. Summanus) -
5 submano
I. II.Act., to wet somewhat:vestimenta mea, ubi obdormivi ebrius, Summano (with a play on the name Summanus, i. e. Pluto),
Plaut. Curc. 3, 46 (v. the passage in connection). -
6 Summanus
Summānus, ī m. -
7 submano
sub-māno, āre, s. summāno.
-
8 Summanus
Summānus (Submānus), ī, m., eine urspr. etrusk., dann auch röm. Gottheit, Gott des nächtlichen Himmels, der blitzwerfende Nachtgott (wie Jupiter Gott des Tageshimmels, daher Summanus auch von Späteren mit Pluto identifiziert), Plaut. Bacch. 895. Cic. de div. 1, 16 (u. dazu Creuzer). Mart. Cap. 2. § 161 (u. dazu Kopp viele Stellen). – als Gott des nächtlichen Taues, Rieselgott, im Wortspiel mit summano, Plaut. Curc. 413 sqq. Vgl. Wissowa Religion u. Kultus der Römer2. S. 53 u. 135. Müller-Deecke Etrusker 2, 60. 170. 253. – Summānālia, ium, n., in Form eines Rades gebildete Opferkuchen, die dem Summanus dargebracht wurden, Fest. 348 (b), 5. Paul. ex Fest. 349, 9.
-
9 submano
sub-māno, āre, s. summano. -
10 Summanus
Summānus (Submānus), ī, m., eine urspr. etrusk., dann auch röm. Gottheit, Gott des nächtlichen Himmels, der blitzwerfende Nachtgott (wie Jupiter Gott des Tageshimmels, daher Summanus auch von Späteren mit Pluto identifiziert), Plaut. Bacch. 895. Cic. de div. 1, 16 (u. dazu Creuzer). Mart. Cap. 2. § 161 (u. dazu Kopp viele Stellen). – als Gott des nächtlichen Taues, Rieselgott, im Wortspiel mit summano, Plaut. Curc. 413 sqq. Vgl. Wissowa Religion u. Kultus der Römer2. S. 53 u. 135. Müller-Deecke Etrusker 2, 60. 170. 253. – Summānālia, ium, n., in Form eines Rades gebildete Opferkuchen, die dem Summanus dargebracht wurden, Fest. 348 (b), 5. Paul. ex Fest. 349, 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Summanus
См. также в других словарях:
Monte Summano — Location Location Veneto, Italy … Wikipedia
Piovene Rocchette — Vorlage:Infobox Gemeinde in Italien/Wartung/Wappen fehlt … Deutsch Wikipedia
SUMMANUS — Pluto sic dictus, quasi summus Deorum Manium: ut in Nupt. Philolog. docet Capella. Huic Romani nocturna fulmina assignabant, quemadmodum diurna Iovi. Plin. l. 2. c. 52. Ovid. l. 6. Fast. v. 731. Reddita, quisquis is est, Summano templa seruntur… … Hofmann J. Lexicon universale
Vulcan (mythology) — Vulcan wearing the exomis (tunic) and pilos (conical hat), Roman bronze, c. 1st century AD Ancient Roman re … Wikipedia
Schio — Vorlage:Infobox Gemeinde in Italien/Wartung/Wappen fehlt … Deutsch Wikipedia
Mont Novegno — Nord de Schio Géographie Altitude 1 552 m Massif Préalpes vicentines … Wikipédia en Français
FULGETRUM — quid. Plin docet l. 2. c. 43. Sin nube luctetur flatus aut vapor, tonitrua edi: si erumpat ardens, fulmina: si longiore tractu nitatur, fulgetra. His findi nubem, illis perrumpi, aiens. Idem nempe cum coruscatione, seu Fulgure, unde quia… … Hofmann J. Lexicon universale
FULMEN — in Theologie Poetica, ut et Tonitru, designatut Geryonis fabula, cui a γηρύειν, i. e. φωνεῖν, Lat. sonando, nomen. Unde quod is triceps, quod boves ei tributi, quorum in Ins. Erythia sedes; quod idem ex Chrysaore et Callirrhoe natus fingitur,… … Hofmann J. Lexicon universale
JUNIUS — I. JUNIUS Syllanus Cos. suffectus ex Kal. Maii, cum Messio Gallicano, Principatu Gordiani, vide Iul. Captiolin. in Maximinis: item in vocibus Caius, Decius, Marcus. II. JUNIUS sextus est in ordine mensium a iunioribus dictus. Ovid Fast. l. 6. v.… … Hofmann J. Lexicon universale
MUEZA — Guillimanno Mesa, unde populi nomen, Merulae Muetium, Rhaetis die Mouss. Ital. la Mueza, fluv. Alpinus, oritur ex monte Avicula, quem etiam D. Bernardini vocant, et 4. supra Bilitionum mill. pass. Ticino miscetur Plantino oritur ex monte Summano… … Hofmann J. Lexicon universale